Moeders houdt deze pagina ver van uw opgroeiend kroost. Of wilt u dat uw onschuldige bloedjes kennis nemen van de opruiende teksten van een authentieke hufter? Want dat is wat ik voor honderd procent ben; een hufter. Het spijt me, ik ben er ook niet trots op. Verwijtende vingertjes richting mijn ouders zijn overbodig, aan hun opvoedende kwaliteiten schort het niet, het komt allemaal door Ivo Opstelten. De Minister van Veiligheid en Justitie verhoogde onlangs de boetes voor asociaal gedrag in het verkeer en te hard rijden.
Bij dergelijke regelmatig terugkerende berichten haal ik de schouders op, gaap even en ga gewoon verder waar ik gebleven was. Een boete maakt nu eenmaal een geaccepteerd onderdeel uit van deze baan. En ik kan op zich leven met het principe dat er een geld/taak/gevangenisstraf vastkleeft aan een overtreding. Maar waar ik niet mee kan leven is het feit dat ik mezelf plotseling een hufter mag noemen. De kranten stonden naar aanleiding van de verhoging van de boetes namelijk vol met koppen als: ‘Hufters in het verkeer aangepakt’.
Ik heb even wat synoniemen en de betekenis opgezocht van het woord hufter. Ik blijk dus een schoft, ploert, gemene kerel, klootzak, boerenkaffer en teringlijder. Ik kon me niet voorstellen dat een keurige, welopgevoede en welbespraakte liberaal als Opstelten mij uitmaakt voor hufter. Ik vermoedde dat de media een smeuïge draai hadden gegeven aan een keurig persbericht van zijn ministerie. Dat blijkt gedeeltelijk waar, maar het persbericht rept weldegelijk over ‘hufterigheid in het verkeer’.
Als ik te hard rij in een woonerf, of een asociale overtreding bega, kwalificeert Den Haag me dus zonder scrupules als hufter. Als een wanhopige vader zijn hele gezin meedogenloos om het leven brengt, gebruiken we het milde begrip familiedrama. Als militairen met duizenden liters bloed aan hun handen de kranten halen, hebben die het over ‘van oorlogsmisdaden verdachte krijgsheer’. Keurige begrippen voor minder keurige mensen. Maar ik – en met mij alle mensen die zich wel eens schuldig maken aan een verkeersovertreding – krijgen moeiteloos een stempel op ons voorhoofd. Dat mogen keurige mensen blijkbaar doen.
Ik ben geen heilige, mijn voorwiel bevindt zich wel eens te dicht bij een te trage bumper op de linkerbaan en ik rij wel eens te hard. Maar maakt me dat een hufter? Ben je een hufter als je ’s avonds laat met 37 km/u door een woonerf rijdt? Ik probeer goed te zijn voor mijn medemens, ik laat oude besjes rustig oversteken, lever mijn afval gescheiden in en respecteer anderen.
Toch is dat niet genoeg om van het brandmerk ‘hufter’ af te komen. Ik zou Ivo bijna iets lelijks noemen van zoveel onrecht. Laat ik het er op houden dat we elkanders mening niet delen. Overigens is er iets dat ik nog meer vrees dan Ivo’s toorn en dat is dat ik onbewust hufterig gedrag vertoon. Volgens medici kan een psychiatrische aandoening zoals zwakbegaafdheid de achterliggende oorzaak zijn. Het zal toch niet? Hufters zijn het die medici.
Foto: ANP
