Je hebt van die kerels die thuis een taaie strijd moeten leveren voor de aanschaf van een motor. Gerard l’Amie niet. Deze Guzzi-freak praatte zijn vrouw er gewoon ook een aan. En hij heeft nog een paar ‘bekeerlingen’ rondlopen in de omgeving van Leiden.
Tekst Olivier Visser, foto’s Chris Pennarts
We waren gewaarschuwd door een van zijn kameraden: Gerard praat vijf kwartier in een uur. Het onderwerp: bij voorkeur Moto Guzzi.
Zijn levensgeluk huist in zijn schuurtje, een Guzzi-tempeltje, met een Norge en een California III. De laatste heeft 140.000 kilometer op de teller. De Norge schiet ook lekker op, want deze Guzzi diehard is jaarlijks goed voor dik twintigduizend kilometer. ‘Ik schat dat ik ruim 400.000 Guzzi-kilometers in de benen heb. Stapelgek ben ik van die apparaten, sinds ik op mijn zestiende in een motortijdschrift een V7 Sport onder ogen kreeg. Ik heb van alles gereden, maar iets anders dan Guzzi komt er niet meer in. In mijn vriendenclub heb ik allemaal Guzzi-rijders om me heen. Eentje rijdt Duc, eentje een motor met hangtieten (BMW, red.). Voor de rest is het Guzzi wat de klok slaat. Die heb ik ze aangepraat. Allemaal.’
Elk jaar gaan we met dat clubje een buitenlandse rit maken. Overdag lekker sturen en ’s avonds met een biertje slap ouwehoeren. Schotland en de Dolomieten hebben we de afgelopen jaren gedaan. Voor komend jaar staat de Noordkaap op het programma. Twee weken sturen.
Honderd op de brommer
‘Van brommers die dik honderd liepen, ben ik overgestapt op de motor. Eerst anderhalf jaar zonder rijbewijs gereden. Daarna ben ik zonder lessen afgereden. Honda, Yamaha, Suzuki, ik heb ze allemaal gereden, maar het was niks. Pas op de Guzzi was ik helemaal gelukkig.
In het motorclubje was ik niet de allervlotste. Vooral in de bergen hield ik de andere knapen niet bij. Ze tuurden altijd in de spiegel of ik er nog wel achter hing. Met de Norge is dat over. Stuurt fantastisch. Maar kaartlezen kan ik niet, dus rijd ik nog altijd achteraan. Daar kan ik alles mooi in de gaten houden.
Ik ben niet zo’n type dat weken van te voren een rit tot in detail regelt. Ooit ben ik naar Como gereden, Dat kwam spontaan op. Gewoon opgestapt, hele dag sturen en de volgende dag terug. Mooi, he?
Stamtafel
‘Met sleutelen ben ik terughoudend. Ik ben er te onzeker voor, zeker als het om de binnenkant van het motorblok gaat. Als het misgaat lig je languit op het asfalt.
Rijden is niet het enige motorgenot. In dit schuurtje kan ik dágen doorbrengen. Peuk, snorrend kacheltje en maar genieten van de motoren. De buurman doet ook graag mee. Door gezondheidsproblemen is hij afgestapt. Maar voor een motorpraatje is hij altijd in. Hij heeft een er een stamtafel voor in zijn schuurtje staan. Leuk buurtje, hier.’
