Jij en je allroad. Een wereldreis binnen bereik. Maar als je van onverhard geen kaas hebt gegeten, is meer dan 90% van de wereld onbereikbaar. Daar sta je dan met je bulldozer die alles kan. Sip kijkend naar de horizon, want daarachter heb je niets te zoeken. Zeggen ze, want zelfs met de schriftelijke cursus van Eric Verhoef kom je verder dan zonder.
Fotografie: Guus van Goethem
Hoewel ik voor deze cursus het zachte zand altijd zoveel mogelijk vermeed, begin ik nu steeds meer vertrouwen te krijgen in dit specifieke spelletje. Aangezien trainer Eric Verhoef me nog niet tot een halt heeft geroepen, blijf ik nog wat spelen op het E3-strand.
Waarom deze rubriek?
Al jaren piekt de verkoop van allroads en die populariteit lijkt zelfs enkel toe te nemen. Vreemd is dat niet, gezien ‘alle wegen’ met zo’n machine te bedwingen vallen. Toch zetten veel allroad-rijders die fijne eigenschap niet in, waarbij het onverharde terrein vermeden wordt. Zonde, want het opent een geheel nieuwe wereld. Daarom vonden wij het tijd voor een tiendelige dummy-cursus: offroad leren rijden met een allroad.
Eerdere delen
Het mij lukt steeds beter om de motor met de achterzijde te sturen en het voelt nog redelijk gecontroleerd ook. Als ik toe ben aan een korte pauze (het is toch hard werken op zo’n allroad in het zand) rij ik rustig naar Eric. ‘Drink maar even iets, dan gaan we zo verder met een volgende oefening’, geeft hij duidelijk aan. Om het gewenste vervolg van de offroad-specialist uit te voeren, verplaatsen we ons opnieuw richting het parkeerterrein van het E3-strand. ‘Daar hebben ze een redelijke grindheuvel liggen. Die was je daarstraks misschien al opgevallen.’ En inderdaad, die flinke bult was me zeker niet ontgaan. Terwijl ik nadenk over de praktijkopdracht die gaat komen, kan ik me er weinig bij voorstellen. Het enige wat ik zo snel kan bedenken, is om die berg met de motor te beklimmen. Alleen leek me die toch echt wel een tikkeltje te hoog. Helemaal voor een beginner als ik. Toch, Eric?
Offroad leren rijden met een allroad #1: Goede voorbereiding is het halve werk
Kort aanloopje
Terwijl ik nog een keer goed slik, merk ik dat Eric toch echt aanstalten maakt om mij die berg met grind op te sturen. Gelukkig heeft hij ook nog wel wat tips voor me, voordat ik een poging waag om de klim aan te gaan. ‘Ook hier draait het weer om positie en balans. Ga je naar boven, dan moet je wat meer naar voren gaan hangen. Op die manier heb je een rechte positie en kun je ook niet achteroverslaan als het echt steil wordt. Daarnaast is het natuurlijk altijd van belang om rekening te houden met het terrein waar je je in bevindt. Bij zo’n heuvel is het zorgen dat je continu tractie blijft houden, dus niet plotseling van je gas afgaan. Je wilt een trekkende motor hebben, helemaal tot aan de top.’
Terwijl ik mezelf moed inpraat, probeer ik te vertrouwen op het feit dat Eric me niet zomaar die heuvel op stuurt. Met een kort aanloopje en al staand schiet ik de heuvel op en probeer de tips van de voormalige Dakar-rijder zo goed mogelijk uit te voeren. De totale actie neemt slechts enkele seconden in beslag en gelukkig weet ik veilig de bovenzijde van de ‘gravelberg’ te bereiken. Ook Eric is al lopend aan de top gekomen en ik zie zijn vette lach weer verschijnen. ‘Nou, dat viel wel mee, toch?’
Eenmalige dienstweigering
Terwijl ik even geniet van het hoge uitkijkpunt zie ik Eric Verhoef rustig richting de andere zijde van de heuvel lopen. Hij kijkt een keertje naar beneden en roept me erbij. Terwijl ik de Moto Morini voorzichtig op het onverharde terrein parkeer, kom ik even polshoogte nemen. ‘Als je de juiste techniek gebruikt, moet jij hier ook wel naar beneden kunnen rijden’, geeft de zandexpert aan. Ditmaal denk ik toch serieus aan dienstweigering, want ik vind het me toch wel een potje steil. Allereerst vraag ik Eric dan ook om me de technieken uit te leggen. ‘Als je naar beneden rijdt, heb je te maken met een totaal andere geometrie van de motor. Qua balans en positie is het van belang dat je je kont naar achteren schuift.’ Terwijl Eric de motor aan de voorzijde vasthoudt, oefen ik alvast de houding. Als ik bezig ben, geeft hij me de tip om mijn lijf nog wat dieper en verder naar achteren te plaatsen. Op het moment dat hij tevreden een duim in de lucht steekt, wil ik weten wat de best mogelijke manier is om de boel wat te vertragen. ‘De zwaartekracht doet natuurlijk gewoon zijn werk, dus je zult moeten zorgen dat je niet teveel snelheid ontwikkelt. Om gecontroleerd die daling te maken, moet je ook de rem gebruiken. Leg ze rustig aan, want als je ineens te veel remdruk gebruikt, dan schuif je zo onderuit. Met veel gevoel is het ook goed mogelijk om de snelheid met de voorrem eruit te halen.’
Spectaculaire platen
Als ik alle tips van Eric in ijn hoofd heb, kijk ik nog eens naar de steile afdaling van de ‘berg’. Ik voorzie problemen en heb daardoor te weinig vertrouwen in mijn eigen kunnen. Verder zie ik een ander soort ondergrond en de optelsom doet me besluiten om toch echt voor de andere zijde te gaan. Eric probeert me nog te overtuigen, evenals fotograaf Guus die natuurlijk al spectaculaire platen in gedachte heeft, maar ik blijf bij mijn standpunt. Op het plateau draai ik de X-Cape, om via dezelfde weg de heuvel te verlaten. Opnieuw probeer ik de oefening zo goed mogelijk uit te voeren, maar ik merk dat ik wat gespannen op de motor zit. Mijn positie op de motor krijgt niet meer dan een voldoende en halverwege mijn daling raak ik ook nog eens bijna de voorkant kwijt. Gelukkig heb ik de motor snel onder controle en kom heelhuids beneden. Ik ben maar wat blij dat ik niet de andere route koos, aangezien het zelfs via deze gemakkelijkere weg al bijna misging. Duidelijk is dat ik in een later stadium nog wel wat tijd mag besteden aan het oefenen van vooral het afdalen.
Meer veiligheid
Terwijl ik liever door wil naar een volgende les, voelt Verhoef toch nog de behoefte om dit specifieke onderwerp nog wat verder uit te diepen. ‘Het kan natuurlijk gebeuren dat je halverwege een klim stil komt te staan en misschien weer om moet keren. Het is dan belangrijk om je gewicht aan de bergkant te houden, dus waar je het gemakkelijkste je been kunt neerzetten. Als het mogelijk is, stap ook gerust af als je dat meer veiligheid geeft. Tenslotte is het misschien leuk om eens te zien hoe Extreme Enduro-gasten zich uit zo’n situatie bevrijden. Die houden bijvoorbeeld de achterrem in, geven een flinke peut gas en die motor komt al stilstaand volledig om te liggen. Dat valt met een zware allroad natuurlijk niet te doen, maar het geeft wel aan wat er mogelijk is als je een lichtere machine voor offroad rijden gebruikt. En de nodige expertise in huis hebt, natuurlijk.’
