Betoverende vergezichten, ingelijst door met sneeuw afgetopte bergen en het Noorderlicht als sfeerverlichting; een veel beter decor gaat dit waanzinnige verhaal niet krijgen. Een relaas van hoe twee rijders hun been over de nieuwe Ducati Multistrada V4 slingeren en naar de Poolcirkel rijden.
Als die hele lockdown één ding onderstreept, is het wel dat het de drang naar vrijheid aanwakkert. Toen de grenzen heel voorzichtig weer opengingen, bood zich de perfecte remedie aan waarmee we ons konden ontdoen van de sleur van het thuiszitten. Met de motorfiets een rit rijden die we nog nooit eerder hadden gedaan.
We lazen over de nieuwe Multistrada V4 en vonden dat dit pareltje zich maar eens moest bewijzen onder de meest extreme omstandigheden. Al was het maar om de Multistrada V4 door en door te leren kennen. Ducati kan wel zeggen dat deze motorfiets geschikt is voort elk terrein, als je maar andere banden onder gooit. Maar wat als de ondergrond al dan niet aangereden sneeuw is? Helemaal spannend wordt het als rijders weinig tot geen ervaring hebben met een dergelijke ijskoude uitdaging? Met gekruiste vingers legden we ons plan bij Ducati neer en stoer verklaarden we nog het motto: het leven begint waar je comfortzone ophoudt. Wat we nooit hadden verwacht: Ducati stemde dolenthousiast in met ons plan. Toen moesten we wel aan de bak.
Dag 1 • Klaar voor vertrek
Waar konden we de reis beter beginnen dan bij het hoofdkwartier van Ducati? Op 29 januari ging de wekker verdraaid vroeg. Niet dat-ie nodig was, want geen van ons beiden sliep echt diep die nacht. De adrenaline bleek een prima wekker. En anders deden de opwarmende V4’s dat later wel. Vanaf het eerste moment verraste de Multistrada V4 door zijn verfrissende eenvoud. Schakelen gaat moeiteloos, trillingen zijn te verwaarlozen en het vermogen spoort aan door te rijden. We hebben immers nog ver te gaan tot de Scandinavische vrieskou. De uren op de snelweg vermoeien zoals je zou verwachten, maar toch valt het niet tegen. Nadat bijna 650 kilometer onder de wielen doorgegleden is, hebben we nog steeds energie over. Allemaal op conto van het gemak waarmee je de Multistrada V4 kunt rijden, ondanks dat de Multi-V4 bepaald geen eenvoudig stukje techniek is. Veel geavanceerder dan de elektronica op een Multistrada ga je – nog – niet vinden. De adaptieve cruise control werkt voortreffelijk en de zekerheid van een dodehoekwaarschuwing zorgt ook voor rust in de kop. Zeker aangezien automobilisten zelden betere bestuurders worden van het winterweer. We besluiten de eerste dag in Ingolstadt, waar Audi, het moederbedrijf van Ducati, is gevestigd.
Dag 2 • De kou daalt in
Weer die wekker! Zeker geen overbodige luxe na de rit van gisteren, maar zes uur? Vlug een ontbijt en dan terug in het zadel. We rijden de eerste serieuze sneeuw en ijs tegemoet, met dikke vlokken die op het vizier blijven plakken. Geen tijd voor zelfbeklag; we moeten het tempo er in houden. Gelukkig is moderne motorkleding meer dan geschikt om het droog én warm te houden, anders hadden we op de vluchtstrook steeds regenpakken aan en uit staan trekken. Dat schiet natuurlijk niet op.
Om ook de motoren winterbestendig te houden, hebben we gezorgd voor speciale winterbanden. Alleen wilden we die pas in Zweden gebruiken. Op de licht besneeuwde Duitse snelwegen is het dan ook een beetje behelpen, maar door de vangnetten van de Multistrada is het niet onoverkomelijk. Neem de flexibel opgehangen koffers die grip verstorende lastwissels tegen moeten gaan. Briljant. Tegen het eind van de avond stoeien we ons een weg richting de Noordzeekust bij Rostock, waar we de boot naar Zweden pakken.
Dag 3 • IJs en banden met spikes
Alsof ons plan niet ambitieus genoeg is, stellen we vandaag het doel van Trelleborg – het zuidelijkste punt van Zweden – in een ruk de 645 km naar Stockholm te rijden. Op zich geen bizarre afstand, alleen helpen de omstandigheden niet echt mee…. Het weer wisselt voortdurend. Dan weer plakkerige sneeuw of verraderlijk ijs. Zelfs een verblindende zon speelt ons parten. Om de mentale uitdagingen beter het hoofd te kunnen bieden, pauzeren we wat vaker. Sopms slaan we een kruisje, want baat het niet, het schaadt ook niet. Maar de baten blijven uit en dus besluiten we de spikes in de banden te draaien. Pardoes glijden we onderuit tijdens het afstappen. Het is hier spek- en spekglad. Met de spikes in de banden, vergaren we nieuwe moed. Dat slaat het weer opnieuw om. De zon is terug, het asfalt wordt beter en het ijs verdwijnt. En daarmee staan we voor een nieuwe uitdaging.
Door de snel verbeterende omstandigheden worden de spikes veel te heet en dreigen ze uit de band te lopen. Net voor we stoppen, slaat het weer nog maar weer eens om. De besneeuwde weg laat de banden weer afkoelen tot betere temperaturen. Daarbij hebben we altijd nog de tractie controle waar we op kunnen vertrouwen.
Doodmoe zetten we Stockholm voor vandaag uit ons hoofd. Via een paar indrukwekkende B-wegen bereiken we Kumla, waar een bevriende motorrijder woont. Daar kunnen we ons warmen aan de open haard, oppeppen met een goede warme maaltijd– inclusief een peperduur pilsje – en ons opladen voor de volgende dag.
Dag 4 • Een onverwacht telefoontje
Zodra het ontbijt achter de kiezen is, slingeren we de benen weer over de Multistrada’s. Het doel is het Desmo Center in Stockholm, waar de winterbanden klaarliggen voor montage. De koffie is er ook lekker warm. Niet verkeerd als de thermometer niet verder stijgt dan -15°C. De nieuwe banden met dikke spikes – niet te vergelijken bij de nood-spikes die we gisteren gebruikten – voelen compleet anders aan. Toch lijkt de stabiliteit en de wendbaarheid van de Ducati niet te lijden onder de grovere banden. We gebruiken de montagedag om een beetje bij te komen, als er plotseling gebeld wordt door Davide, een fotograaf uit Turijn. Hij wil dolgraag aansluiten om ons avontuur vast te leggen. Dat weiger je natuurlijk niet!
Dag 5 • Bijna halverwege
We moeten zo’n 750 kilometer langs de Botnische Golf. De weg is er verraderlijk ijzig, maar de dikke spikes, de traction control én de Pirelli Scorpion Rally-banden doen wonderen en houden ons uit de penarie. Dat geldt niet voor iedereen. Regelmatig rijden we langs auto’s, die na een uitglijder in de berm zijn terechtgekomen. Ondertussen wanen we ons voor even onverwoestbaar. Al dat gebutste blik en wij maar doorgaan. Het gevoel duurt maar heel eventjes, want de immense vrachtwagens in deze contreien, denderen door alsof het niet vriest. Dat jaagt wel schrik aan. Moe en voldaan komen we bij het hotel in Skellefteå aan.
Dag 6 • Lichtend voorbeeld van een wonderlijk schouwspel
In januari komt de zon op de 64e lengtegraad laat op. De koplamp van de Multistrada V4 slaagt met vlag en wimpel in het pikkedonker, ook door de bochtenverlichting. Daar hebben we echt schik van. Inmiddels staat Lapland op de borden en we naderen Villa Björklund vlakbij Arjeplog. De laatste 250 kilometer rijden we door een waar sprookjesbos. Zo ver het oog rijkt lijkt alles wit, met als enige contrast het rood van de motorfietsen. En als de avond valt, licht de donkere hemel op in het Noorderlicht. Adembenemender wordt het nooit meer. Zoals elke nacht blijven de motoren ook ditmaal buiten staan. In echte vrieskou, bij temperaturen tot wel -31°C. De rillingen rollen over de rug als we eraan denken. Als ze morgen maar willen starten…
Dag 7 • Eind in zicht
We hebben ons om niks druk gemaakt. Eén druk op de knop en de V4 is bij de les. Die meevaller en het opnieuw aangewakkerde enthousiasme warmt ons op voor de laatste loodjes. Nog voor het eind van de ochtend passeren we een bord met de tekst: Lengtegraad 66°33’. We zijn er! We staan op de Poolcirkel! Om het moment intens tot ons te nemen, kamperen we in een waanzinnig witte wereld. Midden in de natuur, terwijl het Noorderlicht boven ons danst. Alsof we in de film Close encounters of the Third Kind zijn.
Dag 8 • Foto’s, video’s… en een beetje rust
We pakken onze tent in en rijden terug richting Arjeplog, waar we opnieuw een kamer boeken in Villa Björklund , waar we twee dagen geleden ook waren.
Dag 9 • Voor zonsopkomst opstaan was zelden zo leuk
Klokslag 5.30 uur staan we naast ons bed om naar de Colmis Proving Ground te rijden. Dat is een circuit op een bevroren meer. We spelen de hele dag op het ijs met de Multistrada V4 en hebben er de tijd van ons leven. De Multistrada’ss bewijzen er dat ze op alle ondergronden uit de voeten te kunnen – zelfs op echt ijs!
Dag 10 • Terug naar Stockholm
Onderweg naar het zuiden, komt het verpletterende besef dat we huiswaarts rijden. Het Noorderlicht, rendieren tussen de bomen en het circuit op het ijsmeer; het ligt allemaal achter ons. We zien een beetje op tegen de weg terug naar Bologna, die is nog zo lang is. Inmiddels vertrouwen we erop dat het niet aan de Multistrada’s zal liggen. Als die moeiteloos 910 kilometer zonder stop kunnen afleggen, dan wij ook. Maar we zitten nog maar in Stockholm! Gelukkig zit het weer mee, liggen de wegen er goed bij en lijkt niets ons meer in de wielen te rijden. Oké, die ene, rake sneeuwstorm, net voor we onze bestemming bereiken dan…
Dag 11-12 • De thuiskomst en de terugblik
De laatste 2.200 kilometer over onder meer de Duitse Autobahn leggen we in hoog tempo af. Eenmaal thuis en met de voetjes warm bij het vuur, blikken we terug op het waanzinnige avontuur naar de Poolcirkel. We hebben het maar mooi overleefd. En beleefd! De Ducati Multistrada’s bleken perfecte reisgezellen. De moderne elektronica en de potentie die er tegenwoordig in dit soort avonturenmotoren zit, verdienen veel lof. We hebben ons totaal geen zorgen hoeven maken om de motorfietsen en konden de blik 100% op de weg én de ongekend mooie vergezichten richten. Dit avontuur neemt niemand ons meer af. Niet de vrieskou, niet de dolle pret op het bevroren meer. Zelfs de doodsangsten die we uitstonden door passerende vrachtwagens niet.
Afstandentabel
| Dag | Bestemming | Afstand (km) |
| 29-jan | Bologna – Ingolstad | 630 |
| 30-jan | Ingolstad – Rostock | 720 |
| 31-jan | Trelleborg – Kumla | 630 |
| 01-feb | Kumla – Stockholm | 250 |
| 02-feb | Stockholm – Skelleftea | 1050 |
| 03-feb | Skelleftea – Ajerplog | 280 |
| 04-feb | Ajerplog – Poolcirkel – Ajerplog | 260 |
| 05-feb | Ajerplog – Colmis – Ajerplog | 180 |
| 06-feb | Ajerplog – Colmis – Ajerplog | 150 |
| 07-feb | Ajerplog – Stockholm | 1100 |
| 08-feb | Stockholm – Kumla | 250 |
| 09-feb | Kumla – Trelleborg | 550 |
| 10-feb | Rostock – Ingolstadt | 720 |
| 11-feb | Ingolstadt – Bologna | 630 |
Niet boven nul geweest
We hebben geen moment bij temperaturen van boven nul gereden. Het gemiddelde lag tussen de -10°C -15°C, het absolute minimum onderweg was -22°C onderweg. Eén nacht daalde de temperatuur zelfs naar -31°C!
