Quizvraag: met dertig kilometer per uur rij ik met mijn nieuwste trots noodgedwongen stapvoets achter een met stinkend visafval afgeladen vrachtwagen. Vermaak ik me ja of nee?
Het antwoord is een volmondig ja. ‘Jaaaaaaa’ durf ik zelfs te zeggen want mijn nieuwe Yamaha Ténéré 700 slikt dit kruiptempo voor zoete koek. Probleemloos pruttelt hij in de tweede versnelling achter de truck. Zonder bokken en zonder gemor. Dat was op zijn voorganger, de KTM 990 Adventure, wel anders. Die hield niet van dat langzame getrut en dat liet hij nukkig merken ook. Zodra het gas erop gaat, heeft de Oostenrijker het naar de zin, maar files en stadsverkeer zinnen hem niet. Dat ging me uiteindelijk toch tegen staan. Veel vaker dan gedacht, heb je je namelijk op een motorfiets maar te schikken naar de rest van het verkeer. Dat staat frequenter vast of rijdt stapvoets dan je in je stoutste dromen kunt bedenken. Dat vraagt om een droomfiets als gezond tegenwicht.
Van dit blokje kan een mens zo vrolijk worden 
Op verzoek van Dunlop testen we direct een set Meridians 
Lelijk, zwaar maar onmisbaar: de middenbok.
Dikke streep doorheen
Een Yamaha Ténéré 700 is voor mij die droomfiets. Niet voor niets koos ik hem afgelopen jaar als mijn persoonlijke favoriet van 2019. Het volgende tekstblokje schrijf ik niet over uit een brochure, maar haal ik uit mijn persoonlijke ode in MOTO73 aan de T700: ‘Natuurlijk is dit mijn Motor van het Jaar. Betaalbaar, mooi, leuk, zuinig, wendbaar en veelzijdig. Ruk die lauwerkrans alvast maar aan.’ Die laatste kreeg de Yamaha uiteindelijk niet omgehangen, maar het mag duidelijk zijn dat ik de motorfiets na de eerste test in Spanje in het hart sloot. ‘En nu heb ik er zelf eentje’, verzucht ik soms.
Ho ho, hoor ik je zeggen, wat is er gebeurd met de KTM 990 Adventure en alle woeste plannen? Over dat laatste kan ik kort zijn: nul komma nul. Uiteindelijk was het transport naar Chili lastiger en prijziger dan gedacht. Daarom kwam plan B op de proppen: drie weken met z’n tweeën naar Marokko. Die trip stond gepland voor december/januari. De veerboot van Barcelona naar Tanger was geboekt tot het met terugwerkende kracht tot me doordrong dat het magnifieke Atlasgebergte er door sneeuwval niet in zou zitten. Dat was me te gortig en dus werd de reis doorgeschoven naar de lente. Tot corona daar ook een dikke streep doorheen trok. Keiharde conclusie: idee voor een avontuurlijke motorreis voor twee personen een negen, uitvoering een drie!
Omdat je van je fouten moet leren, ventileer ik dit keer geen exotische plannen voor mijn Ténéré 700. Keep it simple en dicht bij huis voor de verandering. Met minimale middelen wil ik de motorfiets omtoveren in een perfect wapen voor de Trans Euro Trail (TET).
Eerste valschade
Voor mij dus geen Zuid-Amerikaanse of Afrikaanse toestanden meer, maar de onverharde wegen in eigen land. Als dat bevalt, kan ik nog altijd aan de slag in de ons omringende landen. Al te veel wil ik eigenlijk niet aan de motor (laten) doen. Een middenbok is al gemonteerd en de standaardbanden maakten op verzoek van Dunlop plaats voor een paar Meridians. Omdat het een illusie is dat ik offroad overeind blijf, wil ik investeren in beschermende beugels. Overigens zit de eerste kras al op de uitlaat. Niet door mij gemaakt, maar het resultaat van omvallen bij een verkeerslicht. Helemaal nieuw is de motor namelijk niet, het is een demofiets met iets meer dan tweeduizend kilometer op de teller. Het scheelt me het leed van een eerste kras. Als je die zelf maakt doet het altijd flink zeer, nu krijg ik hem gewoon cadeau.
Los van protectiemateriaal, moet ik me gaan verdiepen in bagagemogelijkheden (het lijkt me fantastisch om wild te kamperen naast de trail), navigatiemogelijkheden (een trail vraagt om andere apparatuur dan van A naar B over geasfalteerde wegen), offroadrijden en de TET zelf. RettekeTEEEEET, ik heb er zin in.
