6 motorboeken die je dit jaar wilt lezen

Uit onderzoek blijkt dat zo’n beetje half januari het eerste kantelpunt van goede voornemens is en na een half jaar schijnt zelfs de helft al weer vervallen in z’n oude gewoonten. Wij helpen je echter graag bij een van de meest voorkomende goede voornemens. De covers op deze pagina’s verraden het ongetwijfeld al dat we het daarbij hebben over meer lezen. Hou vol vrienden, geef niet op, het gaat jullie lukken met deze motorboeken!

Marc de Reuver OPEN

Het is opvallend dat er over Marc de Reuver een boek werd geschreven en (nog) niet over de Nederlandse wereldkampioenen motorcross in de soloklassen, zoals Dave Strijbos, John van den Berk, Pedro Tragter en Jeffrey Herlings. In tegenstelling tot deze coureurs werd De Reuver namelijk nooit wereldkampioen. Tsja, hij had zeker een of meer wereldtitels kunnen behalen, maar, mits, indien, als… Juist daar zit ’m de kneep. Voor auteur Tim Gerth was dat aanleiding om de carrière van de miskende ‘wereldkampioen’ Marc de Reuver onder een vergrootglas te leggen. Samen met De Reuver zette hij zijn belevenissen in de motorcross op en naast de baan op papier. Het eindresultaat is een biografie waarin De Reuver geen blad voor de mond neemt. ‘Open’, zoals de auteur schrijft.

In een zoektocht naar waarom zijn carrière nooit geworden is wat hij voor ogen had, vertelt Marc alles over zijn loopbaan vanaf de jeugdcross tot aan zijn eerste Grand Prix-zege, over zijn zware blessures, het bizarre verraad en de huichelarij binnen de motorwereld, de geruchten over zijn uitgaansleven, het vermeende dopinggebruik en zijn diepste mentale dalen. Dat doet hij op de manier waarop hij altijd reed en nog altijd leeft: helemaal open. Samengevat is dit boek een reconstructie van zijn leven als motorcrosser, waarin hij tal van hoogtepunten vierde, maar ook door diepe dalen ging. Vreugde en verdriet lagen soms dicht bij elkaar.

Van de Noordkaap naar de Zuidkaap: 30.000 km in het zadel

‘Marc de Reuver – OPEN’ gaat over de opkomst en de val van een van de grootste motorsporttalenten die Nederland ooit gekend heeft. Dit spraakmakende boek maakt heel wat tongen los en zal hem niet door iedereen die erin vermeld staat in dank worden afgenomen. Dit is het eerste boek dat Tim Gerth heeft geschreven en het mag gezegd worden dat het allerminst een gortdroge opsomming van gebeurtenissen en feiten is. Deze biografie is vlot geschreven en doorspekt met tal van smeuïge, hilarische en treurige anekdotes, die velen nog niet kenden van Marc de Reuver. Daarbij houdt de auteur de vinger aan de pols door ook op de vele misstanden en valkuilen te wijzen, waarmee Marc de Reuver te maken kreeg en waar ook (toekomstige) jonge motorcrossers en hun begeleiders mee te maken kunnen krijgen.

JAP – Le Vack’s Legacy: The JAP dohc Racing Engines 1922-1925

Over de racehistorie en de techniek van de JAP-racemotoren zijn weinig boeken verschenen. Gelukkig voor de talrijke fans van dit merk heeft de Britse auteur Brian Thorby eindelijk zijn boek klaar. Dat kreeg de titel: ‘JAP – Le Vack’s Legacy: The JAP dohc Racing Engines 1922-1925’. Vrij vertaald: ‘De erfenis van Bert Le Vack’s racemotoren met bovenliggende nokkenassen tussen 1922 en 1925’. De letters J.A.P. waren de initialen van uitvinder John Alfred Prestwich, die zich al op jonge leeftijd bezig hield met de fabricage van motoren. Aanvankelijk bouwde JAP een beperkt aantal complete racemotoren, maar al snel richtte John Alfred Prestwich zich specifiek op de productie van inbouwmotorblokken. Daarvoor gebruikte JAP alleen maar de beste componenten en materialen die er te koop waren. Slimme framebouwers maakten gebruik van de kwalitatief goede en betrouwbare motorblokken, waaronder toonaangevende merken als New Imperial, OK Supreme, AJW, Matchless, Brough Superior en Cotton.

Auteur Brian Thorby kwam er al vrij snel achter dat er van het technisch archief van de JAP amper nog iets was overgebleven. Kennelijk was dat achteloos weggegooid of verloren gegaan bij de diverse verhuizingen of verwoest tijdens de Tweede Wereldoorlog. Niemand kon hem daar een zinnig antwoord op geven. Vandaar dat hij contact opnam met enkele verzamelaars in Groot-Brittannië en Europa die in het bezit van zijn van JAP-motoren. Daarmee begon een veel tijd in beslag nemende speurtocht met veel interviews, uitgebreid archiefonderzoek en bestudering van de overgebleven eenheden en onderdelen. Weliswaar is er in de loop der jaren veel geschreven over JAP ohv speedway- en V-twin-motoren, maar niet eerder verscheen er een specifiek en diepgravend boek over de onconventionele, handgemaakte motorblokken met dubbele bovenliggende nokkenassen van JAP. Tot nu toe dan!

The History of Speed

Ofschoon de cover van ‘The History of Speed’ wellicht de indruk wekt dat het hierbij om de geschiedenis van de snelste raceauto’s gaat, wordt er ook ruim aandacht besteed aan de snelheidsrecords van motorfietsen, vanaf het beginstadium rond 1900 tot en met heden. Auteur Martin Roach vertelt het buitengewone verhaal van degenen die geobsedeerd raakten door het fenomeen snelheid. Van de Belg Camille Jenatzy, ‘de Rode Duivel’, die in 1899 als de eerste man een snelheid van meer dan 100 km/u met een auto realiseerde, tot de Amerikaan Glenn Curtiss, die na een aantal vermetele pogingen er in 1907 in slaagde om met een motorfiets, voorzien van een V8-vliegtuigmotor (!), een snelheid van 136,27 mijl per uur (219,31 km/u) realiseerde. Daarna brak het gouden tijdperk aan van mannen als Ernst Jakob Henne (BMW) en Malcolm Campbell (Bluebird) tot het moderne tijdperk van auto’s en motoren (streamliners) met straal- en raketaandrijving.

Roach had ook een boeiend interview met een van ’s werelds snelste vrouwen op twee wielen: de Amerikaanse Valerie Thompson. Zij vestigde in september 2018 op de Zoutvlakte van Bonneville in Utah (VS) het absolute snelheidsrecord voor vrouwen op motorfietsen met een BUB 7 Streamliner, een tweewieler met een vermogen van 500 pk en voorzien van een 3000cc-V4-motor met dubbele bovenliggende nokkenassen, die vier kleppen per cilinder aandrijft. Zij behaalde daarmee een topsnelheid van 328,467 mijl per uur, ofwel de duizelingwekkende snelheid van 528,616 kilometer per uur!

Roach kijkt ook naar de technologie, de motoren en de uitvinders die hebben bijgedragen aan de vooruitgang in snelheid op alle niveaus. Het is alleen jammer dat het boek geen statistieken van de door de jaren heen behaalde records voor auto’s en motoren bevat, maar er staat wel een uitgebreide index in van de namen van coureurs en de merken. Voor de echte snelheidsfreaks is dit boek zeker aan te bevelen.

Hardcover, Engelstalig. Omvang: 256 pagina’s, meer dan 150 afbeeldingen in zwart/wit en kleur. Formaat: 20 x 25 cm. ISBN: 9781471189326. Prijs: £ 25,-, exclusief verzendkosten. Het is verkrijgbaar in de boekhandel of bij uitgeverij Simon & Schuster, www.simonandschuster.co.uk.

NO BREAKS – A lost season in British Speedway

Aanvankelijk had auteur Roddy McDougall het idee om het Britse speedway een jaartje van nabij te volgen en er een boek over te schrijven, maar door het coronavirus besloot hij het noodgedwongen over een andere boeg te gooien. Het eindresultaat is een prachtig geschreven, erg interessant verhaal met als titel: ‘No Breaks – A Lost Season in British Speedway’.

In zijn boek gaat McDougall terug naar het verleden toen na afloop van de Tweede Wereldoorlog speedway na voetbal de meest populaire sport van Groot-Brittannië was. Tot aan het begin van de jaren tachtig vierde speedway in het wereldberoemde Wembley-stadion in Londen hoogtijdagen met meer dan 90.000 toeschouwers per wedstrijddag! Vandaag de dag is speedway vervallen tot een sport die amper bekendheid geniet. Alleen al de stad Londen kende vroeger zeven (!) verschillende speedwaystadions: Crystal Palace, New Cross, Hackney, Harringay, Wembley, West Ham en Wimbledon. Allemaal prachtige locaties waar niet wekelijks – maar elkaar afwisselend – dagelijks (!) speedwayraces werden georganiseerd. In de jaren 1930 tot en met 1996 kende Londen zelfs een prestigieus individueel speedwaykampioenschap, waaraan de toprijders van alle Londense clubs deelnamen. Anno 2021 is daar niets meer van over!

Tegenwoordig is speedway verbannen uit de steden en weggedrukt naar industrieterreinen of achterafgelegen weilanden, liefst zo ver mogelijk van de beschaafde wereld verwijderd, zodat niemand er ‘last’ van heeft. Zelfs de reguliere media besteden er niet of nauwelijks aandacht aan!

Hoe heeft de teloorgang van het speedway ooit zover kunnen komen? Deze vraag heeft Roddy McDougall talloze malen gesteld en meermaals keek men hem aan of hij van een andere planeet kwam. Vreemd! Liefhebbers willen de problemen kennelijk niet onder ogen zien of vinden het pijnlijk om erover te praten. Voor de ervaren journalist was dat juist de reden om op verder onderzoek uit te gaan. Zijn boek is een verhaal over overleven en daarvoor sprak McDougall een aantal invloedrijke figuren, onder wie coureurs en organisatoren, om een uniek inzicht te krijgen in wat er achter de schermen gebeurt en welke ideeën men voor de toekomst heeft.

Alle royalty’s van de auteur worden gedoneerd aan het ‘Speedway Riders Benevolent Fund’, een organisatie van vrijwilligers die hulp biedt aan speedwaycoureurs die tijdens het bedrijven van hun sport ernstig gewond zijn geraakt, langdurig ziek zijn geworden of invalide raakten. Dit is een goed onderbouwd boek dat het ware verhaal achter het speedway vertelt, waar anderen niet over durven te schrijven.

Saving Speedway

Nog even en het speedway in Groot-Brittannië bestaat honderd jaar. In dit tijdsbestek kende de sport vele hoogte- en dieptepunten. In zijn boek ‘Saving Speedway – The Provincial League & The Southern Area League’ gaat auteur Philip Dalling dieper in op de inktzwarte periode aan het begin van de jaren vijftig toen het speedway in Engeland op sterven na dood was.

Hij vertelt hoe de weg naar het herstel begon toen een kleine groep dappere mannen met veel passie en visie een aantal lang gesloten speedwaylocaties heropende en vervolgens, in 1960, een nieuwe competitie creëerde, The Provincial League. Dit was het begin van een nieuw tijdperk. Het boek is gelardeerd met 180 schitterende zwart/wit foto’s van de man met het grootste speedwayfotoarchief ter wereld, John Somerville.

Das grosze MZ Buch – Die Zweitaktikonen

Door zijn grote archief en zijn talrijke connecties in het wereldje van DDR-motorfietsen heeft auteur Frank Rönicke in de loop der jaren een gigantisch privéarchief opgebouwd dat bijna onuitputtelijk veel informatie verschaft. Hij is een autoriteit op dit gebied en van zijn hand verschenen meer dan dertig boeken en publicaties, voornamelijk met betrekking tot DDR-motorfietsen.

In zijn nieuwste boek ‘Das grosze MZ Buch – Die Zweitaktikonen’ kijkt Rönicke terug op de geschiedenis van het merk MZ, afkorting van Moto Zschopau. Maar voordat er sprake was van de benaming MZ, heette het merk eerst DKW (afkorting voor Dampf Kraft Wagen, daarna Des Knaben Wunsch en weer later Das Kleine Wunder). Die DKW-fabriek werd vlak na de Tweede Wereldoorlog volledig ontmanteld door de Russen, die er beslag op hadden gelegd. In 1947 werd de productie van lichte motorfietsen in Zschopau weer hervat onder de merknaam IFA (Industrieverband Fahrzeugbau) waar men een aanvang maakte met een vernieuwde lijn van het succesvolle model, de DKW 125 RT-tweetakt uit 1939. Dit is vermoedelijk de meest gekopieerde motorfiets ter wereld. Pas in 1956 werd de nieuw gecreëerde merknaam MZ (Moto Zschopau) ingevoerd. In dertien hoofdstukken neemt auteur Frank Rönicke je mee naar het relatief korte bestaan van een motormerk dat in 2012 uiteindelijk ten onder ging aan mismanagement. Op zijn gebruikelijke deskundige manier beschrijft de auteur alle belangrijke modellen en series sinds 1955 en het gebruik ervan in de motorsport, waarbij naast de enduromotoren vooral de succesvolle tweetakt-wegracers worden belicht.

Helaas dekt de ondertitel ‘Die Zweitaktikonen’ niet helemaal de lading want Rönicke besteed pakweg veertig procent van zijn boek aan de tweetaktmotoren. Daar staat tegenover dat technisch onderlegden veel waar voor hun geld krijgen door een heldere uitleg en de daarbij behorende foto’s en tekstpassages. In de twee hoofdstukken die over het racen van MZ gaan (in totaal 45 pagina’s) domineren de coureursportretten en de opsomming van de vele overwinningen. Dit boek laat het hart van elke MZ-liefhebber sneller kloppen!