Marathonmotor: Kawasaki KLE500

Dat je niet per se over een dure en zware allroadmotor hoeft te beschikken om avontuurlijke reizen te kunnen maken, bewijst Frits Janssen met zijn Kawasaki KLE500. Hij kocht de motor in een opwelling voor zijn zoon, maar ging er daarna vooral zelf mee rijden. Hoe een verstokte Honda Goldwing-rijder op een Kawasaki KLE500 terecht kwam.

Voor Frits Janssen (57), die opgroeide aan de rand van Amsterdam (Halfweg), was de brommer heel lang het vervoermiddel bij uitstek. Zijn vader runde vijf fietsenzaken, de meeste in hartje Amsterdam en het lag een beetje in de lijn der verwachting dat Frits die zaken voort zou zetten. ‘Maar dat gebeurde niet. Ik had een prima baan bij Fokker als metaalbewerker en ik was vrij in de weekends. Met vijf fietsenzaken was ik veel meer gebonden. Bovendien stonden enkele zaken in een buurt waar ik weinig toekomst zag. Ik ben blij dat mijn vader de zaken op zijn vijftigste van de hand heeft gedaan en dat hij daarna nog op zijn geheel eigen manier (stadgids in Mokum) van het leven heeft kunnen genieten voordat hij op zijn 62e stierf. Mijn passie was de bromfiets. De “langste jaren” in mijn jeugd waren van mijn dertiende tot mijn zestiende Toen mocht ik met de brommer alleen crossen, op mijn zestiende mocht ik eindelijk de weg op. Ik heb een boel brommers gehad en heb daar zo’n 200.000 kilometer mee gereden. Tijdens een wintersportvakantie zag ik vanuit een lift allemaal leuke slingerende bergweggetjes onder me. Daar wilde ik met mijn MT5-brommer naar toe, maar dat is er nooit van gekomen. Het halen van een motorrijbewijs lag misschien in de lijn der verwachting, maar vanwege huisje-boompje-beestje was dat er nooit van gekomen. Dat veranderde toen bekend werd dat je vanaf 1999 bij het halen van je motorrijbewijs, ook als je al een autorijbewijs had, theorie-examen moest doen. Samen met mijn broer heb ik toen het motorrijbewijs gehaald. Daarna niet gelijk een motor gekocht, maar af en toe een motor gehuurd. Meestal een chopper, want dat vond ik toen stoer. Mijn eerste “motor” was een 125cc-Honda Spacy-scooter. Leuk ding om te zien, maar om mee te rijden een ramp. Veel te kleine wielen. Echt een onding.’

Zwaardere werk

Van een 125cc-scooter naar een Honda GL1500 lijkt een enorme stap, maar niet als je Frits Janssen heet. ‘Ik had nog nooit op een Goldwing gereden, maar vond het een prachtige motor. Via Marktplaats vond ik er eentje in het Limburgse Meersen. Dat was in 2004. Het klikte tussen mij en de verkoper en ik kocht de Goldwing om er vervolgens direct mee terug te rijden naar Amsterdam. Zo’n Goldwing was toch wel wat anders dan een Honda Spacy. Bij het eerste het beste tankstation gleed mijn voet weg op een dieselvlek. Ik kon hem nog net redden en heb daarna mijzelf beloofd motorlaarzen te kopen met heel goede zolen. Ik werd heel snel vriendjes met de Goldwing, die ik liefkozend een grote brommer met heel veel plastic noem. Ik kocht die Goldwing met 82.000 kilometer en er staat nu dik twee ton op de teller. De vorige eigenaar stuur ik met Kerst nog ieder jaar een kaartje om te laten weten dat het nog steeds goed gaat met mij en de Goldwing. Met deze motor heb ik leuke tochten gemaakt, zoals de kampeerweekenden met Promotor. Samen met mijn maat die op een Honda Transalp reed. Ik reed met de Goldwing zonder nadenken onverharde paden in en hij volgde wel. Dat dat met mij niet altijd goed ging, hoef ik verder denk ik niet uit te leggen.’

Marathonmotor: Honda XL1000V Varadero

Twee zoons van Frits hadden inmiddels ook een motorrijbewijs. ‘De jongste werkt als monteur bij Horeon Motoren in Zwanenburg en had een eigen motor. De oudste niet. Ik wilde graag dat ze samen een keer mee zouden gaan met een Promotor-weekend, vandaar dat ik bij Horeon voor de oudste een motor wilde huren. Toevallig stond er in de showroom een mooie Kawasaki KLE500 die gelijk mijn aandacht trok, ook qua prijs: 2.600 euro. Niks gehuurd, maar wel de KLE500 gekocht. Het werd een leuk weekend, maar mijn toen nog studerende zoon maakte verder weinig gebruik van de KLE500. Ik des te meer. Voor woon-werkverkeer was het veel gemakkelijker om zo’n KLE500 uit de schuur te trekken dan zo’n logge Goldwing. En daar bleef het niet bij. Met de KLE500 kon ik ook mijn droom, offroadrijden, verwezenlijken. Voor dat doel kwam ik onder andere terecht bij de Belgische firma Endurofun waar ik diverse dagtochten en cursussen heb gevolgd. En twee geweldige reizen heb meegemaakt. Eentje door Noorwegen en eentje door de Spaanse Pyreneeën. Dus uiteindelijk toch nog die mooie bergpaadjes. Ook heb ik met de KLE500 roadbooktochten van Ad Ketelaars gereden. Andere deelnemers noemen de KLE500 vaak een tractor. Vanwege het geluid en het feit dat ik overal doorheen ploeter. Waar de zware en dure GS-sen in de problemen komen, begint voor mij juist de fun.’

Onderhoud

Meer dan 100.000 kilometer heeft Frits Janssen ondertussen zelf met de KLE500 gereden. ‘Precies weet ik het niet. De aandrijving van de kilometerteller in het voorwiel is al twee jaar stuk. Repareren, als het al kan, is prijzig. Daarom rij ik nu op een fietsteller. Ik had nooit gedacht dat ik zoveel plezier met zo’n lichte (en goedkope) motor kon hebben. Was zo’n KLE500 mijn eerste motor geweest, dan had ik waarschijnlijk nooit een Goldwing gekocht. Maar die Goldwing nu nog van de hand doen? Nee, dat niet, want die vind ik ook nog prima rijden.’

Het onderhoud aan de KLE500 wordt bij Horeon gedaan door de zoon van Frits. Behalve het gebruikelijke onderhoud, zoals olie, ketting-tandwielen en banden, zijn er een paar extra akkefietjes geweest. ‘Omdat ik ook graag in de prut rij en geen zin heb om steeds banden te wisselen, heb ik een extra set wielen gekocht. Een set met wegbanden en eentje met noppen. De originele uitlaat is in zijn geheel vervangen, omdat de demper was doorgerot. Uitlaatspecialist Mile Pajic heeft een compleet nieuwe uitlaat gemaakt. Achteraf had ik beter een nieuwe originele uitlaat kunnen kopen, was goedkoper geweest, maar nu heb ik er eentje van rvs. De demper (Bos) maakt iets meer geluid dan me lief is. Maar het was de stilste demper die Mile had. Om wat minder vuil tegen de radiateur te krijgen heb ik het voorspatbord zo’n 20 centimeter naar beneden verlengd. Dat scheelt een hoop. Aan het motorblok is nog nooit iets gedaan. Aan de schokdempers ook niet, want die zijn zo perfect voor offroad, maar wel iets te zacht met remmen in het normale verkeer. Maar ik weet niet beter en heb er totaal geen last van.’

Twee keer heeft Frits onderweg problemen gehad. ‘De eerste keer was toen in de Pyreneeën een steen de remleiding achter lek had geslagen. Gelukkig vond ik dezelfde dag in een dorpje een motorzaakje waar ze een nieuwe leiding konden monteren. De tweede keer stond ik in Nederland bij een stoplicht. Wegrijden lukte niet, want de motor bleef stationair draaien. Bleek de gaskabel doormidden. Op de choke ben ik toen met een vaartje van 40 km/u thuis kunnen komen.’

De laatste ingrijpende reparatie was vorig jaar. Frits: ‘Toen ik de motor op de motorsteun zette om wielen te wisselen zag ik dat de motor scheef wegzakte. De achterbrug was doorgeroest. Via Marktplaats vond ik een gebruikt exemplaar. Helaas wel een ouder type zonder nokken voor een motorsteun. Tegelijk met de achterbrug zijn ook de achterbruglagers en de lagers van het linksysteem vervangen.’

Kawasaki KLE500 op de brug

‘Eindelijk weer eens een “echte” Marathonmotor’, is de eerste reactie van Motor.NL-expert Van Sleeuwen bij het zien van de Kawasaki KLE500. Oftewel je kunt aan de motor zien dat deze is gebruikt waarvoor die is gemaakt. Alhoewel dat ook weer betrekkelijk is, want slecht ogen doet de KLE500 zeker niet na wat die allemaal voor de kiezen heeft gekregen. ‘Bij lage toeren loopt het motorblok een beetje rauw, maar dat doen al deze luchtgekoelde 500cc-blokken. Niks aan de hand’, aldus Van Sleeuwen.

Niks aan de hand geldt ook voor de remmen. De remschijven zijn na 130.000 kilometer nog steeds de originele. Frits: ‘Wel moet ik vrij vaak nieuwe remblokken monteren, ook als ik weinig of niet offroad rij.’ ‘Aan de remklauwen kan het niet liggen’, aldus Van Sleeuwen, want die zijn prima gangbaar. Alle lagers, inclusief balhoofdlagers zijn in orde. 

Om beter staand te kunnen remmen met de achterrem heeft de eigenaar een onorthodoxe oplossing bedacht: een blokje hout op het pedaal. Frits: ‘Een stukje eikenhout uit een eeuwenoud grachtenpand nog wel. Was eigenlijk alleen voor offroad bedoeld, maar ik heb het daarna gewoon laten zitten.’

Verwijderen we de zijpanelen en de buddyseat om bij de accu te kunnen, dan zien we de resten van de laatste Belgische offroadrit nog zitten. Alles kleurt daar geel van de opgedroogde klei. De KLE500 is gebruikt waarvoor hij is gemaakt: geregeld onverharde paden opzoeken. De accu laadt goed bij en verder nergens elektrische storingen. Nu niet en ook in het verleden niet. Frits heeft zelf de twee koplampen doorverbonden. ‘Ik vind het zo lelijk als er maar één koplamp brandt’, aldus de eigenaar.

Frits: ‘Het komt nog geregeld voor dat ik uitgelachen wordt met mijn “rijschoolmotor”. Totdat ze met me offroad gaan rijden. Dan komen de “zware jongens” er achter dat hoe lichter, hoe beter is. Hoe meer ik met de KLE500 ben gaan rijden, hoe meer ik de motor ben gaan waarderen. Mocht deze een keer echt versleten zijn, dan is de kans groot dat ik een andere KLE500 koop met (uiteraard) veel minder kilometers op de teller.’

Pluspunten Kawasaki KLE500

• Betrouwbaar motorblok

Minpunten Kawasaki KLE500

• Zachte voorvering