Kawasaki VN800 Drifter – Marathonmotor

Je vindt het geweldig of je vindt het helemaal niks. Zo omschrijft Auréle Pauw zijn Kawasaki VN800 Drifter, die er uit ziet als een naoorlogse Indian Chief. Uiteraard vindt hij zijn eigen creatie geweldig. Niet alleen om naar te kijken, maar vooral ook om ermee te rijden. Liefst in bergachtige streken waar hij met de kolossaal ogende Drifter verrassend goed uit de voeten kan. Daarnaast laat de Kawasaki zich wat betreft betrouwbaarheid gelden als de beste.

In 1995, Auréle Pauw was toen 22 jaar, haalde de technicus uit Emmen zijn motorrijbewijs waarna hij, met weinig financiële middelen ter beschikking, een Honda CB650Z kocht. ‘Die Honda, waarvan ik het frame had gereviseerd, was allesbehalve een succes. De motor verbruikte veel olie. Daarna een Honda CB750 gekocht, maar ook die verbruikte olie, zelfs na een grondige revisie. Deze motor reed ik overigens plat. Mijn derde motor was toch weer een Honda, dit keer een GoldWing K3. Maar ook deze motor was op technisch gebied een ramp. Ik verkocht de motor aan een opkoper en ging via internet op zoek naar een opvolger.’

We zijn dan inmiddels aangeland in 2007. Pauw: ‘Op www.mobile.de zag ik in Kassel een zeven jaar oude Kawasaki VN800 Drifter te koop. Het was liefde op het eerste gezicht. Maar alvorens ik de knoop doorhakte om de motor in Kassel op te halen, heb ik toch wel een week onrustig geslapen. Het contact met de (particuliere) verkoper verliep moeizaam. Het was net of deze man mij niet vertrouwde. Maar eenmaal bij de verkoper thuis, was het ijs snel gebroken. De verkoper, een Kfz Werkstattmeister, werkte bij de TüV (keuringstations in Duitsland). Misschien was dat de reden waarom de motor met slechts 17.900 kilometer op de teller in nieuwstaat verkeerde. Nadat we de prijs, 3.500 euro, overeen waren gekomen, bleek het lastig om de motor op mijn naam te zetten. Gelukkig had de verkoper inmiddels zoveel vertrouwen in mij dat ik op zijn kenteken naar huis mocht rijden. In Nederland heb ik de motor direct laten keuren, op naam gezet en een klein bpm-bedrag betaald.’

Uitdaging

Na de rit van Kassel naar Emmen had Pauw geen kont meer over. ‘Het eerste wat ik dan ook heb gedaan is het originele vlakke zadel vervangen door een pan-zadel uit de Tweede Wereldoorlog. Ik heb een constructie bedacht, waarbij de vering en zitpositie voor mij optimaal waren. Een vriend van mij – die stevige lederen motortassen maakt – heeft de lederen zitting van het zadel gefabriceerd. Compleet met Indian-logo. De tweede aanpassing betrof het stuur. Dat vond ik veel te smal. Ik kocht een beach bar voor een meer relaxte zithouding. Dat stuur was zo breed dat ik wel alle kabels moest verlengen.’

Het aanpassen en personaliseren van de Drifter is daarna nooit meer gestopt. Beetje bij beetje begon de Drifter steeds meer op een Indian Chief te lijken, zijn droommotor. Maar zowel een oude Chief als een nieuwe Indian zijn voor hem onbetaalbaar. Pauw: ‘Ik heb meer hobby’s dan alleen motorrijden. In de basis rij ik op een goedkope motor rond, maar als ik de Kawasaki ergens parkeer, is er altijd bekijks. Laatst nog van een paar oude mannetjes van wie de een tegen de ander zei dat hij de motor nog kende uit de oorlog. Ik heb maar wijselijk mijn mond gehouden. Over het Kawasaki-logo is een Indianenhoofd gespoten. Dat had de eerste eigenaar gedaan. In het begin was ik er niet kapot van, maar later ben ik het gaan waarderen. Op heel veel plekken op de motor siert mijn eigen verzonnen Indian-logo. Met een koplamp van een Opel uit 1938 en opvallende knipperlichten lijkt de motor voor een leek een oldtimer. Bepaalde onderdelen met logo heb ik zelf gemaakt, omdat ze niet te koop zijn (zie waslijst aan accessoires). Dat zorgde soms voor grote uitdagingen.’

Het moet kloppen

In 2009 ontdekte Pauw de motor als ideale reispartner. ‘Gelukkig heeft mijn vrouw, die voordat onze dochter werd geboren wel eens achterop mee ging, er geen moeite mee dat ik eens per jaar alleen een grotere reis met de motor maak. Zij heeft niks met motorrijden, maar ik na mijn eerste reis door de Alpen des te meer. Daarnaast raakte ik steeds meer geïnteresseerd in het merk en type motor. In Nederland rijden er niet zo veel, in Engeland en Scandinavië is het aantal wat groter. In 2011 kwam ik op het idee om de eerste Holland Drifter Rally te organiseren. Omdat de deelnemers uit Engeland kwamen, had ik een camping in Zeeland als basis gekozen.

Ik was al blij geweest als er tien Drifters waren gekomen. Het werden er 26! Ik heb er zelfs enkele vrienden voor het leven aan overgehouden. Later, in 2016, heb ik in Ommen het nog eens dunnetjes overgedaan. Toen kwamen er Drifters uit Nederland, Duitsland, Engeland en België.’

Na diverse trips door de Alpenlanden las Pauw een artikel over een motorreis naar de Noordkaap. Dat sprak hem wel aan. ‘Ik heb mijn vrouw het artikel ook laten lezen en tot mijn grote opluchting was haar reactie “dat moet jij ook gewoon een keer doen”. Het werd een fantastische trip, zestien dagen uit en thuis en 10.000 kilometer op de teller. En veel bijzondere ontmoetingen onderweg. Wel was na 6.000 kilometer (normaal goed voor ruim 10.000 kilometer) de thuis nieuw gemonteerde achterband tot op het canvas versleten. Bij een motorzaak in Tromso vond ik een nieuwe band. Moest wel buiten op de stoep zelf het achterwiel monteren. En zelfs toen het begon te regen mocht ik niet in de werkplaats schuilen. Wel 300 euro afrekenen. Het enige minpuntje van een verder geslaagde reis. In 2019 heb ik een rondje Engeland gedaan. Van Schotland tot het zuiden van Engeland. Van een Engelse vriend had ik het advies gekregen om voor vertrek de originele voorvorkveren te vervangen door progressieve veren. Volgens hem was dat op de slechte Engelse wegen noodzakelijk. Ik was blij dat ik zijn advies heb opgevolgd. Veel (binnen)wegen waren inderdaad slecht, maar de omgeving des te mooier. Voor de trip naar Engeland heb ik zelf de balhoofdlagers vervangen. Ik doe al het onderhoud zelf. Enerzijds uit kostenbesparing, maar vooral toch ook omdat ik het leuk vind. Ik heb de motor niet nodig voor dagelijks gebruik. Als ik aan een klus begin, kan ik er mijn tijd over doen. En het moet bij mij altijd puntje precies. In het dagelijks leven ben ik kwaliteitscontroleur bij een machinefabriek. Daar moet ook alles kloppen en dat is bij mijn Drifter niet anders.’

Ducati SportClassic 1000 – Marathonmotor

Remmen

Onderhoud aan de motor heeft Pauw zichzelf aangeleerd. ‘Met een goed werkplaatshandboek en logisch nadenken kom je een heel eind. Aan het motorblok heb ik met inmiddels 107.500 kilometer op de teller nog nooit iets hoeven te doen. Iedere 10.000 km nieuwe olie erin en op tijd filters vervangen. De originele bougies heb ik vervangen door iridium bougies. Die gaan veel langer mee. De ketting heb ik vervangen bij 36.000 en 75.500 kilometer. Met behulp van een laser zorg ik ervoor dat het voor- en achtertandwiel honderd procent in één lijn staan. Dat voorkomt extra wrijving, waardoor de ketting langer mee gaat. Ja, ik ben soms een Pietje Precies.’

De Drifter heeft van huis uit één dichte remschijf voor. Pauw: ‘Toen ik de motor kocht, zat die er nog op. Ik heb deze al vrij snel vervangen door een geperforeerde schijf. In combinatie met gesinterde remblokken zorgde dat voor een betere vertraging. Met bijna een ton op de teller heb ik de remleidingen vervangen. Daar zaten kleine haarscheurtjes in en het remmen begon een beetje sponzig aan te voelen. De laatste grotere onderhoudsklus dateert van begin vorig jaar. Ik heb toen de koppelingsplaten vervangen, omdat ik vond dat de koppeling niet meer lekker oppakte. Daarna weer wel. Behalve met onderhoud, wat niet veel tijd vergt, ben ik constant op zoek naar mogelijkheden om de Kawasaki VN800 Drifter nog verder te personaliseren. Ik denk dat er ondertussen voor meer geld aan onderdelen en gadgets is gespendeerd, dan wat de motor veertien jaar geleden heeft gekost.’

Kawasaki VN800 Drifter op de brug

Voor een ritje Emmen-Volkel, zelfs bij lagere temperaturen, draait Pauw zijn hand niet om. Motor.NL-expert Van Sleeuwen inspecteert vol bewondering de ‘Indy Drifter’, alvorens hij een proefritje maakt. ‘Rijdt als een nieuwe, al is de zitpositie met het brede stuur niet mijn ding.’ Je hebt geen kennersoog nodig om te constateren dat deze Drifter in puike staat verkeert. Het motorblok ziet er nog uit als nieuw. Alle lak zit er nog op. Roest is nergens te vinden, evenmin als slecht chroom of aluminium. Overal waar mogelijk prijkt de naam Indian, geen wonder dat alleen een kenner er nog een Kawasaki in ziet. In de remschijf voor zitten groeven, maar het oogt erger dan het is. De slijtage is minimaal. De originele schijf achter lijkt amper gebruikt. De lagers van het linksysteem zitten keurig in het vet. De eerste eigenaar heeft de originele schokdemper vervangen. Afgezien van geregeld een nieuwe accu (de eerste gaf onderweg in Duitsland de geest) zijn er nooit elektrische storingen geweest. Van Sleeuwen: ‘Of je de transformatie van Kawasaki naar Indian nu mooi vindt of niet, technisch valt er niets af te dingen op deze motor. Het V-twin motorblok loopt als een zonnetje, dat gaat nog jaren mee. En voor de rest ben ik ook niet bang.’

Pauw: ‘Omdat de motor na aanschaf nog nooit in een motorzaak is geweest, was ik heel benieuwd wat de bevindingen van een pro zouden zijn. Het stemt me dan ook blij dat hij zo positief is en dat ik nog jaren vooruit kan met deze motor. Van een echte Indian, oud of nieuw, blijf ik voorlopig maar gewoon dromen.’