Chased by Murphy’s Law: Razvan en Alain beleven een Brits beachracertje

Het ijverige sleutelduo Razvan Barbu en Alain Deneyer verbouwde reeds talloze machines. Meestal motoren van Japanse origine of Oostblok makelij. Dat langgerekte lijstje werd onlangs aangevuld met een 500 cc beachracertje van historische, Engelse komaf. 

Na de afwerking van een Savage choppertje in Frisco style, (waarmee ze zelfs de cover van Bigtwin editie 449 scoorden!), kwam het handige stel eventjes in het luchtledige terecht. Die periode was slechts van korte duur. Razvan: “We gingen onmiddellijk op zoek naar een nieuwe uitdaging en besloten om dit keer iets in elkaar te flansen met een karaktervol, oldskool tweecilinderblokje.”

Martin is al zestig jaar motorliefhebber en -verzamelaar en heeft unieke Oldtimer Collectie

Kwijl op de lippen

Hij vervolgt: “Alain heeft enorm veel vrienden in Zweden. Engelse motoren zijn daar verschrikkelijk populair en de meeste van zijn vrienden zijn er nog in het bezit van de machine waarmee ze in hun apenjaren biker werden. In de loop der jaren zijn daar talrijke machines tot chopper verbouwd en toen Alain me daar een aantal foto’s van liet zien, kwam het kwijl me op de lippen. Volgens Alain had Jan Van Den Bossche, de voorzitter van de Belgische Triumph Club, nog een motorblokje liggen waar hij niet onmiddellijk grootse plannen mee had. Dat blok had Jan in 2019 doelloos meegebracht van een excursie naar de Classic Motorcycle Show in Stafford, UK. Ondanks het feit dat Jan meerdere Tigers van midden vijftiger jaren in zijn bezit had, wou hij absoluut niet met lege handen thuiskomen van zijn uitstapje. Het 28 kg zware tweecilinder blokje was afkomstig van een Tiger 100S, het 500 cc race model met full aluminium blok. Het is een pre-unit exemplaar, dus uit de periode voordat het motorblok en de versnellingsbak uit één geheel gemaakt werden. Volgens de overzeese verkoper was het blok volledig gerestaureerd, inclusief speciale kleppen en klepveren. Uitwendig bleek dat te kloppen en zodoende ging Jan te goeder trouw op het aanbod in.”

1 van 5

Grootse plannen

Razvan lacht en vertelt: “Om het motorblokje ooit eens efficiënt te benutten, is niet veel in huis gekomen. Alain, die een goede band heeft met Jan, vertelde hem over onze grootse plannen. Een ambitieus ‘one of a kind’ project, waar echt mee gereden zou worden. Jan was net met een verhuizing bezig en voor deze nobele doelstelling wou hij de twin wel van zijn vaste decoratiestekje naast de open haard bevrijden. Het was de bedoeling om zelf een frame te lassen om het blokje in te huisvesten, maar toen dook er in Nederland onverwachts een origineel Triumph T3A 350 kader op. De verkoper begon met een flinke vraagprijs, maar na een nieuwsgierig belletje kwamen we toch tot een akkoord. Het ritje naar het verre Hollandse noorden leverde niet allen een perfect frame op, we brachten ook nog een achternaaf en olietank mee. Zo’n waardevol, gedateerd frame genadeloos verslijpen leek ons onvergeeflijke barbarij. Na een korte beraadslaging besloten we het uitgestippelde chopperplan te schrappen. Met de reeds tezamen geschraapte onderdelen konden we evengoed een klassiek beachracertje construeren. Liefst met zoveel mogelijk originele en historisch correcte onderdelen, alsof het motorrijwiel regelrecht uit de jaren ’50 kwam binnengeploft.”

Engels allegaartje

De inbouw van het 500 cc tweecilinderblok in een 350 cc frame verliep volgens Razvan niet geheel volgens plan. “Met een aantal zelfvervaardigde schetsplaten en enkele rekenkundige capriolen slaagden we er alsnog in om het blokje minutieus tussen de buizen te wurmen en de primaire ketting uit te lijnen. Het 125 cc Motobécane D45 benzinetankje uit mijn ruime collectie verzamelstukken was net te klein, maar bleek toch nuttig als inspiratiebron voor het fabriceren van een gelijkaardig aluminium reservoir, met extra volume en dubbele benzinekraan. Het achterspatbord werd gerold uit dezelfde aluminiumplaat, afkomstig van een gerecupereerde oude buitendeur. De veren onderaan het zadeltje waren in een vorig leven actief als klepveren in een 650 cc Bonneville. De voorvork is een allegaartje selfmade en BSA Girder onderdelen, aangevuld met een T-stuk van onbekende origine. Met een aangekocht BSA B40 voorwiel en een lekker in de hand liggend AJS stuurtje uit het rommelarsenaal, bleven we loyaal aan de Engelse roots. De koplamp is als unicum het enige, nieuw aangekochte onderdeel van Chinese makelij. Achteraan werd de originele T3A naaf gecombineerd met een iets bredere 19” Norton Commando 850 velg. Uit de restanten van drie zwaar gehavende versnellingsbakken puzzelden we de perfecte bak in elkaar, waar een Triumph T140 koppeling op gemonteerd werd. De gebruikte open triplex primaire aandrijving is afkomstig van een 750 cc Triumph en die schenkt ons racertje het ideale, coole smoeltje.”

1 van 9

Murphy’s Law

Erg gemakkelijk is het allemaal niet gegaan, sakkert Razvan. “Het project heeft ons liters zweet gekost”, verklaart hij, “maar toch was het nooit de bedoeling om het concept onder een glazen stulpje te plaatsen. Na twee jaar nachtelijke sleutelarbeid hadden we het ambitieuze plan bedacht om ermee te pronken op de befaamde beach races in Normandië. Vanaf dat moment kregen we genadeloos te maken met de Wet van Murphy. Tijdens het eerste proefritje verloor ik de motordocumenten en kwam aan het licht dat het motorblok, in tegenstelling tot wat de Engelse verkoper had verzekerd, totaal niet gerestaureerd was. Er zaten afgetakelde zuigers in, de compressie lekte weg langs de bougiegaten en de schroefdraad was ernstig beschadigd. We hadden dus geen andere optie dan het blokje terug te demonteren om de cilinders opnieuw te boren, nieuwe zuigers te installeren en narigheid met o-ringen en scheefzittende stoterstangen op te lossen. Door noeste arbeid kregen we de machine net op de valreep van het Franse raceweekend klaar. Een trailer is voor ons min of meer gemakzuchtige ketterij, dus vertrokken we heldhaftig op twee oude Triumphs richting de Normandische stranden. De motoren die we bouwen zijn immers gemaakt om mee te rijden!”

Onversaagde volharding

Die bewonderenswaardig dappere instelling van de mannen zal hen echter nog nadrukkelijker met de onverbiddelijke Wet van Murphy confronteren: “Omdat het racertje nog moest worden ingereden, besloten we het traject via binnenbaantjes af te leggen”, vertelt Razvan. “Het regende die dag ‘ouwe wijven’ en we gokten het 500 km lange traject met twee dagen te kunnen afleggen. Dat verliep vrij vlot tot net voor Amiens de koppelingskabel brak. Na een kleine interventie werd de rit verder gezet. Niet voor lang echter, want de reservestand van de benzinekraan bleek niet te werken, waardoor we zonder benzine langs de graskant strandden. Met behulp van een fles van een passant konden we wat brandstof overhevelen en de reis vervolgen. Ondertussen was het donker geworden en even later kregen we af te rekenen met een doorgebrande koplamp. Met een om het stuur gebonden zaklamp zetten we de reis verder. Tot het moment dat de primaire ketting los trilde, tussen de ketting sloeg en middendoor brak. Opgeven staat evenwel niet in ons woordenboek en midden de nacht belden we een kameraad aan het thuisfront, met het verzoek een reserveketting uit onze werkplaats op te halen en naar Amiens te brengen. Ondertussen sleepten we het dekselse mormel met een sleeptouw 20 km verder tot aan een hotelletje, waar we om 3 uur ’s nachts eindelijk onderdak en rust vonden. De volgende morgen stond onze kameraad Gunter al met een halve primaire ketting voor de deur. Daarmee konden we het euvel fiksen en de lijdenstocht verder zetten. De volgende dag verliep helaas even hectisch, want door verschillende lullige akkefietjes zaten we tussen de plenspuien door, nog een aantal keren naast onze Engelse kwelgeest op de knieën. Door onversaagde volharding en standvastige teamspirit zijn we alsnog in Normandië geraakt. De vele lofbetuigingen die we voor de machine ter plaatse kregen gaven ons een euforisch gevoel en lieten ons de afschuwelijke martelgang snel vergeten. Voor de zekerheid zijn we teruggereisd in de camionette.”

Edo’s motoravontuur in Australië: een roadtrip langs de Great Ocean Road

Het grote avontuur

Alain zegt: “Wanneer we iets voor ogen hebben, dan worden er nooit compromissen gesloten. Hoe moeilijk het ook mag zijn, hoeveel keer we ook moeten herbeginnen, het doel zal bereikt worden. Dat venijnige karaktertrekje heeft me al vele uren en dagen gekost, maar het heeft ook meermaals unieke creaties opgeleverd. Sleutelmiserie is geen verloren tijd, je steekt er altijd wel iets van op. We doen alles zelf en voor wat we niet kunnen, daar kennen we wel iemand voor”, knipoogt hij. “Verder halen we bij onze vrienden geregeld wat ouwe rommel op en smijten we nooit iets weg. Alles wordt deskundig gerecupereerd. We kunnen wellicht nog verder voor twee mensenlevens. Elke vrijdagavond zijn we in de garage te vinden. Onze arbeid fleuren we graag op met een Belgisch streekbiertje. Aanvankelijk hadden we bij het stoppen om 2 uur ’s nachts 4 geestrijke Omers op. Langzamerhand is dat opgeschoven naar 5 uur en bijkomend gerstenat. Soms zijn we dagenlang aan de slag. Werkuren zijn voor ons niet belangrijk, amusement daar draait het om. Het construeren en rijden van zelfgebouwde klassiekers is het grote avontuur waarvoor we leven. Wat legt het af om 10.000 euro te cashen als je daardoor een pak plezier moet missen.” 

Tekst & foto’s: Patrick De Muynck 

TECHNISCHE SPECIFICATIES TRIUMPH 500 BEACHRACER