Normaal gesproken heb ik nooit zo’n last van het Calimero-syndroom. ‘Laat ze maar lullen’ en ‘ze maken mij de pis niet lauw’ is het devies. Toch voelt het op z’n minst ongemakkelijk dat een gerenommeerd instituut als het CBS de motorfiets niet noemt bij een groot onderzoek naar het vervoermiddel waarmee we onze dagelijkse ritten maken. Het doet een mens nog twijfelen aan zijn bestaan. Wie ben ik, besta ik eigenlijk wel?
Rolstoelen en pony’s
De auto komt vanzelfsprekend in het onderzoek voorbij, het openbaar vervoer wordt genoemd en dat geldt ook voor (elektrische) fietsen en de benenwagen. Er blijven een paar procenten ‘overig’ over. Voor het gemak vul ik maar in dat wij motorrijders ‘overig’ zijn. Delen we die paar procent met driewielers, rolstoelen en pony’s? Die gedachte maakt mijn gemoedstoestand er niet beter op.
Mintgroene Lada’s
Een kleine pleister op de wond is de wetenschap dat het CBS de niet-beroepsmatige ritten onderzocht. Woon-werkverkeer is dus niet opgenomen in de statistieken. Die gedachte sterkt de motorrijder in me. Al durf ik er geen vergif op in te nemen of het CBS de motorrijder bij woon-werkverkeer wederom in de categorie overig zet. Zijn we dan toch de Klein Duimpje onder de vervoersmiddelen? Zie ik altijd en overal motoren, maar valt dat in de praktijk tegen? Zoals je altijd mintgroene Lada’s ziet als je er zelf eentje hebt.
Snap er niets van
Een deel van de resultaten begrijp ik volledig. Je start geen duur technisch brok vernuft voor een klein kippeneindje. Dan ga je lopen, of pakt de fiets. Bijna de helft van alle ritten gebeurt volgens het onderzoek volledig terecht te voet of te fiets. Maar voor ritten van vijftien kilometer of meer pakt 78.5 procent de auto en slechts 3.9 procent ‘overig’. Ik snap er niets van.
Dat is het begin
Om 2018 goed te beginnen houd ik vast aan mijn gevoel en laat ik de statistieken voor wat ze zijn. Geen idee of jullie dat ook zo ervaren, maar voor mijn gevoel zie ik weer steeds vaker motoren in het verkeersbeeld opduiken. In de overvolle Randstad deel ik het stukje asfalt tussen rijen stilstaande auto’s steeds vaker met ex-automobilisten die op goedkope, lichte motoren en scooters wel op tijd op werk komen. Jaja, ik weet dat het woon-werkkilometers zijn, maar ze rijden er wel. Dat is het begin. Net als die jonge studentikoze types die vaker dan vroeger met een te luidruchtige ouwe eencilinderstamper voorbij knallen.
Goed jaar voor de motor
Geheel indruisend tegen het stukje Duitse bloed dat ergens in mijn aderen vloeit, lap ik het CBS volledig aan mijn laars en vertrouw op mijn binnenste. De statistieken kunnen naar de hel lopen en laat Calimero daar ook alvast koers naar zetten. Hopelijk klink ik iets geloofwaardiger dan Muhammed Saeed al-Sahaf – de befaamde Iraakse Minister van Propaganda die de aanstaande overwinning van de Golfoorlog claimde terwijl de Amerikanen al in beeld waren – maar 2018 wordt een goed jaar voor de motorfiets. We gaan hem weer vaker dan ooit pakken voor zakelijke en niet-zakelijke ritten. Statistisch gezien heb ik een grote kans dat deze voorspelling niet uitkomt want over waarzeggercapaciteiten beschik ik niet, maar ik heb er vertrouwen. In 2018 zijn we geen ‘overig’ maar motorrijders.
