Marathonmotor KTM 1290 Super Duke GT: probleemloze brute kracht

Na zeven jaar met plezier rond te hebben gereden op een Triumph 1050 Speed Triple was voor Ron Putting de tijd rijp om naar iets anders uit te kijken. Na het zien van de eerste foto’s en het lezen van testverhalen over de KTM 1290 Super Duke GT stond dit ‘beast’ hoog op zijn verlanglijstje.

Foto’s: Peter van der Sanden

In 2017 was het zover, een nieuwe KTM 1290 Super Duke GT werd aangeschaft. Tot op de dag van vandaag, met bijna 100.000 km op de teller, heeft dit ‘pk-monster’ hem nog geen moment teleurgesteld. Niet qua prestaties en niet qua betrouwbaarheid.

Man en motor

Motorrijden zit bij de geboren Rotterdammer Ron Putting (66) uit Capelle aan den IJssel in het bloed. Ron: ‘Ik hoorde bij een vriendengroep waarin iedereen met een brommer reed. Een van de vrienden was wat ouder en had een Yamaha RD350 waarmee hij regelmatig langs kwam rijden. Hij maakte de blits met dat ding en wij vonden het geweldig. Daar is mijn interesse voor motoren gewekt. Toen ik 18 werd in 1974 heb ik meteen mijn motorrijbewijs gehaald. Géén autorijbewijs, dat werd door mijn vrienden in wijk Blijdorp in Rotterdam niet getolereerd. Auto’s werden door mijn vrienden als plamuurbakken aangemerkt en met een plamuurbak hoorde je er niet bij. Met enkele “koffiebarhangers” bij Motorhuis Safe in Rotterdam werd motorclub Juggernaut opgericht. Via die club heb ik ook mijn vrouw ontmoet. Mijn eerste motor was een Yamaha RD200. Net een hele snelle, dikke brommer. Na ongeveer een jaar werd de Yamaha opgevolgd door een Honda CB350F. Hiervan heb ik er twee gehad, omdat de eerste op weg naar de TT met 120 km/u total loss werd gereden op een vluchtheuvel. Wonderwel bracht ik het er toen zonder kleerscheuren vanaf. Mijn volgende motor was wat sportiever, een Suzuki GS750 die weer werd opgevolgd door een Honda CB750F2. Het eerste deel van mijn motorcarrière eindigde op een Honda Goldwing 1000, toen nog een naked bike. In 1983 ben ik gestopt met motorrijden. Gezin en huisje-boompje-beestje, dus geen tijd en geen geld en de club begon ook een beetje uit elkaar te vallen. Maar bijna 25 jaar later, in 2005 op de verjaardag van mijn broer (destijds ook clublid van Juggernaut), ontmoette ik enkele oude Juggernaut-motormaten. Die waren na jaren weer gaan motorrijden. “Doe mee en koop ook weer een motor” werd mij op het hart gedrukt. Omdat ik toen het idee had dat het toch maar voor een paar weekenden per jaar zou zijn dat ik de motor ging gebruiken, leek het mij zonde van mijn geld. “Ik wacht nog wel even” was mijn reactie. Het antwoord zette me aan het denken. Je bent 49, hoe lang wil je nog wachten dan? En waarop? Tot je achter een rollator loopt? Tsja, daar was eigenlijk geen speld tussen te krijgen. Eén vriend bood mij zijn Suzuki Bandit 1200S aan voor een proefrit. “Als je morgen langskomt, pak je mijn helm en handschoenen en leef je je maar uit”, was zijn aanbod. Dat heb ik dus gedaan. Tering… dat was gaaf! Ik reed weg alsof ik nooit anders had gedaan. En wat stuurde zo’n ding geweldig in vergelijking met de laatste motor die ik had gehad (Goldwing). Er ging een wereld voor me open. Het plezier in motorrijden was er weer direct. Twee maanden later kocht ik voor 3.000 euro mijn eigen Bandit 1200S.’

Dop 60

Kocht Ron Putting in het ‘eerste deel’ van zijn motorcarrière vrijwel jaarlijks een andere motor, met het ouder worden bleven de motoren wat langer. De tweedehands Bandit bleef een jaar of vier in gebruik alvorens deze werd ingeruild op een fraaie Triumph 1050 Speed Triple. Ron: ‘Deze motor was een paar jaar oud toen ik die kocht. Een geweldige motor waarmee ik door een deel van Europa heb gereisd met de Alpenlanden en Pyreneeën als favoriet. Hoe meer bochten hoe liever. Met deze motor heb ik al een keer in Marathonmotor gestaan. Er werd me toen gevraagd wat mijn droommotor was. Daar hoefde ik niet lang over na te denken, dat was een KTM 1290 Super Duke GT. Het duurde daarna nog twee jaar voordat die droom werkelijkheid werd. Ik verkocht mijn probleemloze Triumph aan een particulier en ging op een nieuwe KTM een ander avontuur tegemoet. Later ben ik de Triumph heel toevallig nog eens tegengekomen in het Zwarte Woud. De nieuwe eigenaar was er net zo blij mee als ik destijds. Ik kocht mijn KTM 1290 Super Duke GT in 2017 bij Verpalen (toen nog KTM-dealer) in Krommenie. Daar is de motor in onderhoud geweest totdat dit bedrijf is gestopt met motoren. Vanaf dat moment ben ik voor onderhoud naar MotoPort Rockanje gegaan waar mijn KTM van tijd tot tijd wordt vertroeteld. Zelf doe ik bijna niets aan onderhoud. Alleen remblokken verwisselen, dat is zo simpel dat ik dat zelf doe. De KTM wordt enkel en alleen gebruikt voor plezierkilometers, nooit voor woon-werkverkeer. Wel voor minstens een lang weekend weg of een vakantie van drie of vier weken. Voor ik aan een lange vakantie begin, zorg ik voor nieuw rubber. Maar toch ontkom ik er niet aan om tijdens een vakantie op zoek te moeten naar een nieuwe band. Ik hou van lekker doorrijden en dan is op het stroeve asfalt in Frankrijk en Spanje mijn achterband na 5.000 km een heel eind op. De eerste keer dat ik een nieuwe band nodig had zorgde voor een probleem. Ik vond wel een band, maar het bedrijf waar ik aanklopte had geen dop 60 om de moer van het achterwiel los te draaien. Daarvoor moest ik een dag later naar een andere zaak. Vanaf dat moment heb ik tijdens vakanties altijd een dop 60 bij me. Wel eentje die ik voor de helft heb laten afdraaien. Anders weegt zo’n ding bijna anderhalve kilo.’

Scheur

De KTM 1290 Super Duke GT is van huis uit al goed bedeeld met extra’s, maar Ron Putting heeft er nog het een en ander aan toegevoegd. Te beginnen met zijkoffers, een must tijdens vakantieritten. De originele schijven zijn direct vervangen door (mooiere) wave-schijven uit de KTM-Powerparts-catalogus. Het originele ruitje maakte plaats voor een donker exemplaar. De montage van valbeugels was nodig om een paar extra voetsteunen te monteren. Dat stelt de berijder in staat om tijdens lange ritten zijn benen te strekken. Ook uit de Powerparts-catalogus komt het speciale zadel met verwarming. Ron: ‘Dat zadel heb ik door een gespecialiseerd bedrijf van een andere vulling laten voorzien. De “konijnenoren” (originele spiegels; red.) heb ik gelijk vervangen door kleine spiegels aan het stuur. Veel mooier en beter zicht. Maar de meest in het oog springende aanpassing betreft de bestickering. De motor is normaal grijs van kleur met oranje accenten. Op internet had ik een bestickerde uitvoering van de 1290 gezien. Van voor tot achter in KTM-kleuren met witte accenten. De stickerset was afkomstig uit Zweden. “Moet ik dat wel doen met mijn motor? Toch maar niet”. Maar het idee verdween niet uit mijn hoofd. Dus uiteindelijk toch maar zo’n set besteld, 350 euro voor zo’n 100 losse stickertjes. Het heeft me een volle dag gekost om de stickerklus te klaren. Over het resultaat ben ik nog steeds zeer tevreden. Het maakt mijn Duke anders dan alle andere.’

Marathonmotor Suzuki DL650 V-Strom: motorrijden hoeft niet altijd duur te zijn

Op motorisch vlak heeft de KTM de afgelopen vijf jaar nog geen klap verkeerd gegeven. Ron: ‘Wel werd ik ongeveer een jaar na aanschaf verrast met een loszittend zadel. Er bleek een scheur in het subframe te zitten, daar waar het zadel wordt vastgeklikt. Het complete aluminium framepje is onder garantie vervangen. Een ander probleempje heb ik gehad met de brandstofmeter, die haperde soms. Mijn zoon heeft dezelfde motor als ik en hij had hetzelfde probleem. Na vervanging van de brandstofniveausensor was het probleem opgelost. Een lege batterij zorgde ervoor dat de bandenspanningsmeter niet meer werkte. Alleen de batterij vervangen gaat niet, de complete sensor moest worden vervangen. Voor het overige zijn er alleen kosten voor olie en filters verwisselen. Een grote beurt is duurder omdat er nogal wat tijd gaat zitten in het kleppen stellen/controleren. Ik heb dan ook allesbehalve het idee dat de Super Duke een dure motor is wat betreft onderhoud. Olie verbruikt de motor nog geen druppel, het brandstofverbruik is met 1:16 redelijk te noemen.’

KTM 1290 Super Duke GT

1 van 5

KTM 1290 Super Duke GT op de brug

Opvallend is de Super Duke van Ron Putting zeker, dat is duidelijk wanneer hij bij MOTO73-expert Van Sleeuwen in Volkel de parkeerplaats oprijdt. Een eerste blik leert verder dat de KTM optisch in perfecte staat verkeert. Na een kort proefritje meldt Van Sleeuwen dat er op het rijgedrag niets valt aan te merken. Op de brug volgen de positieve opmerkingen over de KTM in rap tempo. De gebruikelijke zaken als remmen, lagers, vering en laadspanning worden gecontroleerd en alles is na 100.000 km nog dik in orde. De motor is nooit in de winter gebruikt. Mede daardoor valt er nergens een roestplekje te bespeuren. Van enige olielekkage is geen sprake. Het motorblok draait zoals het eruit ziet: onberispelijk.

De KTM 1290 Super Duke GT is voorzien van elektronisch verstelbare vering voor en achter. Ron: ‘Omdat ik afwisselend met en zonder bagage rij pas ik de veervoorspanning regelmatig aan. Afhankelijk van het wegdek wissel ik ook de dempingmodus (drie standen). Dit doe je met een simpele druk op de knoppen in het keuzemenu. Dit alles voorkomt, wanneer je het niet zou gebruiken, dat de boel vast gaat zitten. Ik onderhoud de motor goed, maar ik spaar hem niet. Mijn rijstijl (snelheid) is dusdanig dat Koos Spee niet heel gelukkig van me zal worden. Toen ik vorige keer met mijn Triumph voor Marathonmotor op bezoek was, had ik het over de Super Duke als droommotor. Ik droom niet meer van een andere motor, wil met deze nog een poos doorrijden. Alleen als er een nieuwe Super Duke GT komt die duidelijk beter is (kan haast niet) dan ga ik misschien overstag.’

Richtprijzen bij motorzaak

2016    ca. 11.500 euro
2017    ca. 12.500 euro
2018    ca. 13.500 euro
2019    ca. 16.000 euro
2020    ca. 18.500 euro
2021    ca. 19.500 euro