Marathonmotor Yamaha XV250 Virago: woon-werkverkeer met een minicruiser

Een Yamaha XV250 Virago is niet de meest voor de hand liggende keuze als het om een motor voor woon- werkverkeer gaat. En dan alleen als het mooi weer is want voor de natte en winterperiode gebruikt Peter van den Bosch zijn nog oudere Yamaha XV700 Virago. De Noord-Limburger vindt alle motoren leuk zolang het maar een XV is. Ingepakt op zolder ligt nog een zo goed als nieuwe XV1000 die misschien later nog eens uit het vet zal worden gehaald.

Man en motor

1 van 3

In tegenstelling tot zijn Yamaha XV700 is Peter (64) heel zuinig op zijn lichtste Yamaha XV. ‘Op mijn twintigste haalde ik mijn motorrijbewijs en kocht mijn eerste Yamaha XS750. Mijn plan was om van deze motor een soort chopper te maken, maar dat plan ging niet door omdat de motor niet goed liep. Toen ik op zoek ging naar iets anders, kwam ik in contact met Henk Willems in Venray. Bij hem kocht ik een Yamaha XV750 Virago. Zonder iets te hoeven verbouwen, leek deze motor al veel meer op een chopper. Waarom mijn belangstelling vooral naar een chopper uitging weet ik eigenlijk niet. Waarom gaat iemand racen of offroad rijden? Omdat je het leuk vindt. Dat zal bij mij ook wel het geval zijn geweest. Ofschoon de XV750 fijn reed en lekker laag zit heb ik de motor niet lang gehad. Er waren te veel problemen met de startkoppeling, een bekend probleem bij veel Virago’s. Bij WLZ-parts in Mill, een zaak die al lang niet meer bestaat, kocht ik een jong gebruikte Yamaha XV1000 Limited Edition. Een hele mooie goudkleurige en ruilde mijn XV750 in. Mijn vrouw reed toen op een Kawasaki LTD250 en samen zijn we een paar keer op de motor naar Zuid-Frankrijk gereden. Ik vond de motor veel te mooi om er dagelijks, zomer en winter, mee naar mijn werk (22 km verderop) te rijden. Maar verkopen wilde ik de XV1000 ook weer niet. Omdat ik ook nog een Kawasaki LTD250 voor woon- werkverkeer had gekocht, stond de XV1000 me in de weg. En vanwege gezinsuitbreiding was er amper tijd om met de XV1000 te rijden, laat staan op vakantie te gaan. Omdat ieder jaar schorsen (voor de wegenbelasting) ook een dure grap werd, heb ik de motor gedemonteerd en in twee kisten gestopt. Het blok tot de nok toe gevuld met olie en alle andere onderdelen ingespoten met WD40 en ingepakt. Zo ligt die motor nu al bijna 25 jaar op zolder. Mijn pensioen zit er aan te komen. Dan wil ik weer met deze motor gaan rijden. Moet ik nog wel weer een kenteken terug zien te krijgen, want dat is destijds ingeleverd. Weet nog niet of dat eenvoudig kan.’

Goede vondst

Peter rijdt vier keer in de week van Afferden naar Mill waar hij werkt als monteur aan landbouwmachines. ‘Ik ga altijd op de motor naar mijn werk, maakt niet uit wat voor weer het is. In de winter betekent dat heel vaak pekel, maar met een goedkope, oude motor maakt dat niet uit. Toen de laatste Kawasaki LTD ‘op’ was, dat was in 1991, vond ik een advertentie van een particulier die een Yamaha XV700 en een XV1000 te koop had. De verkopers hadden geen tijd of zin meer in motorrijden, waardoor de twee Yamaha’s in de weg stonden. De vraagprijs was 5.000 gulden, ik bood 4.000 en werd de nieuwe eigenaar van twee motoren. Twee voor de prijs van een. De XV1000 had wat problemen met de startmotor. Toen ik dat had hersteld, meldde er zich een koper die de XV1000 heel graag wilde hebben. Hij deed een bod van 4.000 gulden. Verkocht! De XV700 met slechts 8.250 mijl op de teller heb ik zo feitelijk gratis in bezit gekregen. Voor mijn vrouw heb ik in 1994 een Yamaha XV250 gekocht. Stond bij een particulier in Zuid-Limburg die ik vond via een advertentie in De Vondst (vroeger een soort Marktplaats, maar dan op papier). De eigenaar had denk ik geld nodig. De motor koste nieuw 8.000 gulden, de vraagprijs was 5.000 gulden maar ik nam hem voor 4.000 gulden mee. Slechts 5.200 km had de eerste eigenaar er in vier jaar mee gereden. De motor was nog zo goed als nieuw. Mijn vrouw gebruikt de motor vooral voor korte ritjes. Een paar keer een weekendje weg of een korte vakantie maar niet meer dan dat.’

1 van 7

Fake

Het aantal kilometers wat er met de XV250 in de regen is gereden, laat staan in de winter, is nihil. ‘Er in de regen mee op pad gaan, deden we niet of het moest onvoorzien zo uitvallen. De Yamaha is dus een echt mooiweer-motor. Omdat mijn vrouw de motor weinig gebruikte, ben ik er zelf vooral in de zomermaanden mee naar mijn werk gaan rijden. Ideaal. Zo’n XV250 is met 1:30 extreem zuinig in brandstofverbruik. Ook het onderhoud, wat ik allemaal zelf doe, is minimaal. Ik denk niet dat je heel veel zuiniger motor kunt rijden dan met zo’n motor. Maar ik rijd niet alleen op de XV250 vanwege de zuinigheid. Het is gewoon een gemakkelijke motor die je snel even pakt voor tussendoor. Een echte toermotor is het niet, daarvoor moet je naar mijn idee veel te hoog in toeren rijden. Het enige wat ik dan ook mis op deze motor is een zesde versnelling.’

Het originele stuur op een XV250 is recht. ‘Maar daar is niet mee te rijden, wat misschien komt doordat ik een gebogen stuur op mijn XV700 gewend ben. Daarom heb ik het originele stuur vervangen door het stuur van een XV535. De gaskabel was lang genoeg, koppelingskabel is vervangen. Het is maar een 250cc-motortje maar de motor lijkt veel zwaarder dan wat-ie in werkelijkheid is. Dat vind ik wel grappig. Het lijkt ook net of er twee dikke uitlaten opzitten. De voorste uitlaat is wel echt, maar de uitlaat van de achterste cilinder gaat via een klein pijpje rechtstreeks naar de demper beneden. De uitlaatpijp die je ziet is gewoon fake.’

Marathonmotor Honda VFR1200X Crosstourer: dik twee ton met een crosstourer

Spanningsregelaars

Als onderhoudsmonteur van tractoren en landbouwmachines is Peter wel wat vuile vingers gewend. Hij draait er zijn hand dan ook niet voor om om het onderhoud, voor zover nodig, zelf te doen. ‘Heel veel valt er niet te onderhouden, zeker niet aan dit nog bijna nieuwe motortje van 33 jaar oud. De kilometerstand, ruim 63.000 km, is niet opzienbarend voor een zwaardere motor maar voor dit type wel aanzienlijk. De XV verbruikt nog steeds geen druppel olie. Iedere 6.000 km ververs ik de olie en om de 12.000 km ook een nieuw oliefilter. Kleppen stellen doe ik ook zelf, maar heel veel valt er niet te stellen. Per jaar rij ik zo’n 15.000 km motor waarvan een paar duizend op de XV250. Ieder jaar krijgt de motor een grote poetsbeurt waarna ik de motor inspuit met cockpitspray. Dan creëer je een beschermlaagje en de motor ziet er weer uit als nieuw.’

Voor spannende reisverhalen met de XV250 ben je bij Peter aan het verkeerde adres. Afgezien van wat ritjes door Duitsland (Peter woont vlak bij de Duitse grens) is er niet mee in het buitenland gereden. ‘Tanken doe ik altijd in Duitsland en dat niet alleen vanwege de prijs. De E5-benzine daar is te vergelijken met de 98-benzine in Nederland. De motor start altijd, ook als deze langere tijd niet is gebruikt. Het enige probleem wat de XV250 kent betreft de spanningsregelaar. Die wordt veel te warm. Omdat het zijkapje er overheen zit krijgt de spanningsregelaar veel te weinig rijwindkoeling. Drie keer is het ding al stuk gegaan. Maar sinds ik zonder zijkapje rij en ik de spanningsregelaar op een aluminium plaat heb gemonteerd voor extra koeling blijft het ding heel. Omdat de stekker van de spanningsregelaar te heet en daardoor broos is geworden, is die ook gesneuveld. De kabeltjes zijn nu met losse stekkertjes bevestigt en het geheel heb ik “ingepakt” met siliconen. Het verdient geen schoonheidsprijs maar het functioneert wel.’

Marathonmotor Yamaha XV250 Virago op de brug

Peter kent de weg naar MOTO73-Expert Van Sleeuwen, want eerder kwam hij er al eens op bezoek met zijn Yamaha XV700. Die motor viel te scharen onder de categorie ‘roestbak’, maar dat geldt zeker niet voor de XV250. Na 33 jaar is de XV250 nog steeds een plaatje. Van Sleeuwen maakt eerst een proefritje met de Yamaha voordat de motor op de brug gaat. ‘Motortje rijdt prima, maar ik denk dat de banden wat aan de slappe kant zijn en het balhoofd staat denk ik te strak’, is bij terugkomst zijn reactie. Er blijkt inderdaad een halve bar te weinig lucht in zowel de voor- als achterband te zitten en dat heeft invloed op het stuurgedrag. Komt ook nog bij dat de voorband aan vervanging toe is. Het balhoofdlager op zich, wat al eens is vervangen, is in orde maar staat veel te strak afgesteld. Losdraaien, een paar tikjes met een hamer tegen de stelmoer, en het probleem is opgelost. Zo simpel kan het soms zijn.

De remmen doen hun werk afdoende, maar dat is volgens de eigenaar wel eens anders geweest. ‘Een aantal jaren geleden begon de voorrem te trillen wanneer je die aanraakte. Dat duidt meestal op een kromme schijf. Dat was niet te zien of te meten. Toch maar die schijf vervangen. Daarna was het euvel even weg, maar niet voor lang. Dat de nieuwe schijf ook krom was, kon ik niet geloven. Ik heb daarop de remklauw eens goed onder handen genomen waarna het probleem weg was en wegbleef. Waarschijnlijk heeft er ergens wat vuil gezeten waardoor het zuigertje niet vrij kon bewegen. Die nieuwe schijf had ik me dus kunnen besparen’, aldus de eigenaar. De trommelrem achter heeft nooit voor problemen gezorgd.

Omdat Peter aangeeft dat hij de remvloeistof al tien jaar niet heeft vervangen, zijn we benieuwd hoe het daarmee is gesteld. Scheelt natuurlijk dat de remmen bij zo’n lichte motor lang niet zo intensief worden gebruikt als op een sportieve motor. De tester geeft aan dat de kwaliteit van de remvloeistof nog redelijk is, maar uit voorzorg komt er toch nieuwe remvloeistof in.

De Star Wars Ultra Limited van Sven: ‘There is only the force’

Na controle van de accu en de spanningsregelaar blijkt de stroomhuishouding goed op orde. Zoals alles op de XV250 in prima conditie is. Ketting en tandwielen zijn pas na 52.000 km voor het eerst vervangen. ‘Maar dat was toen echt ook wel nodig’, aldus de eigenaar die verder tussen de 20 en 25.000 km met een setje banden doet.

Volgens de MOTO73-Expert is de kleine XV nog lang niet aan het einde van zijn Latijn. Dat had Peter ook niet verwacht. ‘Dit motortje doe ik nooit meer weg. En als ik er alleen maar mooiweer-ritjes mee blijf rijden, denk ik niet dat het motortje ooit zal verslijten.’

Foto’s: Peter van der Sanden