The Grasshopper: Dirk bouwt Evo in Scandinavische stijl

Zijn zelf gebouwde longchopper ligt ‘Rasta’ Dirk Vanhelmondt evenzeer aan het hart, als de zon en de natuur. Vijfentwintig jaar lang liep hij met dreadlocks rond, terwijl hij frequent in de buurt van Harleys te vinden was. In die periode kreeg hij van zijn vrienden de welluidende naam ‘Bob Harley’.   

In het dagelijks leven is Dirk mechanieker bij H-D Capital Brussels in Dilbeek. Dat weerhoudt hem er echter niet van om tijdens de vrije uurtjes ook nog een potje te sleutelen. Met zijn vorige project, een tot caféracer verbouwde Whiskykleurige Low Rider, stuurde hij in 2018 regelrecht de Bigtwin pagina’s binnen. “De machine werd vooral ingezet voor woon/werk verkeer en zodra hij afgeschreven was, heb ik hem te koop aangeboden”, verklaart hij. “Een Vlaamse motorrijder had er wel de interesse, maar niet het benodigde budget voor. In een wanhoopspoging om alsnog tot een deal te komen, stelde hij voor om zijn Softail Evolution uit 1993 met cash opleg, in te ruilen voor mijn Dyna. Daar had ik wel oren naar, want de machine was de ideale basis voor de verwezenlijking van de plannen die al 20 jaar in mijn kop lagen te sudderen. Het bouwen van een longchopper in Scandinavische stijl.”

1 van 8

Overtollig hartje

De nieuwe aanwinst werd volgens Dirk eerst nog een jaartje bestierd met ‘softe’ verbouwingen. “Je kent dat hé, een apehangertje en enkele bescheiden aanpassingen waarmee de motor toch enigszins naar mijn goesting stond. Ondertussen ging ik op swapmeets en tweedehands sites op jacht naar bruikbaar low budget spul. Toen mijn chef bij Capital zijn motor bij OIT in Nederland liet customizen, kon ik van hem een origineel FXSTC frame recupereren. Door het donorframe te verzagen zou ik de originele kader intact kunnen houden. Maar Chris Coomans, een bijzonder handige clubbroeder van MC Brotherhood, wilde het ongerepte frame ontzettend graag hebben. Hij stelde voor om het te ruilen voor een identiek, maar verhakkeld frame uit een afgebroken project. Na de ruil hebben we samen de geruïneerde kader in zijn goed uitgerust atelier met richttafel afgewerkt, conform de door mij opgegeven richtlijnen. Om aan de Scandinavische longchopper eigenschappen te voldoen moest de voorvork minstens 20 inch overstock hebben. Alles wat minder is, daar wordt in Zweden eens flink mee gelachen. Met een balhoofdhoek van 50 graden en zes inch stretch in de downtubes, kwam ik ongeveer uit waar ik wou zijn. Voor een goed sturende naloop moest ik met een 18 inch voorwiel, uitkomen tussen de ideale 10 a 15 cm. Dat zijn puzzelstukken die gaandeweg in elkaar passen. Het selfmade stuur was initieel een cadeautje voor de ‘bare-metal chopper’ van mijn echtgenote. Omdat ze het niet zo handig vond, heb ik het op mijn chopper gezet. Daarvoor moest ik wel eerst het gelaste hartje van tussen de buizen slijpen”, lacht hij.

Rastasymbolen 

Dirk vertelt: “Eigenlijk heeft de motor geen naam, maar ‘Grasshopper’ vind ik wel leuk. Dat is een album van J.J. Cale, met een link naar rastamuziek. Over het tanklogo en de kleurstelling heb ik lang getwijfeld. Vooral omdat Harley-Davidson een groot deel van mijn leven uitmaakt. Het thema van de chopper wou ik absoluut linken aan mijn persoonlijkheid. Sinds mijn jeugdjaren ben ik onvoorwaardelijk aanhanger van de Rastafari filosofie en een roots-reggae liefhebber in hart en nieren. Dat maakte de keuze voor het tanklogo tamelijk evident: de ‘Lion Of Judah’ met bijhorend kroontje. Dat zijn bekende rastasymbolen die terug te vinden zijn op de vlag van Ethiopië, het enige Afrikaanse land dat nooit echt gekoloniseerd werd. Het Ankn-kruis op de sissy bar hoort bij de Egyptische mythologie en symboliseert leven of levenskracht. De zelfgeplooide inox buizen passend laten aansluiten op het voor een 240 band voorziene Breakout achterspatbord, was niet eenvoudig. Het spatbord heb ik middendoor geslepen, verlast, aangepast en aan de binnenkant verstevigd. Als ik mijn waterbestendige backpack van bootzeil tegen de sissy bar vastsjor, dan kan ik daar tijdens lange trektochten comfortabel tegenaan leunen. Het tweedehands achterwiel kreeg ik voor een schappelijk prijsje vanuit Noord-Holland opgestuurd. Rond de 15 inch velg zit 165 rubber met hoog profiel. Als je de band redelijk hard oppompt valt die optisch vrij breed uit. Het was zenuwslopend millimeterwerk om hem tussen de wit gepoederlakte standaard achterbrug te mikken.” De belt werd geconverseerd naar ketting. Bijgevolg kwam de primaire kast een centimetertje offset te staan, terwijl de ketting letterlijk op een millimeter van de achterbrug passeert.”

Spartanen

Na zijn eerste Harley, een 1200 cc Shovel uit 1976, bleef Dirk vijftien jaar trouw aan de Shovelhead structuur. “Die Spartanen brachten mij steeds op mijn bestemming, van dagdagelijks verkeer tot en met verre vakantietrips. Uiteindelijk kreeg ik toch te maken met een opgeblazen motorblok en vond ik dat het tijd was voor ietwat moderner materiaal. De V-Rod Special met vette achterslof, was mijn eerste nieuw aangekochte motor. Daar kon ik mee vlammen zonder iets pijn te doen. De machine werd vooral ingezet voor woon/werk verkeer en na een poosje tikte de teller 144.000 km aan. Toch had ik nooit een echte ‘vibe’ met de machine. Wat later kwam ik terug op een Shovel terecht, waar ik vier jaar lang van genoten heb. Vervolgens kwam de eerder aangehaalde caféracer met Evolution blok. Betrouwbaarder en moderner dan het shovelblok en min of meer toch een klassieke Harley.”

Perfecte sound

Dirk verklaart: “In een project moet gestadig evolutie zitten. Lassen, plooien, monteren en demonteren tot de ultieme voldoening. Het mag ook niet te rap of te makkelijk gaan, anders zou iedereen het kunnen en dat is niet de bedoeling. De lange straightshot uitlaten oogden geweldig chic op de Softail, maar ik heb ze toch omgeruild voor de upswept Paughco uitlaten van werkcollega Kevin. De oplopende pijpen geven de chopper een stoerder uiterlijk. De achteraf gemonteerde drag end pipes klonken extreem asociaal en zijn vervangen door second-hand Screamin’ Eagle dempertjes. Die hebben een goede flow en de perfecte Harley sound. Met de forse 45 mm carburateur krijgt het blok wat supplementaire voeding en een andere nokkenas zorgt voor extra koppel. Om de power te stremmen heeft de chopper een grote PM remschijf met vierzuiger klauw in het voorwiel. De veren van de stock schokdempers zijn vervangen door heavy-duty’s, die ontworpen zijn om met duo of zware bagage te baggeren. Ze laten het spatbord naar het wiel toe zakken en de veerweg is thans amper 4 a 5 centimeter. Vooraan bleven de onderste vorkpoten origineel, terwijl de binnenpoten afkomstig zijn van Tolle. Om hun lengte te ondersteunen zijn ze dubbel dikwandig. Daardoor is de binnendiameter dunner en moesten er fijnere en krachtiger veren in.”

Chrome Chronicles: het chopperleven van El Bernardes

Lef en rebellie

Dirk vervolgt: “De  voorste pinkers worden voornamelijk ingezet om zichtbaar doorheen de files te vlammen. Ze zitten op een vooraan op het frame geplaatste stang. Vanwege de uitlaten was er geen plaats meer om achteraan pinkers te bevestigen.” De dubbele koplampen zijn afkomstig van Motorcycle Storehouse. “Ze zorgen voor een goed gevulde voorsteven en creëren extra zichtbaarheid. Tezamen met de Tolle vorkpoten en het La Pera zadel zijn het de enige nieuw aangekochte onderdelen. De offerte voor het spuitwerk was redelijk ‘heavy’, dus heb ik het maar zelf gedaan. Cheap, en ‘powered by Motip’. Vierduizend euro aan een project spenderen hoeft niet. Ik prefereer low budget creaties die gemaakt zijn om mee te rijden.  Concessies op de esthetiek van gecustomizede motoren doe ik zelden. De eerste keer dat ik mijn vrouw op reis meenam, moest ik dus behoorlijk improviseren. Mijn voormalige machine had geen duozadel en dat werd opgelost door een 2 cm dikke mousse op het spatbord te bevestigen. Dat leek doenbaar, maar na een paar honderd kilometer begon haar kont toch wat te protesteren. We hadden ergens opgevangen dat wielrenners bij zadelpijn een biefstuk onder de bips steken. We zijn toen een steak gaan halen bij de plaatselijke slager en hebben die als zitkussen in een plastiek zak gestopt. Helaas was de biefstuk snel ‘doorgezeten’ en toen het wat warmer begon te worden, begon die zowat een eigen leven te leiden. Zulke belevenissen maken motorrijden boeiend. Choppers representeren nog steeds een stukje rebellie en individualisme. Het eigenzinnige lef om zelf iets te bouwen, naar eigen goesting en smaak. Wat iemand anders daar van denkt is niet belangrijk. Op de motor voel ik me zo gelukkig als een hond aan een open autovenster. Met mijn snufferd in de wind, ben ik waarlijk de koning te rijk.”

Tekst & foto’s: Patrick De Muynck

TECHNISCHE SPECIFICATIES THE GRASSHOPPER

1 van 5