Toen Gilera de CX125 in 1989 als ontwerpstudie onthulde, had niemand kunnen verwachten dat hij daadwerkelijk in productie zou gaan. Toch ging die bizar ogende 125 in productie.
Beeld je de tijd even in. Sportmotoren stelen de covers van motortijdschriften overal ter wereld. Kuipwerk is ieder jaar meer gesloten geworden. Innovaties zoals de toepassing van zaken als naafbesturing en enkelzijdige achterbruggen vliegen om de oren. Als toppunt zijn lichte sportmotoren niet aan te slepen. Resumerend kun je dus wel stellen dat Gilera’s 125cc sportmotorfiets met gesloten kuipwerk, een enkelzijdig opgehangen voor- en achterwiel zo’n beetje alles combineerde.
Of de CX125 mooi is, valt over te twisten – maar bijzonder is hij zeker. Alleen dan vooral qua uiterlijk. Onderhuids is de CX125 opvallend gewoontjes voor zijn tijd. Het vloeistofgekoelde eencilinder tweetakt-blok met 125cc braakt een dikke 30 pk uit en komt met een topsnelheid van ongeveer 160 a 170 kilometer per uur prima mee. In tegenstelling tot de motoren van concurrenten, zoals Cagiva’s Mito en de RS Futura van Aprilia, is het brugframe van staal. De draagarmen voor en achter zijn wel van aluminium en ontwikkeld in samenwerking met Paioli.
De CX was voor Gilera dan ook vooral een proefballonnetje.
Ondanks dat het open wiel aan de voorzijde meteen aan een Bimota Tesi doet denken, is hier geen sprake van naafbesturing. De gehele voorpartij stuurt wanneer je de CX de bocht in legt.
Het was voor Gilera dan ook vooral een proefballonnetje. Of een dergelijk ontwerp kon bekoren – en klaarblijkelijk kon het dat. Over het uiterlijk bleef men twisten, maar aanspreken deed het bij velen. Ontwerper Frederico Martini – ontwierp niet geheel toevallig ook de lijnen van de Bimota Tesi – had naar verluidt grootse plannen. Een supermono, mogelijk een V-twin sportmachine en zelfs over een V4-nakedbike met de dubbele enkelzijdige wielophanging werd gesproken.
Helaas kwam het zo ver nooit. Gilera raakte in verval en verzandde tot niet veel meer dan een roemruchte merknaam in het portfolio van Piaggio, waar het sinds 1970 onderdeel van geworden was.
Meer Vergeet-Mij-Nietje’s zien? Klik hier maar eens!
Foto’s: Gilera
