Hoofdredacteur Eddie de Vries beziet alles graag vanaf een troon. De BMW S 1000 XR is zijn geliefde troon van 2020. De Duitser biedt een vorstelijk comfort, maar is tegelijkertijd een wolf in schaapskleren. Allemachtig, wat weet dit pk-pakhuis van wanten.
Motorfiets van het Jaar 2020
Laten we voor de laatste maal dé dooddoener van 2020 gebruiken: het is een bijzonder jaar. Meer dan ooit vormde de motorfiets een individuele ontsnappingsmogelijkheid voor quarantaine en ander corona-leed. Die drang naar vrijheid komt terug in de keuze voor de Motorfiets van het Jaar 2020.
Lees hier de 2020 keuze van:
Ad van de Wiel: Kawasaki Ninja 1000SX
Jan Kruithof: Honda CRF1100L Adventure Sports
Nick Enghardt: Triumph Street Triple 765RS
Peter Politiek: Ducati Streetfighter V4S
BMW S 1000 XR
Duits maatpak – De keuze van Eddie
Ik wil comfort tijdens winters woonwerkverkeer, tempo op de Autobahn en lol en beleving tijdens vrijetijdsritten. De BMW S 1000 XR is mij op het lijf geschreven, en er komt geen motor in de buurt.
Ik heb wel eens een maand of wat gedacht een tweecilinder-persoon te zijn. Dikke klappen van onderuit, dat idee. Een KTM SM-T behoort tot één van m’n favoriete motoren allertijden en de hamerslagen van een Ducati Panigale V2 vind ik niet te versmaden. Maar toch, altijd als ik na verloop van tijd weer eens m’n benen over een écht viercilinder-kanon slinger, besef ik me dat m’n tweecilinder-overtuiging een waanidee is geweest. Want een dikke, dikke viercilinder bundelt alle voordelen. En het S 1000-blok van BMW is daarvan het ultieme voorbeeld: bergen koppel en bakken vol pk’s. Nagenoeg trillingsvrij, soepel op het gas en lekker lui over een heel breed toerenbereik te berijden. Het is me dan ook een raadsel waarom mijn collega’s níet voor deze Beier kiezen. Laten we het op onwetendheid houden. Trouwens, al dat gezeik over turbulentie van de ruit zal wel iets met lengte te maken hebben, want ik heb er met 1.90 dus totaal geen last van.
Nieuw in 2020
De BMW S 1000 XR was al goed, maar werd voor 2020 geheel vernieuwd. Er is veel meer nieuw dan je op het oog kunt vermoeden en de tien kilo gewichtsbesparing, waarvan vijf op rekening van het nieuwe blok komen, is maar een kleinigheidje. De enige teleurstelling die ik aanvankelijk had, was het ontbreken van BMW’s shiftcam-techniek. Ik zou het nog altijd een mooie toevoeging vinden. Maar nodig? Nee, dat is het niet.
Ik was niet altijd verliefd op dit blok, hoor. Wel in de S 1000 RR, maar niet in de S 1000 XR. De trillingen waren in de eerste jaren funest. En daarin ben ik een watje, toegegeven. Op de redactie ben ik altijd het eerst aan het miauwen. M’n vingers slaan vooral bij hoogfrequente trillingen direct dood en dan ben ik al gauw klaar met zo’n motor. Sinds BMW de trillingen grotendeels (maar niet helemaal) heeft geëlimineerd, mede door het stuur in rubbers te hangen, is het ook een machine om moeiteloos in een dag mee naar Zuid-Spanje te rijden. De zithouding is voor mij, met 1.90 lengte, prima. In eerste instantie doet het zadel aan als een zitkuil, maar eenmaal zittend zul je merken dat het zadel flink bewegingsruimte biedt. Bovendien is het zadel vormgegeven zoals een kuipstoeltje in een auto, met verdikkingen op de flanken. Dat voelt vreemd, maar in stevig stuurwerk begrijp je al gauw dat het prima werkt. Kleine dingen kunnen het rijplezier verhogen, en dit is er zo eentje van.
BMW S 1000 XR elektronica
In mijn ogen is de BMW S 1000 XR ook de ultieme vertegenwoordiger van het nut van elektronische vooruitgang. Er is geen motor die zoveel baat heeft bij dynamische en elektronisch instelbare demping; lange veerwegen bij Roubaix, strak in Ossebroeken. Al moet ik daar wel bij opmerken dat de setting voor het ESA helaas zijn beperkt. Je kunt nu nog kiezen uit ‘road’ en ‘dynamic’, waarbij road de comfortabele variant is. Eerdere jaren kon je beide varianten nog zelf fijn-afstellen, nu kun je alleen nog maar fijn-afstellen door de drie beladings-variaties aan te passen. Dat is eigenlijk wel zonde voor de échte scheurneuzen onder ons, zeker als je nagaat dat de S1000XR niet meer zonder ESA -en dus lekker ouderwets instelbare veerelementen- verkrijgbaar is.
Kawasaki Ninja 1000SX – Motor van het jaar verkiezing 2020
Heb ik dan toch een minpunt gevonden? Ja, toch. En ik noem ook maar even de connectiviteit tussen dashboard en mobiele telefoon. Die werkte altijd redelijk vlekkeloos, maar plots valt tijdens deze week telkens de navigatie uit, die via je telefoon rekent maar projecteert op het luxe tft-scherm. En bij de onderhoudsintervallen van 10.000 kilometer, waarbij groot onderhoud om de drie beurten plaatsvindt, zie je als doorrijder de BMW-werkplaats wel érg vaak van binnen. Ach, zo zie je maar, geen motor is perfect. Zelfs de BMW S 1000 XR niet. Maar het nadert wel.
Ducati Streetfighter V4S – Favoriet 2
Het blok, dat rijwielgedeelte, de waanzin. De Streetfighter is werkelijk te gek voor woorden, en juist dat spreekt me zo in ‘m aan. Maar Ducati doet niet alleen gek om het gek doen: het ding klopt ook helemaal. Wat een waanzinnig apparaat.
Triumph Street Triple 765RS – Favoriet 3
Er was een moment waarop de Street Triple onder de voet werd gelopen door concurrenten. Dat krijg je na jaren van heerschappij. Maar de Triple leeft als nooit tevoren en heeft z’n eigenzinnige karakter bewaard. Doe mij maar zo’n Triple!
Mijn favoriet 1 voor 2021 – Harley-Davidson Pan America
Ik wil ‘m nu al. De keuze om een allroad te gaan maken is voor Harley een merkwaardige, maar ze doen het gelukkig op geheel eigen wijze. En dus vertrouw ik er op dat het voelt als een Harley, rijdt als een allroad, maar geheel tegen de stroom een eigen smoel heeft die geenszins op een GS lijkt.
Mijn favoriet 2 voor 2021 – Suzuki GSX1300R Hayabusa
En als-ie nu niet écht komt, ben ik er klaar mee ook. Maar áls-ie er is, oi-oi-oi, wat zal dat een feest worden. Het is een ode aan snelheid, aan non-conformisme en Suzuki’s erfgoed.
