Icoon: Honda CB1100R

Honda had in 1969 de lat gelegd met de eerste ‘superbike’ – de Honda CB750 – alleen eind jaren zeventig hadden de DOHC-concurrenten van eigen bodem Honda ingehaald. De Suzuki GS1000, Yamaha XS1100 en zeker de Kawasaki Z1000 waren het merk van de grote H finaal de baas in de verkoopcijfers en inmiddels ook in de baan. Honda kon zich zacht gezegd niet vinden in de rol van underdog en Honda RSC (Racing Service Center) maakte plannen de dwangmatig opgelegde homologatieregels om te mogen racen – klinkt zwaar, maar is dicht bij de waarheid – uit te buiten.

Tot die tijd benutten fabrikanten homologatieregels door de regels op de letter te volgen. Een model valt binnen de regels? Mooi, dan wordt er mee geracet. Honda RSC ging zo breed mogelijk inzetten op vrijzinnige interpretatie van de regels. De ideeën werden gezaaid en de CB1100R was de vrucht die geplukt werd. Niet veel motoren meer dan nodig waren om te mogen racen zagen het levenslicht, aangezien de CB1100R in feite een nogal prijzige doorontwikkelde CB900F met kuip was. Het rijwielgedeelte, vering, de remmen; alles was absolute topkwaliteit. In de drie jaren dat de 1100R gebouw werd, stonden de ontwikkelingen niet stil. De CB1100RB (’81) had een halve kuip, rood met witte kleuren, magnesium blokdeksels, binnenstebuiten gekeerde Comstar-wielen en een monozit. Dit was de grootvader, de eerste. In totaal zagen 1050 motoren het levenslicht. In logisch vervolg kwam de CB1100RC in 1982. De RC was behoorlijk geüpdate met een volle kuip, rood, wit, blauwe kleuren ter ere van het nieuw opgerichte HRC (Honda Racing Corporation, dat het RSC verving), goud geanodiseerde boomerang-wielen, matzwarte uitlaten en de Honda-vleugel op de tank was nog geel. Liefst 1500 homologatiemotoren rolden van de band. De RB en RC werden met groot succes ingezet in de racerij. Zeggen de namen Ron Haslam en Joey Dunlop iets? Nou, zij waren maar wat blij met de CB1100R en de resultaten die ze ermee wisten te boeken.

Als derde en laatste model volgde de Honda CB1100RD. Van de RD werden net als de RC 1500 exemplaren geproduceerd, maar omdat er met de RD nooit heel actief geracet is, is dit verreweg het minst zeldzame exemplaar. Wat heet, want 1500 motoren stelt wereldwijd allicht niets voor. De RD kreeg metallic kleuren in plaats van de glanskleuren die we op de RC vonden, en verder kwam er een rechthoekige achterbrug, zwart chromen uitlaten en kleine aanpassingen aan het kuipwerk. Liefhebbers zullen je er op wijzen dat de Honda-vleugel bij dit model wit met grijs is, en niet geel zoals voorheen.

De Honda CB1100R heeft voor Honda en HRC een fundering gestort, die tot op de dag van vandaag op productiemotoren gebaseerde racers voortbrengt. De VF1000R zou, ondanks dat het de eerste straat-V4 met tandwielaangedreven nokkenassen is, nooit het succes toegeworpen krijgen dat de CB1100R wel kreeg. De VF-R was te zwaar en te vaak viel de keuze op de lichtere, maar haast even zo snelle VF750. Die tegenvallende opvolgingen onderstreepte enkel het ruige imago van Honda’s laatste >750cc productieracer tot de komst van de CBR1000RR in 2005. Al zou de gedoofde kaars van CB1100R in 2007 voor even opnieuw aangestoken worden.

Het was namelijk dat jaar dat Honda op de veertigste Tokyo Motor Show met het Honda CB1100R Concept op de proppen kwam. Oké, wellicht was het model wat te overdreven om meteen in productie te gaan, maar de reacties waren goed en men was happig. Niet veel verderop stond de eenvoudigere Honda CB1100F ontwerpstudie. Die zou uiteindelijk in 2010 in haast ongewijzigde vorm in productie gaan en een prima alledaagse motor bieden met goede wegligging en meer dan voldoende koppel om ook leuk te zijn.

Wist Honda veel dat de retro-trend die toen ingezet was, pas het begin was. Retro is nog hotter dan het toen ook maar leek te gaan worden. Dus wellicht is dit het moment voor Honda om alsnog een replica voor de massa te gaan maken van de iconische CB1100R. Met de nieuwe zwaardere 1200 retro-Triumphs als voorbeeld moet er echt wel een mooi stuk marktaandeel uit te snijden zijn voor een historisch verantwoorde CB1100R-reïncarnatie. Dus waar wachten we op, Honda?

[justified_image_grid ids=23465,23466,23467,23468]