Evergreens, eendagsvliegen, winkeldochters, cultmachines, collector’s items, geboren klassiekers of verloren illusies; aan elke machine die uit de roulatie is gegaan, valt wel een predicaat te plakken. Maar welke motoren van betrekkelijk recente datum zullen aanspraak kunnen maken op de eretitel ‘klassieker’ en welke sneuvelen vroegtijdig met aan diggelen gegooide illusies?
Onthoud wel: aan onze voorspellende gaven of miskleunen kunnen op termijn geen rechten worden ontleend…
Honda NS400R (1985 – 1986)
Not so Fast Freddie
Het is een nogal pedant cliché te stellen dat vroeger alles al ooit gemaakt is. Maar toen Honda in 1985 met een sensationele Freddie Spencer-replica op de proppen kwam onder de naam NS400R, wisten echte kenners al waar Abraham zijn mosterd had opgedoken: niet alleen bij de NS500 V3, waar Freddie in 1983 wereldkampioen op werd na het floppen van het overprestigieuze NR500- viertaktproject, maar onder andere ook bij de fascinerende, mythische Suzuki RP68-racer.
Deze Suzuki uit 1968 vormde met dezelfde elementen de bakermat voor de (vanwege de Japanse 400cc-limiet verkleinde) 387cc-Honda, maar dan in krankzinnig verkleinde versie. De vloeistofgekoelde driecilinder van de RP68 mat namelijk in totaal… 50 cc uit driemaal een boring x slag van 28 x 26,5 millimeter. De krachtbron uit de ‘borrelglasklasse’ kende roterende inlaten en veertien versnellingen om de powerband van vijfhonderd toeren te handhaven. Topvermogen volgens Suzuki: 19 pk bij 20.000 toeren. Topsnelheid: 200 km/u. Zoals het goede sages, mythes en legendes betaamt, heeft de RP68 slechts eenmaal opgetreden: tijdens de trainingen van de 50cc-GP van Japan in 1967. Om nooit meer ten tonele te verschijnen en het prototypestadium te doorlopen, mede door het FIM-reglement eind 1968 dat de 50cc-klasse voorbehield aan eencilinders met maximaal zes versnellingen.
Klassiekers en racemotoren in de schuur van Frank
De NS400R kende een treurig lot: hij werd slechts een jaar geproduceerd
De Honda NS400R (en zeker Freddie’s NS500) doorstond de curieuze bloksamenstelling een stuk beter. De 90graden-V3 van 387 cc presteerde volgens opgave 72 pk bij 9.500 tpm, had een kennelijke top van 230 km/u op de klok en werd gevoed door drie 26mm-Keihins. Wegen deed hij 163 kilo, dus de sokken had hij er aardig in tussen zeven- en tienduizend toeren. Toch kende ook de NS400R een treurig lot: hij werd slechts een jaar geproduceerd doordat-ie tussen wal en schip zat van enerzijds de dikke, stukken snellere 500cc-tweetakten en anderzijds de immens populaire, stukken goedkopere Yamaha RD350LC. Ook Freddie’s NS500 V3 zou al binnen twee jaar vervangen worden door de NSR500 V4. Ook extravagante concepten mogen dan al eerder bedacht zijn, een garantie voor succes zijn ze allerminst. Alleen Freddie zal daar anders over denken.
Collector’s Item?
Nou en of. Je vindt ze een heel enkele keer in Nederland, iets vaker in Duitsland of het Verenigde Koninkrijk, maar het meeste aanbod zit in Californië en Japan. Met gemak schiet de prijs van een gebruikte machine de tien mille voorbij, uiteraard afhankelijk van de staat. Voordat je te snel toehapt, raadpleeg de prijzen van de (nog redelijk verkrijgbare) onderdelen…
Tekst: Joost Overzee
Fotografie: Fabrikanten
