Aprilia Caponord 1200 – Marathonmotor

De Aprilia Caponord 1200 mag dan qua naamgeving refereren aan de Noordkaap, bij Karolina van der Winden gaan de verre ritten met de Caponord altijd richting het zuiden van Europa. Ze kocht de Caponord in 2015 als bijna nieuw en denkt voorlopig nog niet aan iets anders. Gewoon omdat de Italiaan zo lekker rijdt en omdat ze hem zo ontzettend mooi vindt.

Karolina van der Winden (56) uit Zuid-Beijerland begon na haar scheiding in 2004 aan haar tweede leven. ‘Ik had motorrijden al langer in mijn hoofd zitten, maar mijn ex vond het helemaal niks. Na de scheiding kon ik mijn eigen gang gaan. Ik leerde mijn huidige man Fred kennen die al fanatiek motorrijder was. In 2004 ging ik op voor mijn motorrijbewijs. Dat was de eerste keer nog zonder bijzondere verrichtingen. Helaas zakte ik die eerste keer met als gevolg dat, toen ik voor de tweede keer moest afrijden, ik wel de bijzondere verrichtingen onder knie moest zien te krijgen. Dat omdat de wetgeving na 1 april dat jaar was aangepast. Het leren van die bijzondere verrichtingen ging bij mij letterlijk met vallen en opstaan. Ik kreeg het maar niet goed onder de knie, die achtjes draaien en andere voor mij lastige manoeuvres. Maar gelukkig komt aan alle ellende ooit een einde. Eén dag voor de TT slaagde ik op mijn 38e voor mijn rijbewijs. Ik heb toen hemel en aarde bewogen om die dag ook daadwerkelijk het roze papiertje in bezit te krijgen, want ik wilde op mijn eigen motor naar de TT. Vraag niet hoe, maar het is me gelukt. Ik voelde me de koningin op de weg. En ik maar zwaaien naar alle mensen langs de weg. Het moet zo erg zijn geweest dat ik een standje kreeg van Fred. Hij vond, terecht natuurlijk, dat ik als beginnend motorrijdster in al die drukte beter mijn handen kon gebruiken om te sturen!’

Die eerste motor waarmee Karolina naar Assen reed was een Suzuki GSX600F Katana. Na anderhalf jaar op de Suzuki vond Karolina dat het tijd werd voor het ‘echte’ werk. Dat heeft ze geweten. ‘Voordat ik de RSV Mile kocht waar ik mijn zinnen op had gezet, heb ik wel drie maanden lopen dubben. Volgens “kenners” was de RSV Mile absoluut geen motor voor vrouwen. Maar ja, als ik ergens voor ga kies ik niet snel voor een andere optie. Ik kocht een grijze RSV Mille uit 2002, een prachtige motor met veel meer power dan de Suzuki. Maar als je op een snelle motor zit, wil dat nog niet zeggen dat je dan ook goed motor kunt rijden. Het duurde zes weken, toen was de RSV al total loss. Fred reed naar rechts en ik ging rechtdoor, toen besefte ik (te laat) hoe belangrijk afstand houden was. Alle twee gingen we tegen de vlakte. Met gekneusde ribben en blauwe plekken tot gevolg.’

Onderuit

Tijdens haar revalidatie stond de volgende Aprilia RSV Mille al klaar. Dit keer een rode. Met die motor werden motorreizen door Europa gemaakt. Valpartijen waren niet meer aan de orde en met deze Aprilia bracht ze twaalf jaar geleden een bezoek aan Marathonmotor.

Karolina: ‘Maar daarna had ik minder geluk met de Aprilia. Eerst belandde ik tijdens een circuittraining in de grindbak. Eigen schuld, kan gebeuren. Net als met het eerdere ongeval wist ik wat ik verkeerd had gedaan. Maar kort daarna ging het mis op de snelweg. Ik hoorde een mechanisch geluid onder me en voor ik het wist, gleed ik over de weg. Met een snelheid van 120 kilometer kreeg ik een vastloper. Gelukkig waren de auto’s achter mij scherp en reden er geen vrachtwagens, anders weet ik niet of ik het had kunnen navertellen. Voor de RSV Mille, waarop ik het zo naar de zin had, was het einde verhaal. Dankzij goede motorkleding had ik zelf geen schrammetje. Maar het heeft wel een jaartje geduurd, voordat ik weer ontspannen motor kon rijden. Ik had niks verkeerds gedaan en toch ging ik onderuit. Dat gaat tussen de oren zitten.’

Maar het bloed kruipt bij Karolina waar het niet kan gaan. Met een Aprilia RSV 1000 Bol d’Or, het Italiaanse merk had haar hart gestolen, pakte ze de draad weer op. ‘Een geweldig mooie motor, maar de zithouding begon me parten te spelen. Ik kreeg last van mijn nek. Dat was de reden waarom ik in 2012 een Aprilia Shiver 750 kocht. Die motor, en dan vooral de zithouding, beviel me prima. Maar ik miste het vermogen wat ik gewend was van de RSV’s. Bij het zien van de eerste foto’s van de Caponord 1200, in 2015, was ik verkocht. Bij Goedhart in Bodegraven stond er eentje in de showroom. Een demo met slechts 900 kilometer op de teller. Na een proefritje wist ik het zeker, dit is het grotere broertje van de Shiver, die wil ik hebben. Op aanraden van mijn man heb ik er eerst nog een weekje over moeten slapen. Maar ik was zeker van mijn zaak, de Caponord 1200 ging er komen. Gelukkig kreeg ik nog een mooi inruilbedrag voor mijn Shiver, waarna de deal snel was beklonken.’

Honda VFR750 – Marathonmotor

Betrouwbaar

De Aprilia Caponord 1200 is geen kleine motor en daarom zeker niet de eerste keuze voor een vrouw. Karolina: ‘Het gekke was dat ik me direct thuis voelde op de Caponord Ook al kon ik amper met mijn voeten aan de grond. Verlagen vond ik niet nodig, maar daar kwam ik snel op terug. Tijdens de Italdag wilde ik mijn nieuwe aanwinst gaan showen, maar onderweg daarnaartoe viel ik op een parkeerplaats met mijn motor om. Behalve verschrikkelijk kwaad op mijzelf, had ik ook een fikse schade van honderden euro’s. Uiteraard niet meer naar de Italdag gegaan. Ik was zo gefrustreerd en wilde niemand onder ogen komen, bang dat mensen de schade zouden zien. Mijn ego was tenslotte ook zeer aangedaan. Ik heb daarna de motor toch maar wat laten verlagen, zodat ik gemakkelijk met mijn tenen de grond kan aanraken. Met mijn volle voet lukt nog niet, maar dat vind ik niet erg. De motor oogt misschien log, zo rijdt-ie niet. De Caponord, naar mijn idee een zwaar ondergewaardeerd model, is zeer handelbaar. En na 55.000 kilometer weet ik dat de motor ook erg betrouwbaar is. Voor het begin van iedere vakantie, zeg maar om de 10.000 kilometer, krijgt de Aprilia een beurt bij De Boer Motoren in Alphen aan den Rijn. Klein zaakje, prima service. Twee keer een lekke voorvorkkeerring is het “ergste” dat me tot nu toe is overkomen. Direct na aanschaf van de motor heb ik de standaardveer van de achterschokdemper laten vervangen door een progressieve Hyperpro. Een wereld van verschil. De veer was paars, dat vond ik niet kunnen. Bij Hyperpro hebben ze ervoor gezorgd dat de veer dezelfde kleur kreeg als de motor.’

Vanwege een probleem wat er zou (kunnen) zijn met de koplamp is de Caponord één keer in aanmerking gekomen voor een terugroepactie. Karolina: ‘Om het blok soepeler te laten lopen is bij Roké Motoren de mapping aangepast. Daar had ik in het begin zelfs nog even spijt van, want het “ruige” blok bleek ineens zo soepel als een viercilinder te draaien. Maar dat wende snel, het rijdt nog steeds als een dikke V-twin, maar nu wel als eentje waarmee je ook rustig over een rotonde kunt rijden.’

Aprilia Caponord 1200 op de brug

De meeste motoren die voor Marathonmotor worden uitgenodigd hebben meer kilometers op de teller dan de ‘slechts’ 56.000 kilometer op deze Caponord. Maar omdat er zich eindelijk weer eens een vrouw aanmeldde (dames, waar blijven jullie?) en omdat dit model nog niet eerder aan bod is geweest, kwam deze nog bijna als nieuw ogende motor bij MOTO73-expert Van Sleeuwen op de brug. Al snel bleek dat de motor niet alleen als nieuw oogde. Na het proefritje kan Van Sleeuwen niet anders concluderen dan dat alles honderd procent functioneert. Op de brug worden de remschijven gecontroleerd. Van Sleeuwen moet er zijn bril bij opzetten om te kunnen zien of er überhaupt wel slijtage te meten is. ‘Op zich niet vreemd’, aldus de eigenaresse. ‘Ik rem veel af op de motor. De remblokken zijn nog maar één keer vervangen. En dat is niet omdat ik heel rustig rij. Ik hou echt wel van pittig sturen.’

Onder bij het kuipruitje zit een stukje slang om de ruit. Karolina: ‘In de hoogste stand trilde het ruitje irritant. Een monteur heeft toen deze oplossing bedacht. Niet heel mooi, maar wel efficiënt.’

Het blok verbruikt geen olie, met benzine (1:15) gaat de Aprilia Caponord 1200 iets minder zuinig om. Gemiddeld om de 10.000 kilometer gaat er nieuw rubber op. Karolina: ‘Tot voor kort waren dat Michelin Pilot Roads, maar sinds twee jaar vertrouw ik op Pirelli GT ll-banden. Ik voel me daar iets zekerder mee. Toen ik de motor kocht, met 900 kilometer op de teller, moest er al direct een nieuwe achterband op. De motor is voor ik hem kocht flink aan de tand gevoeld, want ook van de slijtnokjes op de voetsteunen was weinig meer over. De banden zijn lang niet altijd versleten als ze worden vervangen, maar het is bij ons gebruikelijk om er voor iedere vakantie nieuwe om te leggen. Ik wil onderweg in het buitenland geen gedoe met versleten banden hebben.’

Van Sleeuwen controleert de motor van A tot Z, maar kan niets afwijkends constateren. Pas op het laatste moment valt het oog op een natte plek bij de achterste cilinder. Nauwelijks zichtbaar, omdat het frame het uitzicht wegneemt. Geen lekkage, maar alleen wat “zweet”. ‘Zolang het niet erger wordt, niets aan doen’, aldus Van Sleeuwen. ‘Hiermee kom je onderweg heus niet stil te staan. Alleen in de gaten houden of het niet veel erger wordt.’

Karolina van der Winden is trots op haar Caponord en zal dat voorlopig nog wel een tijdje blijven. ‘Ik heb geen idee welke motor ik liever zou willen dan deze.’