Het was nog voor de coronatijd dat ik Henk ontmoette tijdens een gps-training voor zijn motorclub. Henk was al meer dan dertig jaar toercommissaris van de club en dat zou ik weten ook.
Tijdens zo’n clubtraining leg ik altijd uit welke problemen je tegen kunt komen bij het uitwisselen van routes. Hoe dat komt en hoe je dat kunt voorkomen. Meestal met een volgzaam publiek in een sfeer van ‘als MrGPS het zegt zal het wel kloppen’. Maar ditmaal was het anders. Henk sprong om de vijf minuten op om een correctie of aanvulling te geven. Niets mis mee. Een beetje interactie maakt zo’n bijeenkomst alleen maar leuker en gezelliger. Maar ik merkte dat de overige vijftig deelnemers zich al vrij snel aan Henk zaten te ergeren. En dat komt de sfeer juist niet ten goede. Al helemaal niet als gaandeweg blijkt dat het bestuur van de club me eigenlijk heeft uitgenodigd om een langlopende discussie met Henk op te lossen: gebruiken we nu een gdb- of een gpx-bestand?
Heel ervaren, maar vastgeroest
Voor Henk was een gdb-bestand heilig. Net als ‘mapsjoers’ (‘Basemap is helemaal niks.’). Henk reed inmiddels met een ‘moderne Zümo’ (660), maar had alle Streetpilots gehad. Zijn oude Streetpilot III was de eerste gps binnen de club en stond nog steeds te glimmen op het nachtkastje, pal naast de oude routerol. Dus of het bestuur nu gewoon even kon luisteren naar iemand met ervaring!
Henk was inderdaad heel ervaren, maar daarbij toch ook zodanig vastgeroest dat de eenvoudige uitleg waarom een gpx-bestand dan toch handiger was radicaal van de hand werd gewezen. Best lastig, want halsstarrig als hij was verdiende Henk tegelijk het volste respect voor de tienduizenden kilometers aan routes die hij in de loop van tijd had uitgezet. We hebben de discussie toen maar gelaten voor wat het was. Ik beloofde er op enig moment een artikel over te zullen schrijven, temeer omdat er wel meer clubs zijn die last hebben van een dergelijke remmende voorsprong.
Net als gpx of itn is gdb een bestandsextentie voor een routebestand. Gdb staat voor ‘Garmin database’ en Garmin had daarmee de primeur qua routebestanden. Voor die tijd kenden we immers alleen nog papieren routes. Die extentie gdb helpt jouw computer om te weten met welk programma zo’n bestand geopend moet worden. In dit geval MapSource dus, later Basecamp. Vergelijk het met de wpd-extentie. Herken je ‘m nog? Dat stond voor ‘WordPerfect Document’, he tekstverwerkingsprogramma van weleer. Tegenwoordig heeft zo’n document meestal een docx-extentie.
Enige twee programma’s
Als je dubbelklikt op een gdb-bestand dan wordt het automatisch geopend in het programma MapSource of Basecamp. Dat zijn namelijk de enige twee programma’s die met gdb overweg kunnen. De reden daarvan is dat gdb geschreven is in een (machine)taal die alleen door die programma’s wordt begrepen. Daarmee hebben we meteen één van de redenen om gdb niet meer te gebruiken: het toestel, of het nu Garmin of TomTom is, begrijpt helemaal niets van gdb. Hetzelfde geldt voor als je werkt met alternatieve routeprogramma’s.
Het enige voordeel van gdb is dat het bestand daarmee ongeveer de helft kleiner is dan met de ‘opvolger’ gpx. De grootte van het bestand speelde een rol toen geheugen nog duur was en de bandbreedte nog klein, maar tegenwoordig is het echt niet meer van belang.
MrGPS: Wat gebeurt er als ik onderweg afwijk?
GPS exchange format
Gpx staat voor GPS Exchange Format en is gebaseerd op de XML-standaard (Extensible Markup Language). Groot voordeel van gpx is dus dat het een standaard is en door alles en iedereen gelezen kan worden. Je kunt een gpx-bestand zelfs in een tekstverwerkingsprogramma openen en bewerken. Je ziet dan vrij overzichtelijk gerangschikte codes, vaak gecombineerd met een heleboel gps-coördinaten. Wil je precies weten waar de codes voor staan, ga dan naar de volgende link: http://www.topografix.com/GPX/1/1/. Daar staan een hoop codes.
Ook weer niet allemaal helaas, want met name Garmin heeft er dan toch weer een handje van eigen codes te bedenken, waardoor de uitwisselbaarheid van gpx toch weer minder groot is dan we zouden willen. Gevolg is dat import van een Garmin-gpx-route in een TomTom toch weer tot verschillen kan leiden. Tevens is dat één van de redenen dat ik als MrGPS zo’n pleitbezorger ben van de track als uitwisselingsbasis (de ‘mrgps-methode’). Dan bestaat de gpx immer voor 95 procent uit gps-coördinaten en zo weinig codes dat er amper iets mis kan gaan.
Maar in de basis is de feitelijke inhoud van een gpx-bestand verder exact gelijk aan een gdb-bestand. Dit heeft als grote voordeel dat je een gpx-bestand in elk routeprogramma kunt openen en, mits track, zelfs een-op-een in de meest gps-toestellen kunt plaatsen.
Tip voor Henk
Oh ja, nog een tip voor Henk. Net als bij gdb kun je ook in gpx zowel routes, tracks als waypoints zetten. Bovendien van elk honderden. Maar dat raad ik af! Steeds meer mensen zetten zo’n gpx-bestand gewoon een-op-een in het toestel of ze openen het op de telefoon en vandaaruit draadloos naar de gps. Als er dan tientallen routes en tracks in zo’n bestand staan, is dat vragen om problemen. Je ziet door de bomen het bos niet meer. Daarom mijn advies: zet liefst maar één ding in één bestand en maak met de bestandsnaam duidelijk wat er in zit. Bijvoorbeeld route-dag1.gpx, track-dag1.gpx of waypoints-dag1.gpx. Zo voorkom je een hoop problemen.
