Er was een tijd dat Japanse 400’tjes en 250cc tweetakten het summum van stuurfietsen was. Een van de mooiste voorbeelden zie je vandaag in de Zondagmorgenfilm, met Carl Fogarty op de Honda VFR400R en James Whitham op de Suzuki RGV250.
Het glooiende circuit van Oulton Park in Cheshire in noordwest-Engeland is meer dan geschikt voor kleine machines als deze. Weinig echt langzame bochten. Dus als de rijder de gang er in houdt, kan er weinig misgaan. Dat Fogarty en Whitham dat bewijzen in deze video, moge duidelijk zijn.
Wat de Honda VFR400R, met zijn 399cc V4 viertakt, aan extra vermogen heeft, compenseert de Suzuki RGV250 – een 247cc tweetakt V-twin – met minder gewicht. Zodoende zijn de twee Japanse mini-supersports enorm aan elkaar gewaagd. De rijders idem dito.
Foggy was inderdaad betrokken bij Honda Britain, waarvoor hij ook de grotere broer van deze VFR400R NC30 reed; de VFR750R RC30. Whithams RGV250 was toen een van de snelste lichte sportmotoren, maar – net als de viertakt van zijn concurrent – een behoorlijk kort lijntje naar de alles-of-niks-racemachines van dat tijdperk.
Ergens bewijst het dat de spanning van races met lichtere motoren weinig onderdoet voor het zware werk, en dat van alle tijden is. Tegelijkertijd bevestigt de film ook hoe sportief de de lichte klasse toentertijd was.
GP-machines met een kenteken
Machines als de RGV250, maar ook Aprilia’s 250s, de NSR250 van Honda, de Yamaha TZR250 en Kawasaki KR1S waren GP-machines met een kenteken. Dan de viertakten, met lichte bochtenwapens met opvallend veel vermogen. Naast de VFR400R waar Foggy hier Whitham het leven mee zuur maakt, had Honda ook nog de CBR400RR. Niet te vergeten de ZXR400 van Kawasaki, natuurlijk. Suzuki en Yamaha voerden respectievelijk de GSX-R400 en de FZR400RR. Stuk voor stuk ware supersports pur sang, maar dan met een 400cc-blok.
De 400cc-klasse kwam voort uit de regels in Japan toen, waarbij een licht rijbewijs – vergelijkbaar met ons huidige A2-rijbewijs, waarbij je maximaal 35kW aan vermogen mag rijden – jonge rijders beperkte tot maximaal 400cc.
Nostalgisch verlangen
Gelukkig waren er genoeg liefhebbers die middels de zogeheten grijze import motoren naar Europa haalden. VFR400s en CBR400s zijn vrij schaars, evenals de 400’tjes van Suzuki en Yamaha, maar de ZXR400 van Kawasaki is prima verkrijgbaar en is nog altijd een geweldige stuurmotorfiets met een prima rijwielgedeelte, opvallend pittig motorblok en looks die niet onder doen voor die van de grote broer – de ZXR750.
Als je dan de Zondagmorgenfilm kijkt, verlang je stiekem toch terug naar die tijd, hé?
Video: Youtube.com
