Als Harley-Davidson zegt dat de Low Rider S geïnspireerd is op de west coast scene van de Verenigde Staten, dan kunnen we de 2020-versie van diezelfde Low Rider S natuurlijk alleen maar daar rijden. Zodoende stuurden we testredacteur Nick Enghardt dan ook richting Californië om hem te testen.
De nieuwe Low Rider S deelt – behalve het kuipje dan – feitelijk niets met de uitgaande S. Wat eerst een Dyna-model was, wordt voor komend modeljaar een Softail. Uiteraard is met de overstap van het chassis ook een stap genomen naar de geroemde Milwaukee Eight-krachtbron. Veel nieuws dus.
Zo veel nieuws dat we Nick toch echt even moesten bellen voor hij op zijn vlucht van Los Angeles huiswaarts stapte om de Vijf Vragen voor te leggen.
Een sportief ingestoken cruiser geënt op de modellen die juist daar in Zuid-Californië in trek zijn; de Low Rider S speelt wel echt een thuiswedstrijd daar, of niet?
O, ja zeker. We namen San Diego als uitgangspunt, wat aan de voet van de heuvels van het Cleveland Forest National Park ligt. Die wegen daar, met veel lange bochten en glooiend asfalt. Perfect voor een motor als de Low Rider.
Dat Softail-chassis zal het wel een heel andere Low Rider dan zijn Dyna-voorgangers. Is het nog wel een Low Rider S zoals we gewend waren, of is het een compleet andere motor?
Qua rijden absoluut. De looks zijn gewoon wel des Low Riders, niks mis mee. Overigens geldt dat ‘niks mis mee’ ook voor het rijden. Harley-Davidson heeft onder de noemer nooit een winnend team te veranderen een gedegen basis gebruikt. De Fat Bob was het uitgangspunt. Smallere en grotere voorband erin en gaan, zou je denken. Maar er is wel even wat meer nieuws onder de zon.
Nou, wat voor meer nieuws zou je er zo uit pikken dan?
Ik zou graag duiden op immense technische innovaties, maar ik was vooral onder de indruk van de gave nieuwe wielen, en dan ook zeker de nieuwe kleur ervan. De oude waren wat te bruinachtig goud, terwijl deze nieuwe precies de juiste goud-bronzen tint gekregen heeft. Zeker in de zwarte uitvoering een geweldige combo.
Je krijgt haast de indruk dat de nieuwe Low Rider meer op zijn uiterlijk te beoordelen valt dan het rijden, of gaan we dan te kort door de bocht?
Ietwat kort wel, ja. Het rijdt echt als een trein – als op rails. Een lichte motor is het niet met 308 kilo rijklaar, maar toch stuurt het hartstikke prima. Low – het zit in de naam – is ‘ie wel, dus grondspeling is niet mega. Je vermaakt je er evengoed prima mee!
Lijkt wel of je het gesprek af wilt ronden, beetje haast daar?
Nogal. Mijn gate gaat sluiten en ik moet het verhaal ook nog tikken. Deadline loert, want in de volgende editie van MOTO73 moet het complete testverhaal al mee. Dus ik ga gauw die lichtblauwe Boeing 747 instappen en tikken!
Foto’s: Harley-Davidson
