Marathonmotor: Honda CB1000R

Twaalf jaar geleden kocht Otto Pastors een nieuwe Honda CB1000R. Omdat hij het model mooi vond en omdat hij vertrouwen had in de betrouwbaarheid van het merk Honda. Ruim 100.000 kilometer later vindt hij zijn witte Honda CB1000R nog steeds mooi en heeft de betrouwbaarheid zich ruimschoots bewezen.

De 44-jarige Otto Pastors, CNC-frezer uit Overloon, houdt van motoren en wilde als 18-jarige niets liever dan zijn motorrijbewijs halen. Maar er was niet genoeg geld om zowel zijn auto- als zijn motorrijbewijs te halen. ‘Om praktische redenen heb ik eerst mijn autorijbewijs gehaald, want eerlijk gezegd was het motorrijbewijs veel meer voor de hobby. Toen ik het autorijbewijs had, werd er een oude auto opgeknapt om mee te gaan rijden. Maar kort nadat ik met die auto de weg op ging, reed er iemand anders tegen de auto met een flinke schade als gevolg. De schade werd contant uitgekeerd. Van dat schadebedrag heb ik niet nog weer eens een keer de auto opgeknapt, maar ik heb het geld besteed om mijn motorrijbewijs te halen.’

Na nog wat verder te hebben gespaard, kocht Otto in 1996 zijn eerste motor, een Kawasaki GPX600. ‘Ik was de koning te rijk. Deze Kawa werd opgevolgd door een Kawasaki ZX-7R. Een geweldige motor waarmee ik veel plezier heb gehad. Tot de uitlaat aan de grond aan toe. Na deze ZX-7R wilde ik eigenlijk een nieuwe ZX-7R kopen, maar de kleurstelling van de jongere modellen stond me niet aan. Veel te saai. Ondertussen had ik mijn oog laten vallen op een felgekleurde Honda Fireblade met slechts 10.000 kilometer op de teller. Ik kende de eigenaar, wat de aanschaf vergemakkelijkte.’

Op die motor ontdekte Otto Europa tijdens diverse vakanties. Met zo’n 70.000 kilometer op de teller ging de Fireblade stuk. ‘Een van de bougies vloog eruit, wat voor mij het sein was om de motor in te ruilen. Ik heb hem bij MotoPort Venray neergezet en ben op zoek gegaan naar een andere motor. Omdat ik buiten mijn kapotte motor geen ander vervoer had, viel er weinig te shoppen. Bij MotoPort Venray, waar ik altijd al kwam voor onderhoud, stond een Honda CB1000R. De nieuwprijs (€ 12.500,-) viel binnen mijn budget, ik vond de kleur wit prachtig en ondanks de problemen met de Fireblade had ik vertrouwen in het merk Honda. Daar kwam nog bij dat mijn vriendin Jolanda (eerder al eens in Marathonmotor) ook een naked bike heeft (Honda CB600R). Aangezien we bijna altijd samen met de motor op pad zijn, is het wel zo prettig als je allebei eenzelfde soort motor hebt.’

Blauwe wielen

Vanaf het begin is de CB1000R vooral gebruikt voor toertochten met vrienden en vakanties. Een groot deel van Europa is inmiddels aangedaan met de Honda(’s): Slovenië, Wales, Oostenrijk, Zwitserland, Toscane, de Alpen en de Dolomieten. Otto: ‘Tijdens vakanties nemen we meestal een tentje mee, dat vinden wij de leukste manier om rond te reizen. Met de motor komen we op de mooiste plekken, meestal met z’n tweeën. En als lid van MC De Ketel (uit Vorstenbosch) wordt er ook wel eens gezamenlijk gereden. Hoogtepunt is ieder jaar de 500 miles rit. Een heel leuk weekend met mooie routes en een gezamenlijke overnachting. Het lijkt ieder jaar weer een soort reünie.’

Marathonmotor: Suzuki GSF650SA Bandit

Qua onderhoud doet Otto zelf weinig aan zijn Honda. ‘Zeg maar gerust “niks”. Het enige wat ik doe is de motor poetsen, heel veel poetsen. Een vuile motor is niks voor mij, ik wil dat mijn motor er altijd netjes uitziet. Daarom werd mij ook afgeraden een matzwarte CB1000R te kopen, want daar zie je alles op. Maar zwart vind ik sowieso niet mooi. En met een paar kleine aanpassingen heb ik hem ook een beetje “eigen” gemaakt. De zwarte wielen heb ik van begin af aan niet mooi gevonden. De motor had al een paar subtiele blauwe accenten en daarom heb ik de wielen laten poedercoaten. Blauw. Ik ben over het resultaat zeer tevreden. Het is tien jaar geleden gedaan en ziet er nog prima uit. De stelring van de achterschokdemper is ook blauw en ik heb een aantal boutjes vervangen door blauwe. Net genoeg om op te vallen, maar niet zoveel dat het een bonte kermis wordt.’

Een CB1000R is niet bepaald een motor waarop je veel bagage mee kunt nemen. Behalve als je handig bent. Otto: ‘Ik heb een paar beugels gemaakt, waardoor het mogelijk is om op de plaats van de duopassagier een grote tas te plaatsen en aan de zijkant tassen te hangen. Dat beïnvloedt het rijgedrag nauwelijks omdat het extra gewicht ver naar voren zit. Omdat ik het originele zitje niet prettig vond, heb ik dit vervangen door een gelzadel. Zit iets beter, maar na een wat langere afstand heb ik nog altijd last van mijn zitvlak. Het enige dat helpt is onderweg wat vaker stoppen.’

Onderhoud

Ieder jaar gaat de Honda weg voor een beurt. Otto: ‘Dan heb ik zo’n 10.000 kilometer gereden. Tijd voor nieuwe olie en filter, en meestal een setje nieuwe banden. Ik ben zeer tevreden over de Pirelli Angel GT-banden. Grote onverwachte kosten heb ik tot nu toe niet gehad. Wel wat kleine schades vanwege omvallen van de motor en een keer het schijfremslot vergeten, waardoor het voorspatbord sneuvelde. De onderhoudskosten blijven zeer binnen de perken. Met een kettingset doe ik bijna 40.000 kilometer. Omdat de CB1000R geen middenbok heeft, is de ketting smeren lastig. Dat ging alleen als mijn vriendin wilde assisteren. Om van dat gedoe af te zijn heb ik een Osco-oiler gemonteerd. Smeert goed, al heb ik het idee dat kettingspray toch beter werkt. Maar met de Osco-oiler gaat het wel veel gemakkelijker. Bij een grote beurt met 54.000 kilometer op de teller ontdekte de monteur dat de accu niet voldoende bijlaadde. Tot mijn verbazing (maar wel blij) bleek dat die dynamo onder de garantie viel. Ik heb nooit begrepen waarom, maar feitelijk deerde me dat ook niet. De nieuwe dynamo had wel een ander serienummer dan de oude. Misschien toch een modificatie?’

Twee keer zijn de voorvorkkeerringen vervangen. Otto: ‘Gelukkig was de lekkage niet van dien aard dat ik er onderweg problemen door heb gekregen. Omdat ik vond dat de vering voor wat aan de slappe kant was geworden, heb ik twee jaar geleden nieuwe Wilbers-veren geplaatst, wat een duidelijke verbetering opleverde. Bij 89.000 kilometer is voor het eerst de accu vervangen. Die was nog niet helemaal versleten, maar ik merkte dat bij koud weer de startmotor steeds meer moeite had om de eerste slag te maken. Vorig jaar hoorde ik gerammel in het voorwiel. Ik wist eerst niet goed waar het vandaan kwam, maar een van de voorwiellagers was finaal naar de Filistijnen. Er waren zelfs een paar kogeltjes uit. Dat was het eerste lager dat ik heb moeten vervangen. En meteen een prijzige, 90 euro inclusief keerring. Het bleek een heel speciaal lager te zijn. Nu de motor wat ouder is, neemt de kans op complicaties wel wat toe, maar zolang het bij het vervangen van een nokkenaskettingspanner (101.000 kilometer) en nog een keer de voorvorkkeerringen blijft valt het allemaal nog te overzien.’

Op de brug

De witte Honda CB1000R oogt nog als nieuw wanneer deze bij MOTO73-expert Van Sleeuwen in Volkel de werkplaats binnen komt gereden. Het testritje dat eraan vooraf ging, leverde al geen gefronste wenkbrauwen op. Tenminste niet anders dan ‘heeft deze echt al meer dan een ton gereden?’ Allereerst worden de remmen gecontroleerd. De slijtage aan de originele remschijven is minimaal. Ook geen groeven. ‘Dat komt, denk ik, omdat ik altijd de originele remblokken hebt gebruikt’, aldus de eigenaar. Ook de remklauwen zien er nog uit als nieuw, zelfs geen verroeste ophangbouten. Otto: ‘De motor heeft wel eens wat pekel gehad, maar ik ben geen doorrijder in de winter. Ik rij motor voor mijn plezier en dat doe je niet in de kou en nattigheid. Zeker niet op een naked.’

Het motorblok loopt zoals je dat van een Honda-viercilinder mag verwachten: geruisloos. Zoals het blok loopt, zo mooi ziet het er ook nog uit. Nergens ook maar een klein plekje corrosie te bekennen. Zelfs niet op de zijdeksels die meestal als eerste aan de beurt zijn. Volgens de eigenaar gewoon een kwestie van goed bijhouden en zuinig zijn op je spullen. Op de (witte) lak valt niets aan te merken. Die ziet er nog onberispelijk uit. Dat geldt ook voor de uitlaat. Otto: ‘Alleen de klem die de einddemper verbindt met het stuk onder het blok is een keer vervangen. Als het achterwiel er uit moet, kan dat alleen als de demper is verwijderd. De bout van de klem zat een keer zo vast dat die stuk is gedraaid. Vandaar dat er een nieuwe klem op is gekomen. Verder is er nooit iets vervangen.’ Dat geldt, afgezien van een voorwiellager, ook voor de andere lagers. Zelfs het balhoofdlager is nog in perfecte staat. Zoals eigenlijk alles aan deze motor.

De eigenaar heeft zelf een paar spiegelverbreders gefabriceerd. Die zien er netjes uit, maar volgens hem is het zicht naar achteren desondanks nog minimaal. De lak van de spiegelsteunen begint overigens wel een beetje te verdwijnen. Om de laadstroom te meten moeten we even bij de accu en om daar te komen moet de buddy er af. Onder die buddy vinden we roest bij het stangetje waar het achterzitje met een beugel zit vastgeklemd. ‘Die roest was er al na een jaar’, aldus de eigenaar.

Voor het overige valt er totaal niks aan te merken op deze CB1000R. Maar toch gaat Otto binnenkort op zoek naar iets anders. ‘Niet omdat ik de motor beu ben en niet omdat ik twijfel aan de betrouwbaarheid. Mijn streven is altijd geweest om met de Honda de 100.000 kilometer te halen en me dan te melden voor Marathonmotor. Dat is met de Fireblade niet gelukt, maar met de CB1000R wel. Nu wordt het tijd voor wat anders. Op dit moment gaat mijn belangstelling uit naar een Yamaha MT-09 of een Kawasaki Z900.’

Goed om te weten

De Honda CB1000R rolde, na in 2007 op de EICMA te zijn gepresenteerd, in 2008 voor het eerst van de band en bleef tot liefst 2016 in productie. De CB1000R is de opvolger van de CB900F Hornet. In de CB1000R huist het teruggetunede blok van een Fireblade uit 2007. In de Fireblade leverde het blok 175 pk, in de CB1000R 125 pk. Dat lagere vermogen komt wel bij een lager toerental tevoorschijn. De CB1000R hoort thuis in het segment van de naked bikes. In 2018 kwam Honda met een nieuwe CB1000R.