In een belangrijke ontwikkeling voor de elektrische motorwereld heeft Verge Motorcycles op 14 april 2025 een Guinness World Record gevestigd voor de grootste afstand afgelegd door een elektrische motorfiets op één acculading. De Verge TS Pro legde 311 kilometer af in het Londense verkeer, een prestatie die als doorbraak geldt voor de industrie en de mogelijkheden van elektrische tweewielers onderstreept.
Het record werd gevestigd onder realistische omstandigheden binnen de Londense M25-ringweg, waarbij de motorfiets zowel stedelijke wegen als routes in de suburbs en over ringwegen trotseerde. Met een gemiddelde snelheid van ongeveer 19 km/u navigeerde de TS Pro door verschillende verkeerssituaties, van vloeiend tot matig druk verkeer, inclusief verkeerslichten en voetgangersoversteekplaatsen.
Innovatieve technologie en indrukwekkende specificaties
De Verge TS Pro is niet zomaar een elektrische motorfiets. Het Finse bedrijf, voorheen bekend als RMK Vehicle Corporation, heeft een radicaal andere aanpak gekozen door de gehele motorfiets vanaf de basis nieuw te ontwerpen. Het meest opvallende aspect is de elektrische motor die direct in het achterwiel is geïntegreerd, waardoor traditionele componenten zoals transmissie en ketting overbodig worden.
De specificaties van de recordbrekende machine zijn indrukwekkend:
Vermogen: 138 pk (102 kW)
Koppel: meer dan 1.000 Nm
Acceleratie: 0-100 km/u in slechts 3,5 seconden
Accucapaciteit: 21,8 kWh lithium-ion
Snellaadtijd: 0-80% in 35 minuten (DC-lader)
Opgegeven actieradius (stedelijk): 350 km
Drooggewicht: 245 kg
De TS Pro is uitgerust met een regeneratief remsysteem dat energie terugwint tijdens het afremmen en een in het stuur geïntegreerd touchscreen display dat realtime informatie biedt over prestaties en status.
Dit record vormt een belangrijke mijlpaal voor elektrische motorfietsen, die vaak worden bekritiseerd vanwege hun beperkte actieradius. De Verge TS Pro heeft met dit record bewezen dat elektrische motorfietsen wel degelijk een praktische actieradius kunnen bieden voor dagelijks gebruik. De opgegeven maximale actieradius van 350 kilometer onder stedelijke omstandigheden lijkt bevestigd door de 311 kilometer die in werkelijke verkeerssituaties werd bereikt.
Een maand voor dit record had de Verge TS Pro al een andere indrukwekkende prestatie geleverd door de route van Monaco naar Madrid (1.366 km) in 24 uur af te leggen, zij het met meerdere snellaadsessies onderweg.
Beschikbaarheid en prijzen in Nederland
Hoewel er momenteel geen officiële informatie beschikbaar is over de prijzen van de Verge TS Pro in Nederland, kan op basis van prijzen in andere Europese markten een schatting worden gemaakt. In Duitsland en Frankrijk kost het model ongeveer €37.000. Het is aannemelijk dat de Nederlandse prijs in dezelfde orde van grootte zal liggen.
Voor exacte en actuele prijsinformatie is het raadzaam om de officiële website van Verge Motorcycles te raadplegen.
De Aprilia Tuono V4 is niet zomaar een motorfiets – het is een volwaardige ervaring. Met zijn karakteristieke V4-motor, indrukwekkende vermogen en compromisloze rijeigenschappen heeft dit model zich ontpopt tot een van de meest begeerde supernakeds op de markt. Een blik op de evolutie van dit bijzondere model toont hoe Aprilia consequent heeft doorgebouwd op een krachtig fundament.
De wortels van de Tuono V4 liggen in de wereld van het racen. Aprilia’s ambitie om het World Superbike Championship te domineren leidde tot de ontwikkeling van de RSV4, een volbloed racemotor. Het ingenieuze idee om deze racer te ontdoen van zijn kuipwerk en te voorzien van een recht stuur transformeerde hem tot de rebelse Tuono V4.
Anders dan veel concurrenten, die voor hun naked-modellen vaak kalmere versies van hun sportfietsen maakten, koos Aprilia voor een radicaal andere aanpak: ze behielden het karakter en vermogen van de RSV4 vrijwel volledig. De eerste Tuono-modellen waren feitelijk V-twins gebaseerd op de RSV Mille, maar de echte revolutie kwam in 2011 met de introductie van de Tuono V4 R – de eerste generatie met de iconische 999cc V4-motor.
1 van 4
De Tuono V4 doorheen de jaren
De evolutie van de Tuono V4 is een indrukwekkend verhaal van voortdurende verfijning:
2011-2014: De originele Tuono V4 R introduceerde de 999 cc V4-motor met 167 pk en het APRC-pakket (met tractie-, wheelie- en launch control)
2015-2020: De motor groeide naar 1077 cc en 175 pk, met verbeterde elektronica en keuze tussen RR (met Sachs-vering) en Factory (met Öhlins)
2017: Introductie van Smart EC 2.0 semi-actieve vering voor het Factory-model
2021-2024: Euro 5-updates, nieuwe swingarm overgenomen van de RSV4, grotere TFT-display en toevoeging van bochtrem-ABS
2025: De nieuwste generatie krijgt een 1099 cc motor met 180 pk, aerodynamische verbeteringen en verfijnde elektronica
De 2025 Tuono V4: krachtiger en slimmer
De nieuwste incarnatie van de Tuono V4 brengt substantiële verbeteringen. De motor is opgeboord tot 1099 cc en levert nu 180 pk. De grotere gasklephuis (van 48 mm naar 52 mm) zorgt voor een nog directere gasrespons en een krachtigere middentoerenrange.
Het standaardmodel wordt uitgerust met volledig instelbare Sachs-vering, terwijl het Factory-model pronkt met het Öhlins Smart EC 2.0 semi-actieve systeem. Het remsysteem is op beide modellen van topkwaliteit, met Brembo-componenten waaronder de gerenommeerde M50-remklauwen vooraan.
De elektronica is verder verfijnd met het uitgebreide APRC-pakket (Aprilia Performance Ride Control), dat instelbare tractiecontrole, wheeliecontrole, motorremcontrole en bochtrem-ABS omvat. Nieuw is de predictive wheeliecontrol, die het optillen van het voorwiel anticipeert en subtiel corrigeert zonder abrupte vermogensonderbreking.
Jeffrey Herlings, de vijfvoudige wereldkampioen motorcross, heeft bevestigd dat hij in 2026 wil blijven racen. Deze uitspraak komt op een belangrijk moment, aangezien zijn contract met Red Bull KTM Factory Racing eind 2025 afloopt. Voor de Nederlandse motorcrosslegende, bekend onder de bijnaam ‘The Bullet’, opent dit een wereld aan mogelijkheden voor zijn toekomstige carrière.
De timing van deze aankondiging is opvallend, kort na zijn top-tien klassering in de MXGP van Arco di Trento. Deze prestatie is des te indrukwekkender omdat Herlings slechts beperkte tijd op de motor heeft doorgebracht na een zes maanden durende revalidatie vanwege een gescheurde kruisband in zijn rechterknie.
Bij de MXGP van Arco di Trento behaalde Herlings een negende plaats in het algemeen klassement met manche-resultaten van 10e en 11e. In een interview gaf hij toe zich ‘een beetje niet op zijn gemak’ te voelen, maar erkende hij ook duidelijke vooruitgang te boeken. Dit optreden bewijst dat Herlings, ondanks zijn blessuregevoeligheid, nog steeds een factor van betekenis is in de MXGP.
Met het aflopen van zijn KTM-contract eind 2025 staan Herlings verschillende opties ter beschikking. Hoewel een contractverlenging bij KTM gezien hun lange geschiedenis een voor de hand liggende mogelijkheid lijkt, heeft hij aangegeven dat ‘alle opties op tafel liggen’, wat suggereert dat hij openstaat voor aanbiedingen van concurrerende teams.
Marktwaarde en toekomstige mogelijkheden
Herlings’ marktwaarde wordt bepaald door verschillende factoren. Zijn vijf wereldtitels en talrijke overwinningen maken hem een begeerde aanwinst voor elk team. Tegelijkertijd kan zijn blessuregeschiedenis zorgen oproepen bij potentiële werkgevers, wat mogelijk invloed heeft op de financiële voorwaarden van zijn volgende contract.
Salarissen voor MXGP-rijders variëren aanzienlijk, van honderdduizenden tot meer dan een miljoen euro per jaar voor de absolute toppers. Herlings’ volgende contract zal waarschijnlijk zijn status als een van de sterren van de sport weerspiegelen, waarbij zijn onbetwistbare talent wordt afgewogen tegen de risico’s verbonden aan zijn blessuregeschiedenis.
Een cruciale periode
Voor Herlings wordt de rest van het 2025-seizoen cruciaal om zijn waarde te bewijzen aan potentiële teams. Zijn prestaties zullen niet alleen bepalen welke contractaanbiedingen hij ontvangt, maar ook of hij nog steeds kan strijden op het hoogste niveau ondanks de tol die zijn lichaam heeft betaald.
Terwijl Herlings zich voorbereidt op de contractonderhandelingen, blijft zijn natuurlijke talent, vastberadenheid en passie voor de sport onbetwist. Ondanks een carrière die gekenmerkt wordt door terugkerende blessures, heeft hij consistent de twijfels van critici weerlegd en buitengewone prestaties geleverd. Of hij in 2026 opnieuw kan schitteren in de MXGP, zal de tijd moeten uitwijzen.
Cruiser en custombike rijders opgelet. Vind jij dat jouw motor wel gezien mag worden? Heb je zelf een unieke motorfiets gebouwd of heb je jouw droommotor volledig laten verbouwen tot een waanzinnige creatie? Rij deze dan naar RIDERS Festival 2025 en doe mee met de Bigtwin Ride-In Bikeshow!
Op 31 mei en 1 juni organiseren we samen met Bigtwin Custombike Magazine de Bigtwin Ride-In Bikeshow tijdens RIDERS Festival.
Bigtwin zal bij velen een belletje rinkelen, zeker als je van grote V-twin’s en slanke choppers houdt. Bigtwin Custombike Magazine is hét blad voor fans van custombikes en custombouwers. Jaarlijks organiseren zij ook de Bigtwin Bikeshow & Expo. Hier komen custom- en cruiserrijders samen om de mooiste custombikes te bewonderen. De unieke lifestyle die erbij hoort en de sfeer eromheen komt hier samen en uit zich in vier dagen ‘custombike madness’.
De Bigtwin Bikeshow is hier de grootste attractie, waar honderden unieke motoren te bewonderen zijn. Afgelopen jaar organiseerden we samen voor het eerst de outdoor versie van deze toffe Bikeshow. En wat was het een succes!
Meer dan dertig motoren deden mee aan de Bigtwin Ride-In Bikeshow, zowel op zaterdag als zondag. Deze werden verdeeld in twee categorieën, namelijk Custom en Chopper. Op zaterdag nam Ger met zijn opvallende H-D Shovelhead trike de award mee naar huis, evenals John met zijn stijlvolle Softtail. Op zondag gingen de trofeeën naar Vedder met zijn Clubstyle FXR en naar Gert-Jan met zijn stoere chopper.
Het was niet alleen een spannende competitie, maar ook een waanzinnig gezicht. Ook trok de Ride-In Bikeshow veel belangstelling.
Wil jij jouw motor dit jaar in de spotlight zetten? Kom dan naar RIDERS Festival en meld je bij de organisatie. Zij wijzen je de weg naar de speciale parking voor jouw bijzondere motorfiets.
Praktische informatie
Waar
Autotron Rosmalen
Wanneer
31 mei en 1 juni 2025 Zaterdag van 10.00 – 17.00u Zondag van 10.00 – 17.00u
IJsspeedwayrijder Jasper Iwema sloot zijn seizoen in Thialf af met een podiumplek. Op zondagmiddag eindigde hij als derde, wat hem naar de vierde plaats in het WK-eindklassement bracht. De Zweed Niklas Svensson won beide races in Heerenveen, maar kon zijn landgenoot Martin Haarahiltunen niet van een vierde wereldtitel afhouden.
Tijdens de races voor de Roelof Thijs Bokaal op vrijdagavond had Iwema een zware crash door een lekke achterband, waarbij hij een snee onder zijn oog opliep en een startverbod kreeg. Voor de zaterdagavond kreeg hij echter groen licht van de artsen en toonde hij zijn veerkracht door als vijfde te eindigen. Op zondag ging het nog beter; met een overwinning en vier tweede plaatsen plaatste hij zich voor de finale met de beste vier coureurs.
Samen met Haarahiltunen, Svensson en de Fin Max Koivula stond Iwema aan de start. Koivula viel in de laatste fase van de race, waardoor Haarahiltunen zeker was van de titel en Iwema de derde plaats kon behalen. Iwema was dolgelukkig en bedankte zijn supporters. Hij had zijn doel, een top vijf-plaats, bereikt en verzekerd van deelname aan de GP-serie in 2026. Daarnaast overtrof hij de prestatie van Roelof Thijs, die in 1984 als vijfde eindigde in het WK.
Sebastian Reitsma beleefde zijn hoogtepunt op vrijdagavond met een overwinning in de Roelof Thijs Bokaal. Hij was blij dat het eindelijk gelukt was, nadat hij vorig jaar een kans miste. Tijdens de WK-races had hij het moeilijker en eindigde als twaalfde.
Leon Kramer, ondanks griepklachten, won de tweede plaats op vrijdagavond. Door het uitvallen van Franz Zorn kreeg hij ook de kans om deel te nemen aan de GP-niveau races.
In totaal kwamen meer dan 10.000 bezoekers naar de races in Heerenveen, waar ze genoten van spannende wedstrijden en indrukwekkende valpartijen. Volgend jaar zijn de beste ijsspeedwayrijders weer aanwezig in Thialf op 10, 11 en 12 april.
Roelof Thijs Bokaal: 1. Sebastian Reitsma, 2. Leon Kramer, 3. Jo Saetra (NOR), 4. Melwin Björklin (S), 5. Franz Mayerbüchler (D), 6. Niek Schaap, 16. Jasper Iwema
1 van 2
EMX125 en EMX250 Sardinië en Italië: Gyan Doensen op dreef
Vanwege de deelname van de WMX op Sardinië was er geen EMX250-race. De EMX125 reed in Riola Sardo en Pietramurata. Ivano van Erp viel in de eerste manche terwijl hij vierde stond en liep een duimblessure op, waardoor hij niet verder kon rijden. Gyan Doensen presteerde beter; na een 17e plaats in de eerste manche, werd hij derde in de tweede race. Bradley Mesters eindigde als tiende en negende. In de tussenstand, geleid door Janis Reisulis, staat Doensen zevende, met Mesters er vlak achter. Dani Heitink hield zijn perfecte score in de EMX125 met een vierde en elfde plaats in Riola Sardo. In Pietramurata startte hij vanuit de achterhoede en eindigde als 19e, maar in de tweede race, met een betere startpositie, werd hij achtste. Na vier wedstrijden staat Heitink zevende, met Aron Katona als koploper. Dean Gregoire scoorde twee nulpunten en verzamelde in de andere manches acht punten.
Gyan Doensen blijft het goed doen in de EMX250.
ONK Zijspancross Halle: Keuben/Rietman winnen derde ONK
Justin Keuben en Dion Rietman hebben de derde ONK Zijspancross van het seizoen gewonnen. In de eerste heat stond Keuben stil na een opstopping bij de start, maar hij wist knap van achteraan naar de tweede plek te rijden. Hermans en Van den Bogaart wonnen de eerste heat door vanaf het begin de leiding te behouden. In de tweede heat wilde Hermans zijn succes herhalen, maar kwam plotseling stil te staan door een scheefgelopen kettinggeleider. Hierdoor kon Keuben de leiding overnemen en won met ruime voorsprong. Hermans kreeg de ketting er weer op en eindigde als zesde, wat hem de tweede plaats in het dagklassement opleverde. De derde plaats op het podium werd beslist in een spannende strijd tussen Prümmer en Wijers, waarbij Prümmer uiteindelijk met een minimale voorsprong de tweede heat won en als derde op het dagpodium eindigde.
Pepijn Bijsterbosch veroverde de eerste pole-position van het seizoen in de Dutch Superbikes op het TT Circuit Assen, sneller dan Kawasaki-rijder Wayne Tessels en Thijs Peeters (BMW). Tessels had een goede start, maar moest al snel de superioriteit van Bijsterbosch erkennen, die als eerste de finishlijn passeerde. Tessels eindigde als tweede, gevolgd door Eddie de Boer, die zijn merkgenoten Peeters en Stephan de Boer achter zich liet.
In de eerste IDC Supersport-race namen Melvin van der Voort en de Belg Luca de Vleesschauwer als gastrijders deel. Voor beide Ducati-rijders was het een nuttige training, maar de Belg viel in de zesde ronde. Hierdoor kwam Van der Voort als winnaar over de streep.
De strijd om de punten ging tussen Lennox Lehman, Kay van Steenbergen en Sven Doornenbal. In de laatste ronde zorgde een technisch probleem met Doornenbals Kawasaki voor een oliespoor, wat leidde tot een zware crash met zes rijders en het voortijdig beëindigen van de wedstrijd. Lehmann (Yamaha) won, gevolgd door Van Steenbergen (Suzuki) en Van Kalkeren (Yamaha).
Kort door de bocht
Lynn Valk zegevierde in beide heats van de EMX in Delfzijl. Danee Gelissen eindigde als derde, Shana van der Vlist als zesde en Amber Simons als achtste. Bas Verspaandonk was met zijn derde plek de beste Nederlander in de EMX65.
Op donderdag 10 april, voor het WorldSBK-weekend in Assen, vonden op de TT Junior Track de eerste races van de Nederlandse FIM MiniGP plaats. In de 190cc-klasse behaalde Levi Flier twee overwinningen. Milan Hunneman was de sterkste in de 160cc-klasse.
Het WorldSBK-evenement had een primeur; voor het eerst vond het WorldWCR – het dames wegracewereldkampioenschap – plaats op het TT Circuit Assen, waar Maria Herrera en Beatriz Neila de races wonnen. In het bijprogramma werden ook twee races van de Northern Talent Cup verreden. Jaylen Korporaal werd achtste in de eerste race, maar viel in de tweede. Ruben Nijland eindigde als beste Nederlander met een zeventiende plaats.
Sportkalender
Datum
Evenement
19 april
IDC Assen
19 april
ONK speedway Veenoord
19 april
NK Junior Moto Racing, NSF100 Assen
19/20 april
WK endurance 24 uur, WK zijspan Le Mans (F)
19/21 april
MXGP, EMX125, EMX250 Frauenfeld (CH)
20 april
EMX Women Esbjerg (DK)
20 april
NSC, BeNeLux Trophy, ONK wegrace Croix-en-Ternois (F)
Het wereldkampioenschap voor dames begon voor Nederland op het zandcircuit van Riola Sardo op Sardinië uitstekend: Lotte van Drunen won beide manches, terwijl Lynn Valk en Shana van der Vlist respectievelijk een tweede en derde plaats behaalden. De drie Nederlandse rijdsters, samen met de Spaanse Daniela Guillen, namen snel afstand van de rest, geleid door Kiara Fontanesi. Van der Vlist leidde en Guillen klom naar de tweede plaats door Van Drunen te passeren. Toen Guillen ook Van der Vlist passeerde, werd het Van Drunen te gortig. Pas toen Guillen een fout maakte, nam Van Drunen de leiding over en won de race. Guillen werd tiende. Danee Gelissen en Amber Simons werden negende en dertiende.
In de tweede manche had Valk een goede start, maar viel in de tweede ronde, waardoor Van der Vlist de leiding nam. Ondanks dat zij het grootste deel leidde, werd ze met nog twee ronden te gaan ingehaald door de wereldkampioene. Valk herstelde zich tot de derde plaats, terwijl Guillen opnieuw punten verloor en als vijfde eindigde. Na de eerste GP staat Van Drunen bovenaan met 50 punten, gevolgd door Van der Vlist en Valk met elk 42 punten. Andersen staat vierde met 34 punten. Viervoudig wereldkampioen Courtney Duncan bleef in Nieuw-Zeeland vanwege een ontsteking aan haar hartzakje.
Nederlands feest op het podium met v.l.n.r. Shana van der Vlist, Lotte van Drunen en Lynn Valk.
Weer moest Pecco Bagnaia lijdzaam toezien hoe teamgenoot Marc Márquez alles won.
Na zijn onnodige val tijdens de GP van Amerika zette Marc Márquez in Qatar direct weer orde op zaken. Want de Ducati-fabriekscoureur domineerde op het Lusail Circuit. Na het rijden van een absoluut ronderecord mocht de Spanjaard er niet alleen van poleposition vertrekken, hij won er ook de Sprint, de GP-race en brak daarin ook nog eens het ronderecord. Bovendien heroverde de oudste Márquez de leiding in de WK-strijd. Regerend wereldkampioen Jorge Martin (Aprilia) raakte bij zijn wedstrijdrentree opnieuw zwaar geblesseerd en KTM-coureur Maverick Viñales moest een prachtige tweede inleveren.
Voor we het over de Grand Prix van Qatar gaan hebben eerst nog even terug naar datgene wat er gebeurde tijdens de startprocedure van de Amerikaanse GP in Austin. Het meest schokkende mag worden genoemd, dat de meeste hoofdrolspelers het (nieuwste) reglement omtrent de startprocedure niet bleken te kennen. Ook niet door Marc Márquez (die als de aanstichter van de chaos werd gezien) en de verantwoordelijke personen binnen zijn team, dat van Lenovo Ducati. En dat geldt dan in de eerste plaats voor Marco Rigamonti, de cheftechnicus van de Spaanse coureur. Want die was niet zeker van zijn zaak en dacht dat zijn rijder na de opwarmronde achteraan het veld moest aansluiten. Maar teammanager Davide Tardozzi gaf direct aan, dat er na de start een ‘ride-through penalty’ genomen moest worden. Dit alles blijkt uit door Dorna op de grid gemaakte videobeelden die na de COTA MotoGP-race naar buiten werden gebracht. Márquez dacht door zijn startplaats te verlaten en over te stappen op een machine met droogweer-afstelling, dat hij gestart vanuit de pitstraat en na het rijden van de opwarmronde achter aan het veld kon aansluiten om vandaar aan zijn race te beginnen. Maar in het reglement staat dat hij vanaf zijn normale startpositie (in dit geval was dat de pole) had moeten vertrekken. Om vervolgens in de race als straf een ‘ride-through penalty’ te ondergaan. Dat zou op dit circuit een verlies van ongeveer dertig seconden met zich mee hebben gebracht. Ook de negen andere coureurs die Marc Márquez tijdens zijn ‘wegrenactie’ blindelings volgden, hadden deze straf moeten krijgen. Na afloop werd duidelijk dat al deze rijders dus ook het reglement niet kenden. En dat mag een heel kwalijke, amateuristische zaak worden genoemd! Uiteindelijk hadden zij allemaal het geluk dat de startprocedure vroegtijdig werd afgebroken omdat de wedstrijdleiding vond dat de veiligheid in het geding was. Door dit besluit werden alle andere startregels overruled en volgde er een volledig nieuwe start. Ook kan worden geconcludeerd dat Marc Márquez heel slim dacht te zijn, maar dat uiteindelijk toch niet (voldoende) was! Gewoon omdat de achtvoudig wereldkampioen niet op de hoogte was van de nieuwste regels. Iets dat hij later ook toegaf. Feit is verder dat Enea Bastianini, Brad Binder en Ai Ogura, die als enige drie rijders al op de grid op slickbanden stonden, niet voor het maken van de juiste keuze werden beloond. Inmiddels heeft racedirecteur Mik Webb verklaard dat de startregels herzien gaan worden. Maar dat was in Qatar nog niet gebeurd.
1 van 4
Het blijft fascinerend als onder kunstlicht de MotoGP-raketten worden afgevuurd.
Maverick Viñales (12) maakte het de Ducati’s onder aanvoering van Marc Márquez (93) nog knap lastig. Helaas kreeg de KTM-coureur geen loon naar werken.
Eindelijk zagen we wereldkampioen Jorge Martin op zijn Aprilia met startnummer 1 in een Grand Prix aan het werk.
Maverick Viñales steeg boven zichzelf uit tijdens de huldiging voor de tweede plaats. Om vervolgens terug te vallen naar de veertiende positie …..
Wat er wel het geval was, was de wedstrijdrentree van Jorge Martin. Na alle blessureleed van de laatste maanden kon de regerend wereldkampioen dan eindelijk zijn wedstrijddebuut op zijn Aprilia voorzien van het startnummer 1 maken. Hoewel er dit seizoen maar liefst tweeëntwintig GP’s op de kalender staan, kan worden aangenomen dat titelprolongatie voor de Spanjaard gezien het hoge niveau van de concurrentie onmogelijk gaat worden. Martin is niet de eerste kampioen in de koningsklasse die dit al zo vroeg in het seizoen overkomt. Zo begon in 1986 Freddie Spencer als 250cc- en 500cc-dubbelwereldkampioen met een blessure aan zijn rechteronderarm aan het nieuwe seizoen. Daardoor zou de Amerikaan niet alleen in 1986 geen enkel WK-punt scoren, maar betekende de blessure indirect zelfs het einde van zijn racecarrière. In 1990 kwam toenmalig 500cc-wereldkampioen Eddie Lawson tijdens de training voor de eerste Grand Prix van het seizoen – Laguna Seca, Verenigde – door falende remmen bij zijn Yamaha dusdanig hard ten val dat hij een gecompliceerde rechterenkelbreuk opliep. Pas tijdens de TT van Assen kon de Amerikaan zijn rentree maken. In 1999 raakte vijfvoudig 500cc-titelhouder Mick Doohan (Honda) tijdens de training voor de GP van Spanje in Jerez, de derde van het seizoen, dusdanig gewond dat hij abrupt een punt achter zijn racecarrière moest zetten. Dat laatste overkwam Marc Márquez in 2020 (net) niet. Maar zijn val tijdens de openingsrace van het seizoen in Jerez gevolgd door een te snelle comeback, zorgden er wel voor dat de Spanjaard daarna vanwege meerdere operaties en herstelperiodes voor meer dan een jaar was uitgeschakeld. Door alle ondergane blessureleed adviseerde Márquez Jorge Martin daarom niet te snel een comeback te willen maken. Maar na de eerste drie GP’s van dit seizoen te hebben gemist, kreeg de titelhouder van de doctoren groen licht om in Qatar zijn rentree te maken. Het werd geen gelukkige comeback. Want na een zestiende plaats in de Sprint, kwam Martin tijdens de GP-race, buiten de punten liggend, hard ten val. Hierbij liep hij meerdere kneuzingen aan zijn borstkas, een klaplong en zes gebroken ribben op. Met als gevolg dat de Aprilia-coureur niet alleen een aantal dagen ter observatie in het ziekenhuis van Doha moest blijven, maar dat hij opnieuw voor langere tijd is uitgeschakeld.
Marc Márquez en zijn vriendin Gemma Pinto verkennen tijdens een avondwandelingetje het circuit.
Underdog
Voor deze GP van Qatar dook Marc Márquez in de rol van underdog door te verklaren dat het circuit van Lusail zijn broer Alex en Pecco Bagnaia beter zou liggen. Dat de achtvoudig wereldkampioen geen liefhebber van deze baan is, is bekend. Hij wist er dan ook maar één keer een MotoGP-race te winnen. Dat was in 2014. Maar sinds hij in het zitje van een fabrieks-Ducati zit, is MM93 overal snel. Zo ook in de woestijn, want ook hier veroverde hij met een tijd van 1.50,499 minuut, of te wel een absoluut ronderecord, de poleposition. En eveneens voor de vierde achtereenvolgende keer stond zijn jongere broer Alex bij de start naast hem. Heel wat slechter verging het Pecco Bagnaia. Die mocht na een schuiver in Q2 pas van de elfde startplaats vertrekken. Dat de Italiaan vervolgens in de Sprint niet verder dan de achtste positie kwam, was gezien de zware concurrentie geen verrassing te noemen. Bagnaia was als achtste zelfs de laagst geklasseerde van de zes Ducati-coureurs. Vooraan het veld zorgden de heren M. en A. Márquez voor alweer de zesde dubbele familiezege in dit (nog prille) seizoen. Franco Morbidelli maakte het Ducati-podium compleet en debutant Fermin Aldeguer, eveneens Ducati, pakte een knappe vierde plaats. Opvallend was dat naast geen enkele Honda-coureur ook geen enkele KTM-rijder in de punten wist te rijden. En dat terwijl Brad Binder verleden jaar met zijn KTM nog twee keer als tweede in Qatar wist te finishen. Op zondag meldde zich tijdens de GP-race wel verrassend een KTM-coureur in de voorste gelederen. Nog verrassender was dat dit Maverick Viñales was. Maar er gebeurde nog meer. Eerst raakten de gebroeders Márquez elkaar door een stuurfoutje van Marc. Hiervan profiteerde Franco Morbidelli die onverschrokken de leiding in de race nam. Vervolgens maakte Alex Márquez een fout waardoor Fabio Di Giannantonio de woestijn in werd gestuurd en zo een hoge klassering in de duisternis zag verdwijnen. De jongste Márquez, die ook naast de baan was geraakt, wist na het krijgen van een ‘long-lap’ straf nog knap terug te komen naar een uiteindelijke zesde plaats. Vooraan het veld was het vervolgens Viñales die zich met zijn KTM in het Ducati-geweld mengde. Buiten Franco Morbidelli was dat Marc Márquez en de sterk naar voren gekomen Pecco Bagnaia. De twee Ducati-fabriekscoureurs hadden nog een hele kluif aan Viñales, die weer eens een van zijn sterkere races reed. Maar in de laatste vier ronden liet Márquez, die tot dan aan toe heel slim zijn voorband zoveel mogelijk had gespaard, zien waartoe hij in staat is. Ook op dit circuit. Na een aantal zeer snelle ronden, waaronder drie ronden voor het einde een nieuw rondrecord, zette hij de race naar zijn hand en boekte zo zijn zevende zege uit acht starts. Terwijl Viñales op 1,8 seconde tweede werd, pakte Bagnaia de derde plaats. Na de tot nu toe tegenvallende resultaten waren ze bij KTM natuurlijk ontzettend blij met dit resultaat. Maar voordat de huldiging (met Viñales dus) plaatsvond, kwam er al het bericht dat de luchtdruk van de voorband van zijn machine wel eens niet in orde zou zijn. Een kleine twee uur na de race kwam daar de bevestiging van en kreeg de combinatie Maverick Viñales/KTM een tijdstraf van zestien seconden toebedeeld. Dat betekende geen tweede maar een veertiende plaats en ook het moeten inleveren van de zwaarbevochten trofee. Als eerste profiteerde Morbidelli hiervan, want die werd na de Sprint ook nu weer derde. En zo waren opnieuw de eerste drie Ducati-coureurs. In dit seizoen was dat voor de achtste achtereenvolgende keer. Dit keer was Johann Zarco met zijn Honda als vierde de hoogst geklasseerde niet-Ducati-rijder. In tegenstelling tot de Sprint was de machine van de Fransman nu wel van het goede type achterband, een medium, voorzien. Dat gold trouwens ook voor Viñales. Aldeguer schitterde andermaal. Nu werd de jongste MotoGP-rijder vijfde. Als zevende was Fabio Quartararo opnieuw de beste Yamaha-coureur. Pedro Acosta werd na het terugzetten van Viñales als achtste de beste KTM-rijder. De volgende Grand Prix is die van Spanje. Verleden jaar vochten Marc Márquez en Pecco Bagnaia op Jerez een titanenduel uit. Een duel dat werd gewonnen door de Italiaan. Dit jaar zal de Spanjaard voor eigen publiek revanche willen nemen. Maar dat geldt voor meerdere, veelal Spaanse, coureurs. Want wat te denken van ene Maverick Viñales?
Foto’s: ANP, MotoGP.com en teams.
MotoGP Qatar uitslagen
Sprint Qatar
1. Marc Márquez (E), Ducati, 20.38,304; 2. Alex Márquez (E), Ducati, + 1,577; 3. Franco Morbidelli (I), Ducati, +3,988; 4. Fermin Aldeguer (E), Ducati, +4,369; 5. Fabio Quartararo (F), Yamaha, +4,593; 6. Fabio Di Giannantonio (I), Ducati, +5,099; 7. Ai Ogura (J), Aprilia, +10,199; 8. Francesco Bagnaia (I), Ducati, +10,334; 9. Marco Bezzecchi (I), Aprilia, +11,300.
11 ronden = 59,18 km
Racegemiddelde winnaar: 172,0 km/u
Snelste ronde (5e): Marc Márquez, 1.52,093 = 172,7 km/u
Snelste ronde (19e): Marc Márquez, 1.52,561 = 172,0 km/u (record)
Stand MotoGP na 4 van 44 races
Positie
Rijder en Motorfiets
Punten
1
Marc Márquez (E), Ducati
123
2
Alex Márquez (E), Ducati
106
3
Francesco Bagnaia (I), Ducati
97
4
Franco Morbidelli (I), Ducati
78
5
Fabio Di Giannantonio (I), Ducati
48
6
Johann Zarco (F), Honda
38
7
Marco Bezzecchi (I), Aprilia
32
8
Fabio Quartararo (F), Yamaha
30
9
Ai Ogura (J), Aprilia
29
10
Luca Marini (I), Honda
26
11
Pedro Acosta (E), KTM
24
12
Brad Binder (ZAF), KTM
22
13
Enea Bastianini (I), KTM
21
14
Fermin Aldeguer (E), Ducati
20
15
Jack Miller (AUS), Yamaha
19
Quotes
1 van 4
‘Ik voel me nog steeds niet 100%. En ik twijfel of ik het hele weekend wel kan volbrengen’ MotoGP-wereldkampioen Jorge Martin (Aprilia) voor zijn rentree, die desastreus voor hem zou aflopen.
‘Ik heb het verknald in de kwalificatie.’ Pecco Bagnaia (Lenovo Ducati) over het feit, dat hij na een val pas van de elfde startplaats mocht vertrekken.
‘Ik heb de straf gelijk geaccepteerd en hem en zijn team mijn excuses aangeboden.’ Alex Márquez (BK8 Gresini Ducati) nadat hij Fabio Di Giannantonio naast de baan had gedrukt en daarvoor een ‘long-lap’ straf had gekregen.
‘Dit was tot nu het belangrijkste weekend in dit seizoen voor mij. Want ik wist, dat ik het hier moeilijker zou hebben dan bij de eerste drie circuits.’ Marc Márquez (Lenovo Ducati) na zijn derde dubbele zege (Sprint en GP-race) in dit seizoen.
De Nederlandse Moto2-coureurs streden in Qatar om een plek in de top tien. Zonta van den Goorbergh – vertrokken vanaf de tweede startrij – finishte als twaalfde, terwijl Collin Veijer als dertiende over de streep kwam. Daarmee pakten beide Nederlanders voor de tweede keer op rij WK-punten. Aron Canet wist zich knap te herstellen van een matige start en behaalde zijn eerste Grand Prix-zege van het seizoen.
Zonta van den Goorbergh en Collin Veijer begonnen met vertrouwen aan de vierde Grand Prix van het seizoen in Qatar. Veijer deed dat na zijn tiende plaats tijdens de derde race in Amerika, terwijl Van den Goorbergh zich daar knap had gekwalificeerd op de tweede startrij. Hoewel de race in Amerika wat tegenviel, wist de RW-Idrofoglia Racing GP-coureur wél zijn eerste WK-punten van het seizoen te scoren. Onder het kunstlicht van het Lusail International Circuit liet Van den Goorbergh opnieuw een sterke kwalificatie zien. De 19-jarige coureur behoorde tijdens de trainingen voortdurend tot de snelste rijders en plaatste zich overtuigend voor Q2. In zijn laatste ronde van de kwalificatie klokte hij een knappe zesde tijd, waardoor hij – voor de tweede keer op rij – op de tweede startrij mocht plaatsnemen. ‘Het is de eerste keer in mijn WK-carrière dat ik mij twee keer achter elkaar in de top zes heb gekwalificeerd. Dat laat zien dat we op een goede manier aan het werken zijn. Het ritme voor de race is ook goed, dus we gaan er een mooie wedstrijd van maken,’ vertelde Zonta na afloop van de kwalificatie.
Ook de andere Nederlander was goed onderweg. Collin Veijer kende zijn beste trainingsdagen tot nu toe in zijn nog jonge Moto2-carrière. De Staphorster wist zich vrijdagmiddag nét niet te plaatsen bij de veertien snelste rijders die rechtstreeks doorgaan naar Q2. Toch was zijn zestiende tijd een flinke verbetering ten opzichte van eerdere GP’s. Vooral qua rijstijl in de Moto2-klasse maakte de Red Bull KTM Ajo-coureur duidelijke stappen voorwaarts. In Q1 kwam Veijer slechts 0,2 seconde tekort om zich bij de top vier te scharen en door te stromen naar Q2. Met een zesde plaats in die sessie mocht hij de race vanaf de twintigste positie starten – zijn beste kwalificatieresultaat van het seizoen tot nu toe. Veijer: ‘Het gevoel wordt beter en beter. Jammer dat we net niet in Q2 kwamen, maar dat is in deze fase van het seizoen nog geen probleem. We gaan ervoor om in de punten te eindigen.’
Manuel Gonzalez veroverde poleposition, voor Jake Dixon en Aron Canet. Daarmee vertrokken de drie grootste titelkandidaten vanaf de voorste rij.
1 van 5
Zonta van den Goorbergh mocht opnieuw vanaf de tweede startrij vertrekken.
Collin Veijer voelt zich steeds beter thuis op de Moto2-motor.
De verschillen in het Moto2-veld zijn klein. Deniz Öncü rijdt hier zo halverwege de race aan de leiding, maar Zonta van den Goorbergh (84) en Collin Veijer (95) hebben de kopgroep nog steeds in beeld.
Het Moto2-podium in Qatar met winnaar Aron Canet (midden),
Zonta van den Goorbergh (84) net voor Collin Veijer (95) in de slotfase van de Moto2-race in Qatar.
Inhaalrace Canet
In de race kreeg het leidende trio stevige tegenstand. Gonzalez pakte de kopstart voor Dixon, terwijl Canet na een zeer slechte start terugviel naar de veertiende plaats. Maar hij wist zich snel naar voren te werken, terwijl Gonzalez en Dixon posities verloren aan Deniz Öncü, Daniel Holgado en Albert Arenas. Vooraan waren de onderlinge verschillen klein. Met nog acht ronden te gaan reden acht coureurs dicht bij elkaar. Canet was inmiddels opgeklommen naar de tweede plaats achter Öncü, de teamgenoot van Veijer bij Red Bull KTM Ajo. Ook Dixon maakte nog deel uit van de voorste groep, maar kwam ten val met nog ruim zes ronden te gaan. Daarmee kwam er een einde aan zijn reeks van twee overwinningen op rij.
Door de crash van Dixon ontstond er een breuk in het veld, waarbij vier rijders vooraan overbleven: Öncü, Canet, Holgado en Gonzalez. Met nog vier ronden te gaan nam Canet de leiding over, waarmee hij zijn moeizaam begonnen race wist om te buigen in een knappe overwinning. Daarnaast nam hij de leiding in het Moto2-wereldkampioenschap over van Dixon. Öncü hield Gonzalez achter zich in de strijd om de tweede plaats. Holgado maakte opnieuw indruk met een vierde plek. De Moto2-nieuwkomer is dit seizoen in elke race binnen de top tien gefinisht en staat na vier GP’s op een indrukwekkende vierde plaats in de WK-stand. Diogo Moreira won het duel om de vijfde plaats van Barry Baltus. De Belg, die vorig jaar nog als tweede eindigde in Qatar, kwam dit keer keurig als zesde over de finish.
Tweede keer WK-punten
Van den Goorbergh kon niet profiteren van zijn goede startpositie. Bij de start en in de eerste bochten verloor de jonge Nederlander meerdere plaatsen, waardoor hij na de eerste sector als elfde doorkwam. Na twee ronden reed Van den Goorbergh op de veertiende positie, maar daarna vond hij zijn ritme. De RW-Idrofoglia-coureur wist zich op te werken naar een plek binnen de top tien.
Ook zijn landgenoot Veijer was goed onderweg. In de eerste ronde won de 20-jarige coureur al vier plaatsen, waardoor hij als zestiende doorkwam. In de eerste helft van de race wist ook Veijer meerdere rijders te passeren. Beide Nederlanders belandden in een groep van vijf coureurs, die eerst streden om de negende plaats en – na de crash van Dixon – om de achtste positie. Van den Goorbergh reed geruime tijd aan kop van deze groep, terwijl Veijer schommelde tussen de tiende en twaalfde plek. In de slotfase moesten ze allebei iets terrein prijsgeven en werden ze gepasseerd door regerend Moto3-wereldkampioen David Alonso. Uiteindelijk kwam Van den Goorbergh als twaalfde en Veijer als dertiende over de finish, waardoor beide Nederlanders voor de tweede keer op rij WK-punten behaalden.
Zonta van den Goorbergh leidt de strijd om de achtste plaats gevolgd door Marcos Ramirez en Filip Salac. Collin Veijer rijdt hier net voor Tony Arbolino.
Na afloop verklaarde Van den Goorbergh: ‘Ik ben niet helemaal tevreden over de race, zeker gezien mijn zesde startplek, maar het is goed dat we punten meenemen. Naarmate de race vorderde ging het steeds beter. Ik had nog een hachelijk moment met Binder, omdat hij ineens stilviel op het rechte stuk. Daardoor verloor ik de aansluiting met de groep voor mij, maar ik kon alsnog een constant tempo vasthouden. Met nog zo’n acht ronden te gaan kreeg ik te maken met een vrij onverwacht verval van de voorband, ondanks dat we voor de hardere compound hadden gekozen. Hoe dan ook hebben we het niet slecht gedaan dit weekend en kunnen we er positief op terugkijken.’
Ook Veijer kende in de slotfase een vergelijkbaar probleem: ‘Het was een solide race en we zijn opnieuw in de punten gefinisht. De eerste ronde was erg goed, daarna probeerde ik mijn tempo vast te houden. Ik kwam op de elfde plek terecht en voelde me daar erg sterk. Aan het einde begon ik wat grip te verliezen aan de voorkant, waardoor het moeilijk werd om de positie te behouden. Maar al met al zijn we tevreden met onze prestaties dit weekend.’
Van den Goorbergh en Veijer lijken steeds beter in hun ritme te komen – een lijn die ze hopen door te trekken nu het Grand Prix-circus naar Europa verhuist. Wanneer Van den Goorbergh het tempo uit de trainingen ook in de races weet door te trekken, liggen er zeker nog betere resultaten in het verschiet. Bij Veijer is de stijgende lijn duidelijk zichtbaar. Na WK-punten te hebben gescoord in Amerika op een natte baan, deed hij dat nu ook in Qatar onder droge omstandigheden. En juist die constante vooruitgang is het belangrijkste doel voor Veijer in zijn debuutseizoen in de Moto2. De eerstvolgende Grand Prix staat gepland van 25 tot en met 27 april op het circuit van Jerez in Spanje.
Foto’s: MotoGP, teams
Moto2 Qatar uitslagen
Moto2 Qatar
1. Aron Canet (E), Kalex, 35.30,185; 2. Deniz Öncü (TR), Kalex, +1,103; 3. Manuel Gonzalez (E), Kalex, +1,286; 4. Daniel Holgado (E), Kalex, +4,021; 5. Diogo Moreira (BR), Kalex, +5,892; 6. Barry Baltus (BE), Kalex, +6,158; 7. Celestino Vietti (I), Boscoscuro, +9,821; 8. Marcos Ramirez (E), Kalex, +9,991; 9. Albert Arenas (E), Kalex, +10,839; 10. Filip Salac (CZ), Boscoscuro, +10,879; 11. David Alonso (CO), Kalex, +11,523; 12. Zonta van den Goorbergh (NL), Kalex, +11,925; 13. Collin Veijer (NL), Kalex, +13,048; 14. Senna Agius (AU), Kalex, +13,963; 15. Joe Roberts (US), Kalex, +17,642.
Angel Piqueras (36) ging net voor de finish nog voorbij aan Taiyo Furusato (72).
Ángel Piqueras won de spannende Moto3-race in Qatar door in een zinderende sprint naar de finishlijn alsnog voorbij te gaan aan Taiyo Furusato. Ryusei Yamanaka eindigde als derde op het Lusail International Circuit. De top-drie kwam binnen 0,042 seconde over de finish. José Antonio Rueda verloor door een technisch probleem zijn leidende positie in het wereldkampioenschap aan Piqueras.
De vierde Grand Prix van het seizoen ging van start zonder Matteo Bertelle en Máximo Quiles. Beiden raakten geblesseerd tijdens een trainingsongeval voorafgaand aan het raceweekend in Qatar. Bertelle was sterk aan het seizoen begonnen en stond vierde in het WK-klassement. Quiles verraste bij zijn Grand Prix-debuut in Amerika, maar kreeg vanwege een gebroken duim geen toestemming om te starten in Qatar.
In de kwalificatie pakte Ryusei Yamanaka zijn allereerste poleposition in de Grand Prix. Joel Kelso en de toenmalige kampioenschapsleider José Antonio Rueda vertrokken eveneens vanaf de eerste startrij. In het eerste deel van de race wist een groep van zeven rijders zich los te rijden. Álvaro Carpe en Adrián Fernández hadden daar ook bij kunnen zitten, maar zij moesten vanwege incidenten tijdens de trainingen long lap penalty’s nemen. Fernández zou later in de race uitvallen met een technisch probleem.
In de slotfase bleven er vooraan vijf rijders over, nadat David Almansa crashte en Riccardo Rossi de aansluiting verloor. In de voorlaatste ronde werd de kopgroep verder uitgedund toen Rueda’s KTM het begaf. De laatste ronde was één grote inhaalstrijd, met acties in vrijwel elke bocht. Taiyo Furusato leek in de laatste sector op weg naar zijn eerste Grand Prix-zege. De Japanner kwam als eerste het rechte stuk op, maar Ángel Piqueras wist hem een paar meter voor de finishlijn nog te passeren. De Japanner kwam 0,009 seconde tekort op Piqueras. Yamanaka eindigde vlak achter zijn landgenoot als derde, gevolgd door Kelso op de vierde plaats. Met zijn tweede overwinning van het seizoen nam Piqueras de leiding over in het wereldkampioenschap, doordat de ongelukkige Rueda geen punten scoorde. Het verschil tussen twee Spanjaarden is slechts één punt.
De samenwerking tussen Cardo Systems en Schuberth markeert een terugkeer naar een eerdere succesvolle alliantie. Hun eerste gezamenlijke project in 2009 resulteerde in het SRC-systeem voor de Schuberth C3 helm – toen een revolutionair concept als ’s werelds eerste geïntegreerde helmcommunicatiesysteem. Na enkele jaren afzonderlijk te hebben geopereerd, hebben de twee merken hun krachten opnieuw gebundeld met de introductie van het SC EDGE communicatiesysteem.
Het nieuwe SC EDGE-systeem is specifiek ontwikkeld voor naadloze integratie met vijf Schuberth-helmmodellen: de C5 Carbon, E2 Carbon, C5, S3 en J2. De voordelen van deze integratie zijn duidelijk: voorgeïnstalleerde speakers en microfoon, plus een speciale antenne die in de helm is verwerkt. In tegenstelling tot traditionele bolt-on communicatiesystemen behoudt de helm hiermee zijn aerodynamische profiel. De installatie is ontworpen als een eenvoudig plug-and-play proces, wat de gebruiksvriendelijkheid aanzienlijk verhoogt.
Geavanceerde technologie als ruggengraat
Het SC EDGE leunt sterk op Cardo’s tweede generatie Dynamic Mesh Communication (DMC) technologie. Dit systeem creëert een zelfherstellend netwerk voor maximaal 15 rijders, met een bereik tot 1,6 kilometer tussen elke deelnemer. Een belangrijk voordeel ten opzichte van traditionele Bluetooth-verbindingen is dat de DMC-technologie de communicatie in stand houdt, zelfs wanneer rijders de groep verlaten of nieuwe deelnemers toetreden.
Naast DMC beschikt het systeem over Bluetooth 5.2 voor verbinding met smartphones, navigatiesystemen en andere Bluetooth-apparaten. De natuurlijke spraakbediening stelt gebruikers in staat het systeem handsfree te bedienen, terwijl de IPX5-waterbestendigheidsclassificatie bescherming biedt tegen regen.
Voor audiofans zal de JBL-samenwerking interessant zijn: het SC EDGE bevat high-definition speakers met door JBL afgestemde audioprofielen. Software-updates worden draadloos uitgevoerd via de Cardo Connect-app, waardoor het systeem up-to-date blijft zonder gedoe.
Compatibiliteit en concurrentiepositie
Het SC EDGE werkt probleemloos samen met alle Cardo-apparaten die DMC gebruiken, evenals met Bluetooth-apparaten via de reguliere Bluetooth-verbinding. Het kan zelfs verbinding maken met Sena-apparaten via de universele Bluetooth-intercom. Een belangrijke beperking is echter dat DMC niet werkt tussen Cardo- en Sena-apparaten, wat de aanhoudende fragmentatie in de markt voor motorcommunicatie onderstreept.
In vergelijking met concurrenten zoals Sena onderscheidt het SC EDGE zich door de nauwe integratie met Schuberth-helmen en de bewezen DMC-technologie van Cardo. Gebruikersreviews zijn overwegend positief, met lof voor het gebruiksgemak, de geluidskwaliteit en de betrouwbare DMC-verbinding, hoewel sommigen compatibiliteitsproblemen met bepaalde smartphones en connectiviteitsproblemen in gebieden met veel radio-interferentie rapporteren.
Prijsstelling
De Schuberth SC Edge positioneert zich duidelijk in het premium segment van de markt. In Nederland schommelt de prijs rond de €369, afhankelijk van de retailer. Dit plaatst het systeem in de bovenste prijsklasse van motorcommunicatiesystemen, een investering die de gemiddelde motorrijder zorgvuldig zal overwegen.
Is het de investering waard?
Het SC EDGE vertegenwoordigt Cardo’s decennium aan ervaring met Dynamic Mesh Communication en bevestigt hun positie als marktleider. Voor Schuberth-helmbezitters biedt het systeem ongeëvenaarde integratie en gebruiksgemak. De premium prijs weerspiegelt de geavanceerde technologie, naadloze integratie en hoogwaardige audiokwaliteit.
De werkelijke waarde hangt uiteindelijk af van individuele behoeften. Voor veeleisende rijders die regelmatig in groepen rijden en voor wie betrouwbare communicatie essentieel is, kan SC EDGE een waardevolle investering zijn. Voor incidentele rijders of degenen die voornamelijk solo rijden, kunnen eenvoudigere en goedkopere alternatieven volstaan.
Motor.nl gebruikt cookies om jouw ervaring op onze website zo goed mogelijk te maken. Hiervoor hebben we een aantal cookies nodig. Veel lees en kijkplezier!
Functionele cookies
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een website of over verschillende websites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
