Deze maand werden we op Mallorca uitgenodigd de nieuwe Yamaha MT-09 uit te proberen. Aanstaande donderdag kun je het complete testverslag lezen in de nieuwe MOTO73. Testredacteur Eddie de Vries beantwoordt alvast vijf vragen.
Om meteen maar met het belangrijkste te beginnen: wat is er nieuw aan de MT-09?
Yamaha heeft het design opgepoetst en de nieuwe blik in z’n ogen… Noem het agressief, noem het rebels; het is in ieder geval allesbehalve braaf. De luchthappers aan de zijkant zijn vergroot en aan de achterzijde is alles juist kleiner geworden. Het nieuwe subframe is korter en de led-verlichting is nieuw. Erg opvallend is de enkelzijdige montage van de kentekenplaathouder en bijbehorende verlichting. De 41 millimeter dikke voorvork is nu geheel instelbaar. Toch is de standaardsetting geheel gelijk aan die van de ‘oude’ MT-09. Het verschil zit ’m dus in de mogelijkheid de ingaande demping aan te passen. De gasrespons is nu voorbeeldig en de beter instelbare voorvering, nieuwe traction control en dito quickshifter tillen ’m naar een hoger niveau.
Hoe heb je het rijden met de nieuwe Yamaha MT-09 ervaren?
Bocht-uit, vol op het gas doorschakelend met de quickshifter, terwijl het voorwiel voorspelbaar het luchtruim kiest. De driecilinder jankt richting de toerenbegrenzer. Gas los, terug naar z’n twee en zonder noemenswaardig fysiek handelen scherp insturen, linksom en bocht-uit herhaalt het voorgaande zich eindeloos. Voor de sportieve MT-liefhebber is de slipperfunctie van deze koppeling belangrijk. Schakel je bij hoge toerentallen plots terug voor het aanremmen van een bocht, dan blokkeert het achterwiel niet. En dat past weer heerlijk bij de hooligan-rijstijl die de MT-09 zo goed past. Een rijstijl die toch vooral wordt aangewakkerd door het extreem soepele driecilinderblok.
Ja, over het blok gesproken.. Wat vind je van daarvan?
Fantastisch, zoals dit blok zich vanuit lage toerentallen met een bak koppel laat opstomen naar de 115 paardenkrachten bij 10.000 toeren per minuut. Zo bruikbaar, functioneel en toch verschrikkelijk opzwepend. Rustig rijden is feitelijk gezien geen probleem, maar de grote uitdaging zit ’m in het weerstaan van de immer aanhoudende lokroep van het gashendel. Althans, ik betrap me er keer op keer weer op dat ik met hoogst illegale snelheden, jankend in de derde of vierde versnelling, het kleine schakellampje zie oplichten. Gooien en smijten is wat de MT het liefst doet. De naked vreet bochten. Voor ontbijt, voor lunch en voor diner.
Eddie, echte MOTO73-lezers weten dat jij niet vies bent van een wheelie af en toe. Dat heb je nu zeker ook wel geprobeerd.. Hoe is dat op de nieuwe MT-09?
In de minst behouden modus zijn honderden meters lange wheelies geen enkel probleem. Echt waar! Er is geen IMU aan boord, maar de computer berekent op basis van de draaisnelheden van voor- en achterwiel of ingrijpen gewenst is. In standje 1 herkent de computer dus het soepel omhoog komen van het voorwiel en laat je z’n gang gaan, totdat je overschakelt. Trek je het voorwiel lomp omhoog, dan grijpt het systeem wel onmiddellijk in. Erg fraai.
Heeft hij minpunten?
Het kost totaal geen moeite om de Japanner een bocht in te mikken en eenmaal daar is de koers zo rotsvast als je zelf maar wil. Wanneer het tempo flink wordt opschroeft, blijft die balans prachtig, totdat uiteindelijk de schokbreker de beperking vormt. De achtervering mist net dat beetje scherpte die de voorzijde nu wel heeft. Voor het echt sportieve werk is deze toch te zacht, maar gezien het ruime werkgebied van de MT én de verkoopprijs van maar € 10.699 kan het eigenlijk niet beter dan dit. Staalomwonden remleidingen zouden bij mij na aankoop de eerste aantekening op m’n wenslijstje zijn. Dat beetje extra bite en gevoel zouden naadloos aansluiten op het verder zo onverschrokken karakter.
Toch won de Yamaha al onze vergelijkingstesten. En ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat dat ook in 2017 het geval gaat zijn. Of dat echt zo is, lees je ter zijner tijd in MOTO73!
