Bij de introductie van de nieuwe Monster 821 speelt Ducati een regelrechte thuiswedstrijd, zij het dat het nationale voetbalteam allang op de Malediven ligt uit te puffen van hun wanprestatie in het WK. Bologna en omstreken dus als decor, met een bloedheet stadscentrum en scheurwegen als spaghetti. En een boer van buut’n als ingevlogen rijder die per telex onze brandende vragen beantwoordt. Jazeker, we spreken met Joost Overzee, allez allez:
He Joost, met de 696, 796, 1200 en 1200S is de Monster-familie al vrij groot. Is er wel ruimte voor nog eentje?
Nou en of. Bedenk namelijk dat de luchtgekoelde tweekleppers langzaamaan in de geschiedenisboeken verdwijnen. De 696 en 796 blijven hooguit nog beschikbaar zolang de voorraden strekken. Op termijn resteren dus louter de 1200 (S) en de 821 als Monster-lijn. Vraag je het me persoonlijk, vind ik het jammer dat er niet nog een basic ‘Darkje’ als opstapper beschikbaar blijft. Maar misschien moet de toekomstige Scrambler als Ducati’s basis-roadster gaan fungeren.
Lijkt de nieuwe Monster 821 meer op de 1200 of heeft ‘ie meer weg van zijn kleinere broers?
Met de deur in huis: de 821 heeft nauwelijks nog overeenkomsten met de (nog) bestaande 696 en 796, afgezien van de onmiskenbare Monster-zithouding. Weliswaar heeft de 821 een vriendelijkere ergonomie dan de vorige generatie, maar de rijder blijft geleund op het stuur met de voetsteunen tamelijk ver naar achteren en omhoog. Veel meer leunt de Monster 821 tegen de Hyperstrada aan, logisch, als je de verschillende zitposities dan weer links laat liggen. Het gretige blok met stevige geluid, de uitrusting, smijteigenschappen, de te zachte voorvork in verhouding tot de overdreven Brembo Monoblocs; los van uiterlijke charme is een keuze tussen de Hyperstrada en Monster geen eenvoudige.
Is het na al die jaren nog wel een Monster?
Jawel, overduidelijk, hoewel je een kanttekening kunt plaatsen bij het (te ver?) uitrekken van de Monster-doelgroep. Ducati heeft gestreefd naar een groter comfort en meer rust in het rijwielgedeelte, terwijl anderzijds er wel 25 pk meer in het blok zit dan dat van de 796. Ook de vette Brembo Monoblocs mogen dan door het fantastische Safety Pack en ABS ondersteund worden, die ankers spuwen echt gif voor de beginnende of rustigere rijder. Wat ik al zei: een heel basic Monstertje met van mijn part enkele schijfrem zou van mij welkom zijn en blijven. En qua design grijpt de nieuwe Monster weer meer terug naar de oorspronkelijke, alsof de vorige generatie juist te modern werd geacht. Maar ja, retro verkoopt.
Wat kost de nieuwe Duc eigenlijk? En wat is het verschil met de rest van de familie?
Twaalf en een beetje voor de M821 in rood of wit, € 11.790,- voor de Dark. Da’s overigens technische precies dezelfde machine, maar dan zonder duozadelkap. Overigens hoor en lees ik overal dat het nogal stevig aan de prijs is; vind ik wel meevallen voor een met high tech volgepropte, stevige fiets die 215 km/u in z’n vijf loopt. Scheelt drie mille met de gewone Monster 1200; of dat verschil overkomelijk is, kan ik niet beoordelen bij gebrek aan ervaring met de 1200. Opvallend is wel dat 1.2 liter slechts drie kilo meer weegt dan de 821.
Nog iets echt tegengevallen trouwens?
Ga je in de tropische avondhitte stappen & patsen door hartje Bologna op je M821, kun je na een stief kwartiertje een voorraad beenham, spare ribs en/of falafel snijden uit je rechter bovenbeen. Wat verse basilicum, pijnboompitten en parmezaan erover, best lekker als hapje tussendoor…
Het testverhaal van Joost lees je in de nieuwe MOTOR Magazine, die donderdag in de winkels ligt of bij de abonnee op de deurmat ploft. Te zijner tijd ook online hier te bestellen.
