Marathonmotor Honda VFR800X Crossrunner: blijvertje wat toch niet blijft

Eddy te Boekhorst had al een hele rits motoren in bezit gehad voordat hij kennismaakte met de Honda VFR800X Crossrunner. Langer dan een paar jaar reed Eddy zijn motoren nooit. Met de Crossrunner wijzigde dat patroon. Ruim acht jaar rijdt hij inmiddels met heel veel plezier op de Honda, goed voor meer dan honderdduizend kilometer. Daar zouden er zo nog honderdduizend aan toegevoegd kunnen worden, ware het niet dat de import-Hagenees andere plannen heeft.

Man en motor

1 van 3

Eddy te Boekhorst (52), opgegroeid in Zevenaar, kwam al heel vroeg in aanraking met motoren. ‘Vanaf mijn achtste rijd ik al motor, niet op de weg natuurlijk maar op een Honda TL125 trialmotor. Mijn vader was in zijn jonge jaren al een fervent motorliefhebber. Hij deed op niveau mee aan sprintwedstrijden. Aan die sprintmotor hing een bakje, je kon het amper een zijspan noemen en in dat bakje lag mijn moeder. Dat was allemaal voordat ik geboren werd, ik ken het alleen van verhalen en een paar foto’s. Mijn vader was een echte techneut. Kan ook niet anders wanneer je aan sprintwedstrijden doet. Dat is heel veel sleutelen en zo kort mogelijk rijden. Toen de kosten van het sprinten de pan uit rezen, werden mijn ouders ‘gewone’ motorrijders. Ik heb mijn eerste motor, een Yamaha XS400, gekocht van het geld dat ik kreeg voor mijn stagevergoeding. Ik studeerde toen aan de HTS. Die XS400 vormde het begin van een hele rits uiteenlopende motoren. Een BMW R65 was de volgende, daarna twee Suzuki’s (GSX550ES en GSX400X). Toen weer terug naar BMW, een K100RS die veel te veel benzine verbruikte. Een MZ ETZ251 was mijn eerste tweetakt. De MuZ Skorpion Sport 660 was van een andere orde. Daarna toch weer een BMW R100RS waaraan ik later een zijspan heb gehangen. Een BMW K75, met en zonder Ural/Velorex-zijspan, werd opgevolgd door een nieuwe Yamaha XT660Z. Toen ik daarop uitgekeken was volgde er weer een tweetakt, een MZ ETZ250.’ Maar net als met alle voorgaande motoren bleef ook deze MZ niet lang in bezit van Eddy. De MZ maakte plaats voor een jonge Yamaha TDM900. ‘Een heel fijne motor waarmee ik veel heb gereden. De Honda Foresight 250 scooter die volgde was heel gemakkelijk voor in de stad. Ik woonde inmiddels in Den Haag.’

Ergonomisch

In 2016 ging Eddy op zoek naar toch weer een echte motor. ‘Tussen de eerdere motoren die ik heb gehad zaten nogal wat miskopen. Soms waren de motoren gewoon te klein voor mijn lengte. Daar kwam ik dan na een paar maanden pas achter. Vandaar dat ik op zoek ging naar een motor die ergonomisch gezien beter bij me paste. Zo kwam ik terecht bij de Crossrunner. Comfortabele zitpositie in combinatie met het geweldige VTEC-blok waren voor mij reden genoeg om een één jaar oude Honda Crossrunner aan te schaffen. Dat dit geen verkeerde keuze is geweest, blijkt vooral uit het feit dat ik met deze motor zelf al meer dan een ton heb gereden. De max met mijn eerdere motoren lag rond de 30.000 km. Ik gebruik de motor voor meerdere doeleinden. Voor mijn werk wanneer ik projecten bezoek als adviseur gebouwinstallaties, maar vooral ook voor leuke vakantieritten. Los van mijn gezin, sinds we kinderen hebben rijdt mijn vrouw zelf geen motor meer, probeer ik er ieder jaar een aantal weken met de motor alleen op uit te trekken. Met de Honda VFR800X Crossrunner heb ik al heel wat mooie plekken in Europa bezocht. Van Gibraltar tot Trondheim en van Hadrian’s Wall in Schotland tot aan de grens met Kaliningrad en zo’n beetje alles wat daartussen ligt. Afgezien van het onderweg vervangen van een versleten band zijn er tijdens die trips nooit technische problemen geweest. Het concept van de V-vier bevalt me zo goed dat ik ook nog een VFR750F heb gekocht. En omdat ik ook nog wel eens iets afwijkends wil rijden ook nog een Moto Guzzi V65 Florida. Beide motoren hebben inmiddels plaats gemaakt voor een Honda VFR800Fi en een Vespa Cosa 200. Hoewel ik midden in Den Haag woon, heb ik het geluk over een ruime garage te beschikken. Anders was het bezitten van meerdere motoren geen optie. Door mijn VFR’s ben ik lid geworden van de Nederlandse VFR-club. Ik ben niet van het in groepen rijden, maar ik maak af en toe wel verhalen voor het clubblad. Naast lid van de VFR-club ben ik ook lid van Rataplan Ratbikeclub Nederland. Dat stamt nog uit mijn GSX550-tijd. Daar had ik een soort ratbike van gemaakt. Het maakt bij deze club niet uit wat voor motor je hebt, liefst wel iets ratbike-achtigs, en er hangt bij meetings altijd een heel gemoedelijke sfeer.’

Marathonmotor Harley-Davidson FXD Dyna Super Glide: 200.000 tevreden kilometers

Aanpassingen

Toen Eddy de Crossrunner kocht verkeerde deze in originele staat met slechts 6.500 km op de teller. ‘Vrij snel na aanschaf heb ik wat aanpassingen aan de motor gedaan. Er is een kofferrek met koffers gemonteerd, wat ideaal is tijdens vakanties. Bij doordeweeks gebruik zit alleen de topkoffer erop. Een valbeugelset maakt de motor wat stoerder. Er zit een quickshifter op, maar ik gebruik uit gewoonte toch altijd de koppeling. De middenbok is niet standaard, maar wel erg handig als je de ketting smeert. Dat smeren doe ik met een kwastje en versnellingsbakolie. Een ketting houdt het bij mij gemakkelijk 30.000 km uit. De ruit is een dubbele van Givi. Deze heeft zoveel stelmogelijkheden dat het al heel raar moet lopen wil je voor jezelf niet de juiste afstelling kunnen vinden. Op korte afstanden stoort enig windgeruis of turbulentie niet, maar op langere afstanden des te meer. Ik ben dan ook heel blij met die ruit. Omdat het uitlaatgeluid van de Crossrunner wel heel erg tam is heb ik een andere demper gemonteerd. Eerst een Akrapovič, maar het geluid van een Belgische DAM-demper, speciaal gemaakt voor de VFR, vond ik mooier klinken. Leuk model en mooi beschaafd geluid waarmee je in Duitsland (of elders) geen problemen krijgt. Omdat ik vond dat de claxon wel erg tam was, heb ik een van de claxons van mijn Moto Guzzi gemonteerd. Die hoor je tenminste. Omdat ik ook in de winter met de motor op pad ga, en een hekel heb aan dikke handschoenen, monteer ik in de wintermaanden moffen op het stuur. In combinatie met de standaard handvatverwarming is dat voldoende om in de koude maanden comfortabel met zomerhandschoenen te kunnen blijven rijden.’

1 van 5

Onderhoud

Sleutelen aan motoren heeft Eddy te Boekhorst van huis uit meegekregen. ‘Onderhoud aan bijna al mijn vorige motoren heb ik zelf gedaan. Soms wel eens tot vervelens toe, maar wat mag je anders verwachten als je veel met oud materiaal rijdt. Maar het onderhoud aan mijn Crossrunner besteed ik helemaal uit. De Honda is al die jaren in onderhoud geweest bij, toen nog Honda-dealer, Hans van Wijk Motoren in Zoetermeer. Er gaat weinig stuk aan de Honda, toch zitten er pittige rekeningen tussen. Om de circa 25.000 km staat er een grote beurt gepland waarbij de kleppen worden gecontroleerd. Omdat de VFR vanwege de compacte bouw geen gemakkelijke motor is als het op sleutelen aankomt, is het aantal uren dat er dan gewerkt moet worden relatief hoog. Drie keer zijn de kleppen inmiddels gecontroleerd; gesteld is er niet, want ik heb nog nooit een klepstelplaatje op de factuur zien staan. Bij de tweede grote beurt zijn de remschijven voor vervangen. Dat vond ik redelijk snel maar het was nodig. De schijven waren echt dun aan het worden. Dat zegt misschien iets over mijn rijstijl. Kort daarvoor ben ik bij Hyperpro langs geweest om de vering aan te passen. Voor zijn er andere veren geplaatst en er zijn meteen ook neopreen vorkhoezen om de binnenpoten gedaan. De achterschokdemper is in zijn geheel vervangen door een exemplaar van Hyperpro.’

Uit ervaring bij eerdere Marathonmotoren weten we inmiddels dat zelden iemand zelf in de gaten heeft dat het balhoofdlager versleten is. ‘Maar ik heb het wel zelf wel gemerkt. In Japan is het vet denk ik heel duur, want Japanse motoren zijn van huis uit meestal voorzien van een minimale hoeveelheid vet bij het balhoofdlager. Bij 63.000 km zijn deze lagers vervangen, wat best vroeg is. Op mijn verzoek is bij de laatste grote beurt de stator gecontroleerd. Die wilde, vanwege te weinig koeling, bij de oudere types nog wel eens vroegtijdig de geest geven. Vanaf 2014 is de olietoevoer naar de stator aangepast, wat voor een betere koeling zorgt. En dat werkt dus. De stator bleek in orde.’

Marathonmotor Honda VFR800X Crossrunner op de brug

‘Ik ben geen poetser’ had Eddy op voorhand gezegd, maar dat blijkt mee te vallen. De motor ziet er goed uit, maar wel gebruikt, wanneer hij bij MOTO73-expert Van Sleeuwen arriveert. Van Sleeuwen begint met een proefritje waarna hij concludeert dat de tien jaar oude Crossrunner nog rijdt als een nieuwe. ‘Ik denk niet dat we iets gaan vinden dat niet in de haak is’, aldus de expert. Balhoofdlager en remmen zijn, na eerder al te zijn vervangen, in orde. De remschijf achter is nog de originele. Speling op de wiellagers is niet aanwezig. De knop waarmee de demping van de achterschokdemper kan worden ingesteld zit vast. Eddy: ‘Die gebruik ik maar één keer per jaar en dat is als ik met bagage op vakantie ga. Afgelopen jaar is de vakantie erbij ingeschoten en daar kan die knop blijkbaar niet tegen.’ Het linksysteem vraagt om aandacht. Er is een slijtplekje te zien dat mogelijk wordt veroorzaakt door een versleten naaldlager. Voelbaar is dat niet. De uitlaatdemper is al eens vervangen (niet omdat die versleten was), de uitlaatbochten zijn nog de originele en verkeren in goede staat.

De lak van het motorblok is nergens afgebladderd en het aanwezige aluminium vertoont geen ouderdomsverschijnselen. Het V-4 motorblok zoemt zoals je dat van een Honda-blok mag verwachten. Het bijladen van de accu gaat volgens het boekje. Kortom, met deze motor met een dikke ton op de teller is helemaal niets mis. ‘Daar kan zo nóg een ton mee gereden worden’, aldus Van Sleeuwen. Dat laatste is de eigenaar, hoewel nog altijd zeer tevreden over de Crossrunner, niet van plan. ‘Ik heb me uitgekocht in mijn bedrijf en ik wil dit jaar tien weken lang met de motor op pad. Voor een nieuwe motor heb ik getwijfeld tussen een Suzuki 650 V-Strom en een Enfield Interceptor of een Shotgun. Uiteindelijk is de keuze gevallen op een nieuwe Enfield Shotgun. En voor mijn Crossrunner heeft zich al een koper gemeld.’

Foto’s: Peter van der Sanden

Honda VFR800X Crossrunner: goed om te weten

De Honda Crossrunner is sinds 2011 op de markt. In 2015 kreeg de Crossrunner een nieuwe naam (VFR800X) en een flinke update in de vorm van andere vering, radiateurs, remmen, bodywork en wielen. In bijna alle tests en vergelijkingstests komt de Crossrunner goed uit de verf. Als enige minpunten worden vaak het vrij hoge gewicht en de relatief hoge brandstofconsumptie genoemd. Desondanks is de Crossrunner geen groot verkoopsucces geworden.

Honda VFR800X Crossrunner