Het is bijna over en uit voor Horex. De Duitse fabrikant heeft uitstel van betaling aangevraagd bij de rechtbank en dat voorspelt meestal niet veel goeds. De enige redding lijkt nu nog te zijn als een externe investeerder zo vriendelijk is om zijn geld in dit project te stoppen. Horex kent een rijke historie, maar was al een tijdje van de markt verdwenen, totdat in 2010 ineens drie mannen het merk weer nieuw leven in hadden geblazen. Clemens Neese, Frank Fischer en Fritz Rombach kwamen aanzetten met de VR6, een prachtige machine met een dikke 1200 cc zescilinder. Het compacte blok met drie bovenliggende nokkenassen is een technisch pareltje, maar toch moeten de drie heren waarschijnlijk nu toezien dat de VR6 dus geen langer leven meer beschoren is. Zeer jammer, maar anderzijds sta ik er niet van te kijken. De reden is simpel. De marketing van het merk klopt van geen kanten.
Dat behoeft enige uitleg. Op het moment dat ik de Horex voor de eerste maal in 2010 zag staan op de EICMA was ik gelijk erg nieuwsgierig naar deze motorfiets. Een kleinschalig project, maar aan het prototype was gelijk te zien dat deze mannen verstand hadden van het bouwen van een motorfiets. De looks, het blok, de afwerking; het zag er allemaal in deze voorbereidingsfase al prima uit. Nadat ik mijn contactgegevens achterliet bij de desbetreffende persman werd ik telkens keurig op de hoogte gehouden vanuit de fabriekshallen van Horex. Door de professionaliteit waarmee gewerkt werd, leek het project zeker een kans van slagen te hebben. Tuurlijk, je weet dat zo’n motor een bepaald publiek (eentje met veel geld) moet zien te vinden in moeilijke financiële tijden, maar juist die groep heeft, zo lijkt het in ieder geval, niet zo’n last gehad van de crisis. Op het moment dat er melding gemaakt werd van het feit dat de verkoop en productie van de eerste VR6’s gestart werd, was ik dan ook hoopvol. De verkoopprijs was inderdaad behoorlijk te noemen, maar zeker niet onoverkomelijk voor motorrijders die net even een euro meer te besteden hebben. Uiteraard stuurden we ook een mail naar de Duitse fabrikant om eens op zo’n VR6 te komen rijden, waarna zij meldden dat er een internationale introductie zou komen. Na lang wachten bleken ze uiteindelijk van dat plan afgestapt te zijn en richtte de fabrikant zich eerst op de markt in eigen land, Zwitserland en Oostenrijk. De meerdere aanvragen die volgden om een proefrit te maken, werden telkens niet gehonoreerd door de fabrikant, terwijl we zelfs hadden aangegeven dat we bereid waren om naar Augsburg, de standplaats van Horex, te komen. Nein, was telkens het antwoord.
De hoop dat Horex het zou gaan redden in de huidige motorwereld vervloog dan ook bij mij, want na talloze pogingen staakte ik mijn offensief richting de Duitse fabrikant. Het is al niet gemakkelijk om een bestaan voor een nieuw, exclusief merk op te bouwen, maar als je dan ook nog zelf je markt gaat beperken, dan is het niet vreemd om nu te lezen dat ze in de problemen zijn geraakt. Zonde, want de VR6 blijft een schitterende motor om te zien. En misschien ook wel om mee te rijden.
