Opinie: EICMA imponeert niet

Foto: Ducati

Als hetero kun je opgeblazen siliconen borsten en lange benen op extreem hoge naaldhakken onmogelijk afdoen als randzaken. Toch wordt het op een motorbeurs een beetje pijnlijk als weldadig gepresenteerd vlees het tot hoofdzaak schopt. Leuk hoor al die dikke tieten, maar Milaan is toch tijdelijk hoofdstad van de motorfiets en niet van de pitspoezen? Het lijkt er in 2015 niet altijd op.

Verwend
De minimalistische uitdossing van de dames verrast meer dan het aanbod van nieuwe motoren. Dat komt natuurlijk allereerst door het internet. Probeer als motorfabrikant een nieuw model nog maar eens onder de pet te houden tot een mondiale beurs de deuren opent. Het lukt de meeste fabrikanten niet, of ze willen het bewust niet. Zo kozen bijvoorbeeld Honda en Triumph er voor om de Africa Twin en de retro Bonnevilles, Street Twin en Thruxtons eerder te presenteren. Stuk voor stuk prachtige modellen met een hoge hebfactor, maar we zijn er toch al een beetje aan gewend. Om in Sinterklaassferen te blijven: verwend rijmt op gewend. Misschien zijn we wel verwend door het aanbod van de afgelopen jaren. Mogelijk past het huidige aantal nieuw gepresenteerde motoren beter bij dit tijdsbeeld. 

Ugly Roberts Sr.
Dat verschillende motorfabrikanten nieuwe retromodellen (of nieuwe kleurtjes op oude retro’s) lanceren is geen verrassing. Op een of andere manier beschouwen ze deze niche als hot, al bepalen ze het dagelijks verkeersbeeld beslist niet. Doet niets aan de schoonheid van dit type af. De Triumphs zijn stuk voor stuk geweldig en de Thruxton nog een stukje geweldiger. De Yamaha XSR900 (wel totaal onverwacht) is in de beroemde geel-zwarte kleuren strak en clean. En het promotiefilmpje met Kenny Roberts senior is geweldig. Bekijk het maar eens op internet.

Italiaanse hergeboorte
Van Italiaanse motorfabrikanten mag je verwachten dat ze hun thuiswedstrijd maximaal uitbuiten, maar juist hier compenseerde spectaculair vrouwelijk schoon het gebrek aan spectaculair motornieuws. Die ene echte kraker van een machine ontbrak. De motorfiets waar iedereen het in 2063 nog steeds over heeft, zag het daglicht niet tijdens Eicma 2015.

Ducati toont zich nog het actiefst met een uiterst fraaie update van de Diavel en de logische, maar daarom niet minder begeerlijke kleine Panigale. Dat Benelli en nieuw model introduceert is leuk voor de statistieken, maar ik eet mijn rugprotector op als ik er ooit eentje in het echt zie rondrijden. En verdomd als het niet waar is: ook dit maal blazen een paar gefortuneerde Italiaanse heren een legendarisch motormerk nieuw leven in, Mondial dit keer. Wat voor Benelli geldt, is ook op Mondial van toepassing. Ik vreet mijn rugprotector tot het laatste stukje klittenband op.

SV650 is terug
Suzuki vervult een persoonlijke wens: de SV650 is weer van stal gehaald. En dat zorgt voor verwarrende gedachten. Mijn blauwe SV’tje staat met stip in de top drie van lekkerste motoren die ik ooit bezat. Wat een heerlijke betaalbare stuurfiets met een geweldig elastisch motorblok. Maar wat zegt het over de technische vooruitgang dat deze droomfiets na een afwezigheid van zes jaar zo goed als ongewijzigd terugkeert? In 2003 droomde ik al van een SV met een cilinderinhoud van 750 cc en riemaandrijving. De realiteit is anders: de SV meet nog steeds 650 cc, produceert iets meer paardjes, maar lijkt een anoniem vormgegeven kloon van het origineel. Toch heeft het model nog altijd zo’n warm plekje in mijn hart dat ik niet kan wachten op de eerste rit. Verwarrend allemaal.

Marquez verrot schelden
Het humoristische hoogtepunt van Eicma was de opkomst van Marc Marquez tijdens een persconferentie van Honda. Het scheelde weinig of de Italiaanse journalist op de rij voor ons was aan een hartverzakking overleden. Dat een hoofd zo rood kan worden. En dat een mens zo’n onafgebroken stroom van de vreselijkste verwensingen kan spuien. Relativeren is lastig, maar voor de gezondheid van deze man hoop ik dat het hem snel lukt. Marquez vloog overigens nog dezelfde avond naar Spanje. De Italiaanse grond was iets te warm onder zijn voeten. 

Patsen en genieten
Natuurlijk winnen op het eind de motoren het van uitpuilende cup D’s. Toch had het kwalitatief en kwantitatief best wat meer mogen zijn qua nieuwe modellen. Een nieuwe 916, F4, RC30, GS of XT500 ontbrak. Een klassieker in wording zit er niet bij. Toch kan ik niet wachten om de eerst proefritten met de nieuwe modellen te maken. Dat ik in het zadel zit en niet een fotomodel met dikke prammen. Op de KTM Super Duke GT bijvoorbeeld. Een ‘toerfiets’ die lol hoog in het vaandel heeft en die in het echt beter oogt dan op foto’s. Het moet aangenaam zijn om de Africa Twin aan de tand te voelen. Om te patsen op een XSR900 of om te kijken hoe het R1-blok het doet in de naakte MT10. Natuurlijk wil ik genieten van de Triumph retro’s. En het gevoel laat zich niet onderdrukken; ook de SV650 staat op mijn wensenlijstje. Kijken of het nog net zo lekker rijdt als vroeger. Verwarrend allemaal.