In 1999 werd de Tornado met de nodige Italiaanse bravoure geïntroduceerd. Een driecilinder waarmee Benelli hoge ogen zou gaan gooien in het World Superbike kampioenschap. Daarvoor moest Benelli echter wel 150 homologatie-exemplaren verkopen, en dat bleek een probleem. De WSBK-organisatie zag dit door de vingers, maar voor 2002 moesten er dan toch écht 150 worden verkocht.
40.000 euro
Daarvoor werd een LE-versie in het leven geroepen, een gelimiteerde oplage waarvan er via internet 150 werden verkocht. De prijs liep tegen de € 40.000. Slik. In 2003 kwam er een betaalbare versie voor de gewone man, de ‘gewone’ Tre. Een simpele voorvork, schokbreker en doodnormale gietwielen maakten het geheel een stuk minder begeerlijk. Maar tóch, die ventilatoren onder de kont, het schreeuwende driecilinderblok en de werkelijk goede stuureigenschappen maakten het een bijzonder geheel.
Problemen
Hoewel het dealernetwerk van Benelli problemen kende, werden er van het eerste productiemodel wel de nodige exemplaren verkocht. Het haperende dealernetwerk bleek alleeen voor de motorrijder die op goed vertrouwen een Tornado kocht, een probleem. Want problemen met de haperende injectie en daarmee samenhangend enorm hoog benzineverbruik, defecte koppelingen en verf die letterlijk van de kuip viel, zorgden ervoor dat de eigenaren om de haverklap bij de dealer stonden. De problemen werden al gauw wereldwijd bekend en dat deed de verkoop van meer Tre’s natuurlijk geen goed.
De Tornado kreeg de naam een echte karakterbak te zijn en dit heeft ‘m uiteindelijk de das omgedaan. Benelli heeft de verkoop nooit weer uit het slop weten te trekken ondanks dat ze eind 2005 nog een 1130-uitvoering introduceerden. Deze zou de Tornado-serie een nieuwe start geven, maar zo ver kwam het helaas nooit. Benelli kwam in serieuze geldproblemen en eind 2009 werd de productie gestopt.
Motorfiets van details
Toch is de Tornado een motorfiets die een eigen plekje in de motorhistorie verdient. Niet vanwege z’n tumultueuze verleden, maar vanwege al z’n fraaie details en het lef om uit de ban te springen. Het fantastische uitlaatgeluid van de driecilinder en de vooruitstrevende vormgeving spelen daarbij een rol, maar de belangrijkste onderscheidende details zijn toch de ventilatoren onder de kont.
Verplaatsing
Dit was een gevolg van de plaatsing van het motorblok: deze was voor een goede gewichtsverdeling erg ver naar voren geplaatst, waardoor ze ingenieurs geen plek voor de radiator konden vinden. Uiteindelijk plaatsten ze deze onder het duo-zadel, en werden de ventilatoren bedacht om het geheel te laten werken. Juist deze noodoplossing bleek uiteindelijk de meest onderscheidende factor te zijn, en heeft ervoor gezorgd dat iedereen zich de Tornado herinnert als ‘die fiets met die ventilatoren’.
Foto’s: Lucas Verbeke
