Na 44 jaar nog steeds in het bezit zijn van de allereerste motor die je kocht? Niet alledaags, maar voor Marinus Blauw wel de realiteit. Hij kocht in 1980 een tweedehands Moto Guzzi V7 Sport en rijdt daar nu nog regelmatig mee. Tussentijds passeerden diverse andere motoren, maar de V7 Sport bleef. Gewoon omdat het kan en omdat de eigenaar er maar geen afscheid van kan nemen.
Man en motor
| Naam | Marinus Jan Blauw |
| Woonplaats | Veendam |
| Leeftijd | 62 jaar |
| Beroep | Akkerbouwer |
| Rijdt sinds | 1980 |
| Aangeschaft | 1980 |
| Nieuwprijs | Circa € 10.540,- |
| Dagwaarde | Circa € 1.250,- |
| Rijstijl | Toer |
| Gebruik | Toer-vakantie |
| Brandstofverbruik | 1:15 |
| Olieverbruik | 1:5000 |
| Onderhoud | Zelf en motorzaak |
| Bouwjaar | 1972 (eerste kenteken 1975) |
| Kilometerstand | Ca. 160.000 km |
‘Ik moet een jaar of drie zijn geweest toen ik al belangstelling toonde voor motoren. Dat vertelden mijn ouders die het was opgevallen dat ik zittend bij hen in de auto alles wat op twee wielen reed interessant vond.’ Dat vertelt de in Noord-Holland geboren maar later naar Groningen verhuisde Marinus Blauw (62). ‘In Noord-Holland moesten we weg in verband met industrie en woningbouw, vandaar dat mijn ouders naar de provincie Groningen zijn vertrokken. Dat was eind jaren zeventig. In 1980 heb ik als 18-jarige direct mijn motorrijbewijs gehaald. Mijn motor had ik toen al, want met een “L-plaatje” op de motor kon ik in de regio al motorervaring opdoen. Ik had een oom die op een Moto Guzzi V7 Sport reed en dat vond ik een geweldig mooie motor. Zo’n motor wilde ik ook hebben. Samen met die oom heb ik later diverse motortochten gemaakt. Bij Theo Louwes stond een mooie V7 Sport te koop. De motor was van 1972 en pas in 1975 op kenteken gezet. Ik denk dat de motor niet zo gewild was en daarom ergens bijna drie jaar onverkoopbaar in een winkel heeft gestaan. De eerste eigenaar kocht hem in 1975 en heeft er daarna in vijf jaar tijd 14.000 km mee gereden. Ik ruilde mijn brommer in en werd de tweede eigenaar van de Guzzi. De kleur van deze Guzzi heb ik nog in geen enkele (oude) folder terug kunnen vinden, ook niet in de Moto Guzzi Bijbel. Mij is verteld dat het Haags Motor Centrum destijds een aantal V7’s Sport in deze kleur heeft laten spuiten. De opkomst van de Japanse merken zorgde ervoor dat de Europese merken het moeilijk kregen. In mijn diensttijd reed ik met de motor naar de kazerne. Een korporaal op de kazerne herkende de motor en wist wie de eerste eigenaar was geweest. Hij vertelde me dat die twee keer met de motor was gevallen. Dat verklaarde misschien bepaalde beschadigingen aan de motor zoals een scheurtje in het frame wat ik direct heb laten lassen. Een jaar of tien heb ik heel fanatiek met de Moto Guzzi gereden, maar met de komst van een gezin ging het fanatieke er een beetje vanaf. De motor verdween in een stoffig hoekje op mijn akkerbouwbedrijf. Dat veranderde toen de kinderen wat ouder waren en ik de draad als motorrijder weer oppakte. Dat was midden jaren negentig’.
Marathonmotor Honda Pacific Coast 800: mooi van buiten, iets minder mooi van binnen
Revisie
Toen de Veendammer akkerbouwer weer de weg op ging met zijn trots was het eerst en vooral nodig om de vering onder de loep te nemen. ‘De achterschokdempers waren niet veel meer dan veredelde fietspompjes. Met de komst van een stel Koni’s werd het beter. Aan de voorkant werden de binnenpoten vervangen, kwam er een nieuw FAC-dempergedeelte in en de veren werden vervangen door WP-veren. Aan het motorblok werd weinig anders vervangen dan de koppelingsplaten. Ik ben met de Guzzi naar Italië geweest en heb uiteraard een bezoek gebracht aan Mandello, de geboortestad van mijn V7 Sport. Daarna heb ik met de Guzzi ook nog een trip door Schotland gemaakt. Tijdens die trip ging er van alles mis met de motor. Hij wilde niet starten, problemen met de koppeling, remmen ho maar en er zat een tik in het blok. Maar ook toen ben ik rijdend thuisgekomen. De Guzzi heeft me nooit onderweg laten staan. Zelfs niet toen ik in Duitsland met een lege tank te maken kreeg. Precies op de plek waar een ADAC-auto stond die genoeg benzine voor me had om het tankstation een paar kilometer verderop te bereiken.’
Omdat er een ’tik’ in het blok zat en Marinus er zeker van wilde zijn dat zijn Moto Guzzi betrouwbaar bleef, vond hij het nodig om de motor een paar jaar later te laten reviseren alvorens weer langere tochten met de V7 Sport te gaan maken. De tik in het blok bleek veroorzaakt door speling op de krukas-spie. ‘Op de MOTORbeurs in Utrecht kwam ik op de stand van het Amsterdamse MotorToer (vandaag de dag Ducati Amsterdam) terecht. Op mijn vraag of ze een set goede uitlaten hadden voor mijn Guzzi werd positief geantwoord. Ze zouden worden opgestuurd. Zo gezegd zo gedaan, ik hoefde niet vooraf te betalen. De uitlaten arriveerden en de factuur volgde pas later. Ik dacht dat als deze mensen (in de persoon van Ted Haanappel) mij zo goed vertrouwen dan heb ik ook vertrouwen in dat bedrijf. Dat was de reden waarom ik het revisiewerk van mijn motor(blok) bij hen heb laten uitvoeren. Normaal doe ik het onderhoud en sleutelwerk zelf, maar de revisie vond ik toch net iets te specialistisch werk. Dat laat ik dan liever aan vakmensen over. Ik heb toen flink wat geld in de motor geïnvesteerd, misschien wel meer dan wat de motor op dat moment waard was. Het motorblok, versnellingsbak en de cilinderkoppen zijn rond kilometerstand 100.000 compleet gereviseerd. De exacte kilometerstand weet ik niet eens, want de kilometerteller is al heel lang stuk en ik vind het niet de moeite waard om die te repareren of te vervangen. Tegelijk met de revisie is ook de kruiskoppeling van de cardanas vernieuwd. Ik kreeg van de monteurs te horen dat het een wonder was dat ik daarmee niet in Schotland was gestrand. Ach, soms moet je ook gewoon geluk hebben.’
Andere motoren
Hoewel Marinus Blauw nog steeds apetrots is op zijn ruim vijftig jaar oude Moto Guzzi is hij zeker niet merkenblind. ‘Mijn V7 Sport is niet te koop, maar de motor geniet al wel een beetje van zijn oude dag. In 2001 heb ik naast de Guzzi een nieuwe Voxan 1000cc-caféracer gekocht. Gewoon omdat ik het een prachtige motor vond. Met de betrouwbaarheid viel het echter tegen. Ik heb er 55.000 km mee gereden en twee keer het blok moeten vervangen. Van 2009 tot begin dit jaar heb ik er ook nog een Moto Guzzi Quota 1100ES op nagehouden. Prima motor. Sinds 2014 staat er een Yamaha GTS1000 in de schuur. Een exoot die prima rijdt en er door de naafbesturing futuristisch uitziet. Voor op het circuit, ik doe een stuk of acht circuitdagen per jaar, heb ik een Suzuki GSX-R750. Hoewel ik zeker niet tot de snelsten op het circuit behoor, vind ik het geweldig om te doen. Voor alledaags gebruik heb ik sinds vorig jaar een Kawasaki Versys 1000SE. Je merkt wel dat ik het niet bij één en hetzelfde merk houd. Maar zoals gezegd, de Moto Guzzi V7 Sport is een constante factor. Die blijft.’
Door de kapotte teller weet Marinus niet precies wat de kilometerstand van zijn Guzzi is. ‘Ik schat zo ergens rond de 160.000 km. Na de revisie gebruik ik de motor zo vaak als mogelijk. Natuurlijk treedt er dan ook slijtage op. De buddyseat is in zijn geheel vervangen, de balhoofdlagers heb ik vernieuwd en de laatste grotere klus was het vernieuwen van de remschoenen. Bij de firma Leeuwenkamp van Langen Techniek in Alkmaar zijn de remschoenen opnieuw voorzien van “schoeisel”. Daarna kostte het me wel wat tijd om de remmen weer goed af te stellen. Dat luistert heel precies om te voorkomen dat het aangrijpmoment te abrupt is. Aan beide kanten in de naaf bevinden zich remschoenen. Die moeten dan ook nog eens mooi synchroon functioneren.’
Moto Guzzi V7 Sport op de brug
Marinus Blauw had er een reis van Veendam naar Volkel voor over om zijn trots te laten controleren bij Motor.NL-expert Van Sleeuwen. Wat een zomerse dag had moeten zijn, ontaardde in de zoveelste natte dag van 2024. Maar voor de Guzzi-rijder is het geen ramp om in de regen te rijden en dat zijn motor vuil wordt deert hem niet. ‘De motor hoeft bij mij niet in showroomstaat te verkeren. Ik ben dan ook geen poetser, maar alles moet wel goed functioneren’, aldus Blauw.
Van Sleeuwen maakt eerst een proefritje op de Moto Guzzi waarna Blauw benieuwd is naar zijn bevindingen. ‘Ik rij zelden nog op zulke oude motoren en dan is het wel weer even wennen. Dit is een motor van een halve eeuw oud, uiteraard merk je dan het verschil met een moderne motor. Dat verschil is enorm. Maar goed, dit oudje rijdt nog prima, maar wel met de beperkingen van vijftig jaar geleden. Rechts schakelen en links remmen is iets wat we vandaag de dag weinig meer tegenkomen. De bak schakelt omgekeerd, één omhoog, rest naar beneden. Maar dat went vrij snel.’
Wat direct opvalt is dat het motorblok geruisloos loopt. Dat is een teken dat de revisie destijds goed is uitgevoerd en dat de eigenaar het onderhoud goed onder controle heeft. ‘De techniek is heel simpel, er valt weinig te onderhouden. Zelfs een oliefilter ontbreekt. Alleen een zeefje en een magneetje aan de aftapplug waar gelukkig nooit iets aan kleeft. Omdat een goed oliefilter ontbreekt ververs ik om de 3.000 km de olie.’
Gemeten naar de tijdsgeest van de motor zijn de remmen met de nieuwe remschoenen dik in orde. De wiellagers zijn volgens de eigenaar nog nooit vervangen. Er valt niets op aan te merken. Ook niet op de balhoofdlagers, die wel een keer zijn vervangen. De V7 Sport was anno 1972 nog niet voorzien van knipperlichten. Met het oog op veiligheid zijn die later wel gemonteerd. ‘Ik ben op deze motor ook voor mijn rijbewijs opgegaan. Op dat moment werkte het remlicht niet. Tja, het blijft een Italiaan. Geen punt voor de examinator. Dan zwaai je toch gewoon met je arm als je afremt.’
Veel elektronica zit er niet op de Moto Guzzi. De ontsteking is een keer vervangen, het bijladen van de accu is op niveau en de verlichting is, geheel volgens de jaren zeventig, niet om over naar huis te schrijven. Je kunt er volgens de eigenaar dan ook maar beter niet mee in het donker rijden.
Het frame van de Guzzi is een keer opnieuw gemoffeld. Niet in origineel zwart maar in het blauw. Er bestaat af fabriek ook een versie met een rood frame: Telaio Rosso (1971).
Starten en direct lopen is volgens de eigenaar altijd in orde geweest. Wel af en toe een nieuwe accu maar dat was het dan ook. Behalve de buddyseat en de uitlaten is vrijwel alles nog origineel aan de V7 Sport.
Gemeten naar zijn leeftijd ziet deze Moto Guzzi V7 Sport er nog prima uit. Zoals eerder gemeld is de eigenaar geenszins van plan om zijn ‘eerste liefde’ van de hand te doen. Aan een grondige restauratie denkt hij evenmin. ‘Ik vind de motor prima zoals-ie nu is’, aldus de Groninger.
Foto’s: Peter van der Sanden
| Merkenclub |
| Als Moto Guzzi-berijder ben je welkom bij de Moto Guzzi Club Nederland. De club organiseert o.a. toertochten, buitenlandse reizen en geeft een eigen clubblad uit. De club bestaat al sinds 1972. Net zo lang dus als de V7 Sport in dit verhaal. |
| Reparaties en problemen |
| 15.000 km Scheur in framebuis gelast 90.000 km Binnenpoten voorvork en achterschokdempers vervangen 94.000 km Uitlaten vervangen 95.000 km Revisie koppeling 99.000 km Revisie cilinderkoppen en blok, kruiskoppeling cardan vervangen 100.000 km Revisie versnellingsbak (en koppeling) 110.000 km Balhoofdlagers vervangen 115.000 km Nieuwe buddyseat 120.000 km Cardanaskeerring vervangen 155.000 km Remschoenen opnieuw bekleed |
| Richtprijzen bij motorzaak |
| Voor een hele mooie Moto Guzzi V7 Sport (0 km op de teller) is de vraagprijs bij TLM in Nijmegen 24.990 euro. Een gebruikte V7 Sport zal dit bedrag bij lange na niet halen. De kans dat je er ergens eentje tegen komt (uit begin ’70) is overigens niet heel groot. |
Technische gegevens Moto Guzzi V7 Sport
| Motor | |
| Type | |
| Cilinderinhoud | 748 cc |
| Boring x slag | 82,5 x 70 mm |
| Kleppen per cilinder | 2 |
| Compressieverhouding | 9,8:1 |
| Carburatie | Carburateurs |
| Transmissie | Vijfbak |
| Eindoverbrenging | Cardan |
| Prestaties | |
| Maximum vermogen | 70 pk bij 7.000 tpm |
| Maximum koppel | N.b. |
| Rijwielgedeelte | |
| Frame | Stalen dubbel wiegframe |
| Vering voor | Telescoopvork |
| Vering achter | Twee schokdempers |
| Veerweg v/a | N.b. |
| Rem voor | 220mm-trommelrem |
| Rem achter | 220mm-trommelrem |
| Banden v/a | 90/90-18, 110/90-18 |
| Maten en gewichten | |
| Gewicht | 206 kg (droog) |
| Tankinhoud | 19 liter |
| Zithoogte | 730 mm |
| Wielbasis | 1470 mm |
| Balhoofdhoek | N.b. |
| Naloop | N.b. |
Moto Guzzi V7 Sport: goed om te weten
De Moto Guzzi V7 Sport werd in 1971 geïntroduceerd als opvolger van de standaard V7. De Sport had o.a. 10 pk meer vermogen aan boord dan zijn voorganger en het frame was opgebouwd op rechte stukjes buis. De V7 had ook gebogen framedelen. De V7 Sport stond te boek als een “supersport” model. In 1971, 1972 en 1973 werden er in totaal 3691 stuks gebouwd, allemaal met trommelremmen. Voor de Amerikaanse markt werden er in 1973 153 exemplaren gemaakt met schijfremmen. Hoewel de productie in 1973 was gestopt bouwde Moto Guzzi in 1975 nog eens 100 stuks met trommelremmen. De V750 (1974) en 750 S3 (1975) waren de opvolgers van de V7 Sport. De Le Mans-modellen zijn ontstaan uit de V7 Sport.
