Met de aankondiging van de Diavel heeft Ducati heel wat stof doen opwaaien. ‘Een chopper, dat is helemaal niet des Ducati’s, laat ze het maar bij snelle fietsen houden’, is een veel gehoorde uiting van onbegrip. Wij proberen de Italianen te begrijpen en gaan de duivel aanbidden!
Oké, eerlijk is eerlijk, een cruiser – onder die noemer valt de Diavel – is niet helemaal het pakkie-an van de normaal nogal sportief geschoeide Italiaanse motorfietsfabrikant. In de geschiedenis zul je terug moeten naar het einde van de jaren tachtig om een uitstapje van Ducati in dit segment te ontdekken; toen met de Indiana met een 650cc L-twin. Maar sta je nu oog in oog met het nieuwe Ducati-cruiser experiment, dan is dit toch wel veel beter in lijn met de manier waarop de Bolognezen de zaken gewoonlijk aanpakken: lekker extreem en zeker niet van dat voorzichtige.
De Diavel is een powercruiser, die op z’n minst op gelijke voet met de Yamaha VMAX moet komen te staan. En daarbij hoeft de Diavel het echt niet alleen te hebben van zijn imposante, übermacho uiterlijk met de exorbitante 240 mm brede slof aan de achterkant. Nee, om de daad bij het woord te voegen, hebben de Bolognezen de 1198 cc tellende L-twin uit hun Superbike iets anders gekieteld en opgehangen binnen de omheining van het stalen buizenframe. De Diavel is bezeten door 162 schuimbekkende paarden en met een drooggewicht van 210 kilogram (rijklaargewicht ongeveer 235 kilo) is het op papier in ieder geval een heel potent pakket.
Als we de motor met de rode schuif op contact zetten volgens hetzelfde principe als bij de Multistrada 1200 – waarbij de contactsleutel in de buurt van de motorfiets al voldoende is – kan de schuif terug omhoog en is een druk op de weer zichtbare startknop voldoende om de Diavel tot leven te wekken, en hoe! Uit de korte pijpen denderen de verbrandingsklappen verduveld goed hoorbaar naar buiten. We vragen ons af hoe dit door de keuring komt, maar genieten is het onbetwist. Met rake klappen van het Testastretta 11°-blok en een goed te doseren, hydraulisch bediende koppeling zijn de eerste stappen al direct indrukwekkend groot, en dan moet het echte werk nog beginnen. Voordat we de Diavel echter vrij spel kunnen geven, cruisen we eerst nog even wat binnen de bebouwde kom en daar valt meteen op dat het met de gasreactie wel goed zit.
Oppakken doet het blok keurig en ook rustig tokkelen met maar een klein streepje gas doe je niet met samengeknepen billen. Maar ja, dat is toch niet helemaal waar we zo benieuwd naar zijn bij het betreden van de Diavel, dus schroeven we bij de eerste mogelijkheid die zich voordoet het gas dan ook meteen open. Allemachtig! Voordat je met de ogen kunt knipperen, is de Diavel er al brullend van tussen en maakt hij je ter plekke duidelijk dat jij de trage massa in het fysische verschijnsel massatraagheid bent. De armen worden langer, de knokkels wit van het knijpen en ook de buik- en nekspieren zijn aan de beurt om dit geweld bij te houden. De combinatie van een pakhuis vol trekkracht en een relatief laag gewicht werpt wagonladingen verboden vruchten af.
Aan boord van de Diavel is ondertussen een tweestrijd aan de gang tussen goed en kwaad. Enerzijds de boosaardige twin met zijn breed gezaaide, brute kracht en anderzijds een bult hyperactieve elektronica die moet fungeren als het engeltje dat vanaf je schouder alles in de gaten houdt. Zoals de meervoudig instelbare tractiecontrole, de drievoudige instellingen voor het motorkarakter en het ABS als toevoeging aan het remsysteem. Toch houdt het kwaad ook weer een vinger in de pap, want als je wilt kun je alle systemen uitschakelen en bewust de spanning en het gevaar weer opzoeken.
Bij de eerste mogelijkheid die zich voordoet schroeven we het gas meteen open. Allemachtig!
Gemaakt voor
Deugnieten met een gezonde belangstelling voor de kwade geneugten des levens. De Diavel maakt zijn boevige uitstraling helemaal waar en doet dat met ongekend gemak. Je verbaast niet alleen jezelf, maar ook anderen, wanneer je deze duivel op zijn puntstaart trapt.
Motor
Bruut, die je trakteert op een reusachtige acceleratie. Het van oorsprong sportieve blok manifesteert zich hier als koppelbeest omdat Ducati de klepoverlap verkleinde van 41 naar 11 graden. Haalt niet het topvermogen van een 1700 cc VMAX-blok, maar compenseert dit met een laag totaalgewicht.
Verslavend lekker
Je hebt een duivelbezweerder nodig om de ervaringen met de Diavel uit je herinneringen te wissen. Ze zijn namelijk beter dan goed voor je is! Wheelies, burnouts en sprints zijn geen probleem en leiden je constant in verzoeking. Het stuurgedrag van de Diavel is om je vingers bij af te likken!
Bekijk hier de technische gegevens (en die van 10.000 andere motoren!)
