Inmiddels zit testredacteur Nick Enghardt in het busje terug naar het vliegveld, dus we belden hem even.
Twee van zulke fietsen – vergelijkbaar en toch totaal niet – op één dag testen, in wat voor staat ben jij nu dan?
Nou ja, het nachtje bijslapen heeft de euforie iets of wat doen vervagen en nu blijk ik plots toch behoorlijk spierpijn te hebben. Maar, de euforie is er nog, hoor; wat een speelfietsen zijn dit!
Maar een supermotard en een enduro op eenzelfde basis, wat maakt het verschil dan nog?
Behalve vering en geometrie hebben beide uiteraard andere wielmaten banden, ander zadel en ga zo maar door. De verschillen lijken miniem, maar de uitwerking is dat niet. De SMC-R profiteert van het vernieuwde LC4-blok door bizar weinig slijtage van het voorwiel te bewerkstelligen en een onuitwisbare glimlach in je gezicht te stansen, terwijl de Enduro R minder hardcore is, maar toch net zo endorfine opwekkend.
Hoe heb je dat getest dan, zo divers?
De SMC-R kreeg een toegewijde straatroute, wat overigens totaal maniakaal verliep. Daarna hebben we toch maar het kartcircuit bij het circuit van Portimao toegeëigend om de SMC-R in iets verantwoordelijker omstandigheden te testen. Wat blijkt, het oude cliché dat een supermoto op straat verstandiger is dan een superbike is twijfelachtig. Wat een apparaat. De elektronica die nu aan boord zitten laten je zo de grens op zoeken en met de volledig instelbare vering kun je ook heel wat vertrouwen eruit persen. Wat je er zelf van bakt, gaat beter door de hulpmiddelen aan boord en je waant je echt heel wat. Opvallend genoeg is dat wel iets wat ze gemeen hebben, want de Enduro R doet dát ook. We testten hem op een stukje onversneden Portugese enduro route en de motor viel niet tegen. Zwaar is ie wel, maar vergeet niet dat het geen echte alles of niks enduro is. Deze heeft kilometerstand bepaalde serviceintervallen en geen urenteller. Daarbij kun je met de Enduro R op straat ook goed uit de voeten, maar ook off-road verrast de motor echt.
Wacht, dat was allemaal op één dag?
En zelfs dan – overschot aan enthousiasme en gebrek aan conditie incluis – niet over de grens hoeven gaan. Met dank aan de vergevingsgezindheid van de beide machine. Goed hé?
Oké, oké. Goed gedaan, Nick. Welke heeft de voorkeur uiteindelijk?
Poeh. Ik durf niet te kiezen. Dus ik ga toch maar twee aparte testverhalen maken, want die verdienen ze! De eerste – de SMC-R – komt al in editie 4, als de spierpijn uit mijn vingers is, tenminste.
