In de almaar verder oplaaiende PK-strijd in het supersport-segment worden steeds lichtere inwendige blokdelen toegepast om blokken nog gemakkelijker te laten draaien. Meer toeren maken is evenredig aan meer vermogen. Nu lijken de dagen van de metalen drijfstang ook geteld; carbon maakt de intrede.
Het Amerikaanse AWA Composites verwijzen de titanium drijfstangen in homologatiemodellen als Ducati’s Panigale V4R en de Kawasaki ZX10RR naar de steentijd, zoals diezelfde titanium drijfstangen dat ook al deden met de gesmeden stalen exemplaren daarvoor. Alleen is een kritische noot op de plaats als het op koolstofvezeltoepassingen als deze aankomt.
De onlangs gepresenteerde drijfstangen van AWA Composites zijn niet de eerste carbon drijfstangen, want Lamborghini is er ook al even mee bezig. Al zij de Italiaanse onderdelen van zogenaamd gesmeed carbon, terwijl AWA Composites zich op ongebaande paden bevindt met een geavanceerdere techniek waarbij nieuwe stappen gezet zijn in de polymer matrix composite-technologie. Wat dat tussen de regels van de ingewikkelde, technische marketingtermen door betekent, is dat het carbon veel dichter van constructie is. Zodoende zou het niet moeten desintegreren bij hoge toerentallen en temperaturen.
Zeker wanneer je bedenkt dat motoren zoals de Ducati Panigale V4R maar liefst 16.500 rotaties per minuut draaien, doet het hoofd tollen dat een composiet materiaal die immense inwendige versnelling aankan. En dat is dus ook maar even de vraag. De drijfstangen van AWA Composites zijn vooralsnog bedoeld voor dragracers, waarmee je in een heel specifiek technisch speelveld terechtkomt.
Top Fuel-dragsters zijn bizar snel, maar wel voor maar een heel kort moment. De veelal toegepaste V8-motorblokken produceren gigantisch veel paardenkrachten, maar nog altijd wel bij relatief lage toerentallen. De krachten die vrijkomen zijn groot, maar duren niet heel lang – zeker geen raceafstanden zoals in de MotoGP of het WK Superbike.
In een vlaag van technologisch optimisme kunnen we nu allemaal door het dolle heen geraken, maar in plaats daarvan zijn wij kritisch. Dergelijke nog lichtere interne delen zouden perfect dienst kunnen doen in de motorfietstechniek, waar de toerentallen in vergelijking tot andere motorblokken relatief hoog zijn, maar dan zullen de carbon drijfstangen wel eerst hun duurzaamheid hebben moeten bewijzen.
Mooiste bewijsstuk voor dat argument; in de drag-racerij worden ook aluminium drijfstangen toegepast. Veel minder kostbaar dan titanium, maar evenwel licht. Desondanks hoef je die voorlopig ook niet in een motorfietsblok te verwachten – daar is het lichtmetaal simpelweg niet duurzaam genoeg voor.
Of carbon-drijfstangen ook enkel in race-toepassingen gebruikt zullen worden, moet blijken, maar weet wel dat veel fabrikanten de ontwikkelingen met bovengemiddelde interesse zullen volgen. Als het intrede weet te doen in de motorracerij, zou het op termijn wel eens in de straatmotorfiets kunnen belanden.
Wordt absoluut vervolgd.
Foto: fabrikanten
