Marathonmotor BMW K75RT: van vermeende miskoop tot blijvertje

In 1998 kocht Ruud Gieling een BMW K75RT, vooral omdat hij het geluid van de driecilinder zo mooi vond. Een proefrit was niet nodig, want hij vertrouwde erop dat het met de rest van de BMW ook wel goed zou zitten. Na avontuurlijke reizen door onder andere Estland, Rusland en Turkije-Iran weet hij dat het met de rijeigenschappen en de betrouwbaarheid net als met het mooie geluid van de K75RT ook goed zit. Aan verkopen van de BMW wordt niet meer gedacht. Wel heeft hij sinds enkele jaren een motor voor ‘erbij’. Een Triumph Tiger 800, uiteraard ook een driecilinder.

Op zijn 25e haalde de nu 58-jarige Ruud Gieling uit Akersloot zijn motorrijbewijs. ‘Het autorijbewijs stond als eerste op mijn verlanglijstje, aangemoedigd door mijn broer die al fanatiek motorreed heb ik ook mijn motorrijbewijs gehaald. Mijn broer is al lang gestopt met motorrijden, maar ik vind het nog steeds een van de leukere dingen om te doen. Mijn eerste motor was een BMW R100RT. Niet echt een startersmotor en een beetje een zware motor. Schakelen ging vaak met het nodige geweld gepaard en het schudden van de boxer kon me ook niet echt bekoren. Tijdens de Tour de France reden veel “motards” op BMW K75’s. Op radio of tv kon ik het geluid van de o zo mooi lopende driecilinders goed horen. Dat was de aanzet om op zoek te gaan naar een K75RT. Wel een RT want dat was de luxe uitvoering met het meeste comfort. Via een advertentie in MOTO73, toen Marktplaats nog niet bestond dé plek om op zoek te gaan naar gebruikte motoren, vond ik een K75RT helemaal in het zuiden van Nederland, Kerkrade. De verkoper, een politieman, had de motor nieuw gekocht en er in drie jaar slechts 9.000 km mee gereden. De BMW was als nieuw, maar helaas niet precies in de rode kleur die ik voor ogen had. Dat laatste heb ik maar op de koop toe genomen, want de motor was te mooi om te laten staan.’

Man en motor

1 van 3

Vier dagen later op de snelweg ergens bij Rotterdam werd de euforie over de aankoop even bekoeld. ‘Zonder enige aankondiging hield de motor er ineens mee op. Nooit fijn en zeker niet op een drukke snelweg. De te hulp geroepen ANWB kon het probleem niet oplossen waarna de sleepdienst er aan te pas kwam om de motor thuis te brengen. Er spookte toen even van alles door mijn hoofd. Had ik de miskoop van de maand gedaan? Zou dit de reden zijn geweest waarom de vorige eigenaar de motor van de hand deed? ’s Avonds ben ik thuis direct op onderzoek uitgegaan wat de reden kon zijn van het stilvallen. Het moest haast wel iets elektrisch zijn. Een losse verbindingsstekker van het contactslot bleek de oorzaak. Gelukkig, geen miskoop.’

Koolborstels

Hoewel behoorlijk rijk uitgerust miste Ruud een elektrisch verstelbare ruit op de K75RT. ‘Een BMW-dealer in Amersfoort had een complete set in een doos liggen en die heb ik zelf gemonteerd. Zoals ik bijna alles altijd zelf doe aan de motor. Het sleutelen aan en opknappen van auto’s en motoren is een grote passie. Een van de eerste, wat langere vakanties met de BMW was naar Schotland. Tijdens die vakantie viel het licht van de motor uit. Geen kapot lampje, maar dan weer wel en dan weer geen stroom. Omdat ik dacht dat het aan de accu lag is er een nieuwe gemonteerd, maar ook dat hielp niet. Pas thuis ontdekte ik dat het probleem in de startmotor zat. Versleten koolborstels. Dat verband had ik zelf niet direct gelegd, BMW-dealer Bruurs in Noord-Scharwoude wees me erop dat dat de oorzaak kon zijn. En dat klopte dus. Vanaf die tijd heb ik op reis altijd een setje koolborstels bij. Kort daarna raakte de versnellingsindicator van slag. Ik reed soms zelfs in de “9e” versnelling. Met het plaatsen van een nieuw schakelaartje werd het probleem verholpen. Dat was wel even wat werk, want hiervoor moest de hele achterophanging los.’

De eerder gemonteerde elektrische ruit ging plots niet meer omlaag. ‘Nieuwe, originele relais van BMW gingen snel weer stuk, waarna ik besloot een soortgelijk relais via de aftermarket op de kop te tikken. Vanaf dat moment geen problemen meer gehad.’

In 2007 onderwierp Ruud zijn BMW aan een grondige inspectie vanwege een geplande reis naar Estland. Omdat de spiebanen van de cardanas waren ingeslagen werd een nieuwe as gemonteerd. De reis door Estland verliep zonder problemen.

Geen afscheid

Omdat de meeste trips met de K75RT worden gemaakt met duopassagier en flink wat bagage is het niet verwonderlijk dat met 95.000 km op de teller de achterschokdemper aan vervanging toe was. ‘Dat werd een Ikon, een schokdemper die niet alleen qua naam veel op een Koni lijkt. Na Estland hadden we de smaak van het reizen goed te pakken. In 2011 werd daarom weer een reis gepland met Rob en Dafne de Jong (Ride-on Motor Tours). Dit keer ging de trip naar Rusland en bezochten we onder andere het Rode Plein in Moskou. Omdat we de snelweg op een gegeven moment beu waren, dachten we een alternatieve route gevonden te hebben. Maar dat bleek een onverharde weg met veel modder. Niet het beste alternatief voor een K75RT en zeker niet met mijn vrouw Brigit achterop. Toeval of niet, een jaar later tijdens een reis door Engeland viel de verlichting weer uit. De meegenomen koolborsteltjes voor de startmotor kwamen goed van pas.’

Hoewel ruim dertig jaar oud is de K75RT van diverse technische snufjes voorzien. Zo geeft een waarschuwingslampje op het dashboard aan wanneer het achterlicht stuk is. ‘En dat is toch wel goed om te weten als je op een donkere snelweg van België naar huis rijdt’, zo weet de eigenaar.

In 2011 had Ruud zijn oog laten vallen op een R1200GS. Een particulier in Groningen had er eentje te koop omdat hij (nog) minder wilde gaan rijden. De motor was drie jaar oud en had slechts 3.500 km op de teller. ‘Met dat idee in zijn achterhoofd vond de verkoper het een goed plan om mijn K75RT bij hem in te ruilen. Maar van mijn kant wel met de opmerking dat wanneer hij de motor weer wilde verkopen hij eerst contact met mij moest opnemen. Dat laatste gebeurde al na een half jaar. Met slechts twintig kilometer meer op de teller en een nieuwe accu aan boord kocht ik de K75RT weer terug.’

Marathonmotor Honda Pacific Coast 800: mooi van buiten, iets minder mooi van binnen

Cardanas

Tijdens een ritje in Nederland schuift Ruud op een modderig pad onderuit. ‘Dat ik de motor daarna niet meer aan de praat kreeg was voor mij een raadsel. De opgetrommelde ANWB’er ontdekte dat de brandstofpomp niet functioneerde. Thuis heb ik de brandstofpomp uit de tank gehaald en geheel gedemonteerd. Een klein stukje rubber, dat waarschijnlijk onder in de tank heeft gelegen, is bij de val in de pomp terechtgekomen, waardoor deze blokkeerde. Gelukkig kon ik deze reparatie, net als bijna alle andere reparaties en onderhoudswerkzaamheden, zelf uitvoeren. Dat drukt de kosten enorm. Zo heb ik zelf ook de remmen gereviseerd en doe ik zelf het kleppen stellen.

In 2017 was het tijd voor revisie van de cardanklok met nieuw tandwiel en spline-as. ‘Ik had de onderdelen bij de dealer besteld, maar monteren wilde niet lukken. Ik snapte eerst niet waarom. De nieuwe as bleek in zijn totaliteit (as plus kruiskoppeling) drie millimeter langer dan de oude. De dealer bestelde een nieuwe as – ook die was weer te lang. Ook de BMW-dealer lukte het niet de as te monteren. Simpelweg net iets te lang. Omdat een reis naar Turkije en Iran eraan zat te komen op advies van de dealer toch maar, met wat extra kracht, de as gemonteerd. Het zou wel goed gaan. Ik voelde me er niet goed bij, maar de cardan is gedurende de reis van zo’n 16.000 km heel gebleven. Eenmaal thuis heb ik de cardan direct weer gedemonteerd. Aan de ingeslagen spiebanen was te zien dat de cardan constant onder druk heeft gestaan. Van de dealer heb ik toen een nieuwe cardanas gekregen, ook die was weer net iets te lang. Bij de Hobbyist in Hunsel hebben ze de cardanas twee millimeter kunnen inkorten door iets van het buiseinde af te halen. Daarna paste deze perfect. In maart 2019 dacht ik even dat het einde verhaal voor de BMW ging worden. Op de Afsluitdijk begon de motor heel beroerd te lopen. Thuis bobines en kabels gewisseld, maar zonder succes. Uiteindelijk bleek er niet meer aan de hand dan een kapotte bougie. Die zaten er domweg al veel te lang in.’

1 van 4

BMW K75RT op de brug

Dat de K75RT al 31 jaar oud is valt niet op als Ruud met zijn BMW bij MOTO73-expert Van Sleeuwen arriveert. En dan verontschuldigt de eigenaar zich nog omdat hij de avond ervoor in de regen heeft gereden. Het is niet te zien. Na een kort proefritje verbaast Van Sleeuwen zich erover dat alles aan deze BMW nog voelt als nieuw. En hij rijdt ook nog als nieuw. En dat heeft volgens de eigenaar een reden. ‘Veel K75RT’s worden opgekocht om er een naked bike van te maken. Heel veel onderdelen van een RT zijn dan overbodig en verdwijnen op zolder of worden voor weinig te koop aangeboden op Marktplaats. Zie ik iets van een K75RT dat ik in de toekomst misschien ooit eens nodig heb dan koop ik het. Op die manier beschik ik over een flinke voorraad reservedelen. Daarom geen paniek als ik eens een keer omkukel en een kuipdeel beschadigd raakt. Tot nu toe heb ik nog maar één kuipdeel hoeven te vervangen.’

Op de brug wordt als eerste naar de remmen gekeken. De schijven en de remleidingen zijn al eens vervangen. Niets op aan te merken. Controle van het balhoofdlager roept vragen op. Het balhoofd lijkt heel strak afgesteld. ‘Lijkt’, want een ingebouwde stuurdemper zorgt ervoor dat het voorwiel in een bepaalde stand blijft staan. De eigenaar geeft wel aan in het verleden de balhoofdlagers al twee keer te hebben vervangen.

Aan de voetsteunrubbers is amper te zien dat de motor veel is gebruikt. Ook niet aan schakel- en rempedaal. De originele wielen zien eruit als nieuw. Ruud geeft aan soms de wielen te wisselen. Hij heeft nog een extra set met andere banden. Een van de zijkoffers heeft bij een val in Turkije een scheur opgelopen. Met de lijm die Ruud bij zich had (hij is op alles voorbereid) kon dat worden gerepareerd. Dat houdt al negen jaar stand.

De BMW verbruikt en lekt geen olie. ‘Vorig jaar lag er een druppel olie onder het blok. Dat kan natuurlijk niet. Het bleek dat de keerring van de oliepomp lek was.’ Het motorblok ‘zoemt’ zoals je dat van een driecilinder mag verwachten. Dynamo en spanningsregelaar doen hun werk zoals het hoort, net zoals alles aan deze BMW functioneert zoals het hoort. Dat klinkt voor de eigenaar, vooral omdat hij al het onderhoud zelf doet, als muziek in de oren. Dat Ruud helemaal weg is van zijn K75RT wil niet zeggen dat hij niet in andere motoren is geïnteresseerd. De eerder aangeschafte rode GS1200 Adventure werd wel weer van de hand gedaan en daar kwam een BMW R100GS Paris Dakar voor in de plaats. ‘Die laatste motor heb ik in 2018 ingeruild tegen een Triumph Tiger 800. Ik kreeg veel meer voor die BMW terug dan wat ik er jaren eerder voor had betaald. De Triumph bevalt prima, maar dat is geen reden om de K75RT van de hand te doen. Die blijft, te veel mooie herinneringen. Van verre reizen is de laatste tijd niet zo heel veel meer gekomen, vandaar dat de kilometerstand ondanks de leeftijd van de motor niet exorbitant hoog is.’

Foto’s: Peter van der Sanden

Technische gegevens BMW K75RT

BMW K75RT: goed om te weten

De eerste BMW K75 (K75C) op de Nederlandse markt dateert van 1985. Dit is het type met een klein stuurkuipje. Een jaar later volgt de K75S, de sportievere uitvoering van de K75C. In 1987 is het tijd voor de kale uitvoering: de K75. Pas in 1990 komt de K75RT, het model met een volle kuip zoals we die eerder kennen van de K100RT. In 1996 werd de productie van de K75-modellen gestopt. Dat was het einde van het driecilindertijdperk bij BMW dat slechts elf jaar duurde.

K75-modellen van vóór 1990 beschikken niet over een schijfrem maar over een trommelrem in het achterwiel. De pré ’90 K75-modellen hebben een 18inch-achterwiel, de latere modellen een 17 inch. De K75S had overigens al een 17inch-achterwiel. De K75RT heeft een elektronisch gestuurde brandstofinjectie wat voor die tijd nogal ongewoon was. Hoewel zeer betrouwbaar hebben de K-modellen het grote BMW-publiek nooit echt kunnen bekoren, maar ze hebben wel hun eigen fanschare.

1 van 5