Clubtocht Primavera 2024: Tulpengekte
Als de lente komt dan… is het filerijden in Zuid-Holland. Hordes toeristen komen dan de bloembollenvelden tussen Kinderdijk en Keukenhof bewonderen. Verstandige motorrijders wijken dan uit naar Noord-Holland voor een lenterit tussen kleurige bollenvelden. Het is weer lente, de natuur komt tot leven. Vogels bouwen nesten, er komt bloesem aan bomen, de bollenvelden kleuren weer in alle tinten van de regenboog. Motorfietsen rollen uit de winterstalling naar buiten en worden klaargemaakt voor het nieuwe seizoen.
We beginnen onze lenterit bij Hortus Bulborum in Limmen. Want daar hebben ze verse koffie, lekkere appeltaart en een tuin vol allerlei bloembollen. In de lente staan hier duizenden voorjaarsbloeiers in bloei, waaronder die tulpen waar Nederland wereldwijd beroemd om is. Er zitten ook soorten bij die al eeuwen oud zijn, maar niet meer commercieel worden gekweekt. In de Hortus Bulborum staan onder andere bijzondere tulpensoorten die in de zestiende eeuw tijdens de Tulpengekte populair waren, zoals de Rembrant Zomerschoon uit 1620. Heel mooi. Heel duur. En bijna uitgestorven.
Vanaf Limmen omzeilen we via zij- en omweggetjes de verkeersdrukte van Alkmaar en stomen we door naar Egmond, Bergen en Schoorl over de gronden achter de duinen. Deze geestgronden zijn vanwege de grootte van de zandkorrels zeer geschikt voor bollenteelt. Bos en duin, duin en bos wisselen elkaar af met hier en daar strakke tapijten vol bloemen ertussen. De kleuren spatten eraf. Vanaf Petten tot aan Callantsoog rijden we niet alleen door een prachtig duingebied, maar ook langs kleurrijke bloemenvelden. Lang leve de lente!
Weggevaagd
Na Groet maken de golvende lijnen van de duinen plaats voor de strakke streep van de Hondsbossche Zeewering. Het kustplaatsje Petten is in de Middeleeuwen een paar keer door de zee verzwolgen. In 1421 raasde de Sint Elisabethsvloed over kust en land, sloeg een groot gat in de duinen en vaagde Petten aan het Hondsbos weg. Ook in 1625 werden ruim honderd huizen van Petten door de kolkende zee weggeslagen. Toen in 1792 bij een zware storm de Hondsbossche bijna weer was doorgebroken werd het jaar daarna gestart met de aanleg van de Hondsbossche Zeewering. En toen kwamen in 40-45 de Duitsers, niet met campers maar met zwaarder materiaal. Petten moest wijken voor de Atlantikwall, maar herrees na de bevrijding weer als een feniks uit de zee. Laat het maar aan Nederlanders over om door noeste arbeid het land weer op te bouwen, de waterwolf te temmen en in de gemeente Hollands Kroon, helemaal in de kop van Noord-Holland, het grootste aaneengesloten bloembollengebied ter wereld uit de grond te stampen.
Vanaf maart komen eerst de krokussen op. Daarna bloeien de narcissen en hyacinten. Dus al ruim voordat de tulpen, die kroon op de Hollandse bloembol, in volle glorie te zien zijn, kan je in Noord-Holland op ’n lenterit uitgestrekte bloemenvelden bewonderen. De meeste tulpenvelden zijn op hun mooist vanaf half april tot half mei. Het tulpenseizoen eindigt wanneer het ‘koppen’ begint. De bloemen worden dan van de bollen gehaald, zodat alle energie gaat naar de groei van de bol en niet naar de bloemen. Dit is meestal half mei, maar soms ook eerder. Misschien moeten we meerdere ‘tulpenritten’ organiseren, want wat is daar niks mee.
Mooie bloemslingers
Neem eens wat vaker een bloemetje mee. Bij veel kwekers langs de bollenroute kunnen we ook zelf een ruikertje plukken en kopen voor moeders-de-vrouw of vaders-de-man thuis. In Julianadorp kan dat bij Pluktuin De Floratuin. De entree is gratis en we kunnen er ook de tulpenshowtuin bekijken en bloembollen kopen. We kunnen kiezen uit maar liefst driehonderd soorten. En in Anna Pauwlona mogen we gratis en voor niks in de Poldertuin rondstappen. In het statige polderhuis was vroeger het waterschapskantoor gevestigd. Een mooie entourage voor een parklandschap, de Poldertuin dus, van bomen en waterpartijen, waartussen ook weer prachtige bloembollenperken op soort zijn gepoot.
Na dit Klein Keukenhofje trekken we mooie bloemslingers door Hollands Kroon en sturen we richting IJsselmeer. Want ook in de westkant van Noord-Holland liggen prachtige bloembollenvelden langs onze lenteroute. In Wieringerwerf kunnen we op Tulpenexcursie bij Siem Munster. Deze kweker gaat een stapje verder dan collega’s, want hij laat ook tulpen tussen de bloembollenvelden in de kassen groeien, van december tot mei, wel een miljoen stuks tegelijk in alle stadia van groei en bloei. Duitsers met campers zijn er welkom, net als andere campergasten trouwens.
Dat klink allemaal mooi en aardig, maar zo’n camper mist voor ons toch een belangrijk deel romantiek die een motorfiets wel biedt. Vrijheid, blijheid, dat werk. Dat gaat toch het beste op twee wielen?
En dat rijden gaat vandaag steeds lekkerder, steeds soepeler. Langs Medemblik, Enkhuizen, Andijk en Hoorn bieden we fijne stuurwegen uitzicht op de Noord-Hollandse bloemenpracht. Die bloembollen kwamen uit Azië via Turkije eind zestiende eeuw naar Europa. Toen begon Nederland zo’n beetje aan de Gouden Eeuw en werden sommigen rijk genoeg om allerlei exotische spullen te verzamelen, waaronder dus planten. En bloemen uit bollen werden in die tijd heel populair vanwege die ongekende kleurenpracht. Iets om mee te pronken, om de buurman mee de ogen uit te steken. Hij een Jawa, jij een Harley. Dat werk.
Zeewierbitterballen Het zou bijna saai worden, als die naast elkaar geplaatste kerken en cafés niet allemaal zo verschillend waren. De kerk van Hornhuizen onderscheidt zich door een kleurige toren en in het witte huis aan de andere kant van de kruising zit café Wongema, dat zich weer onderscheidt door Indonesische gerechten in plaats van Groninger bal met Groninger mosterd te serveren. Wongema doen we samen! Buiten de eigenaars spelen ook wisseldiensters een rol als dag-, week- of weekendherbergier. Slimme formule. En dan zijn er nog de zeewierbitterballen, ook niet alledaags. ‘Herberg aan het einde van de wereld.’ Volgens eigenaar Wilbert van de Kamp spelen de pracht en de rust van het Waddengebied een belangrijke rol. ‘De mensen komen helemaal hier naartoe om even tot rust te komen en te genieten van hoe alles er hier uitziet.’ Ook duurzaamheid is belangrijk en lokaal is lekker. Wilber: ‘Als je friet verkoopt, kun je dit bijvoorbeeld vervangen door lokale aardappelen te gebruiken. Of kijk of je de uien ergens in de omgeving kunt inkopen.’ Slingerweg De Kustweg door de Westpolder biedt woest en ledig land- en waterschap aan deze en gene zijde van de dijk. Via een mooi stukje slingerweg vlak onder de Waddenkust komen we aan bij Lauwersoog. Vanaf de haven kijken we naar de streep land daar op de kimme, achter de deinende baren. Maar Schiermonnikoog is voor rally- en motorrijders met hun voertuigen onbereikbaar. Dus stappen Bernard en ik aan boord van de veerboot die ons naar het laatste stempellokaal brengt, de voorplecht vol blijde rallyrijders. Hun auto’s en onze motorfietsen staan op een veilige parkeerplaats in Lauwersoog. Na prijsuitreiking, diner-dansant en een tweede boottocht ligt het Groningse landschap weer voor Bernard en mij klaar. Op weg naar huis pikken we nog zeker ergens zo’n stuk Groningse gastvrijheid mee. ‘Nee, geen borrel alstublieft. We moeten nog rijden. Maar wel graag extra mosterd bij de Groninger bal.’ Auteur: Michiel van Dam Fotografie: Bernard Stikfort Zin om mee te rijden? Schrijf je dan hier in!
De lente komt eraan en daarom stappen we zaterdag 20 april op de motor voor de Primavera tocht in Noord-Holland: een lenterit tussen kleurige bollenvelden. De bollenvelden kleuren dan weer in alle tinten van de regenboog. Het wordt wederom een geweldige toertocht, met goed eten en een bijzondere route. Stap op je motor en rij mee! Bestel hier je ticket(s).