Als jonge hond van de redactie wil Nick Enghardt regelmatig lekker spelen. De Triumph Street Triple 765RS is daarvoor het ideale gezelschap. De motor is net zo speels als zijn baasje en geniet net zo intens van circuitdagen als van ritten op de openbare weg.
Motorfiets van het Jaar 2020
Laten we voor de laatste maal dé dooddoener van 2020 gebruiken: het is een bijzonder jaar. Meer dan ooit vormde de motorfiets een individuele ontsnappingsmogelijkheid voor quarantaine en ander corona-leed. Die drang naar vrijheid komt terug in de keuze voor de Motorfiets van het Jaar 2020. In deel drie de keuze van Nick.
Lees hier de 2020 keuze van:
Ad van de Wiel: Kawasaki Ninja 1000SX
Jan Kruithof: Honda CRF1100L Adventure Sports
Eddie de Vries: BMW S 1000 XR
Peter Politiek: Ducati Streetfighter V4S
Triumph Street Triple 765RS
Geen poedelprijs – de keuze van Nick
Laat je niets wijsmaken. Ik zal voor altijd ontkennen eigenlijk de Ducati Streetfighter V4S te verkiezen boven de Triumph Street Triple 765RS. Deze pagina’s zijn daar niet alleen een fysiek bewijs van, het is ook een ode.
Het is niet dat ik geen geheimen bewaren kan. Ik ben gewoon vaak te enthousiast en ja, oké, vooruit. Lang stond de Streetfighter V4S bovenaan op mijn favorietenlijstje. Nog wel even een kleine schermutseling om de Ducati-sleutels met Peter op de dag van aankomst van de motoren. Maar behalve dat onze circuittester snel is, kan-ie ook aardig armpje drukken. Maar laten we vooral niet doen alsof die Street Triple 765RS een poedelprijs is…
Kawasaki Ninja 1000SX – Motor van het jaar verkiezing 2020
Stuk gemaakt?
Sceptisch was ik. De oude 765RS-uitvoering van de Street Triple was briljant. Haast op het perfecte af. Niks meer aan doen. Tot afgelopen najaar onverwacht Triumph Benelux aan de telefoon hing. Of we tijd hadden voor een nieuwe Street Triple RS. Op het circuit van Cartagena in Spanje. De oude was zou oud toch niet? Maakt toch nieuwsgierig. Het is niet alsof je verstek laat gaan. En voor even leek mijn vrees gegrond. Ik was namelijk als de dood dat Triumph in een waan van pure overcompensatie door zou slaan met de Street Triple. Die hoefde niet sterker, scherper, comfortabeler of lichter. De Street Triple 765RS kon je veel gemakkelijker slechter maken dan je hem ooit zou kunnen verbeteren. De ochtendroute op straat raakte mijn rechterhand al snel gevoelloos en leek de Street Triple niet mee te willen spelen. Hadden ze hem dan echt stuk gemaakt?
Alles anders
Na de middag, nog geen ronde op het circuit, was alles anders. Elke vorm van vrees die ik had, verdampte met het oplopen van de temperaturen in Zuidoost-Spanje. Puur gevoel. Geen moment last van trillingen. Of ja, de toerenbegrenzer misschien. Want voor het dashboard hebben ze de onhandigste lay-outkeuze van de oude Street Triple gepakt en er het hoofdthema van gemaakt op de nieuwe. Afleesbaarheid is ver te zoeken. Dat is het enige. Verder is letterlijk elke minuscule verbetering raak. Het blok is zalig aanspreekbaar in het middengebied en loopt met bloedspoed door zijn toerenbereik. Vanaf de eerste perfect gedoseerde gasopening is het alsof je de acceleratie regelt met je ogen. Kijken en je gaat erheen – het rijwielgedeelte volgt wel. Hoe durfde ik ooit te twijfelen. Ik had in oktober 2019 al mijn favoriet van 2020 aan kunnen wijzen.
Verslavend sportief
Het waren de twee daaropvolgende ontmoetingen die mijn aanvankelijke voorkeur ferm onderstreepten. Een vergelijkingstest tegenover de KTM 890 Duke R viel uit in het voordeel van de Triumph. Niet omdat de KTM geen geniale machine is – want dat is het. Alleen kan de Street Triple RS gewoon 95 procent van wat de 890 Duke R qua verslavend sportief sturen op straat kan. Op alle andere vlakken is de Triumph vervolgens zo veel beter. Een allround-naked die de gemiddelde supersport nog het nakijken geeft. Dat zonder de rijder compleet te radbraken en zonder een overdreven of opzichtig uiterlijk. Ik vraag me zelfs nu weer af hoe ik er ooit aan getwijfeld heb. Zelden zo blij geweest een potje armpje drukken te verliezen. Ik heb met de Triumph Street Triple 765RS namelijk stiekem gewoon gewonnen
Zo goed als de Street Triple RS is… Jammer van het dashboard. 
Een van de beste affabriek-quickshifters op een van de fijnste blokken. Wat wil je nog meer? 
Kijk, zo hoort een standaard demper eruit te zien. En goed klinken doet ‘ie ook! 
Ducati Streetfighter V4S – Favoriet 2
Kon niet ontbreken. De bizarre notie van een nakedbike met meer dan 200 pk die niet per se als onzinnig de boeken ingaat. Hoe Ducati het doet… De stuurfiets pur sang met een scherp rijwielgedeelte en een beresterk blok. Een jaarvoorraad adrenaline op twee wielen.
Honda CRF1100L Africa Twin – Favoriet 3
Niet de Adventure Sports, nee. De gewone is het wat mij betreft. Veelzijdiger en bruikbaarder motoren vind je niet snel. Voelde meteen als een uit de kluiten gewassen en extra sterke versie van mijn NX650 Dominator uit 1995, en dat is een compliment wat mij betreft. Een allroad die ik wel zou willen hebben. Word ik oud?
Mijn favoriet 1 voor 2021 – Aprilia RS660
Dat ik hem inmiddels al gereden heb, vergeten we maar even. Ik ben fan. Een sportmotorfiets die de straat verkiest als zijn natuurlijk habitat. Met 100 pk en een afgewogen rijwielgedeelte staat Aprilia met de RS660 aan het begin van iets moois.
Mijn favoriet 2 voor 2021 – BMW M1000RR
De BMW S1000RR – verwarrend genoeg wel met M-pakket te verkrijgen – wordt opgevolgd door een gevleugeld beest van een machine. Oogt bepaald niet degelijk Duits meer dit. Eerder Beiers bruut. Ik ben waanzinnig benieuwd.
