Een Honda NTV700 Deauville zal niet direct bij alle motorliefhebbers de harten sneller doen kloppen. De Honda straalt degelijkheid uit en heeft zich in de praktijk bewezen als uiterst betrouwbaar. Van bijzondere prestaties moet de Deauville het niet hebben en dat is misschien wel juist de reden waarom de Deauville bepaalde motorrijders zo aanspreekt. Roeland Hana is zo iemand. Hij kan zich geen betere motorfiets wensen.
Marathonmotor BMW R 1250 GSA: dagelijks gebruik gecombineerd met avontuur
Roeland Hana (67) las als tiener bij zijn neef het weekblad MOTOR en raakte op die manier geïnteresseerd in motoren. ‘In mijn naaste familie reed niemand motor, ook mijn neef die het blad MOTOR las niet. Maar ik was vastbesloten om op mijn achttiende mijn motorrijbewijs te halen. Met een oefenvergunning op zak mocht ik op een aantal wegen in de gemeente Ulvenhout rijden. Het was jammer genoeg maar een klein rondje. Ik was denk ik een braaf jongetje, want ik heb me keurig aan dat rondje gehouden. Mijn eerste motor was een 250cc-Honda-viertakt gevolgd door een nog lichtere 100cc-Honda viertakt. Met dat eencilindertje heb ik veel gereisd door Europa. Dat motortje was enorm zuinig (bijna 1:40), wat een groot economisch voordeel is. Ik heb toen ontdekt dat je voor veel motorplezier niet per se een zware motor nodig hebt. Ook mijn latere motoren waren veelal van de lichtere categorie. Nog een Honda 200cc-viertakt en een Yamaha DT400. In de buurt waar ik toen woonde waren veel zandpaden. Daar kon ik me op de DT400 offroad prima uitleven. Die DT400 was mijn eerste tweetakt. Na de DT400 volgde een Honda CX500 Custom. Dat was weer totaal iets anders, net als de Vespa P200 die daarop volgde. Je kunt wel zeggen dat ik van afwisseling hield, want de volgende motor was een Moto Guzzi V50 3. Dat vond en vind ik nog steeds een van de mooiste motoren die ik heb gehad. Maar het is ook meteen de motor waarmee ik op technisch vlak de meeste ellende heb gehad. Eén voordeel bracht deze motor me wel, ik heb er door leren sleutelen. Revisie van het motorblok heb ik in eigen beheer gedaan. Als klokkenmaker had ik wel een technische achtergrond, maar vergelijkbaar met motorfietstechniek is dat natuurlijk in de verste verte niet.’
Man en motor
| Naam | Roeland Hana |
| Woonplaats | Rijsbergen |
| Leeftijd | 67 jaar |
| Beroep | gepensioneerd tandtechnicus |
| Rijdt sinds | 1975 |
| Aangeschaft | 2014 |
| Nieuwprijs | circa €10.490 |
| Dagwaarde | circa €2.000 |
| Rijstijl | toer |
| Gebruik | woon-werk, toer en vakantie |
| Brandstofverbruik | 1:22 |
| Olieverbruik | nihil |
| Onderhoud | dealer en zelf |
| Bouwjaar | 2006 |
| Kilometerstand | 93.927 km |
Als nieuw
Roeland, toen nog vrijgezel en omgeschoold van klokkenmaker tot tandtechnicus, bleef om de haverklap van motor veranderen. De overstap naar een 250cc-tweetakt MZ met zijspan zorgde weer voor een totaal andere wending. ‘Dat zijspan had ik vooral aangeschaft om mijn hond mee te kunnen nemen. Maar wat ik ook probeerde, ik kreeg mijn hond niet in het zijspan. Zijspanrijden zonder passagier is lastig. Ik heb daarom een blok lood van 30 kg in de juiste vorm gegoten zodat het precies in een holle ruimte van het zijspan paste. Ging prima, maar 250 cc met een zijspan is natuurlijk wel aan de krappe kant. Na het zijspan kwam er weer heel iets anders, een Suzuki T500-tweecilinder tweetakt. Een leuk scheurijzer. Met de komst van een bijna nieuwe Yamaha Diversion kwam er eigenlijk pas voor het eerst een “degelijke” motor in beeld. Na die Yamaha volgden een paar motorloze jaren. Je kent het wel, huisje-boompje-beestje. Ik was een paar keer verhuisd en inmiddels neergestreken in Waalwijk. Een Vespa P200 leek me wel handig om naar mijn werk in Geertruidenberg te rijden. Tussendoor heb ik ook nog een Montesa Cota trialmotor gehad en een 125cc-KTM enduro. Motorrijden op de weg had ook nog mijn interesse. Voor het luttele bedrag van 200 euro kocht ik een Honda CB400N. In 2014 ben ik op zoek gegaan naar een andere motor. Mijn zoon vond achter op de CB400N zitten heel erg leuk, maar nadat hij begon te groeien als kool moest er een wat grotere motor komen. Dat was de reden voor de zoektocht naar een vervanger voor de CB400N. Ik heb toen nog even gedacht aan een Pan European, maar die bleek toch te lomp en te zwaar. Ik ben maar een klein manneke. Bij Honda-dealer Pols in Waalwijk, waar ik al lang klant ben, stond de motor van mijn dromen, de NTV700 Deauville. Acht jaar oud en nog slechts 15.600 km op de teller. De motor was altijd in onderhoud geweest bij Pols. Er zat nog geen krasje op. Voor mijn gevoel reed ik met een splinternieuwe Honda de showroom uit.’
| Heb jij ook een marathonmotor? |
| Heeft jouw motor ook een respectabele kilometerstand bereikt en ken je de historie? Meld je dan aan voor een grondige inspectie door onze specialisten! Stuur een e-mail aan marathonmotor@mpsadventure.nl met je contactgegevens en informatie over je motor, zoals merk, type, bouwjaar en kilometerstand. Meer info is te vinden op mpsadventure.nl. |
Accessoires
De Deauville uit 2006, het eerste 700cc-model, werd door Roeland op vele fronten ingezet. Voor woon-werkverkeer, voor niet al te verre buitenlandse trips en voor gezamenlijke zaterdagritjes. ‘Iedere zaterdagochtend gaat een groepje motorrijders vanuit Pols Motoren op dagtocht. In de zomer is de groep groter dan in de winter, maar er is altijd wel iemand. Een leuk initiatief wat werkt omdat we een fanatieke voorrijder c.q. routemaker in de groep hebben. Mijn zoon heeft ondertussen ook zijn motorrijbewijs. Hij rijdt een Triumph Tiger 900 Rally Pro zodat we samen op pad kunnen. Met de Deauville rij ik zomer en winter. De auto pak ik pas als het echt niet anders kan. Ik heb zelfs een hele poos geen auto gehad. Voor aanvang van de winter behandel ik alle kwetsbare motordelen met S100 Corrosiebescherming. De motor wordt er dan niet fraaier op, vuil blijft plakken, maar wanneer ik na de pekeltijd de beschermlaag verwijder ziet de motor er weer uit als nieuw. Met wat kleine veranderingen heb ik door de jaren heen de motor aangepast zoals ik hem wilde hebben. De originele lamp heb ik vervangen door een LED-lamp. Dat had wel even wat voeten in de aarde, want je moet wel heel erg lenige handen hebben (gelukkig heb ik die) om bij de lamp te kunnen. Maar het resultaat is geweldig, veel beter licht om te zien en gezien te worden. Nog niet zo heel lang geleden heb ik mezelf verwend met de aanschaf van een nieuw Bagster-gelzadel. Ik moest daarvoor wel naar de kop van Noord-Holland bij Rob’s Accessoires in ’t Zand, maar het resultaat mag er zijn. Wel de originele bodemplaat moeten inleveren. Op de topkoffer heb ik een rekje gemaakt. Dat kwam een keer van pas om een rolkoffertje erop te vervoeren. Daarna heb ik het maar laten zitten. Je kunt er gemakkelijk iets opbinden. Altijd handig. Om beter zicht op de navi te hebben, die zat eerst onder op het stuur, heb ik een beugel gemaakt ter hoogte van de ruit. Veel veiliger want ik kan nu recht vooruit blijven kijken. Om beter gehoord te worden heb ik een veel luidere claxon gemonteerd. En last but not least de handvatverwarming. Ik heb gekozen voor de originele Honda-handvatverwarming. Is wel wat duurder, maar werkt uitstekend en is te bedienen via een klein knopje op het linker handvat.’
Aankoopadvies Yamaha MT-09: ook de moeite waard als tweedehands?
Onderhoud
De Honda Deauville staat bekend als een probleemloze motor die weinig onderhoud vraagt. De Deauville van Roeland is daarop geen uitzondering. ‘Vooral in het begin deed ik het onderhoud zelf. De benodigde onderdelen betrok ik via de dealer. Gewoon het standaardwerk. Iedere 10.000 km een kleine beurt, iedere 20.000 km een grote. Met de Michelin Pilot Road-banden doe ik soms wel 25.000 km. Die lange levensduur rechtvaardigt de relatief hoge aanschafprijs. De Deauville is uitgerust met een probleemloze cardan. Alleen tijdens de beurten even de olie verversen. Het olieverbruik van de Honda is nihil. Ik controleer wel af en toe met de peilstok; ik heb nog nooit iets te hoeven bijvullen. Bij 24.000 km moest er al een nieuwe accu in. Dat kwam denk ik omdat de eerste eigenaar de motor zo weinig heeft gebruikt. Later heb ik nooit meer een accu vervangen. De Deauville is overal zuinig mee, zelfs met de remblokken die het circa 30.000 km volhouden. De remschijf achter is een keer vervangen. Ik heb het vermoeden dat door vuilophoping de remzuiger achter eerder vast gaat zitten waardoor de schijf wat harder slijt. Een revisie van de voorvork, uitgevoerd bij Pols, was de grootste ingreep tot nu toe. De oliekeerringen waren lek. Om dat in het vervolg te voorkomen heb ik vorkrubbers gemonteerd. Bij de vorkrevisie zijn er nieuwe Hyperpro-veren in gekomen en zijn de geleidebussen vervangen. Bij een grote beurt met 72.000 km zijn uit voorzorg de bougiedoppen vervangen. Volgens de monteur zorgen de oudere bougiedoppen regelmatig voor problemen. Die problemen probeer ik op deze manier voor te blijven. Heel spannend is het allemaal niet. Er zit weinig poespas op zo’n Deauville en dat spreekt me aan. Hoe minder erop zit, hoe minder er stuk kan. En hoewel de motor geen topvermogen heeft, heb ik nooit het gevoel dat ik iets tekortkom.’
Honda NTV700 Deauville: op de brug
Roeland Hana is niet de eerste Deauville-rijder die bij MOTO73-expert Van Sleeuwen aanschuift voor een Marathonmotorbezoek. Hoewel veelvuldig gebruikt in de pekel is deze Deauville zeker geen pekelfiets. De S100-beschermlaag zorgt ervoor dat de wielen en het blok minder fraai ogen. Maar dat is tijdelijk. Van Sleeuwen keert lachend terug na het gebruikelijke proefritje. ‘Prima motor, doet niks verkeerd en ik kan gemakkelijk met de voeten aan de grond. Dat voelt direct vertrouwd. En dan het motorblok. Na bijna 100.000 km geen enkel bijgeluidje, zelfs niet bij de koppeling.’
Op de brug wordt zoals gebruikelijk eerst het balhoofd gecontroleerd. Niks mis mee. Daarna zijn de remmen aan de beurt. Ook in orde, voor nog de originele remschijven. De rechterschijf vertoont ietsje meer slijtage. Logisch want de rechter voorremschijf remt mee als de achterrem wordt gebruikt.
Het motorblok lekt of zweet geen olie. De achterschokdemper, verscholen achter kunststof delen, zit onder een dikke laag straatvuil maar is niet lek. Vuil zit er ook volop rond het scharnierpunt van de middenbok. Daardoor blijft deze halverwege hangen als die zou moeten inklappen. Roeland: ‘De as moet gesmeerd worden, maar die as kan er alleen uit als de uitlaat wordt verwijderd. Dat doe je dus niet even tussendoor.’
De lak van het plaatwerk en het frame vertoont nergens grove beschadigingen of roest. Alleen op een paar nagenoeg onzichtbare plekken is het motorblok aangetast door corrosie. Vanwege het in ruime mate aanwezige plaatwerk valt dat niet op. De uitlaat, van voor tot achter rvs, ziet er nog prima uit. ‘Ik zie wel dat een uitlaatklem aan het roesten is. Die gaat geheid stuk als die een keer los moet. Maar zo’n klem is eenvoudig te vervangen’, aldus Van Sleeuwen.
Bij menig wat oudere Honda zorgt de spanningsregelaar vroeg of laat voor problemen. Bij een Deauville is dit probleem minder gekend. De laadspanning blijft mooi contant op 14,4 volt. Groot licht of met handvatverwarming aan maakt geen verschil. Aan de voetsteunen is te zien dat de motor niet altijd ongebruikt binnen heeft gestaan. Er valt helemaal niets op deze achttien jaar oude Deauville aan te merken. De eigenaar had niet anders verwacht. ‘Een motor die je bijna dagelijks gebruikt dient in orde te zijn. Iedere rit met de Deauville is nog steeds een feest. Jammer dat ze niet meer worden gemaakt. Ik ben deze nog lang niet beu en ik heb het gevoel dat deze motor nog lang niet aan zijn einde is. En zou ik om wat voor reden een andere motor moeten kopen, dan gewoon een tweedehands Deauville met zo weinig mogelijk kilometers. Ik ben sinds kort met pensioen en hoop nog heel veel leuke tochten met de Deauville te gaan rijden.’
Foto’s: Peter van der Sanden
| Merkenclub |
| Met een Honda Deauville ben je welkom bij www.hondadeauvilleclub.nl. Voor de lidmaatschapskosten hoef je het niet te laten: vier euro per jaar. De club organiseert sleuteldagen en toerritten. De site is voor iedereen vrij toegankelijk, maar als lid heb je meer mogelijkheden zoals korting bij diverse motorzaken. Het jaarlijkse HDC-treffen is op Eerste Pinksterdag. Dit treffen is ook voor niet-leden toegankelijk. |
| Reparaties & problemen |
| 24.300 km Accu vervangen 62.111 km Revisie voorvork, lekke voorvorkkeerringen vervangen, Hyperpro voorvorkveren 67.320 km Remschijf achter vervangen 72.000 km Bougiedoppen preventief vervangen |
| Richtprijzen bij motorzaak |
| 2006 ca. 3.900 euro 2007 ca. 4.100 euro 2008 ca. 4.200 euro 2009 ca. 4.300 euro 2010 ca. 4.500 euro 2011 ca. 5.500 euro 2012 ca. 5.700 euro 2013 ca. 5.900 euro 2014 ca. 6.100 euro 2015 ca. 6.300 euro |
Technische gegevens Honda NTV700 Deauville
| MOTOR | |
|---|---|
| Type | V-twin |
| Cilinderinhoud | 680 cc |
| Boring x slag | 91 x 66 mm |
| Kleppen per cilinder | 4 |
| Compressieverhouding | 10:1 |
| Carburatie | injectie |
| Transmissie | vijfbak |
| Eindoverbrenging | cardan |
| PRESTATIES | |
| Maximum vermogen | 66 pk (48 kW) @ 8.000 tpm |
| Maximum koppel | 66 Nm @ 6.500 tpm |
| RIJWIELGEDEELTE | |
| Frame | stalen twin-spar |
| Vering voor | telescoopvork |
| Vering achter | mono |
| Veerweg v/a | 115 / 122 mm |
| Rem voor | twee 296mm-remschijven met driezuigerklauw |
| Rem achter | een 276mm-remschijf met dubbelzuigerklauw |
| Banden v/a | 120/70 ZR17, 150/70 ZR17 |
| [zijaanzicht] | |
| Gewicht | 236 kg (droog) |
| Tankinhoud | 19,7 liter |
| Zithoogte | 805 mm |
| Wielbasis | 1476 mm |
| Balhoofdhoek | 27,5° |
| Naloop | 115 mm |
Honda NTV700 Deauville: goed om te weten
In 1998 kwam Honda met haar eerste Deauville op de markt, de NT650V. Uiterlijk een totaal nieuwe motor, maar het frame en het blok waren afkomstig van een beproefd concept: de naakte NTV650. Blok en frame zijn precies hetzelfde als van de NTV650. Omdat veel bezitters van deze NTV650 hun motor optuigden met koffers en een ruit was de stap van Honda logisch om er een ‘aangeklede’ NTV650 van te maken. Dat werd de Deauville. Door zijn vlotte vormgeving en geïntegreerde koffers lijkt het vanaf een afstand of je met een kleine Pan European te maken hebt. Voor duogebruik is de Deauville minder geschikt – te weinig vermogen. Dat werd iets verbeterd in 2006 met de komst van de NT700V. Tien pk meer was net voldoende om wel prettiger met passagier te rijden. Afgezien van een update in 2002 (o.a. grotere koffers en DCBS-remsysteem) bleef de NT650V Deauville tot 2006 vrijwel ongewijzigd. Belangrijkste wijzigingen van de 700 t.o.v. de 650 waren 33 cc (nu 680 cc) meer inhoud, tien pk meer, vier i.p.v. drie kleppen in de cilinderkop, elektronische injectie, nieuw dashboard en een in twee standen verstelbare kuipruit. Met de komst van de NT700V kelderde de prijs van een gebruikte NT650V. De voorkeur van het publiek ging vanaf dat moment duidelijk uit naar de wat pittigere NT700V. De NT700V Deauville was tot 2016 nieuw leverbaar. Alles dik in orde, dan heb je reden om te lachen.
