Een nieuwe rubriek in MOTO73! ‘De Toevalstreffer’, een rubriek waarin onverwachte parels uit motorzaken in het zonnetje worden gezet. Wees gerust, hierin komen niet louter exotische onbetaalbare motoren aan bod. Nee, juist niet! De redactie van MOTO73 gaat op zoek naar parels die ook geschikt zijn voor een lichte portemonnee. De GTS1000 bij Ott Motoren trapt de rubriek af, en wij geven ter introductie van deze rubriek alvast een voorproefje van deze rubriek.
Yamaha GTS1000
Bouwjaar 1993
Kilometerstand 71.849
Te koop bij Ott Motoren
Prijs ongeveer € 3000, al ziet vader Edwin liever een veel hoger prijskaartje
Het is hommeles in Huize Ott. Het normaal zo harmonieuze gezin is onderverdeeld in twee kampen. Vader Edwin staat lijnrecht tegenover moeder Karin en hun twee zoons Eric en Alex. Ze knokken elkaar de tent niet uit, maar de Yamaha GTS1000 drijft een wig tussen de familieleden. Vader Edwin ziet zijn guilty pleasure liever niet verkocht worden, van de rest van de familie mag hij zo langzamerhand wel weg. Sorry Edwin, er valt iets te zeggen voor de verkoopdrang. De GTS1000 is een beetje vreemde eend in het racebolwerk dat Ott Motoren heet. Op zich is dat wel weer treffend: de GTS is al zijn hele leven een buitenbeentje. Een onbegrepen buitenbeentje, maar ik begrijp hem. Heel goed zelfs.
Hoe stuurt fusee?
Waarom heeft zich in hemelsnaam het idee in mijn hoofd genesteld dat een GTS1000 een afwijkend stuurgedrag heeft? Meneertje Van de Wiel wist zeker dat de fuseebesturing op lage snelheid zwaar en vaag stuurt. Waarom zou de motorfiets anders mislukt zijn? Dat de futuristische sporttoerfiets geen succesverhaal werd, wist ik namelijk nog wel feilloos.
Een testrit op de Yamaha leert me dat de stuureigenschappen prima zijn. Het probleem schuilt hem in andere zaken. Dat de motorfiets een ketting heeft in plaats van een cardan viel slecht bij de toermannen. Het grootste probleem ligt echter niet bij de motor, maar bij de motorrijders. Het lukte niet om deze exoot in een hokje te proppen en daar hunkeren we altijd naar. Sportieve rijders vonden de machine te toerderig en toerrijders vonden hem te sportief. En ik? Dik een kwart eeuw na zijn introductie vind ik hem een indrukwekkende sporttoerder. Een ontzettend goede motorfiets die ik net als Edwin Ott nooit kwijt zou willen.
De GTS1000 heeft echt iets in zijn mars om een sportieveling als Ott in te palmen. Een paar geleden racete de hele familie tegelijk. Vader, moeder en zoons struinden gezamenlijk de circuits af en reden in verschillende klassen. Alex werd in 2008 kampioen in de Supercup 600, Eric in 2014.
Naast de GTS1000 koestert Edwin zijn andere speeltje: de Ott MT-09 alias de Hooligan. Het ding is optisch, motorisch, rijwieltechnisch en elektronisch gekieteld. Dankzij een andere ECU, 3-in-1-Akrapovic, K&N-luchtfilter en wat huiswerk op de Powercommander loopt het ding als de brandweer.
Aan-uit-injectie
Als Edwin over de MT-09 Hooligan praat, krijgt hij de glans in zijn ogen van een puber die voor het eerst van een stevig opgevoerde brommer afkomt. Bij Ott is het enthousiasme een charmante mengeling van bravoure en oprechte liefde voor snelheid. Hij geniet van het feit dat het ding tot in z’n drie op zijn achterwiel gaat.
Toch laat de bedaagder GTS1000 hem ook niet los. Hij vond hem ooit in een schuur onder een dikke laag stof en ruilde hem voor een stapel bromfietsonderdelen. Natuurlijk was alles vergomd en zat elk moertje vast, maar het was een mooi winterproject. Hij bracht de semiklassieker niet in showroomconditie. Aan het gecorrodeerde voorwiel zie je de kilometers wel af, maar overall staat er een knappe fiets. Toch zit zijn echte schoonheid van binnen. In het dorpje merk je goed dat de brandstofinjectie van een eerste generatie is. Het is aan of uit bij dit wandeltempo. Het nukkige gedrag verdwijnt direct zodra het gas er bij de dorpsgrens op gaat.
Meer lezen? In MOTO73 editie 15/16 gaan we verder in op de GTS1000, interviewen we Edwin Ott en blikken we terug op de eerste testen met de GTS1000, in 1992.
