Daar sta je dan… In het midden van nergens, in Frankrijk. Met de auto, want vakantie en sleurhut mee. Maar toch met vrienden een mooi dagtochtje willen maken naar de wijnranken van Poilly Fuissé en Saint Véran. Niet voorbereid op de computer, maar gewoon de TomTom Rider tegen de ruit geplakt en gevraagd om een spannende route met maximaal hoogteverschil en maximaal bochten. Gaan!
Hans Vaessen
En dan gewoon braaf doen wat Bep zegt, want juist dan kom je op plekken waar je anders nooit was geweest. Zo ook bij dit weggetje dat stijl omhoog tussen wat huizen door ging. En waarbij het asfalt ineens geheel stopt om plaats te maken voor grazig gras. Kun je twee dingen doen. Gewoon doorrijden of keren. Ondanks de AWD kwaliteiten van ons voertuig kozen we toch maar voor het laatste. Het had flink geregend de dag ervoor en dat maakte het net iets te spannend. Met de allroad was je allicht op nader onderzoek uitgegaan.
Zo zie je maar: zelfs als je redelijk gepokt en gemazeld bent als MrGPS kun je voor verrassingen komen te staan. En dan is de vraag: hoe komt dat nou? En ook: had ik het kunnen voorkomen?
De oorzaak zit natuurlijk in de kaartkwaliteit. Daarbij is het goed te beseffen dat de kwaliteit zoals we die nu kennen nog niet zo heel lang bestaat. Zeker voor Zuid-Europa waren er vijftien jaar geleden nog amper navigatiekaarten. En als ze er al waren, betrof het vooral de hoofdwegen. Stonden de kleine wegen er wel op kwamen die meestal voort uit satellietfoto’s waarop vervolgens de wegen ‘ingetekend’ werden. Dat laatste gebeurt overigens nog steeds. Ik heb zelf een tijdje terug bijvoorbeeld nog meegedaan aan een zogenaamde Open Street Map mapping party waarbij door tientallen studenten de zandpaden en huisjes in Mali op de kaart ingetekend werden op basis van luchtfoto’s. Dat levert weliswaar geen perfecte kaarten op maar toch een belangrijk hulpmiddel als het gebied weer eens getroffen wordt door een natuurramp.
Ga er gerust van uit dat vijftien jaar geleden alle kleine wegen nog op dergelijke manier ingetekend werden. Waarbij de kaartenbouwer geen goed zicht heeft op de kwaliteit en aard van het wegdek.
Onderstaand de luchtfoto van de situatie ter plekke, waarbij de foto gemaakt werd op de plek van de marker, bewegend in zuidelijke richting.
En als je naar de structuur kijkt, met de bomenrij en de aansluiting op de weg aan zuidzijde zou ook ik hier een lijntje getekend hebben. Bij zowel TomTom als Google staat hier dan ook een weg getekend.
De enige manier om te toetsen of er ook echt een begaanbare weg loopt, is lokale verkenning. Dan moeten dus echt al die wegen gereden zijn. En kennelijk heeft Navteq/Here, de kaartenbouwer van Garmin dat ter plekke wél gedaan. Kijk maar: links is de Garmin kaart ter plaatse, rechts TomTom.
Met de Zumo zou me dit dus niet overkomen zijn! Maar… dat is een momentopname. Want ook met de Zumo ben ik dergelijke situaties veelvuldig tegengekomen. En soms had ter plekke de TomTom het dan weer wél goed.
Kern van het probleem is dat we met onze ‘spannende route’, net als bij de OnRoute Motorkaart nu juist bewust die aller aller kleinste weggetjes opzoekten. Hoe minder verkeer op een weg, hoe minder kans dat er lokaal verkend is. En hoe groter de kans dat je af en toe tegen een dergelijke situatie aan loopt. Sommige mensen worden dan heel boos (begrijpelijk als er twintig Goldwings achter je aanrijden), maar dat heeft niet zo’n zin. Schouders ophalen, keren en een stukje verderop de route weer oppakken is het devies.
Had ik dit kunnen voorkomen?
Ja. Door de route op de computer voor te bereiden en deel voor deel te controleren. Dat kan op verschillende manieren, waarbij ik MyRouteApp Gold het makkelijkst vind. Eén van de trucjes is om dan even de streetview layer aan te zetten. Daarmee kun je zien waar Google met z’n auto’s geweest is (werkt helaas niet in Duitsland en Oostenrijk). En als je route dan een stuk bevat waar ze niet geweest zijn, is dat een teken aan de wand. Niet altijd overigens: in de weg waaraan ik woon, zijn ze ook niet geweest. Maar in dit geval zou ik duidelijk gezien hebben dat er iets loos is, kijk maar.
Bij de ‘2’ staat geen blauwe lijn meer. En boven die 2 loopt het blauwe lijntje ‘dood’. Dan moeten de alarmbellen gaan rinkelen. En inderdaad: als ik in streetview plek 2 bekijk, zie ik precies wat ik onderweg bij verrassing tegenkwam. Hooguit is de verharding kennelijk inmiddels iets verlengd.
Kijk ik bovendien nog even naar dat doodlopende stukje dan is zonneklaar waarom die Google auto door rechtsomkeert heeft gemaakt, terwijl de TomTom ter plekke een keurige weg richting ‘Trades’ laat zien.
Al met al: had ik dit kunnen voorkomen? Jazeker. Door de route beter voor te bereiden. Had ik er spijt van dat ik dat niet gedaan had? Volstrekt niet. De verdere route van 200 kilometer was ronduit fantastisch. Geweldig dat die Rider dat zonder enige voorbereiding wist te bedenken. En dat ene momentje… ach daar hebben we ’s avonds met een heerlijk glas Croix Senaillet nog smakelijk om gelachen!
Nb: in de MrGPS videocursus voor de TomTom komt deze techniek ook aan bod. Eind van het jaar zal ik hier ook voor de Garmin een videocursus over maken. Wil je bovenstaande voorbeeld zelf bekijken: zoek dan in MRA Gold naar ‘Trades’ in Frankrijk. Vul op www.myrouteapp.com/go de code ‘MrGPS in en je kunt de gold versie een maand gratis gebruiken.
