Endurancetest: 24 uur op de Voge 500R en CF Moto 650NK

Twee Chinezen, twee Brabanders en drie Noord-Hollanders strijden 24 uur lang tegen vooroordelen, elementen en elkaar. Honderden kilometers lang verstand op nul, blik op oneindig en met samengeknepen billen hopen dat mens en machine heel blijven.

Chinese motoren hebben nog heel wat uit te leggen en knokken tegen fikse vooroordelen. Kort samengevat luiden die: ‘dat die goedkope pisbakkenstaal dingen niets kunnen zijn’. Het ontkrachten van dat soort vooringenomenheid is van alle tijden. Na het woord Ducati riep de halve goegemeente steevast: ‘stuk gaat-ie’. Hoe lang is het geleden dat Japanse motoren uit het land van de Rijzende Rotzooi kwamen en dat BSA een afkorting was van Bij Storm Afstappen?

Wij weten tegenwoordig beter. Het is nu aan nieuwkomers als Voge en CF Moto om zich te bewijzen. Hoe kan dat beter dan met een uitputtingsslag? Liefst over slechte wegen en onder helse omstandigheden. Het zijn allemaal ingrediënten van de MOTO73 24-uursrace voor Chineesjes.

Slaapgebrek

Voorafgaand aan de beproeving slaan we geen weerbericht over. Iedereen wil weten hoe het weer zich ontwikkelt. We hebben mazzel. De rit valt precies tussen twee periodes met nachtvorst en winterse neerslag. Het is begin januari, maar de temperatuur blijft dag en nacht boven nul. De harde westenwind voert wel bakken regen aan. Het regent zelfs onafgebroken van half zeven ’s avonds tot half zeven ’s ochtends.

Die overvloedige regenval past prima bij het gevoel dat de 24-uursrace oproept. Het voelt als een nieuwjaarsduik. Het frisse begin van een nieuw (motor)jaar vol goede voornemens van vakantie- en weekendritten. Na een nieuwjaarsduik kom je met rode, tintelende ledematen uit zee, maar wel met het idee dat je leeft. Het bruisende van het zeewater heeft zich letterlijk meester van je gemaakt. Na afloop van de 24-uurstest hebben wij deelnemers hetzelfde gevoel. Natuurlijk hakt slaapgebrek erin, maar we voelen ons herboren en vol energie. We bevelen daarom iedereen een motorische uitdaging aan het begin van het motorjaar aan. Wel zo gemakkelijk dat het allemaal coronaproof is te doen.

Wall of death in coronatijd: ‘Show must go on’

Onze uitdaging bestaat uit het binnen één etmaal afraffelen van zoveel mogelijk kilometers op een Voge 500R en een CF Moto 650NK. Naakte motoren natuurlijk. We willen vanzelfsprekend zoveel als mogelijk knokken tegen de elementen. Team Brabant bestaat uit Erik en Nick en dat neemt het op tegen Team Noord-Holland, dat bestaat uit Edwald, Peter en de auteur van dit verhaal.

De missie is simpel: zo veel mogelijk rondjes rijden over een zestig kilometer lang parcours over Drentse wegen. Waarom Drenthe? Enerzijds omdat collega Jan zo vriendelijk is om zijn schuur als pitstraat in te richten, anderzijds omdat er nog ouderwetse kasseistroken in Drenthe liggen.

Gruwelijk generaliseren

Ook op de redactie zijn we niet wars van vooroordelen. De werktitel van deze 24-uurstest luidde bijvoorbeeld ‘gruwelijk generaliseren’. De grap was dat we na afloop van de marathonrit op de kasseistrook losgetrilde onderdelen zouden tellen. De grap verdween, de kasseistrook bleef.

Misschien is het niet leuk om dit nu al te verklappen, maar de CF Moto en Voge trokken zich geen moer aan van het hobbelige wegdek. Nog niet één onderdeeltje kletterde op de kinderkopjes, niets ging kapot. Toch trekt zo’n beproeving wel een wissel op een motorfiets. Op iedere motorfiets trouwens. Een etmaal rondkachelen in hondenweer laat nu eenmaal zijn sporen na. In de afspuitcabine verliest iedere motor achteraf minstens twee kilo modder. De kettingen staan droger dan de voorzitter van de Blauwe Knoop. Niet alleen de ketting kan een drupje olie gebruiken, maar ook andere bewegende delen en de contactsloten. Het loopt allemaal wat stroever, maar daar is een goede reden voor: een etmaal onafgebroken door pekel, regen en bagger rondbanjeren.

Rechtstreeks uit het krat komen de Voge en CF Moto zelfs beter voorbereid aan de start dan de rijders. Winterpakken zijn minder droog dan gedacht, Fogshields minder op hun taak berekend dan gehoopt en met het beetje voorbereiding dat we wel doen, schieten we onszelf in de voet. Dat vooraf ingevette handschoenen reusachtige vetvlekken achterlaten op het vizier merken we pas als we het vizier van regendruppels ontdoen. Het vertroebelt het zicht alleen maar verder.

Ronderecord

Stekeblind vliegen we door de nacht. Door beslagen vizieren turen we met maximaal opengesperde ogen in het grote diepe zwart. Angstvisoenen van overstekende herten passeren om de zoveel kilometer de revue. Slaapgebrek steekt onverbiddelijk de kop op. Volgens Joop Zoetemelk win je de Tour in bed, maar Joop sliep waarschijnlijk nooit in een bestelbus. De reusachtige regendruppels op het metalen dak klinken als een drumsolo met een volume dat zelfs de Sex Pistols te gortig is.

Eerlijk gezegd mag het grootlicht van beide motoren best meer doen. De Chinezen kopiëren weliswaar niet de Prince of Darkness, maar iets meer lichtopbrengst is geen luxe. Nu proberen we als gemotoriseerde adelaarsogen gevaren te ontwaren in de Drentse nacht. Na twee rondjes is het fijn om de ogen rust te geven. ’s Nachts wisselen we om de twee ronden van rijder. Dan heb je er zo’n anderhalf uur op zitten. Van geoliede rijderswissels is geen sprake. In Le Mans zag ik meermaals hoe het moet, maar wij zijn er vaak niet helemaal klaar voor. Pakken worden nog gedeeltelijk aangewurmd, een enkeling verslaapt zich en weet je hoeveel tijd het duurt om de schacht van een doorweekte handschoen in een te krappe mouw te persen?

De rondetijden gaan gestaag naar beneden omdat we zo langzamerhand weten hoe bochten lopen en waar wel of geen gevaren schuilen. Gelukkig koelt het ’s nachts niet erg af, waardoor het gas er lekker op kan blijven. De Voge heeft zelfs een ingebouwde scrotumwarmer. De trillende benzinetank schudt het zaakie lekker warm. Omdat de 500R kort gegeard is, draait hij flink wat toeren. Door het loeiende uitlaatgeluid lijkt het harder te gaan dan het in werkelijkheid doet, maar het voelt heerlijk racy. Een verdere verbetering van de rondetijden zit er niet meer in na een nachtelijke confrontatie met de lokale politie. Het overbekende ‘heren wat zijn wij aan het doen?’ maakt van iedereen weer een modelburger in plaats van een amateurracer.

Doodknuffelen

Achteraf becijfert Team Noord-Holland uit de losse pols hoeveel motorervaring het heeft. We komen uit op 129 jaar. Dat mag je met recht ervaren rotten noemen. Toch zijn wij routiniers diep onder de indruk van deze uitdaging. Dat klinkt onwaarschijnlijk voor mannen die ook dwars door de Alpen, Pyreneeën en Marokko reden, maar het is de waarheid. Het heeft sowieso iets aangenaams om van een soloactiviteit als motorrijden een teamactiviteit te maken. De ‘strijd’ tegen Team Brabant versterkt de onderlinge banden.

Na afloop vloeit er meer adrenaline door onze aderen dan vooraf ooit voor mogelijk gehouden. Omdat niemand zijn team wil benadelen in het gevecht met Team Brabant, duiken we sneller de donkere nacht in dan we normaal doen. Alle zintuigen staan op scherp om in het aardedonker gevaren te signaleren. Het maakt deze rit veel inspannender, intenser, maar daardoor ook veel leuker dan gedacht.

Een uitdaging als dit is prima in tijden van corona te doen, maar het eindigt door Covid-19 wel onbevredigend. Waar teammaten elkaar na afloop normaal doodknuffelen, blijft het dit keer bij een lullige ellenboog. Die doet geen recht aan het euforische gevoel dat we hebben. Het is helaas niet anders.

Is het woord euforie overdreven voor – op de keper beschouwd – wat rondjes door Drenthe? Zeker niet. Een vriendenclub met zeshonderdmiljoen jaar motorervaring gaat het afzien, worstelen en weer bovenkomen net zo waarderen als wij. Daarover bestaat geen enkele twijfel. Zelfs niet bij een twijfelkont als ik.

Grootste fraude ooit

Zoals het Chinezen betreft, ondergaan de CF Moto en de Voge de beproeving stoïcijnser dan de rijders. Ze doen hun klus en dat is het. Na afloop hebben ze bij ons een hogere sympathiefactor, maar ze blijven er wat timide onder. Uiteindelijk staat er iets meer dan veertienhonderd kilometer op de dagteller. Helaas geeft het dashboard van Team Brabant meer kilometers aan. Het is geen gestolen overwinning, die we ontkennen of wegzetten als ‘de grootste fraude ooit’, het is volledig verdiend. En dat doet zeer…

De motoren doen we, ondanks verwoede pogingen, niet zeer. Telkens weer is het starten, lopen en tussendoor wat benzine tanken. Met gemiddelden van boven de 1 op 20 (de Voge 500R doet 1 op 23,5) is dat laatste niet te vaak nodig.

We begrijpen ook wel dat een afstand van veertienhonderd kilometer niet alles zegt over betrouwbaarheid. Het is zeker niet voldoende om de grootste criticasters van Chinese motoren het zwijgen op te leggen. Dat lukt mogelijk pas als er eentje verschijnt in de rubriek Marathonmotor. Tegelijk is veertienhonderd kilometer niet niks. Hoe vaak beslissen motorrijders niet om een motorfiets te kopen op basis van een introductietest? Bij zo’n evenement wordt er zo’n 250 kilometer gereden. Ik bedoel maar.

Vooroordelen zijn van alle tijden. Die kun je alleen ontkrachten door te presteren. Met nul losgetrilde onderdelen op de kasseistroken en honderden probleemloze kilometers slaan de CF Moto en Voge hun eerste slagje tijdens deze 24-uurstest.