Wanneer Andres (Andy) Urban in 2018 tijdens een tripje in de USA toevallig door een motormagazine bladert, ontwaart hij een aantal op de Suzuki Savage gebaseerde caféracers. De impact blijft bij de zelfbouwer halsstarrig nazinderen, tot zich enkele jaren later een buitenkansje aandient…
Andy vertelt: “Een goed gesoigneerde 650 cc Savage loopt in België nog aardig in de papieren. Toen ik vorige winter op Marketplace een exemplaar tegen oud-ijzer tarief aantrof, was de deal dus snel beklonken. Ik ben totaal niet geïnteresseerd om een dure, of in goede staat verkerende machine, te versleutelen tot caféracer. Low budget sleutelen is voor mij een extra stimulans en onvoorwaardelijke norm. Deze scharrel heeft me amper € 400,- gekost. Daarmee kan je toch breed glunderend en zonder angst experimenteren!”
GEDONDER
“In Amerika zijn er bedrijven die voor 5.000 dollar een volledige ombouwkit voor de Savage leveren. Voor mij is het echter een uitdaging om alles zo goedkoop mogelijk te construeren. Met een verhuizing in het vooruitzicht en 18 motoren in de garage, wilde de verkoper de Savage dringend verpatsen. Ondanks de lage aankoopprijs bleek hij verbazingwekkend goed te starten. Er zat geen uitlaat op de machine en het gedonder was nauwelijks te harden. De Japanner had duidelijk een zware verbouwingspoging achter de rug, maar was evenwel nog steeds gedrapeerd met een oubollige benzinetank en het hoge chopperstuur. Het Moto Morini brommertankje uit 1968, dat ik ooit ergens eens voor een schamele € 50,- had geronseld, bleek na jarenlange stockage plots opmerkelijk functioneel. Het aangebrachte wit/rode logo omschrijft de merknaam Suzuki in het Japans. De benzinekraan en de leidingen moesten natuurlijk nog adequaat aangepast worden. De batterij zit achter de cilinder, openlijk zichtbaar en vastgegespt met een lederen riem. Ook de benzinetank lijkt vast te zitten met zo’n vintage ceintuur. Aangezien de zijdeksels spoorloos verdwenen waren, heb ik met de plooimachine zelf aluminium covers vervaardigd. De duurste accessoires van de Savage zijn de voor € 110,- aangekochte clip-ons. De koplamp met ingebouwde knipperlichten zijn, net als de minuscule pinkertjes in het achterframe, afkomstig van het Chinese Wish. Dat kost twee keer niks en doen het prima.”
SNEL GENOEG
“Het aanpassen van de rem/schakelset was uiteindelijk het moeilijkst”, verduidelijkt Andy. “Bij een standaard Savage zitten de bedieningspedalen namelijk ver vooruit, wat niet praktisch is voor een caféracer. Daar bestaan wel (Amerikaanse) ombouwkits voor, maar zoiets hamert stevig op het budget en dat is tegen mijn principes. De benodigde onderdelen kocht ik voor een schamele € 80,- op een Nederlandse ruilbeurs, de rest is inventieve huisvlijt. Op zo’n beurs vond ik voor nauwelijks € 10,- ook het noodzakelijke korte zijsteuntje, want de originele zijstandaard kwam tegen het verplaatste schakelpedaal aan. Uiteraard moest het nog wat aangepast en verlast worden, omdat de juiste lengte van belang is.
Uiteraard kreeg het luchtgekoelde blokje een grondige revisie. Voor het veel te grote standaard luchtfilter vond ik een fraai alternatief van K&N, klein maar fijn. Met een luchtgekoeld ééncilinder blok van amper 34 pk zullen allicht geen snelheidsrecords sneuvelen, maar voor normaal vertier en beperkte afstanden is hij snel genoeg. Overmoedig zot moet je er overigens niet mee doorjakkeren, want het bescheiden remsysteem is afgestemd op choppergebruik. Voor een luttele € 30,- vond ik bij Wish een klassiek tellertje met naaldaanwijzing en enkele indicatielampjes. Om dat aan te passen was er wel wat knutselwerk vereist. Alles functioneert, maar de pinkertjes knipperen helaas iets te snel.”
STEVIGE KLAPPEN
Het bovenop de koplamp gemonteerde lederen tasje was vroeger ook op sommige authentieke caféracers gemonteerd. De betrouwbaarheid van de motoren was toen ondermaats en het huisvestte de benodigde tools om onderweg technische akkefietjes te verhelpen. Men wist destijds het uur van vertrek, maar niet van aankomst. De lange, originele uitlaat is thans een stuk korter en de zwarte selfmade demper heeft weinig affiniteit met tempering. “Net als vroeger weergalmen er stevige klappen. Dat is ook een karaktertrekje van een monocilinder” knipoogt de Belg, “want ondanks het behoorlijke dempingmateriaal is de uitlaat vrij luidruchtig. Enige tijd geleden had de machine nog een rood lederen zadel zonder kontstuk, maar dat is thans vervangen door een magnifiek sportzadel. Dat zadel is aangekocht bij een kennis op een motorbeurs in Marche-en-Famenne. Hij was kennelijk goed geluimd, want voor een habbekrats mocht ik het meenemen. Over de kleurkeuze heb ik lang getwijfeld. De bruine acrylverf van een eerder verbouwde BMW was op, maar de huidige zwarte tint past ook uitstekend bij een klassieke caféracer. Enkele ordinaire spuitbussen uit de Action waren voldoende om meerdere laklagen te kunnen aanbrengen. De vernis kocht ik in hetzelfde warenhuis.”
VERSE IDEEËN
Met een beperkt budget en technische inventiviteit heeft Andy een leuk en ongecompliceerd scheurtuigje in elkaar geflanst. In zijn garage heeft hij een collectie van meer dan duizend boeken en tijdschriften uit de jaren ’60 tot eind de jaren ’80. Daarin graaft hij voortdurend naar verse ideeën, maar banaal kopiëren doet hij nooit. “Bij verbouwen hoort inventiviteit. Motoren betekenen enorm veel voor mij. Eigenlijk veel te veel volgens mijn vriendin”, schatert Andy. “Desondanks heb ik het klaargekregen dat mijn replica Honda 125 cc Grand-Prix racer, met de handtekening van racelegende Jim Redman erop, een plaatsje in de living krijgt. De motormicrobe sloeg al vroeg toe. In groep met een simpel 50cc-tje naar Zuid-Frankrijk scheuren, behoort tot één van mijn meest onvergetelijke levenservaringen. Eenmaal de puberperiode voorbij, begon ik te racen in de Laverda Cup en als passagier heb ik deelgenomen aan het Belgisch Classic Sidecar kampioenschap. Momenteel heb ik een tiental motoren in mijn bezit. Daarvan kreeg enkel mijn BMW K1100LT een koosnaampje: ‘mijn Titine’ (Brussels dialect voor oude tante). Zij dateert uit de periode dat ik voor het persagentschap Belga meereed in de caravan van de Ronde van Frankrijk. Achter Pantani de Alpe d’Huez op- en afhaspelen, ook dat is een belevenis die in mijn geheugen gegrift staat. De rest van de motorcollectie bestaat voornamelijk uit gedateerde Japanse superbikes, aangevuld met een MZ en een Ducati. Motoren en snelheid zijn voor mij al lang geen hobby of passie meer, maar een gigantische obsessie.”
PRETMACHIENTJE
Moderne technische hoogstandjes als elektronische ‘ride-by-wire’ gasklepbediening, quickshifter, meervoudige rijmodi, dynamische vering, of godbetert, dynamic brake and traction control, kunnen zelfbouwer Andy totaal niet bekoren. Van een multifunctioneel 5-inch TFT dashboard of lcd-display, loopt hij eveneens niet warm en zelfs spatborden worden verketterd. De verbouwde Savage is een pretmachine uit het fossiele tijdperk, zonder franjes of nieuwerwetse digitale hulpdiensten. Mede door de pas ingevoerde Belgische motorkeuring wordt verkopen echter een moeilijke zaak. De zelfbouw caféracer blijft dus vermoedelijk levenslang in Andy’s bezit. “Velen van mijn generatie kiezen nog voor de geneugten van het klassieke motorrijden”, zegt hij met pretoogjes. “Wreed complex moet dat niet zijn. Aan een ordinair wiegframe, een carburateur, een stel ouderwetse clip-ons en twee doodgewone spaakwielen heb je meer dan genoeg!”
