Het is juni 2017 en Jan Frantsen zit plots zonder duim. Een bedrijfsongeval, een moment van pech van de bovenste plank en Jan ziet zijn leven drastisch veranderen. Eenmaal in het ziekenhuis voert één ding de boventoon: ‘Ik wil wel weer kunnen motorrijden!’
Bij binnenkomst krijg je dan een hand van de man wiens dikke teen inmiddels zijn duim is geworden. De drang die andere hand te bekijken – die waar het om draait – is niet te weerstaan. ‘Als je het niet weet, valt het niet eens op!’, lacht Jan (64) terwijl hij zijn nieuwe duim trots laat zien. Waanzinnig vakmanschap zoals de chirurgen het aantal vingers aan Jans hand weer op een totaal van vijf hebben gebracht. Weer motorrijden is er ondertussen nog niet van gekomen. ‘Het gevoel is er nog niet helemaal en ook de beweging is beperkt, maar…’ Jan pakt zijn hand beet en wiebelt zachtjes met het bovenste kootje van wat ooit zijn dikke teen was, terwijl hij van oor tot oor glimlacht.
Zo zag de genezen hand van Jan eruit zonder duim… hoe knap is dat weer gerepareerd. 
En dit is de situatie kort na de operatie. De onderste hechtingen zijn van waar de pezen en zenuwen zijn aangehecht. 
Eindreultaat!
Roet in het eten?
‘Ik had één seizoen met de motor’, vertelt de man uit Assendelft, die op 62-jarige leeftijd zijn A liet bijschrijven op zijn rijbewijs. ‘Ik had mijn rijbewijs nog niet eens opgehaald toen ik in Leeuwarden bij een motorzaak kwam en daar stond een Kawasaki Vulcan. Ik heb een proefrit kunnen maken, om vervolgens te horen dat iemand anders de eerste keuze had’, aldus Jan. Zijn vrouw Els liet het er niet bij zitten en dook meteen het wereldwijde web op en vond een nog betere en nog mooiere. Niet veel later stond de motor thuis. ‘Na 1700 kilometer rijden was ik verkocht’, vertelt Jan. Het lot was hem echter klaarblijkelijk niet goed gezind, want een bedrijfsongeval gooide roet in het eten. Dat kostte hem zijn duim, waardoor Jan het motorrijden alweer zag verdwijnen uit zijn leven. Bij de pakken neerzitten deed hij echter niet. Hij moest en zou weer motorrijden. ‘Er waren een paar opties, waaronder de wijsvinger omdraaien en die als duim gebruiken om de klauwfunctie te herstellen’, legt Jan uit. ‘De hand moest echter eerst herstellen…’
Visorshield – Schoolopdracht van knaapje van 20 wordt eigen toko
Jan en zijn vrouw speurden het internet af naar alternatieven, zodat Jan weer de weg op kon. Niet alleen het motorrijden was echter belangrijk. ‘Het Rode Kruis Ziekenhuis in Beverwijk had in de publiciteit gebracht dat ik per se weer wilde motorrijden, maar bedenk eens wat je allemaal met je duim doet. Je kunt je veters nog niet strikken en een koffiekopje oppakken lukt ook niet’, aldus Jan.
De media doken gretig op het verhaal, want hoe bijzonder is het dat iemand ondanks het verlies van die ene duim toch niets liever wil dan motorrijden. ‘In het ziekenhuis bleef hij er maar over praten dat hij weer motor wilde rijden en dat hebben de artsen ter harte genomen’, vertelt Els. Dat niet iedereen daar positief tegenover stond, snapt Jan ook wel, maar hij voelde het wel. ‘Vooral mensen op Facebook die dan reageren dat je zo’n dure operatie ondergaat voor “je hobby”. Daar moet je mee kunnen omgaan’, vertelt Jan met Hollandse nuchterheid. ‘Ze snappen niet dat je gewoon enorm afhankelijk bent zonder die duim.’ Els vult aan: ‘Hij liep alleen maar in van die verschrikkelijke trainingsbroeken, want een rits losmaken lukte al niet.’ Gelukkig bleken dat soort ongemakken – door puur toeval – van korte duur.
Hulp van Down Under
Ze kwamen weer bij het ziekenhuis en hadden een krantenartikel meegenomen dat ze hadden gevonden. ‘Afgelopen juni had een arts in Sydney in Australië een operatie uitgevoerd waarbij de grote teen als duim was aangezet’, vertelt Jan. De reactie van plastisch chirurg Mick Kreulen in het Rode Kruis Ziekenhuis hadden ze nooit kunnen verwachten, want chirurg Robert de Wijn had een opleiding gedaan bij die specifieke Australische arts en was daar in het ziekenhuis aan het werk. Hoe groot is die kans nu?
Uit reacties op de internetstukjes van media uit heel het land bleek het vaker gedaan te zijn, maar wel jaren geleden. De arts in kwestie had er recente ervaring mee en zag het als een uitdaging. In oktober lag Jan dan ook op de OK voor de dubbele operatie, want er moest immers én een teen worden verwijderd en een ‘duim’ worden aangezet. ‘Elf uur heeft het geduurd’, vertelt Els. ‘En dan ook nog horen dat hij uiteindelijk op de hartbewaking was gelegd. Dat is wel schrikken, hoor!’
Uiteindelijk bleek dat de nieuwe duim succesvol was bevestigd, waarna elk uur moest worden gekeken of de doorbloeding nog goed was. ‘Elk uur stonden ze weer aan mijn bed, echt perfect’, vertelt Jan. ‘Je kon er de klok op gelijk zetten, zo precies!’, vult Els aan. Nu, een half jaar later, zit Jan in een druk revalidatietraject met wekelijks fysiotherapie om de duim te laten wennen aan zijn nieuwe taken. Motorrijden is echter nog steeds ver weg. ‘De aanhechting is nog gevoelig’, vertelt Jan terwijl we zijn Vulcan uit de schuur rollen. ‘Dit schuurtje hebben we speciaal voor de motor gebouwd en de schutting en poort zijn ook vernieuwd en verbreed, zodat hij erdoor kan.’ De motor wordt naar buiten gerold, waarna Jan twijfelachtig reageert op de vraag van de fotograaf. De Vulcan zou aan het eind van de straat mooier staan, maar het idee hem daarheen te rijden, lijkt hem niet lekker te zitten. ‘Misschien moet één van jullie hem daar maar even heen rij… ach, weet je wat…’ Jan wikkelt zijn nieuwe duim om het stuur en trekt de koppeling in. Een ferme trap zet de Kawasaki in zijn één, waarna de Noord-Hollander ogenschijnlijk aan de horizon lijkt te verdwijnen.
Uitkomst
Hoe voelt dan nu, weer motorrijden, al is het maar een klein stukje? ‘Toch wel mooi!’, zegt Jan. Alleen werkt alles echt nog niet perfect. ‘Richting aangeven naar rechts lukt wel, maar de duim zo ver naar rechts over het pookje leggen om linksaf aan te geven, valt nog niet mee.’ Dat brengt je meteen bij het feit dat Jans nieuwe duim beduidend dikker is dan het gemiddelde exemplaar. Geen handschoen die daar omheen gaat passen. Of toch? ‘Ik werd naar aanleiding van de artikelen benaderd door MotoZoom in Amsterdam, dat mij wil helpen met het pas maken van een handschoen!’ Het Duitse merk Held is erin gespecialiseerd coureurs te voorzien van perfect passende handschoenen, maar ook voor situaties als die van Jan kan het merk uitkomst bieden.
Het is niet enkel de linkerhand die is aangepast, ook zijn voet heeft een modificatie ondergaan. ‘Ik heb de bal van de voet nog, dus qua balans kan ik alles. Alleen als je zou struikelen, mis je de grote teen om je balans weer te vinden’, vertelt hij alsof het de normaalste zaak van de wereld is. ‘Wel is mijn voet na de operatie wel wat breder geworden, dus mijn ene laars past me niet meer.’ Daar moet dus nog wel een oplossing voor worden gevonden. Of Jan zou twee paar laarzen in twee verschillende maten moeten halen.
Eén ding is sowieso zeker: ook daar komt een oplossing voor. Het Rode Kruis Ziekenhuis en het team van artsen, de plastische chirurgen drs. Robert de Wijn, dr. Mick Kreulen en drs. Jan van Loon, liet het er ook niet bij zitten en afgaand op de doortastendheid van Jan en Els Frantsen kun je er vergif op innemen dat ook zij niet zo maar de handdoek in de ring gooien. Je duim kwijt raken en voornamelijk bezig zijn met de wens om per se weer motor te rijden, tja, dan ben je volgens ons toch echt wel een motorheld!
