Laten we voor de laatste maal dé dooddoener van 2020 gebruiken: het is een bijzonder jaar. Meer dan ooit vormde de motorfiets een individuele ontsnappingsmogelijkheid voor quarantaine en ander corona-leed. Die drang naar vrijheid komt terug in de keuze voor de Motorfiets van het Jaar 2020. In dit eerste deel de keuze van Ad:
Een auto heeft Ad van de Wiel niet, nooit gehad ook. De ideale motorfiets moet enerzijds alledaagse ritjes tot een feest maken en anderzijds ook zijn geliefde kampeertripjes. Het verklaart de keuze voor de Kawasaki Ninja 1000SX.
Lees hier de 2020 keuze van:
Jan Kruithof: Honda CRF1100L Adventure Sports
Nick Enghardt: Triumph Street Triple 765RS
Eddie de Vries: BMW S 1000 XR
Peter Politiek: Ducati Streetfighter V4S
Kawasaki Ninja 1000SX
Stugge doorzetter vol soepelheid – De keuze van Ad
Een oud besje met nieuwe schoenen en een verse laag lippenstift schopt het onmogelijk tot Miss World. Waarom is deze opgepoetste evergreen dan wel mijn kandidaat voor de Motor van het Jaar? Omdat hij zo verdomd goed is. Perfect durf ik zelfs te stellen.
Natuurlijk schreeuwt Kawasaki het van de daken dat de Ninja 1000SX gloednieuw is. Toch is het niets anders dan een opgepoetste Z1000SX met een andere naam. Die laatste kennen we alweer tien jaar en daarom durf ik deze motor met een gerust hart als evergreen te bestempelen. Het voelt onwerkelijk dat zo’n ‘oudje’ mijn persoonlijke favoriet van 2020 is. Toch is het zo.
Te viercilinderig
Het wordt nog gekker. Dit jaar schopt een vier-in-lijn het tot mijn Motor van het Jaar. Ik verkondig nota bene al zeven eeuwen dat twee of drie cilinders genoeg zijn. Doet u mij maar koppel in plaats van een knallend eindschot. Al geniet ik van onboard-opnames van de Isle of Man waarin een viercilinder met 15.000 toeren jankend over een smalle bergweg vliegt. De Ninja 1000SX heeft het allemaal. Die heeft de trekkracht van een twin en strekt zijn benen als een viercilinder.
Liefde op het eerste gezicht is romantisch, maar bij de Z1000SX was er geen sprake van. Die fiets is voor mij te viercilinderig, trilt irritant en stuurt weliswaar onverzettelijk maar niet speels. De Ninja 1000SX verleidt wel. Al waren daar twee afspraakjes voor nodig. De eerste was de introductie in Cordoba toen de wereld nog mooi was en corona iets uit het Verre Oosten. Natuurlijk overtuigde deze sporttoerfiets op een testtraject in Zuid-Spanje. De uitdagende wegen liggen er vlekkeloos bij en Kawasaki weet als geen ander een route uit te zetten dat een kolfje is naar de hand van de SX. Mooi lopende honderd+ bochten volgden elkaar oneindig op, maar de grote verrassing kwam in het korte bochtenwerk. Verrek, door alle vernieuwingen stuurt de Ninja ook daar een stuk frivoler. Kwiek toeren is nog kwieker geworden. Gelukkig is de viercilinder zijn eigen bullige ik gebleven. Het blok blijft de ster van de show.
Oud-Hollandsche eigenwijsheid
Een rondje IJsselmeer verstevigde de liefdesband. Ook in alledaagse omstandigheden is de Ninja 1000SX een feest. Op alle soorten ondergrond en wegen kan hij lichtvoetig uit de voeten. Hij maakt motorrijden niet alleen extreem makkelijk, maar ook ontzettend leuk en tegelijk comfortabel. Sport en toer gaan daadwerkelijk hand in hand op deze sporttoerder. De zithouding is actief en toch ontspannen. Het ene moment jaag je hoogtoerig van bocht naar bocht, het andere tokkel je op cruise control langs de trajectcontrole. U vraagt, de Kawa draait. Bij een sporttoerfiets verwacht je alleen een toer- en een sportgezicht, maar de Ninja heeft nog tien gezichten. Ze zijn allemaal even plezierig en tot in de perfectie gepolijst.
Het enige dat je op de Ninja 1000SX kunt aanmerken is dat er niets op aan te merken is. Dat is een tegenvaller voor Nederlanders die klagen hoog in het vaandel hebben staan. Ter compensatie grossiert de Kawasaki in oud-Hollandsche eigenwijsheid. Waar andere fabrikanten sporttoermotoren massaal de nek omdraaien geloven de Groenen er nog altijd in. Gelukkig maar.
Je ziet niets van het blok, maar je beleeft het des te meer. 
Geen slappe hap, maar krachtige en goed doseerbare remmen. 
Van zo’n schep neusje kan een allroad alleen maar dromen.
Favoriet 2 – Triumph Street Triple 765RS
Deze Brit staat al sinds mensheugenis op mijn verlanglijst. Al die tijd wint hij met twee vingers in de neus elke vergelijkingstest waaraan hij deelneemt. Het lukt Triumph door de jaren heen om een uitmuntende basis steeds verder te perfectioneren.
Favoriet 3 – Aprilia RS660
Hij is wonderschoon, sympathiek, niet imponerend en toch krachtig genoeg, licht van gewicht en elektronisch volledig bij de tijd. Moet ik nog meer zeggen? Het is een motor die gewoon is gebleven terwijl hij daardoor juist bijzonder is. Hebzucht maakt zich van mij meester.
Mijn favoriet 1 voor 2021: Harley-Davidson Pan America
Je vindt hem spuuglelijk of waanzinnig gaaf. Ik behoor absoluut tot die tweede categorie. Heb je hem gezien in Utrecht? Krankzinnig gaaf toch? Het is voor mij de stoere fiets die een GS wegzet als muurbloempje.
Mijn favoriet 2 voor 2021: Triumph Trident
Een Street Triple zat er door het prijskaartje voor mij helaas nooit in. Als de Trident een stukje betaalbaarder is, kunnen andere beginnende motorrijders wel kennis maken met de briljante triple. Ik gun het ze van harte.
