Een paar grote jongens in de bandenfabrikatie worden op de vingers getikt door Taiwanese autoriteiten. Ze zouden namelijk (te) giftige banden hebben verkocht.
En dat is nogal een probleem aangezien het overgrote deel van de bevolking van Taiwan gebruik maakt van brommertjes. Banden zijn het meest gevoelig voor slijtage. Sterker nog, ze worden er zelfs op ingericht met bijvoorbeeld hardere compounds in het midden van de band dat langer mee kan gaan dan het zachtere rubber aan de zijkanten, dat minder gebruikt wordt. Een groot deel blijft achter op straat, maar door frictie en de daarop volgende warmte verdwijnt er ook een gedeelte in de lucht.
Dat banden niet alleen meer bestaan uit simpel rubber is natuurlijk onvermijdelijk. Dat daar schadelijke stoffen bij zitten wat betreft de volksgezondheid evenmin. Maar het is niet zo dat fabrikanten ‘zomaar iets kunnen doen’. Er wordt zeer streng op gecontroleerd. Althans, dat is de bedoeling. Maar dat er blijkbaar ergens iets misgegaan blijkt uit het bericht dat onder andere Dunlop, Pirelli en Michelin in Taiwan de regels hebben overtreden.
Paks
Het gaat in dit geval om de zogenaamde Paks, de afkorting voor polycyclische aromatische koolwaterstoffen. In gewone mensentaal zijn Paks moleculen van koolstofverbindingen die ontstaan bij verkoling of onvolledige verbranding van fossiele brandstoffen. En die zijn echt overal om je heen. In sigaretten bijvoorbeeld, uit je houtkachel maar vooral in de automotive industrie kom je ze veel tegen. Tijdens de productie van voertuigen en onderdelen, maar ze komen ook uit een draaiende motor en dus uit banden. Deze moleculen zijn zo licht en klein dat ze eenvoudig de lucht kunnen verontreinigen. En dat is zeer slechtt, want ze kunnen kankerverwekkend zijn. Vandaar dat er streng op gecontroleerd wordt.
Tijdens testen in Taiwan bleek dat erin 9 van de 11 gevallen teveel giftige stoffen in de banden zaten. En ja, als je een populatie van bijna 23,6 miljoen mensen probeert te beschermen van zoveel mogelijk schadelijke stoffen is zo’n enorm aantal ‘foute’ banden erg gevaarlijk. Goed dus dat de industrie een tik op de vingers krijgt. Een dikke boete staat ze namelijk te wachten als de banden niet voor een gestelde deadline binnen de normen vallen. Maar de vraag blijft wel hoe het kan komen dat zoveel fabrikanten blijkbaar toch de regels aan hun laars (durven te) lappen. Is het goedkoper? Of zijn de Aziatische markten normaliter gewoon niet zo streng?
