In Marokko testte testredacteur Tom van Appeldoorn gisteren en vandaag de volledig vernieuwde Triumph Tiger 900-modellen. Krap uit zijn pak beantwoordde hij voor ons vijf vragen over zijn eerste impressies.
Zo Tom, hoeveel kilometer hebben je nou ongeveer gemaakt op die Tigers?
Flink wat in ieder geval. Gisteren vanaf Marrakesh in de schaduw van het Atlas-gebergte richting de Atlantische kust gereden. Dat waren er al 325. Vandaag offroad nog eens een kilometer of zeventig. O, en morgenvroeg nog eens het hele eind terug naar Marrakesh om het vliegtuig te halen. Kans genoeg gelukkig om die nieuwe Tigers aan zijn slagtanden te voelen, op zo’n beetje iedere mogelijke manier waarop hij straks door motorrijders over de hele wereld ingezet zal worden. Op avontuur over gravelpaden, slingerend over bergwegen of op kruissnelheid over de snelweg tussen forensen door. Daar is een allroad toch voor?
Groter blok, ander motorkarakter, andere vering, nieuw frame en ga nog maar even door. Wat heeft tot nu toe de sterkste indruk achtergelaten op je?
Nou, het motorkarakter absoluut. Door een nieuwe vuurorde van de cilinders is de motor tamelijk anders geworden. Weg is dat bokkige gedrag bij lage toeren waardoor ik de oude Tiger 800 nog wel eens liet afslaan op momenten dat ik dat absoluut niet nodig had in mijn leven. Het blok loopt een stuk makkelijker en hoewel het vermogen hetzelfde is gebleven, zorgt het toegenomen koppel ervoor dat hij in zijn toerenbereik sterk is onder- en middenin. Precies waar je zo’n allroad rijdt. Op top heeft hij weinig over maar dat maakt dan ook niet echt uit. Daarbij is het prettig dat Triumph eindelijk een duidelijk verschil heeft gemaakt tussen de modellen. Weg zijn de verwarrende modelnamen met lettercombinaties. Nu is het duidelijk dat de GT de straat georiënteerde machine is en de Rally de offroad-georiënteerde tegenhanger. Overigens is er ook nog het gewone basismodel, maar die hebben we hier niet kunnen testen. Overigens hebben we ook niet met de gewone Rally of GT gereden maar met de zogenaamde Pro-varianten daarop. Die zijn luxer door bijvoorbeeld meer rijmodi, handvat- en zadelverwarming en een quickshifter.
Hoe zit het met de elektronica?
Ja, erg goed natuurlijk. Het is 2020 en Triumph heeft dat begrepen. Onder het zadel zit een IMU van Continental die ervoor zorgt dat je ABS en tractiecontrole er rekening mee houden of je in een bocht zit als je ze aanspreekt of niet – stukje veiligheid. Daarnaast zijn zoals geschreven de rijmodi verder aangescherpt. Nieuw is een 7 inch TFT-display. Dat is haarscherp maar misschien iets té uitgebreid wat betreft de opties die je tijdens het rijden kan oproepen. Zo heb je altijd de optie om te kiezen uit vier verschillende indelingen van je dashboard. Dat had best iets dieper weggestoken kunnen worden in het menu als je het mij vraagt, zeker omdat je er waarschijnlijk één zal kiezen om daarna de rest nooit meer aan te raken. Wel leuk is dat je eindelijk je smartphone kan koppelen via de connectivity. De MyTriumph-applicatie is op moment van testen helaas nog niet helemaal uit de testversie, dus al te veel kunnen we hier nog steeds niet over vertellen aangezien het allemaal nog veranderd kan worden in de eindversie. Wel hebben we even kunnen snuffelen aan de navigatie die je kunt oproepen op je dashboard zoals dat bij andere fabrikanten ook kan.
Wat kun je in het kort vertellen over je rijervaring met beide modellen?
Dat het erg verschillend rijdt voor wat in de basis toch echt dezelfde motorfiets is. De GT is zoals geschreven echt de machine die je wilt mocht je niet van plan zijn ooit verder dan het grasveld van de camping offroad te rijden. Met zijn smallere Marzocchi-voorpoten en progressieve achtervering (enkel op het Pro-model) is de wegligging à la minute aan te passen naar jouw wensen. Hoewel we het niet hebben geprobeerd voelt hij krachtig genoeg om ook een passagier en bepakking met gemak mee te nemen zonder dat het de rijervaring teveel zal beïnvloeden. De Brembo Stylema-remmen doen hun werk zoals te verwachten naar behoren, al grijpt het ABS aan de achterzijde misschien iets te rap aan voor mijn smaak. De Rally heeft na een stukje rijden een paar draaien aan de veervoorspanning nodig om met die enorme veerwegen stabiel op een bocht aan te remmen en uit te accelereren. Maar heb je dat eenmaal op orde dan rijdt hij absoluut goed. Toch is de GT zeker weten de betere als je je op asfalt begeeft. Offroad valt met de Rally op dat het gewicht erg makkelijk te hanteren is. Dat is natuurlijk te danken aan het motorblok dat lager en verder naar voren is komen te hangen. Het zwaartepunt is daardoor verlaagd en doordat het gewicht ook iets afgenomen is maakt dat hij zich hierdoor met minder moeite laat berijden.
Een conclusie in vier zinnen?
Triumph heeft meer dan ooit voor ogen wat ze met de Tiger 900-modellen willen en kunnen. Met een duidelijke scheiding tussen de GT als uitgesproken straatmotor en de Rally als zeer duaal inzetbare machine hebben ze het voor zichzelf en de klant makkelijker gemaakt zich te storten op wat belangrijk is: doen wat je ervan kan verwachten. Met die betere vering, aangepaste motorkarakter en misschien ietwat té uitgebreide dashboard laat Triumph zien hoe we de Tiger de komende jaren zullen gaan kennen. Een maximale toegespitste allroad voor datgene waar je hem ook voor wilt gebruiken.
Meer heb ik niet voor je nu, gauw even wat eten en mijn nest in, want morgen staat de wekker op vijf uur. Even een paar honderd kilometer klokken in de koude ochtend voor we weer op het vliegtuig kunnen stappen. Had ik al gezegd dat ik enkel een doorwaaipak heb meegenomen…?
Het volledige testverslag lees je binnenkort in MOTO73 en Promotor en later natuurlijk ook hier, op www.motor.nl!
Foto’s: Triumph Motorcycles, Kingdom Creative
