woensdag 30 april 2025
Home Blog Pagina 164

Nieuw in de Benelux: een kennismaking met QJMotor

Door
Jelle Verstaen
-
0
QJMOTOR

Een nieuw merk dat zich op de Europese markt waagt? Dat gebeurt niet om de haverklap. Nou ja, wat heet ‘nieuw’: het Chinese QJMotor timmert al sinds 1985 aan de weg, verkocht sindsdien ruwweg dertig miljoen motoren en produceert anno 2024 een miljoen tweewielers per jaar. In de Benelux was QJMotor vooral in de schaduw aanwezig, als leverancier voor merken als Harley-Davidson, Peugeot, Kymco en Benelli. Maar nu wil QJ met passende producten voor aantrekkelijke prijzen ook onder eigen vlag zieltjes winnen. Wordt dat een zomer lang puzzelen voor motorrijders?

Hoewel QJMotor voor de meesten onder ons een nobele onbekende is, die vooral aan de andere kant van de Zijderoute furore heeft gemaakt, is z’n nieuwbakken importeur voor de Benelux dat allerminst: Motomondo. Het motorimperium onder leiding van Jan Ykema haalt sinds jaar en dag immers ook Royal Enfield, Mash, Moto Morini, Rieju en Hyosung naar de Lage Landen. En nu komt daar dus een Chinese grootmacht bij. Een opvallende zet daarbij is het strategisch partnerschap dat Motomondo heeft opgezet met NIMAG. Om meteen een dealernetwerk voor QJMotor op poten te zetten, zullen beide importeurs (enkele) dealers delen. Zo worden Hoegee Suzuki Center en verschillende Motorport-vestigingen ook QJMotor-dealer. Daar worden de modellen midden juni geleverd, en gaan ze halverwege juli 2024 in de verkoop. Opvallend daaraan is dat QJ in Nederland vol de strijd aan mag gaan tegen Benelli – een merk dat nota bene volledig op QJ-leest is geschoeid… Geen voorzichtige aftastronde dus van de ‘nieuwkomer’, wel all-in met het grove geschut.

Zieltjes winnen

We haalden het indrukwekkende cijfermateriaal al even aan dat QJMotor – voorheen Qianjiang Motorcycle – kan voorleggen, maar er is meer. De Chinezen hebben een erg uitgebreid gamma, dat strekt van 50 tot 1250 cc, zijn momenteel in 130 landen vertegenwoordigd en hebben allest bij elkaar 2.500 dealers gemobiliseerd. Op de Europese markt is het merk inmiddels goed ingeburgerd in onder andere Spanje, Italië, Duitsland en Frankrijk, en het probeert het wereldwijd naamsbekendheid te vergaren door z’n aanwezigheid in de racerij – van de Moto2 en Moto3. En volgend jaar volgt de WorldSBK te rijden.

Maar een goede naam verwerf je niet alleen door je logo op de tank van een Kalex of Triumph te stempelen, uiteraard. Nee, je zet zelf een fors gamma in de markt, en probeert de Europese zieltjes te winnen met componenten die – in tegenstelling tot de naam op de tank – vertrouwd zijn. Dat heeft QJMotor duidelijk heel goed in de smiezen, als we even tussen de motoren door lopen: Marzocchi- of KYB-voorvorken en -schokdempers, Regina-kettingsets, Brembo-remmen, Bosch ABS-units, Pirelli-banden… Ook zou de verhouding tussen de uitgebreide standaarduitrusting en het opvallend lichte prijskaartje per model de gevestigde waarden wel eens pijn kunnen gaan doen. Wij mochten gedurende één dag met zo’n beetje elke telg van de QJ-familie aan de rol, en kunnen al enkele eerste indrukken met jullie delen – voor uitgebreide tests moeten we desbetreffende motoren even wat langer in huis halen.

Husqvarna V-Twin: motorhistorie in Zweden

SRK 550: roadster met gespierde uitlaatnoot

Alles wat van dichtbij of veraf naar sportief geurt, valt in de QJ-catalogus onder de noemer SRK – zowel roadsters als de gekuipte versies. Wij mochten vandaag met de middenklasser SRK 550 aan de slag. De strak gepenseelde, compact gebouwde middenklasser beviel ons meteen door twee factoren: z’n flitsende stuurgedrag en érg vinnige karakter. Daarvoor rekent de middenklasser enerzijds op een prima Marzocchi-ophanging, een laag rijklaargewicht (176 kg) en CST-rubbers (niet op een foutje te betrappen). Anderzijds is de achtkleps tweepitter goed voor maar liefst 61,2 pk @ 8.500 tpm en 55 Nm aan koppel bij 6.500 tpm. Indrukwekkende waarden voor een motor van dit kaliber – al hoeven A2-rijders niet te wanhopen. Er is immers ook een 35 kW-variant beschikbaar. De forse bak vermogen en koppel laat zich goed voelen en (ondanks de kabelbediening) mooi doseren, terwijl de SRK 550 prima in toom wordt gehouden door twee (!) 320mm-remschijven met radiale Brembo’s vooraan. Kersen op de taart: een gespierde uitlaatnoot, een mooi TFT-schermpje en ledverlichting.

Prijs: €6.999/6.199 (NL/B)

SRK 800 RR: knallen voor een lage prijs

We haalden het hierboven al even aan: ook de gekuipte sportievelingen dragen de stempel ‘SRK’. Zo ook de SRK 800 RR: QJ’s inzending die de motormarkt komt binnengerold met looks die vanaf een afstandje niet zouden misstaan in Ducati’s, BMW’s of Honda’s sportievere line-up. Van het strakke lijnenspel, over de verleidelijke lik rode verf, tot de winglets en de kort afgezaagde Akra-kloon: bij een passage van de SRK 800 RR zouden wij het hoofd omdraaien. Over de afwerking valt niet veel te zaniken, al ligt de standaard wel iets lager dan voorgenoemde merken – van de aanbrenging van lak, stickers tot knoppenwinkel en bevestigingen. Ook valt nog af te wachten in welke klasse deze telg zal meeboksen: uit z’n 778cc viercilinder-in-lijn puurt de RR immers ‘slechts’ 95 pk en 78 Nm (bij respectievelijk 10.000 en 8.500 tpm). Daardoor kan QJ ook een A2-versie in de markt zetten, maar valt de nieuwkomer wel naast het podium op vlak van prestaties – zeker ten opzichte van supersports als de nieuwe Kawasaki ZX-6R of Honda CBR600RR. Ondanks z’n lichte prijskaartje krijgt de RR uitstekende Maxxis-rubbers om de wielen, een instelbare Marzocchi USD-vork en Brembo-ankers. We kunnen de SRK 800 RR slechts een paar kilometer rijden, waarbij een goed klinkend en soepel draaiend blok ons is bijgebleven, evenals een prima stuurgedrag en ruim voldoende bijtkracht in de ankers. Maar ook de hoekige gasrespons, die in beide rijmodi flink wat on/off vertoont. Een eigenschap die ‘m – vooral bij lage snelheden – toch enigszins lastig te rijden maakt. Wij zetten ‘m graag in de nabije toekomst even neus aan neus met voorgenoemde concurrenten. Bij voorkeur op een afgesloten omloop.

Prijs: €9.999/9.299 (NL/B)

SRT 700 X Touring: nieuweling of oude bekende?

Avontuurlijk tuffen? Dat gaat bij QJMotor onder de noemer SRT – waarbij we zowel een volledig nieuwe motor leren kennen, als een oude bekende ontmoeten… Die oude bekende luistert naar de naam SRT 700 X Touring, en is in wezen… een Benelli TRK 702 X, maar dan met veel extra’s aan boord. Zo komt de SRT standaard met handvat- en zadelverwarming, een volledige alu-kofferset (top- en zijkoffers), verlichte knoppen, een TFT-scherm, radiale Brembo’s en Metzeler Tourances om de spaakwielen. Een motor die met z’n 240 kg rijklaargewicht nog steeds behoorlijk zwaar aanvoelt (en is) voor een middenklasse hoogpoter, last heeft van een wat nukkige injectie en een veel vibraties in stuur en voetsteunen, maar wel veel waar voor je geld biedt. En vooral: al het bovengenoemde biedt voor éxact dezelfde prijs als die van z’n buitenechtelijke Benelli-broertje. Dat wordt voor één van beide partijen een lastige strijd, gokken wij.

Prijs: €9.599/8.299 (NL/B)

SRT 800 SX Touring: comfortabel voorbij de horizon

Maar als we mogen kiezen, dan gaan we voor de SRT 800 SX Touring – die niet alleen qua prijs de overtreffende trap is. Ook deze versie is uitgerust met zadel- en handvatverwarming, een volledige alu-kofferset, en een vergelijkbare set-up qua banden, wielen, ophanging. Ook het gewicht kan je met 263 rijklaarkilo’s allerminst als licht opvatten. Daar tegenover staat een motorblok dat duidelijk een generatie recenter en soepeler is dan de krachtbron uit de 700 – met 92,5 pk en 77 Nm heb je ook een surplus van bijna 20 pk en 10 Nm ten opzichte van de kleine broer om die 23 surpluskilo’s door het landschap te stuwen. Het blok voelt een stuk voller aan, vanaf lage toeren tot bovenin. Er valt ook op deze telg wat on/off te noteren, en de eerste kilometers is het wat zoeken naar feedback aan de voorzijde. Maar eenmaal je doorhebt hoe eenvoudig deze motor zich laat sturen, is het genieten geblazen. Snelheidsdrempels, oneffen wegdek of een straffe tegenwind? Geen probleem voor de SRT 800 SX, die overtuigt met een comfortabele zit(houding), een zachtaardige ophanging en gedegen windbescherming.

Prijs: €11.699/10.199 (NL/B)

SRV 600 V: Amerikaanse stijl met V4

Het beste hebben we evenwel voor het laatst bewaard: de SRV 600 V is een geweldig fijne cruiser, die eigenlijk geen concurrentie heeft op de motormarkt. Voor je komt aandraven met een Kawasaki Vulcan S of Honda CMX500 Rebel: we bedoelen vooral op de motorconfiguratie. Onder het – heel duidelijk bij Harley-Davidson afgekeken – hendels, knoppen, koplamp, ballonbanden, uitlaatdempers… – uiterlijk, ligt immers een vloeistofgekoelde, 561 cc grote V4! Een pareltje van een blok, dat een geweldige soundtrack ten berde brengt, maar van de hele QJ-line-up duidelijk het zuiverste samenspel tussen gashendel en gasklephuizen presteert. Dankzij z’n 68 pk/54 Nm (bij respectievelijk 10.500 en 8.000 tpm) vinnig is van onderin tot bij de (gemeten) top van ruwweg 190 km/u. Het ronde TFT-dashboard is het meest verfijnde van de line-up (en het best af te lezen), de zithouding is comfortabel onderuit met forward controls (zonder al te snel schrapende voetsteunen op technische stuurstukken), en het rijwielgedeelte valt moeilijk uit balans te brengen. Nee, de enorme radiator is niet bepaald mooi, maar dat vergeef je ‘m snel gezien z’n andere troeven. Tractiecontrole is standaard en er is ook een versie voor A2-rijders. Wat mij betreft de absolute verrassing van de dag. En dat voor een prikkie.

Prijs: €8.699/7.599 (NL/B)

Beschikbaarheid

Alle hierboven genoemde modellen van QJMotor – ook de scooters LTR 125 en ATR 125, de kleine roadster SRK 125 S en custom SRV 125 – worden vanaf midden juni bij de dealers afgeleverd, midden juli 2024 gaan ze in de verkoop. Meer info? Check hier.

Foto’s: Pien Meppelink en Andrew Walkinshaw

Toertocht Zwitserland: op passenjacht met de Energica Eva

Door
Redactie
-
0

Met de Energica Eva, aangedreven door een 109 pk sterke elektromotor, over de hoogste passen van de e-Grand Tour van Zwitserland – zo precies en professioneel mogelijk, maar ook een persoonlijk-emotionele evaluatie van e-mobiliteit vanuit het perspectief van de motorrijder.

‘… en dan staat de Eva op scherp’, eindigt Adi de spoedcursus over de gebruiksaanwijzing van de Italiaanse Energica Eva. Heiner en ik staan naast Adrian von Büren, alias Adi, directeur van de Zwitserse Energica-importeur Extablish AG in Stans, en luisteren naar de uitleg over recuperatie, laadprocedure en rijmodi, maken voor het eerst kennis met Eva via het zadel en merken: Oeps, de dame is niet helemaal vrij van vet op de heupen. Geen wonder, 280 kg, 109 pk en 180 Nm komen niet uit de lucht vallen, dankzij een vette 11,7 kWh-batterij en een zware, oliegekoelde synchroonmotor met permanente magneten.

Toertocht Italië: geweldig motorrijden in Toscane

De contactsleutel wordt omgedraaid en daar gaan we, heel voorzichtig, met Eva op weg. Heiner: ‘Ik dacht: “oh oh, wat gebeurt er?” Even zachtjes aan het gas draaien en het beest schiet ongecontroleerd naar voren. Ik heb een rijbewijs, geen wapenvergunning!’ Maar dat is niet zo erg. Zeker niet als we – ik op een klassieke verbrandingsmotor – in de file van Stans naar Luzern slakken. In de garage van Hotel Continental Park is de Energica uit voorzorg aangesloten op het stroomnet voor ‘weer vol aan de bak’, en kan ’s nachts met de drie meter lange Mennekes-oplaadkabel in de zachte zijkoffer het sap uit een normaal stopcontact zuigen.

Wissel- of gelijkstroom?

Shit, waarom kan dat ding niet uit het laadcontact onder het zadel getrokken worden? Als een fret heeft de meerpolige stekker zich vastgebeten in zijn tegenhanger, waardoor we de volgende ochtend niet verder kunnen reizen. Er is geen gebruiksaanwijzing, dus is het even zoeken naar de juiste combinatie van menu-item en schakelaarpositie om de stekker los te maken. Al doende leert men. Een klein rondje door Luzern, langs de Kapelbrug uit 1365 en het multifunctionele Cultuur- en Congrescentrum en dan mag Eva laten zien wat ze kan op de noordoever van het Vierwoudstedenmeer.

Goed, ze hebben het wiel niet opnieuw uitgevonden bij Energica in Modena, maar het is leuk als 180 Nm aan elastiekachtige kracht je vanuit stilstand naar voren straalt. Bestuurders met knallers van 160 pk moeten snel schakelen, niet alleen om bij te blijven, maar ook om voor te blijven. Vitznau, Gersau, Brunnen, Schwyz, Sattelpass (kleine pas), het meer van Zürich – en tussendoor de vraag: ‘Hoeveel procent nog? Na 96 kilometer sinds Luzern is het laadniveau 26 procent en de actieradius 32 kilometer in Rapperswil-Jona, waar de Energica-app twee laadstations aangeeft. We kiezen voor de Lidl, omdat we daar ook eten voor onderweg kunnen inslaan. We rijden het parkeerterrein van de discounter op tot aan de laadpaal, die als een grote drankautomaat tegen de muur staat. Ernaast hangt een poster: Snel, Gratis & Schoon Tanken. AC (wisselstroom) of DC (gelijkstroom)? Eva slikt beide en heeft ook het geïntegreerde CCS-snellaadsysteem aan boord. Wij groentjes beginnen met de wisselstroomslurf: het display voorspelt een laadtijd van 3:38 uur. Proost. CCS wordt het. Maar: ‘Oplaadfout. Het laadstation heeft een intern probleem gedetecteerd.’ Op naar de winkel, eerst naar de caissière, dan naar de vriendelijke filiaalmanager: ‘Bedankt voor alle informatie, dat controleren we niet vaak, we geven het door aan de monteur, maar die komt vandaag niet.’

Vijftien minuten later zijn we bij de tweede laadpaal in Rapperswil-Jona, gunstig gelegen tegenover de plaatselijke elektriciteitscentrale. En we krijgen bezoek van een reddende engel, ook al rijdt hij op een groene Johammer J1. Beat is overgestapt van zijn 1000cc-V-Strom naar een elektrische motorfiets. Een Zero had te weinig vermogen, een Energica te veel; de Johammer is precies goed voor hem én hij houdt ook erg van het futuristische, radicale ontwerp, dat doet denken aan een gegolfde, ijzeren pony met slakkenantennes. Natuurlijk kent Beat inmiddels de weg: hij heeft vijf oplaadkabels in zijn ‘dashboardkastje’ en acht apps op zijn mobiele telefoon om elektrisch mobiel te zijn. Dus dankzij DC-snelladen duurt het slechts een half uur voordat de Swisscharge-app zich meldt: de hoeveelheid verbruikte energie was 8 kWh en de totale prijs van de lading is 4,97 SFR (vijf euro). Geweldig, Eva is weer helemaal fit voor nog eens 197 kilometer.

Van Rapperswil-Jona tot aan de Etzelpas zonder angst om te stranden vanwege het gebrek aan elektriciteit. De weg is krap en smal, de helling steil, tot twintig procent. Bij Sattelegg begint het te rommelen, en vanaf Ricken regent het pijpenstelen. En op weg naar de etappebestemming, Hotel Hirschen op de top van de pas in Wildhaus, doet een onweersbui ons afvragen of een halfvolle accu een welkome uitnodiging is voor de bliksem. Blijkbaar niet, dus kan Eva ’s nachts regenereren bij het laadstation tegenover het hotel.

Grindwoestijn

Bijna zo behendig als een hinde beheerst de Energica het meanderen van Wildhaus naar Gams, tot de ene stad na de andere zich aankondigt. Van Buchs naar Sargans, Bad Ragaz en Davos. Dan is er genoeg tijd om de gedachten te laten dwalen. Ergens lezen we ‘professionals rijden rustig’. Dan is Eva slechts semi-professioneel, want haar rechtgetande primaire aandrijving fluit als een alpenmarmot. En hoe kan koppelhonger gestild worden bij Promenade 74a in Davos? Kaartbetaling geannuleerd. De betaalterminal is tijdelijk niet beschikbaar. Dit laadstation is buiten gebruik. Het probleem is al gemeld. Een test in geduld. Of iets voor kettingrokers. Totdat het wel werkt. ‘Elektrisch trucje,’ zou Catweazle opkrabbelen na het proberen van ‘Salmei, Dalmei, Adomei’. Maar het laadstation houdt waarschijnlijk gewoon niet van mijn MasterCard, alleen van Heiners Visa.

Eindelijk bereiken we de Flüela-pas, waar het lekkerste van de Grand Tour van Zwitserland begint, de route door de Hoge Alpen. Zoals voor alle motorrijders is dit ook een paradijs voor Eva, die door een groengespikkelde grindwoestijn sjokt. Eén zwaluw maakt nog geen zomer, maar het klinkt een beetje als de toekomst. Een foto van een postkoets bij het Flüela Hospiz, 2.383 meter boven de zeespiegel, geeft een idee van hoe ze hier 150 jaar geleden steunden en kreunden.

‘Ik heb nog maar zeventien procent en negen kilometer over!’ – wat de vraag oproept op de omweg naar de Albula Pass: Valt een kei van 300 kilo sneller dan een steen van 100 kilo? En ook: Kom je verder met recuperatie of met stationair de berg afrollen? Heiner, al twintig jaar wedstrijdleider van zeepkistenteams: ‘Veel gewicht was meestal beter op steile banen, maar te veel niet. We hebben de puzzel nooit opgelost, daarvoor waren er te veel parameters, plus de bestuurder.’ De vraag of een lege accu lichter is dan een volle – mensen zonder energie voelen zich meestal zwaarder – wordt besproken in Chesa Rosatsch, het hotel in Celerina/Schlarigna, dat Eva met zeven procent en zeven kilometer gemakkelijk haalde.

Tijdloos mooi

De Julier, San Bernardino en Gotthard staan in het roadbook voor de volgende dag. Dat maakt ongeveer 300 kilometer en twee tankstops. Dus met de opzwepende melodie van ‘Down’ van metalband Motograter in de oren, vliegen we weer door de bergenwereld. En bij de Julierpas wisselen we van motor. Eerste indruk: sinds wanneer heb ik tinnitus? En na de eerste inhaalactie: fijne motoriekdefect in de rechterpols? In plaats van de gebruikelijke 80, geeft de snelheidsmeter ineens veel meer aan. Overgeschakeld van Urban naar Race, wordt dit alles nog krachtiger. Het feit dat Eva geen kandidaat is voor een klassieke schoonheidswedstrijd, dat ze ondanks haar carbon jurk de neiging heeft tot overprikkeling en daardoor soms het voorwiel naar buiten duwt bij het indraaien van een bocht, en dat ze voor de onervarenen van verleidster naar dominatrix gaat: Bygones be bygones, als de liefde voor elektro het wint.

Als je van ravotten en het bestormen van passen houdt, zul je de Via Mala, de Roflaschlucht en de San Bernardinopas leuk vinden. Zelfs de GOFAST-laadstations in Thusis doen hun naam eer aan en laten Eva na 45 minuten weer los. Ziezo.

De San Bernardinopas is zo tijdloos mooi als een broche met een parel: soms smalle haarspeldbochten, soms lange bochten, op de top van de 2.067 meter hoge pas het gasthuis en het meertje Laghetto Moesola, zoals altijd met bootjes aan de oever. Beneden in Bellinzona is het bereik op wonderbaarlijke wijze verviervoudigd, toegenomen van 26 tot 106 kilometer. Toch weer een gratis en snelle portie energie bij de Lidl, deze keer zonder problemen. Maar zoals bij elke stop, met veel communicatiemogelijkheden: ‘Hoeveel cc heeft ze? … Oh, die heeft ze niet.’

Kort voor achten, net geen negentig kilometer tot de overnachting in Andermatt. Geen range anxiety dit keer, maar angst voor een gesloten restaurant. Op naar de snelweg. ‘Heiner, waarom rijd je niet eens de toegestane 120 km/u?’, denk ik. ‘Het laadniveau daalde snel, zonder de slipstream van de vrachtwagens was het nog erger geweest’, luidt de verklaring van mijn collega als we bij de Jodlerwirt in Andermatt aankomen. Het was net genoeg voor de Gottardtunnel. Eva loopt op haar laatste benen, bijna zonder stroom bij zes procent. ‘Atemlos durch die Nacht’ zingt ene Helene Fisher bij het diner. Het zat er niet in.

Toertocht Luxemburgse Ardennen: motorrijden als een god in het paradijs

Lasagne van haarspeldbochten

‘Op het witte strand van San Angelo’, jodelt de gastheer ons de laatste dag van de tocht in. Het is ook de eerste dag na een lange wintersluiting dat de 2.431 meter hoge Furkapas weer open is. Eva duwt zo krachtig als een sneeuwploeg omhoog, hoeft in de serpentines niet te spelen met de koppeling en het gaspedaal, want haar ‘versnelling’ past altijd. Op de hellingen smelten witte gekristalliseerde watermassa’s naar het dal – zoals oliereserves, alleen sneeuwt er geen nieuwe olie. Voor de finale op de Grimselpas: opgestapeld als lasagne de heerlijke haarspeldbochten van de zuidhelling, op de top van de pas een echt stoer motorrijderspaar in easy rider-houding dat alle stormen van deze wereld trotseert, als een roestige metalen sculptuur. En de toekomst van Eva? We zijn benieuwd.

Download de route Zwitserland

Download de routeDownloaden

Tekst en foto’s: Klaus H. Daams

REISINFO

De Grand Tour van Zwitserland, kortweg GToS, is een bewegwijzerd circuit van 1.643 kilometer dat de landschappelijke en culturele hoogtepunten van Zwitserland met elkaar verbindt, waaronder 22 meren, 51 steden en vijf Alpenpassen. Soms heeft de tour het net niet voor motorrijders, wanneer de route hoofdwegen neemt in plaats van minder drukke secundaire routes – wat vindingrijke natuurliefhebbers niet hoeft te storen. Voorbeeldig daarentegen: een dicht netwerk van oplaadpunten, waaronder veel snellaadstations, maakt de GToS tot een e-Grand Tour, zodat je je elektrische motorfiets zonder range anxiety kunt uitproberen, met je eigen of een gehuurde e-motorfiets (zie adressen); en alleen in ‘noodgevallen’ of ’s nachts moet je je toevlucht nemen tot tijdrovend opladen via een stopcontact. Voor de volledige tocht moet je minstens zeven dagen uittrekken, en ongeveer vier dagen voor een e-roadtrip tussen het Vierwoudstedenmeer en de Furkapas.

Om er te komen

Vanaf Utrecht is het ongeveer 850 kilometer via Luxemburg en Basel naar Stans aan het Vierwoudstedenmeer, het beginpunt van deze tocht.

Reistijd

Door wintersluitingen van de Alpenpassen is in ieder geval het zuidelijke deel van de GToS vaak pas vanaf juni ononderbroken te bereizen.

Rijden op een e-motorfiets

Ook al is de oplaadinfrastructuur langs de GToS zeer geavanceerd en zijn veel stroomstations via een app te vinden, de ervaring leert dat niet alles probleemloos werkt. Naast een basisinteresse heb je dus ook een pioniersgeest en geduld nodig. De beloning voor de inspanning is een indrukwekkende ervaring van koppel en acceleratie, evenals het gevoel deel uit te maken van een hechte gemeenschap, bijna zoals in de motorscene van de jaren 70.

Accommodatie

Voor zover mogelijk kozen we voor hotels met een laadstation in of aan het huis als etappebestemmingen. Indien nodig is het ook voldoende om de accu van de motor ’s nachts op een stopcontact aan te sluiten; het stroomgebruik moet dan individueel worden afgerekend. Hotel Continental Park, Murbacherstrasse 4, CH-6002 Luzern, tel. 0041-412289050, www.continental.ch; Hotel Hirschen, Passhöhe, CH-9658 Wildhaus, tel. 0041-719985454, www.hirschen-wildhaus.ch; Hotel Chesa Rosatsch, Via San Gian 7, CH-7505 Celerina/Schlarigna, tel. 0041-818370101, www.rosatsch.ch.

Websites

Speciale Editie Distinguished Gentleman’s Ride Amsterdam op 26 mei 2024

Door
Redactie
-
0

De Distinguished Gentleman’s Ride verenigt berijders van klassieke en vintage motoren uit de hele wereld om geld en bewustzijn in te zamelen voor onderzoek naar prostaatkanker en de mentale gezondheid van mannen.

Sinds haar ontstaan in 2012 heeft dit evenement zich ontwikkeld tot een wereldwijd fenomeen, waar jaarlijks bijna 120.000 rijders uit bijna 800 steden in  200 landen in de nostalgische pracht van klassieke tweeds en andere vintage en retrostijl kleding lokale ritten maken om aandacht te vragen voor deze nobele doelen.

Doe mee aan het exclusieve Suzuki-testevent op 12 juni in Werkendam

Amsterdam ‘Flagship Ride’

Amsterdam, sinds 2013 een van de ‘flagship rides’ ter wereld, schittert binnen deze beweging. Met bijna 500 deelnemers is er in de afgelopen twee jaar bij dit evenement een indrukwekkend bedrag van meer dan € 50.000 per editie ingezameld, waarmee onze rit de onbetwiste nummer 1 positie inneemt op het Europese vasteland wat betreft donaties.

De ritten van 2022, 2023 en 2024 zijn georganiseerd door een gepassioneerd team van vrijwilligers van de Amsterdam Classic Riders, onder leiding van ‘host’ Ron Betist. Dit jaar zal de finale vormen van deze trilogie. Het organisatiestokje zal hierna worden overgedragen aan een nieuwe generatie enthousiaste motorrijders.

Het feit dat Amsterdammers een eigenzinnige aard bezitten, blijkt ook uit het besluit om de rit een week later te laten plaatsvinden dan elders in de wereld. Op zondag 26 mei zal de kleurrijke stoet, vergezeld door meer dan 35 gecertificeerde verkeersgeleiders op motoren, met groot enthousiasme door de straten van Amsterdam trekken.

Een hoogtepunt van de rit zal het plaatsen van alle deelnemers op het topdek van de parkeergarage P4 bij de RAI in Amsterdam zijn. Hiervoor moeten alle rijders in korte tijd veilig door de zeven verdiepingen tellende ‘wokkels’ geloodst worden voor een iconische foto, genomen vanaf het dak van de tegenoverliggende hotels van der Valk hotel en het terzijde liggende NH hotel.

Festival

 In nauwe samenwerking met de trouwe partner en lokale hoofdsponsor, Vanguard Jeans, wordt er op het terrein van het hoofdkantoor in Lijnden een buitengewoon evenement gecreëerd. In een unieke sfeer, afwijkend van andere steden in de wereld, vindt de DGR Amsterdam plaats in een festivalsetting, met live muziek, verleidelijke foodtrucks en kraampjes met motor-gerelateerde kleding en snuisterijen. De rit zelf, met haar duur van ruim twee uur, maakt deel uit van dit geheel.

Special Guests

2024 wordt extra bijzonder door de toevoeging van drie trotse ambassadeurs: de acteurs Waldemar Torenstra, Martijn Fischer en Poal Cairo, allen verweven met een passie voor motorrijden, hebben vastberadenheid getoond om hun status in te zetten en het jaarlijkse donatiebedrag te doen overstijgen.

De presentatie en veiling van een kunstwerk zal worden verzorgd door Jörgen Rayman

Speciale gasten zijn Marieke van Lierop en Marieke Foppen, ook wel bekend als de ‘Widowchicks’. Hun boek, waarin ze beschrijven hoe ze beiden hun man op jonge leeftijd verloren hebben door zelfmoord, is zojuist verschenen.

Tijdens het evenement zal er een presentatie van de ze titel ‘Leven in de Rouwerij’ worden gegeven en worden de boeken door de schrijfsters ter plaatse gesigneerd.

Goede doelen en donaties

De Movember Foundation is sinds 2016 officieel een liefdadigheidspartner van de Distinguished Gentleman’s Ride. Beide organisaties delen een gemeenschappelijk doel: mensen samenbrengen en het taboe rond geestelijke gezondheid bij mannen doorbreken.

De donaties gegenereerd door de Distinguished Gentleman’s Ride ondersteunen het wereldwijde werk van Movember met betrekking tot twee van de meest complexe kwesties voor mannen overal ter wereld: prostaatkanker en geestelijke gezondheid.

Doe mee aan het exclusieve Suzuki-testevent op 12 juni in Werkendam

Door
Maikel Sneek
-
0
Suzuki testevent

Op woensdag 12 juni organiseert Motor.NL in samenwerking met Suzuki een exclusief testevent met de volledige reeks Suzuki motorfietsen bij de historische locatie Fort Altena in Werkendam. Schrijf je nu in om op deze unieke locatie kennis te maken met het volledig gamma aan Suzuki-motoren. Van de nieuwste sportmotoren tot betrouwbare tourmodellen, er is voor elke rijstijl wat wils.

Het testevent vindt overdag plaats. Van deze dag maken wij een test- en videoverslag dat later in onze magazines MOTO73 en Promotor, op onze website en ons YouTube-kanaal zal verschijnen.

Je test de Suzuki-motoren op een door ons uitgezette route. We verzamelen om 09:30 uur bij Fort Altena in Werkendam, hier word je ontvangen met een kop koffie en wat lekkers. Ook wordt de lunch geheel verzorgd. Na de route sluiten we rond 16:00 uur weer af in Werkendam. Het enige wat jij moet doen is je motorspullen meenemen, je rijbewijs en goede zin!

Uit alle inzendingen zullen wij op vrijdag 31 mei een selectie van vijf motorrijders maken. Heb je op maandag 3 juni nog niets van ons gehoord, dan behoor jij deze keer helaas niet tot de gelukkigen.

Motoren die we deze dag gaan testen:

  • Hayabusa
  • GSX-8S 35kW
  • GSX-S1000GX
  • GSX-S950
  • GSX-8R
  • V-Strom 1050DE
  • GSX-S1000GT
  • GSX-S1000

Geef je op voor het Suzuki-testevent INSCHRIJVING IS GESLOTEN.

‘Itchy Boots’ Afrikaanse avontuur eindigt met letsel

Door
Redactie
-
0

Als je de afgelopen jaren het YouTube-kanaal van Itchy Boots hebt gevolgd, ben je waarschijnlijk meer dan eens verbaasd geweest. Haar rijvaardigheden zijn goed, en worden natuurlijk waarschijnlijk alleen maar beter omdat ze elke dag aan het rijden is. Verbazingwekkend genoeg is ze grotendeels vrij gebleven van ernstig letsel tijdens al haar jaren van motorrijden naar verre bestemmingen. Een gebroken hand enkele maanden geleden leek tot nu toe het meest ernstige incident, maar zelfs dat hield haar maar voor een korte periode van haar motor weg. Tot nu toe.

2024 is blijkbaar een wat moeizame tijd geweest voor Noraly. Terwijl ze op een vrij goede weg in Tanzania reed, na de stad Mbeya te hebben verlaten, reed ze in een kuil en kwam hard ten val. Het was niet een bijzonder diepe kuil en ze komt er herhaaldelijk op terug in de video omdat ze bijna niet kan geloven dat deze schijnbaar onbeduidende zaak zulke ernstige problemen heeft veroorzaakt.

Maar ze voelt dat haar sleutelbeen gebroken is, en misschien ook haar voet. Dus pakt ze haar Garmin inReach satellietbaken, en stuurt ze een bericht naar een vriend met het verzoek om hulp te sturen omdat ze haar motor niet meer kan oprichten. Natuurlijk is er een tijdje geen verkeer op deze weg terwijl ze daar ligt te wachten en hoopt op een voertuig. Maar uiteindelijk komt er een vrachtwagen langs en krijgt ze hulp.

Zoals blijkt, wordt de vrachtwagen die bestuurd door enkele artsen, ontdekken we in haar tweede video-update na het ongeval. Na een uren durende reis terug naar Mbeya om bij het dichtstbijzijnde ziekenhuis te komen, blijkt uit röntgenfoto’s dat haar voet in orde is.

Zoals Noraly echter al dacht, was haar sleutelbeen inderdaad gebroken. Een operatie is nodig, die in Nederland wordt uitgevoerd. En dan worden de dingen ingewikkeld.

In de tweede video hierboven geeft Noraly een update over hoe het gaat. Zoals blijkt, waren er enkele complicaties. Het sleutelbeen bleek vervelend gebroken, bovendien liep ze een klaplong op tijdens of na de operatie. Ondanks alles blijft Noraly opmerkelijk kalm en meldt ook dat haar eerste boek binnenkort uitkomt.

Leningrad 1983: legendarische race op stoffige bodem – terugblik

Door
Jan Boer
-
0

Het geschiedde in de dagen dat het Russische Sint-Petersburg nog gewoon Leningrad heette en Rusland onderdeel was van de Sovjet-Unie. De datum: 10 juli 1983. Het evenement: de 125cc Grand Prix motorcross.

Het was snikheet in Leningrad en de baan was kurkdroog. Dat betekende veel stof. De rijders waren daar uiteraard niet blij mee. Zij beklaagden zich bij de juryvoorzitter. Dat was de beminnelijke Tsjech Arnošt Zemen, die voor hij lid werd van de Motorcross Commissie van de internationale motorbond FIM twaalf jaar actief was in de cross, enduro en trial. Hij werd acht keer kampioen Tsjecho-Slowakije en bekleedde daarna allerlei functies binnen de nationale motorbond. Iemand dus die de wensen van de rijders zeker kon begrijpen. Maar ja, het was 1983 en Tsjecho-Slowakije maakte deel uit van het Oostblok. Dat maakte het voor een Tsjech moeilijk om aan de Russische organisatie te vragen dat er gesproeid moest worden, want in het Oostblok was Ruslands wil wet. Toen Zemen er niet uit kwam, bemoeiden de rijders zich ermee. De crosser die het hardst van zich liet horen was Eric Geboers, klein van postuur, maar dat weerhield hem er niet van zijn ongenoegen duidelijk uit te spreken.

Assen, april 2016: Michael van der Mark strijdend ten onder

De Russen probeerden de rijders duidelijk te maken dat de springbulten zo steil waren dat sproeiwagens er niet tegenop zouden kunnen rijden. Geboers maakte ze duidelijk dat hij dat een non-argument vond: ‘Jullie sturen raketten naar de maan! En dan zou een sproeiwagen niet tegen deze bulten op kunnen rijden? Ga sproeien!’ Uiteindelijk rukten er sproeiwagens uit die de hele baan besproeiden. Op het startveld, waarnaast de genodigden een plaatsje hadden gevonden, zocht Geboers steeds de uiterste buitenkant van de baan op. Daar was namelijk niet gesproeid. En dat hebben de mensen die daar zaten tijdens de races geweten, want bij elke passage van Geboers ontstond er een stofwolkje.

Geboers werd dat weekend gehinderd door een gebroken linker enkel. Met een aangepaste laars zat hij op zijn motor. Er werd gesuggereerd dat Geboers aanstuurde op het afgelasten van de wedstrijd, omdat hij wellicht niet voluit zou kunnen rijden. Hij zou er daarom belang bij hebben dat de wedstrijd niet doorging. Daar bleek niets van waar te zijn, want Michele Rinaldi werd tweede en eerste in de manches en won de GP. Geboers werd eerste en derde en stond als tweede op het erepodium en werd later wereldkampioen voor Rinaldi (links in het gele shirt).

Foto’s: Jan Boer

Aleix Espargaró houdt er na acht jaar Aprilia mee op

Door
Redactie
-
0

Aleix Espargaró zal aan het einde van het seizoen met pensioen gaan na een lange carrière in de MotoGP en acht jaar bij Aprilia Racing.

Espargaró koos zijn thuisrace, in Barcelona, om zijn pensionering uit de MotoGP aan het einde van het seizoen aan te kondigen. Hij koos voor dit circuit omdat hij opgroeide in Granollers, slechts een paar kilometer verwijderd van het paddock, en omdat hij een jaar geleden een van de meest memorabele bladzijden uit de geschiedenis van Aprilia Racing schreef met een één-twee finish met Maverick.

WorldSSP teammanager Rob Vennegoor: ‘WRP heeft een meerjarenplan en wil voor de wereldtitel gaan strijden’

Aleix’s carrière is nauw verbonden met Aprilia Racing, acht seizoenen lang heeft hij voor het Italiaanse team geracet en de mooiste momenten in zijn recente geschiedenis gemarkeerd. Hij heeft drie Grand Prix-races gewonnen (Argentinië 2022, Silverstone en Barcelona 2023), een sprintrace (Barcelona 2023) en 3 pole positions en 10 podiumplaatsen behaald.

Maar het verhaal eindigt hier niet. Er ligt nog een lang seizoen voor ons, te beginnen in Barcelona waar Aleix en Aprilia Racing altijd uitstekende prestaties hebben geleverd.

Ik ben blij om mijn pensionering als fulltime rijder aan te kondigen. Het is een wonderbaarlijke 20 jaar geweest in dit paddock en ik ben erg blij en trots op wat we samen met Aprilia hebben bereikt. We hebben geschiedenis geschreven en dat zal nooit worden vergeten. Ik heb enorm veel plezier gehad en we hebben een ongelooflijke menselijke groep gecreëerd. We hebben een zeer mooi weekend voor ons, op een circuit dat ik leuk vind en waar ik snel ben, en er zijn nog genoeg races tot Valencia om competitief te zijn.

Brembo wint Red Dot Award

Door
Redactie
-
0

De Red Dot Award is een prestigieuze ontwerpwedstrijd die de beste innovatieve en esthetische creaties selecteert. Het winnen van deze award benadrukt het onderscheidende ontwerp en innovatieve engagement van Brembo, die hoogwaardige prestaties en ontwerp weet te combineren.

De Brembo GP4-MotoGP remklauw is ontwikkeld om ultieme prestaties te leveren voor de meest veeleisende motorrijders. Dankzij kenmerken als schuin geplaatste padbegrenzers, groot anti-sleepeffect en directe padvrijlating, biedt de klauw uitzonderlijke remprestaties. Bovendien is er veel aandacht besteed aan het gedurfde en strakke esthetische ontwerp.

Yamaha Motor wint prestigieuze Red Dot Award

Net als de klauwen gebruikt in de MotoGP en WorldSBK, is deze nieuwe monobloc-klauw gefreesd uit massief aluminium. De nikkelcoating geeft een glanzend en glad uiterlijk, terwijl de duurzaamheid en optimale wegprestaties een ongecompliceerde rijervaring garanderen.

Het winnen van de prestigieuze Red Dot Design Award bevestigt Brembo’s expertise in het combineren van toonaangevend ontwerp met uitmuntende technische prestaties.

Yamaha’s patent onthult nieuwe anti-duik elektronica

Door
Redactie
-
0

Yamaha heeft een innovatief patent ingediend voor een nieuw type actieve vering, dat er specifiek op gericht is om duiken van de voorvering bij het remmen en optillen van het achterwiel bij accelereren te minimaliseren. Deze technologie, iets soortgelijks wordt gebruikt in de MotoGP, zou kunnen worden toegepast op modellen zoals de Yamaha R1, MT-09 en R6, waardoor deze motorfietsen nog betere prestaties leveren en veiliger zouden kunnen worden.

Bij krachtig remmen geven de meeste rijders de voorkeur aan de voorrem, omdat je deze met de vingers nauwkeuriger kan controleren. Deze praktijk leidt echter vaak tot sterk duiken van de voorvering, waardoor het achterwiel grip verliest en de tractie vermindert. Dit fenomeen is een bekend probleem. Tegelijkertijd treedt bij accelereren het zogenaamde ‘squatten’ op, waarbij de achtervering wordt samengedrukt en de achterkant van de motorfiets zakt.

Overweegt Yamaha een R7 M?

Yamaha’s patent

Het nieuwe patent van Yamaha beschrijft een systeem dat zowel het duiken van de voorkant als het optillen van de achterkant vermindert. Volgens de patentbeschrijving omvat de technologie een remsysteem dat zowel voor- als achterwielrem activeert. Tegelijkertijd maakt de veringregeling aanpassingen om het rijgedrag te verbeteren. Deze aanpassingen omvatten onder andere het verhogen van de ingaande dempingskracht van de voorvork, het verhogen van de uitgaande dempingskracht van de voorvork, het verhogen van de uitgaande dempingskracht van de achtervering en het verlagen van de veerreactiekracht van de achtervering.

Deze elektronische regeling zou het rijgedrag aanzienlijk kunnen verbeteren bij krachtig remmen en accelereren. Een soepelere vering biedt voordelen bij oneffenheden en verbetert de tractie, terwijl een hardere vering beter geschikt is voor nauwkeurige en snelle manoeuvres. De nieuwe technologie van Yamaha is erop gericht om het evenwicht tussen deze twee uitersten te vinden en zo een optimaal rijgedrag te waarborgen.

Mogelijke toekomstige toepassingen

Hoewel het nog onduidelijk is wanneer deze technologie in productie-motorfietsen zal worden toegepast, zou het een belangrijke vooruitgang kunnen betekenen in de ontwikkeling van sportmotorfietsen. Met name modellen als de Yamaha R1, MT-09, R7 en R6 zouden kunnen profiteren van deze innovatieve veringtechnologie en daardoor een betere controle en veiligheid bieden.

Overigens heeft bovenstaande foto geen betekenis met betrekking tot het patent.

Motorreis door donkere Duits-Griekse geschiedenis: ‘Griekenlands vergeten dorpen’

Door
Jan Kruithof
-
0

Alex Milz, een bekende in de Duitse motorscene, heeft deze maand op YouTube zijn film ‘Griekenlands vergeten dorpen – Op zoek naar Duits-Griekse geschiedenis uit de Tweede Wereldoorlog’ gepubliceerd. De meeste van ons kennen Griekenland vooral als een prachtige vakantiebestemming, maar deze film laat je kennismaken met een donker verleden in de Duits-Griekse geschiedenis.

Royal Enfield ontwerpt futuristische motorfiets voor Netflix-film The Kitchen

De film neemt je mee op een motortocht door de ruige bergen in het noorden van Griekenland. De film vertelt het verhaal over vier dorpen die tijdens de Tweede Wereldoorlog door Duitse troepen werden overvallen in de strijd tegen partizanen. De beelden zijn adembenemend, maar de getuigenissen van ooggetuigen maken de film vooral indrukwekkend.

De gebeurtenissen in de film zijn goed onderzocht en gedetailleerd gedocumenteerd door historici. De film werd gefinancierd met middelen uit het Duits-Griekse toekomstfonds van het Duitse ministerie van Buitenlandse Zaken.

‘Griekenlands vergeten dorpen’ is een reisfilm die je meeneemt naar een donker hoofdstuk in de Duitse geschiedenis, buiten de gebaande toeristische paden. Zeker de moeite waard om 48 minuten lang te bekijken op YouTube!

1...163164165...1.825Pagina 164 van 1.825

© Copyright 2023 - Motor.NL Media Company