Op zeventigjarige leeftijd is Massimo Tamburini overleden aan longkanker. Sinds november voelde de Italiaanse ontwerper zich niet helemaal lekker, maar dacht niet gelijk aan deze slopende ziekte. Na de diagnose werd echter gelijk een chemo-therapie gestart, maar dat mocht niet baten. Massimo Tamburini was evenals wijlen Claudio Castiglioni een zware roker. De oprichter van Cagiva overleed in 2011, eveneens aan longkanker.
Tamburini kwam al vroeg in zijn leven in aanraking met motoren en raakte gepassioneerd van tweewielers. In 1966 start hij samen met Valerio Bianchi en Guiseppe Morri het bedrijf BiMoTa. Nu vooral bekend vanwege hun motoren, maar het trio begon met de verkoop van airconditioners. Tamburini was in zijn eigen tijd drukdoende met het ombouwen van motoren en had net een Honda CB750 gekocht. Om die te testen, ging hij het circuit van Misano op, maar crashte en brak drie ribben. Bianchi was daar niet over te spreken en verliet Bimota. Het zorgde ervoor dat Morri en Tamburini een andere weg moesten kiezen en bedachten om Japanse motoren te voorzien van betere frames. In 1972 werd Bimota Meccanica opgericht. Het bedrijf hield zich eerst bezig met after-marketspullen, maar algauw kwamen ze in de racerij terecht. Ze maakten onder meer naam door in 1980 de wereldtitel te grijpen met Jon Ekerold op een Bimota-Yamaha. Met het racesucces achter hun naam startte Bimota met het creëren van straatmotoren, echter verliet Tamburini in 1983 het bedrijf omdat hij een andere koers wilde varen dan Morri.
Even had de Italiaanse ontwerper een eigen bedrijfje, maar al snel kwam hij te werken voor Cagiva, onder leiding van Claudio Castiglioni. In 1985 begint Tamburini daar te werken aan de Cagiva Aletta Oro 125, een lichte sportmotor die erg succesvol werd. Later volgde ook nog onder meer de Mito 125 (1989), dat een exacte kopie was van de Caviga 500 cc GP-motor, eveneens ontworpen door Tamburini. Aangezien Castiglioni ook eigenaar werd van het in moeilijkheden verkerende Ducati, ging Tamburini ook daar aan de slag met de modellenlijn. Zo creëerde hij de Paso 750, de 851 en de 888. Het volgende ontwerp dat Tamburini uit zijn hoge hoed wist te toveren, wordt nog altijd gezien als één van de mooiste designs die een motorfiets kan dragen. In 1993 introduceerde Ducati de 916 op de beurs van Milaan. Het vereeuwigde de naam van Tamburini als groots ontwerper. Het kunstje flikte hij nogmaals bij MV Agusta, wederom onder leiding van Castiglioni. Werkend bij CRC (Centre Researche Cagiva, later Castiglioni Research Center genoemd) bezorgde hij de wereld een nieuwe prachtparel, namelijk de F4 750. Een machine die met alle eer en credits de term ‘adembenemend mooi’ mag dragen. De laatste creaties die Tamburini voor ons ontwierp, waren de Brutale en de F3 675.
