De oude zijderoute naar China kronkelt enkele honderden kilometers langs een rivier. Die scheidt Tadzjikistan van Afghanistan. Om zo dicht langs Afghanistan te rijden voelde surrealistisch. Ik zag kleine Afghaanse dorpjes met lemen huisjes, te midden van groene weiden. Ik zwaaide naar een Afghaanse man op een brommer aan de overzijde van de rivier. Maar naarmate de dagen vorderden, kwam ik in Tadzjikistan door steeds minder dorpjes. Aan de overkant – in Afghanistan – waren het er nog minder. En dan kwam nog het stuk dat ik moest overbruggen van 125 kilometer zonder enige nederzetting.
Ik troostte me met de gedachte dat ik nog een grote legerbasis zou passeren. Mocht ik in de problemen komen, kon ik hier vast aankloppen voor hulp. Ik had namelijk geen kampeerspullen bij me. En ook al was de lente officieel aangebroken, het was nog ijzig koud. Als ik motorpech zou krijgen, zou ik de nacht niet overleven, schoot er door mijn hoofd. Eindelijk bereikte ik de legerbasis en hield stil voor een gesloten slagboom naast een wachthuisje. Even toeteren, dan komt er vast wel iemand, dacht ik. Het bleef akelig stil. Er was niemand te zien, geen geluid te horen en ik realiseerde me dat zelfs hier niemand was. Ik had geen andere keus dan te bukken, onder de slagboom door te rijden en de rest van de dag in mijn eentje op de motor ploeterend door zand en over ijs, het hooggebergte te doorkruisen. Toen ik aan het einde van een lange dag de verharde weg weer in zicht kreeg, was het gevoel van euforie en opluchting onbeschrijflijk. I made it.
Itchy Boots is de reisalias van Noraly Schoenmaker. Sinds drie jaar reist zij de wereld rond en doet daarvan verslag op haar YouTube-kanaal. Inmiddels kan zij bogen op 650.000 volgers. Dat aantal is nog steeds groeiende. Voor MotorNL publiceert ze komend jaar haar mooiste foto’s. Beelden van haar reizen waar ze mooie, spannende of slechte herinneringen aan heeft.
