Meer dan de helft van alle Europese motorverkopen van Yamaha bestaat uit nakeds (140.537 stuks in vijf jaar). Het is de serie motoren die begint bij de MT-125 en eindigt bij de brute MT-10. De marketingmachine van Yamaha overgiet de hele MT-reeks met een sausje dat Dark Side heet. In gewone mensentaal: het benadrukken van de agressiviteit en de gemene kant van een motorfiets. Perfect passend bij een MT-10, maar totaal misplaatst bij de MT-07. Die is allesbehalve Dark, sterker nog; dit is een verlicht type.
Geen schrik wel schik
Het impliceert overigens niet dat de MT-07 een saaie sul is. Welnee, dit is een van de leukste motoren van het moment. Eentje waarop je helemaal los kunt gaan, maar een gemene klootzak is het niet. Gelukkig niet, dit is een verre vriend en een goeie buur tegelijk. Donder op met je Dark Side, niemand hoeft schrik te hebben van de MT-07, schik wel. Dat hebben we sowieso op het snelle en vloeiende deel van de route. Een onafgebroken rij bochten die we, ondanks plaatselijk nat asfalt, lekker op het gas nemen.
Prima vering
De verbeterde vering verschuift het punt waarop de motorfiets zich verslikt een flink stuk naar achter. Met kritiek heeft de MT-07 weinig ervaring, maar als er al iets werd aangestipt, was het eigenlijk altijd de vering. Iedereen die in het verleden de zachte vering aanstipte, vergoelijkte het altijd door te zeggen dat het alleen gebeurde bij een (te) enthousiaste rijstijl. Toch wordt het natuurlijk alleen maar mooier als het euvel zich helemaal niet voordoet. De straffer afgeveerde niet instelbare voorvork helpt een handje, maar het is vooral de achterzijde die opknapt van een steviger vering en demping. Natuurlijk blijft de MT-07 een instapmodel, maar de vering weet met de meeste situaties wel raad. Bovendien combineert het comfort met sportiviteit. Het grotere en bredere zadel draagt een steentje bij aan het vergrote comfort. Van ruimtegebrek is beslist geen sprake in het zadel.
Fanatiek verbouwd
Niet alleen de vering is knap voor een budgetmodel, hetzelfde geldt voor de algehele uitstraling. Model 2018 is er zelfs op vooruit gegaan. Yamaha verbouwt de voorzijde het fanatiekst. De koplamp heeft meer body en dat geldt ook voor de luchthappers op de benzinetank. De knipperlichten verdwijnen naar de radiateur. Omdat het kontje iets kleiner is en het gevorkte achterlicht van de MT-09 heeft, lijkt de twin breedgeschouderder. Het staat hem goed. Details als een magnifieke achterbrug misstaan nog altijd niet op een duurdere motorfiets, sierlijke wielen en een nummerplaatophanging die niet schreeuwt ‘sloop me er direct af!’
Krachtig blok
De ongewijzigde 689 cc zware twin met de 270° krukas voelt veel krachtiger dan je op basis van de cijfers en cilinderinhoud verwacht. Het pakt onderin verrassend krachtig op en van 6000 tot 10.000 toeren is het helemaal feest. Afhankelijk van jouw stemming bewijst het blok hoe krachtig het onderin is als je of schakellui rondtoert of het maximale eruit perst. Het blok knalt vanaf het middengebied overenthousiast richting rood. Oké, niet helemaal trillingvrij bovenin, maar de twin pakt je in waar je bij staat. Het draait allemaal zo soepel en tegelijk spannend genoeg. Bovendien zit het bij de benzinepomp makkelijk aan de goede kant van 1:20.
Betaalbaar
Redacteuren van een motorblad krijgen nog wel eens de vraag welke motorfiets ze zelf zouden kopen. Een fiets als de MT-07 komt altijd in mijn antwoord voor. De Yamaha is – net als de Z650, 790 Duke, Street Triple of SV650 – de droomfiets die handelbaar en wendbaar is, enorm pleziert maar niet bedreigend overkomt en die meer dan voldoende in zijn mars heeft om je onder alle omstandigheden te kostelijk vermaken. Niet onbelangrijk: hij is ook nog eens betaalbaar in aanschaf en dagelijkse kosten. Een MT-07 scoort niet alleen hoog op het vlak van prijs-kwaliteitverhouding, maar ook bij de prijs-pretverhouding. Hij biedt veel waar en plezier voor zijn geld.
