Zo rond 1966 – ik was toen 12 jaar – begon ik me serieus te interesseren voor motoren en motorsport. Mijn vriend had Renzo Pasolini als zijn grote fan en ik volgde alles wat Agostini deed. Het waren de gloriejaren van Agostini. Er was in die tijd geen motorsport op televisie en ook in de kranten was weinig te vinden. Elke week ging ik naar de plaatselijke boekhandel om daar het motorblad door te kijken. Als er een foto in stond van Agostini kocht ik het. Dat heb ik heel lang gedaan. De plaatjes en artikelen die ik in de loop van de tijd verzameld heb vullen een flinke doos.
Het plan was om ooit een Agostini-plakboek te maken. Maar het bleef bij een plan want het leek wel of er geen eind kwam aan de carrière van Ago!
Op mijn 18e kocht ik mijn eerste motor. Ik ging trouwen. We kregen kinderen en met daarnaast een drukke baan was het maken van een plakboek een toekomstproject geworden. Misschien iets voor als ik met pensioen ging?
Maar MOTO73 bleek mijn redding! Op 28 nov. 2019 vond ik op de website van Motor.nl een kort artikel met als heading ‘Giacomo Agostini opent privé museum aan huis’. Mijn eerste gedachte was: daar moet ik naar toe!
In 1985 was ik met vrouw en kinderen naar Stavanger, Noorwegen verhuisd en in 2003 had ik het motorrijden weer opgepakt. Wat een prachtig land voor motorrijders! Toen ik in 2021 mijn pensioengerechtigde leeftijd in Noorwegen (67 jaar) bereikte heb ik een nieuwe Moto Guzzi V85 TT aangeschaft. Hierdoor kwam ik in contact met motorrijders met een passie voor Italiaanse motoren. Het was dus geen probleem om een groep van minstens 6 personen bij elkaar te krijgen. Dit was namelijk één van de voorwaarden om een bezoek aan Ago te kunnen boeken.
Het werd echter een zeer langdurig proces maar een echte fan geeft nooit op!
Het eerste contact werd gelegd 21 januari 2020 met de dochter van Ago, Vittoria. Een bezoek werd geboekt voor juli 2020. Toen kwam de corona. Bergamo werd heel zwaar getroffen en Vittoria moest ons bezoek annuleren. Om een lang verhaal kort te maken: op een gegeven moment antwoordde Vittoria niet meer op mijn mails en het contact met Ago was dus verbroken. Ik probeerde alles om op een andere manier Ago te vinden maar dat was niet makkelijk. Eindelijk, in april 2023 lukte het!
De volgende mail van Ago’s secretaresse was de beloning voor al het werk in deze drie jaar: ‘Mr. Agostini will be waiting for you at 6.00 pm in the Trophy Room in Via Quintino Altro 34, Bergamo and at 8.30 pm for dinner at a local restaurant in the old city of Bergamo. The dress code for the dinner is casual.’
Inmiddels waren we een groep van zeven personen geworden en 4 september 2023 was het eindelijk zover.
Wat een fantastische gastheer! We werden uitgenodigd in zijn huis. Hij verontschuldigde zich dat hij alleen was (zijn vrouw was bij haar zieke moeder in Spanje en zijn assistent moest naar de tandarts). Wilden we een glaasje witte wijn? Nou, graag. En daar zaten we op de sofa van Ago een wijntje te drinken! Voor de foto kwam hij er even bij zitten. Mijn Noorse vrienden waren mij ontzettend dankbaar voor alles wat ik had geregeld dus mocht ik steeds naast Ago zitten. Ik vroeg hem hoe hij aangesproken wilde worden: ‘Mr. Agostino, or Giacomo? Just call me Ago he said’.
De Trophy Room was zeer indrukwekkend en ik keek mijn ogen uit. Ago nam alle tijd en vertelde o.a. het verhaal van zijn Daytona overwinning in 1974.
Na het bezoek reed hij ons terug naar ons hotel in het centrum van Bergamo. En later kwam hij ons weer halen voor het restaurantbezoek! Wie kan zeggen dat hij Agostini als kelner en als chauffeur heeft meegemaakt?
Wat een man! Hij had zijn fans niet vergeten. Tijdens het diner gewoon zitten kletsen over van alles en nog wat. Kortom, een onvergetelijke dag. Maar wat het meeste indruk maakte was zijn persoonlijkheid en de oprechte interesse in zijn fans.
Tekst en foto’s: Ron Gort – Stavanger, Noorwegen
